Όταν η μητέρα της Βιτόρια Μπουένο την πήγε στο πρώτο μάθημα μπαλέτου, ανησυχούσε για το αν η πεντάχρονη κόρη της θα κατάφερνε να προσαρμοστεί.
Έχοντας γεννηθεί χωρίς χέρια, το όνειρο της Μπουένο να γίνει χορεύτρια φάνταζε οδυνηρά μη ρεαλιστικό, ειδικά σε μια μικρή πόλη της Βραζιλίας, όπου η αναπηρία της προκαλούσε την περιέργεια των άλλων. «Ο κόσμος σχημάτιζε ουρές έξω από το σπίτι για να τη δει», λέει η μητέρα της, Βάντα, 39 ετών, που δεν μπορεί να ξεχάσει την έλλειψη ευαισθησίας των συμπολιτών της. «Σήκωναν τα μανίκια της για να κοιτάξουν».
Όμως, η Μπουένο, 16 ετών σήμερα, είναι επικεντρωμένη στις πιρουέτες της και σε άλλες τεχνικές προκλήσεις της τέχνης της. Εκτός, άλλωστε, του μπαλέτου, χορεύει, επίσης, τζαζ και κλακέτες, όπως αναφέρει το ΑΠΕ-ΜΠΕ.
Τώρα πια, παρακολουθεί τακτικά τα μαθήματα στην ακαδημία μπαλέτου, στην πόλη της, στην πολιτεία Μίνας Ζεράις. Χάρη στο ταλέντο της, εξάλλου, έχει αναδειχθεί σε αστέρι των μέσων κοινωνικής δικτύωσης και αποτελεί πηγή έμπνευσης για πολλούς.
Βίντεο: Βιτόρια, η μπαλαρίνα χωρίς χέρια
«Για εμένα, τα χέρια είναι απλά μια λεπτομέρεια», λέει η ίδια, στο θέατρο όπου δίνει παραστάσεις. «Ακολουθώ με τα μάτια μου, σαν να βρίσκονταν εκεί».
Οταν την παρακολουθεί κανείς να κινείται με άνεση στην ξύλινη σκηνή, σε απόλυτο συγχρονισμό με τις συναδέλφους της, είναι πολύ εύκολο να ξεχάσει ότι χορεύει χωρίς χέρια. «Δεν νιώθω ότι τα χρειάζομαι καθόλου», σημειώνει.
Η Βιτόρια Μπουένο ξεκίνησε το μπαλέτο έπειτα από συμβουλή του ψυχοθεραπευτή της, που αντιλήφθηκε ότι η μικρή θα κατάφερνε να χορέψει.
Πέραν της εκπλήρωσης ενός ονείρου, η δύναμη και η ευκαμψία που απέκτησε μέσω του χορού αποδείχθηκαν κρίσιμες για την Μπουένο, η οποία κάνει τα πάντα, από το να βουρτσίζει τα δόντια της έως να διαλέγει προϊόντα από το σούπερ μάρκετ, με τα πόδια της.
«Υπάρχουν πράγματα που κάνει με τα πόδια της, τα οποία εγώ δεν μπορώ να κάνω με τα χέρια μου», λέει ο πατριός της, Χοσέ Κάρλος Περέιρα.
Με περισσότερους από 150.000 ακολούθους στο Instagram (@vihb_bailarina), η Μπουένο χαίρεται που αποτελεί παράδειγμα προς μίμηση για άλλους. «Είμαστε περισσότερα από τις αναπηρίες μας, επομένως πρέπει να κυνηγάμε τα όνειρά μας», είναι το μήνυμα που στέλνει, χαμογελώντας πλατιά.