Η Lyn Slater περνούσε τυχαία έξω από ένα fashion show στη Νέα Υόρκη όταν οι φωτογράφοι του street style άρχισαν να τη φωτογραφίζουν για το υπέροχο, αυθεντικό στιλ της.
Tι κοινό έχουν η κοινωνική πρόνοια, ο θρυλικός Ιάπωνας σχεδιαστής Γιότζι Γιαμαμότο, ένα αυστηρό καθολικό σχολείο μόνο για κορίτσια, οι πασαρέλες των μεγαλύτερων fashion brands στον κόσμο, το ποινικό δίκαιο, μια fashion statement τσάντα Chanel, μια τρυφερή γιαγιά, οι ανήλικες εγκληματίες, ένα instagram account των 758.000+ ακολούθων και μια καθηγήτρια πανεπιστημίου;
Aν δεν μπορείτε να φανταστείτε πώς και γιατί μπορούν να συνδεθούν όλα αυτά, τότε δεν γνωρίζετε τη Lyn Slater.
Η 69 ετών σήμερα, Lyn Slater, κατάφερε στα εξήντα της- εκτός από τη σημαντική της καριέρα ως καθηγήτρια πανεπιστημίου με μάστερ στο Ποινικό Δίκαιο και την Εγκληματολογία- να γίνει το απόλυτο it girl του κόσμου της μόδας, του Instagram και των fashion blogs.
Celebrity κατά λάθος
Όλα ξεκίνησαν εντελώς τυχαία. Αν και είναι η τυπική κομψή Nεοϋορκέζα κυρία, με τις πολυπληθείς εικόνες που σου προσφέρει μια μεγάλη κοσμοπολίτικη μητρόπολη, η Lyn Slater δεν είχε σκεφτεί ποτέ ότι θα βρισκόταν κάποια στιγμή και, μάλιστα, μετά τα εξήντα, από τα ακαδημαϊκά έδρανα στα ντεφιλέ, παρακολουθώντας από τις πρώτες σειρές, πλάι στην Αν Γουίντουρ της Vogue, τα σόου των μεγαλύτερων οίκων μόδας στον κόσμο.
Μέχρι το 2014 είχε μια εντελώς άλλη κουλτούρα, δίδασκε ως αναπληρώτρια καθηγήτρια στο Graduate School of Social Services και ως επίκουρη καθηγήτρια στη Νομική Σχολή του Πανεπιστημίου Fordham. Περνούσε το χρόνο της στις βιβλιοθήκες και τα πανεπιστημιακά αμφιθέατρα, συναναστρεφόταν φοιτητές κοινωνικού δικαίου και όχι fashion icons, σχεδιαστές μόδας, φωτογράφους, μοντέλα και fashion ediotrs. Έδινε διαλέξεις για την κακοποίηση και την παραμέληση παιδιών και ως κοινωνική λειτουργός βοηθούσε ανήλικα κορίτσια που είχαν υποστεί βία να πάρουν ξανά τη ζωή τους στα χέρια τους.
Η καθημερινότητά της άλλαξε ξαφνικά και όπως λέει η ίδια ήταν σαν να άνοιξε ένα νέο παράθυρο που την οδήγησε σε ένα νέο πολύ διασκεδαστικό κόσμο. Το φθινόπωρο του 2014 είχε βγει για καφέ και lunch break με μία φίλη της από το χώρο της μόδας. Περνώντας έξω από Lincoln Centre, κατά τη διάρκεια της νεοϋορκέζικης Fashion Week, το εντυπωσιακό μίνιμαλ στυλ της προσέλκυσε μια πλειάδα φωτογράφων του street style. Oι φωτογράφοι μπερδεύτηκαν, νόμιζαν ότι ήταν fashion blogger ή κάποια διάσημη κυρία της μόδας που είχε έρθει να παρακολουθήσει το σόου. Τα φλας έπεσαν βροχή και οι φωτογραφίες της που την έδειχναν να ποζάρει -λίγο αιφνιδιασμένη και σαστισμένη- με ένα outfit του Yamamoto και μία fashion statement τσάντα Chanel έκαναν το γύρω του κόσμου. Οι τουρίστες βλέποντας τους φωτογράφους πίστεψαν ότι είναι σταρ και έσπευσαν να τη φωτογραφίσουν κι αυτοί. Ένας Γιαπωνέζος δημοσιογράφος, μάλιστα, πήγε δίπλα της και της ζήτησε συνέντευξη. Έτσι, η ακαδημαϊκός Lyn Slater έγινε ένα accidental icon (είδωλο της μόδας κατά τύχη).
Τις επόμενες μέρες, πίνοντας καφέ στο γραφείο της, ανάμεσα σε διαλέξεις και συνεδρίες η Lyn Slater αναρωτήθηκε μήπως «ήρθε η ώρα τελικά να δημιουργήσω το προσωπικό μου μπλογκ».
Η φίλη της που είχε δει live όλον αυτό τον χαμό που είχε γίνει έξω από τη Fashion Week στο Lincoln Centre, της είπε: «Για δες! Έχουμε ένα τυχαίο είδωλο της μόδας (Accidental Icon)». Aπό αυτή την ατάκα η Lyn «βάφτισε» το μπλογκ της Accidental Icon (accidentalicon.com), παρόλο που, όπως αποδείχθηκε, δεν υπάρχει τίποτε το τυχαίο πίσω από την επιτυχία του.
Και καθηγήτρια Κοινωνικού Δικαίου και fashionista
Η Nεοϋορκέζα καθηγήτρια με το μεγάλο ακαδημαϊκό και κοινωνικό έργο, που δεν εγκατέλειψε ποτέ την πρωινή της δουλειά και τους φοιτητές της, είχε από παιδί την ανάγκη να εκφράζεται μέσα από το προσωπικό της στυλ και να ξεχωρίζει.
Στο αυστηρό καθολικό σχολείο μόνο για κορίτσια, που την έστειλαν οι γονείς της, επιτρεπόταν να φοράς μόνο τη σχολική στολή σου. Όμως δεν υπήρχε περιορισμός στα ροζάρια και στα θρησκευτικά μενταγιόν, που μπορούσες να έχεις πάνω σου. Έτσι, η κυρία Slater έπαιζε και δημιουργούσε, ακόμα και εκεί, τα ιδιαίτερα look της, χρησιμοποιώντας τα ροζάρια ως αξεσουάρ μόδας και στιλιστικών πειραματισμών. Πότε τα φορούσε πολλά μαζί στο λαιμό, πότε στη ζώνη της, πότε στα χέρια της, χωρίς να αφήνει περιθώρια στις αυστηρές αρχές του σχολείου να μπορούν να της το απαγορέψουν.
Οι σπουδές της, η διδασκαλία, η συγγραφή, το διδακτορικό της και το έργο της πάνω στην κοινωνική πρόνοια, τη σεξουαλική κακοποίηση, την παραμέληση ανηλίκων και τα ανήλικα κορίτσια με παραβατικές συμπεριφορές ήταν η πρωινή της δουλειά, και η ενασχόλησή της με τη μόδα, ήταν, μέχρι τα εξήντα της, απλώς ο δικός της, προσωπικός τρόπος που ντυνόταν.
Το πώς ντυνόταν, όμως, έκανε συχνά τους φοιτητές της, ακόμα και άγνωστους νέους ανθρώπους που συναντούσε εδώ κι εκεί, και πωλητές καταστημάτων στα οποία ψώνιζε, να της λένε συχνά: «Λατρεύω το στιλ σου, θα έπρεπε να αποκτήσεις ένα fashion blog».
Έτσι, αφού το άκουγε συχνά, όταν προέκυψε το τυχαίο συμβάν έξω από τη Fashion Week, δεν της φάνηκε περίεργο ως ιδέα. Είχε εξοικειωθεί ήδη με την ιδέα ότι το στιλ της αρέσει, ότι ο τρόπος που ντυνόταν τραβούσε την προσοχή, απλώς δεν είχε ποτέ φανταστεί ότι το χόμπι της, η έφεση που είχε στη μόδα, θα μπορούσε να της φέρει στην πόρτα της ένα εισιτήριο για ένα συναρπαστικό ταξίδι, γεμάτο λαμπερά fashion events, ακριβά δώρα, ονειρεμένες επώνυμες τσάντες και πανάκριβα outfits, συνεντεύξεις και φωτογραφήσεις στα μεγαλύτερα περιοδικά μόδας στον κόσμο, από τη Vogue και το Elle, μέχρι το Harper's Bazaar, το Glamour, το Vanity Fair και το Cosmopolitan.
Προσέγγισε κοινωνιολογικά τη μόδα, όπως την επιστήμη της
To blog της το αντιμετώπισε με τον ίδιο ακριβώς ακαδημαϊκό τρόπο που ξέρει να αντιμετωπίζει κάθε δουλειά της. Έκανε έρευνα και μελέτη που την οδήγησαν στο αποτέλεσμα. Να φτιάξει, δηλαδή, ένα blog διαφορετικό από όσα υπήρχαν μέχρι τότε, ιδίως στον τρόπο που αντιμετωπίζεται η μόδα.
Για τη Lyn Slater το πώς ντύνεσαι δεν διαχωρίζεται από το ποιος είσαι. Δεν υπάρχει διαχωρισμός μεταξύ του ατόμου και των ρούχων. Τα ρούχα που έχεις επιλέξει σου δίνουν αυτοπεποίθηση και άνεση, είναι εσύ, και μέρος του «οπλοστασίου» σου για να βγεις εκεί έξω. Άρα, η μόδα ορίζεται, μελετάται και εξηγείται κοινωνιολογικά.
Κατά τη Lyn Slater, το μυστικό του επιτυχημένου στιλ βρίσκεται στις αντιθέσεις. Στο πώς συνδυάζεις κομμάτια φαινομενικά αταίριαστα, όπως ένα φαρδύ, χαλαρό παντελόνι με ένα καλοραμμένο, στενό σακάκι, τα κομμένα αυστηρά κοντά μαλλιά, με μεγάλα, μακριά σκουλαρίκια, μια μακριά φούστα με αθλητικά converse, όπως έχει δηλώσει η ίδια σε συνέντευξή της στο 40plusstyle.com
Κατά του ηλικιακού ρατσισμού και υπέρ της γυναικείας ενδυνάμωσης
Η κυρία Slater είναι πηγή έμπνευσης και μέρος της γυναικείας ενδυνάμωσης. Είναι κατά του ηλικιακού ρατσισμού, κάτι από το οποίο έχουν υποφέρει οι κοινωνίες μας και οι γυναίκες περισσότερο, μέσα στα χρόνια.
Όπως έχει εξομολογηθεί, ούτε για την ίδια ήταν πολύ εύκολο να τσαλακώσει την αυστηρή ακαδημαϊκή της εικόνα και να απελευθερωθεί κάνοντας ένα όνειρό της πραγματικότητα. Της πήρε έξι δεκαετίες για να ξεπεράσει τα ταμπού και να σπάσει τα κοινωνικά δεσμά. Όμως, τελικά τα κατάφερε κι αυτό αποτελεί πρότυπο και πηγή έμπνευσης για κάθε άνθρωπο που η σκέψη του τι θα πουν οι άλλοι φρενάρει τα όνειρά του, μπλοκάρει την ανάγκη του να εκφραστεί ελεύθερα.
Η ίδια δεν άντεχε την ιδέα ότι στα 60 της θα έπρεπε λόγω ηλικίας να ήταν αόρατη. Κατάφερε να αποδείξει ότι είναι εδώ, είναι γυναίκα, είναι γιαγιά, μητέρα, ακαδημαϊκός, καριερίστα, είναι ενεργός πολίτης, σημαντική προσωπικότητα, και, γιατί όχι, fashion icon.
Όπως πιστεύει, δεν υπάρχουν ηλικιακοί περιορισμοί στο προσωπικό στιλ, στα ρούχα που θα επιλέξουμε να φορέσουμε, διατηρώντας πάντα την αίσθηση του τόπου και του χρόνου.
Δεν ήθελε όμως να σκέφτεται «είμαι εξήντα τεσσάρων ετών, κάνει να φορέσω αυτό το φόρεμα;». Εφόσον το συγκεκριμένο ρούχο την έκανε να νιώθει ωραία, απλώς το φορούσε, όπως εξομολογήθηκε στο Cosmopolitan.
Δεν θέλει οι εταιρίες να φτιάχνουν ειδικές σειρές για κάθε ηλικία, άλλη για τις εικοσάρες, άλλη για τις εξηντάρες, αλλά θέλει να έχουν στο μυαλό τους ότι και οι εξηντάρες και οι εβδομηντάρες, όλες οι ηλικίες είναι μέρος των πελατών τους.
H Lyn Slater δεν έμεινε στη θεωρία. Έκανε πράξη τις ιδέες της, παρακάμπτοντας ειρωνείες, σχόλια, επιθέσεις και δολοφονίες χαρακτήρα στα social media. Φυσικά, όταν εκτίθεσαι δημόσια, υπάρχουν και αυτά.
Η πορεία της καριέρας της και οι επιτυχίες της στο χώρο της μόδας απέδειξαν ότι όλα αυτά είναι εφικτά και πραγματικά. Υπέγραψε συμβόλαιο με το πρακτορείο μοντέλων Elite Models London, μέσα σε μόλις έξι μήνες από την έναρξη του μπλογκ της έγινε εξώφυλλο στο Grey Magazine, έγινε το πρόσωπο τoυ brand Mango και, εκτός από τους 700.000+ followers στο Instagram, έδωσε πολυάριθμες συνεντεύξεις, αποτελώντας πηγή έμπνευσης και ενδυνάμωσης κυρίως των νέων ανθρώπων, που της έγραψαν συχνά ότι τους βοηθούσε να μη βλέπουν το γήρας σαν κάτι τρομακτικό.
Όλα αυτά δεν τα κατάφερε επειδή ντυνόταν με ωραίο στιλ, ούτε επειδή στο μπλογκ της έχει απλώς μοδάτες και στιλάτες επιλογές. Κυρίως, τα κατάφερε επειδή η ίδια έφτιαξε ένα μπλογκ μόδας διαφορετικό από ό,τι υπήρχε μέχρι τότε. Έφτιαξε ένα μπλογκ ζωής, μπορούμε να πούμε, το οποίο σου δείχνει τι φοράει, ωθώντας και εσένα να φορέσεις αυτά που θα σε κάνουν να νιώθεις καλύτερα, να σκέφτεσαι καλύτερα, να ζεις καλύτερα, να ξέρεις ότι, σε όποια ηλικία και αν βρίσκεσαι, δεν είσαι αόρατος, και, κυρίως, σπάζοντας τα στερεότυπα, τα οποία ποτέ δεν αφορούν αυτούς που τα δημιουργούν και τα στηρίζουν, απλώς κάνουν τις ζωές των άλλων δυσκολότερες.
Κατά τη Lyn Slater, δεν υπάρχει κανένας λόγος να μην ευχαριστιόμαστε ανεμπόδιστα τη ζωή μας. Το τι θα επιλέξουμε να φορέσουμε, πώς θα επιλέξουμε να ζήσουμε, σε όποια ηλικία κι αν είμαστε, το αποφασίζουμε εμείς και μόνον εμείς.
Γιατί αποφάσισε να εγκαταλείψει το Instagram
Για μερικούς μήνες η Lyn Slater είχε εξαφανιστεί. Η απουσία της τόσο από το μπλογκ όσο και από το Instagram προκάλεσε σχόλια, φήμες και συζητήσεις μεταξύ των φαν τηςν αλλά και των haters που λατρεύουν να τη μισούν.
Με ένα πρόσφατο ποστ στο μπλογκ της η ίδια εξήγησε τους λόγους για τους οποίους ήταν σιωπηλή όλο αυτό το διάστημα και ανενεργή στα κοινωνικά δίκτυα. Η έρευνα και η συγγραφή ενός νέου ακαδημαϊκού βιβλίου της για την κοινωνική εργασία, την κράτησε πολύ απασχολημένη.
Παράλληλα, o θάνατος της μητέρας της την οδήγησε σε μια ενδοσκόπηση για το τι σημαίνει γήρας, θάνατος, μα πάνω απ' όλα τι σημαίνει ζωή. Η Lyn Slater έφτιαξε το μπλογκ για να κάνει το κέφι της. Δεν είχε ανάγκη καταξίωσης, ήταν ήδη επιτυχημένη στον τομέα της.
Επειδή το τελευταίο διάστημα, λίγο ο κορωνοϊός, λίγο ο πόλεμος στην Ουκρανία, λίγο η προσωπική της απώλεια, έκαναν το κλίμα βαρύ, αποφάσισε να απέχει. Πιστή στο μότο της «ζήσε όπως εσύ επιθυμείς», δεν πιέστηκε. Έζησε, απλώς, όπως επιθυμούσε στην παρούσα φάση: σιωπηλά, σε μια κατευναστική εσωστρέφεια που τη βοηθά να βλέπει με διαύγεια τα πράγματα.
Τον Ιούνιο, η Lyn Slater έγινε 69 ετών και λίγο πριν περάσει το κατώφλι των 70 ξέρει απολύτως ρεαλιστικά ότι μεγαλώνει και αυτό δεν την τρομάζει: «Έχω συνειδητοποιήσει ότι δεν πρέπει να αντιστεκόμαστε στη γήρανση, αλλά σε αυτό που μας κάνει η κοινωνία να σκεφτόμαστε για τη γήρανση».
Σύμφωνα με την ίδια, σημασία δεν έχει το γήρας, αλλά το πώς αποφασίζει ο καθένας να γεράσει.
Το Instagram δεν της δίνει πια χαρά, την κούρασε. Θα συνεχίσει να ντύνεται όπως επιθυμεί, θα απολαμβάνει το στιλ της, που της φτιάχνει το κέφι, και όποτε νιώθει έτοιμη για να το μοιραστεί με το κοινό της θα το κάνει μόνο μέσα από το μπλογκ της και όχι μέσω των κοινωνικών δικτύων.
«Είμαι πολύ κουρασμένη να βρίσκομαι σε πλατφόρμες που ανήκουν σε άλλους, ελέγχονται από αλγόριθμους και που διασπούν τις κοινότητές μου. Δεν είναι καιρός για συγκρούσεις μεταξύ γενεών. Ανάμεσα στο Facebook, το Instagram, το Twitter και αυτό το blog έχω πάνω από ένα εκατομμύριο ακόλουθους, οι περισσότεροι από τους οποίους είναι δημιουργικοί και διαφορετικών ηλικιών! Είναι εξαντλητικό να δημοσιεύεις και να δημιουργείς περιεχόμενο για τόσες πολλές διαφορετικές πλατφόρμες, γι' αυτό και σταμάτησα. Αυτό δεν σημαίνει σε καμία περίπτωση ότι “τα παρατάω”, όπως μπορεί να με κατηγορήσουν πολλοί».
Για την ακρίβεια, σημαίνει το εντελώς αντίθετο: η Lyn Slater συνεχίζει, αλλά όπως αυτή επιθυμεί, με το δικό της στιλ, με τους ρυθμούς που η ίδια θέλει να επικοινωνεί και όχι ένας αλγόριθμος που θέλει διαρκή παρουσία για να σε πουσάρει.