Οι χώροι κοινής διαμονής για ηλικιωμένους γίνονται ολοένα και πιο δημοφιλείς σαν εναλλακτική λύση στα γηροκομεία, σημειώνοντας αύξηση 30% από το 2019.
Σε αυτούς τους κοινόχρηστους χώρους διαμονής, μια ομάδα εργαζομένων παρέχει φροντίδα, γεύματα και πρακτικές εργασίες σε περίπου δέκα ενοίκους. Ένας από αυτούς βρίσκεται στην περιοχή Ντορντόν, στη νοτιοδυτική Γαλλία.
Στη γειτονιά, είναι ένα σπίτι σαν όλα τα άλλα. Όμως, μέσα, είναι ένας κοινόχρηστος χώρος διαμονής αποκλειστικά για ηλικιωμένους.
Μια ζωή για δύο σε ένα νέο σπίτι
Η Μονίκ και ο Πιερ Μπροντ μετακόμισαν εκεί τον περασμένο Ιούλιο. Οκτώ μήνες αργότερα, είναι απόλυτα ικανοποιημένοι με το νέο τους σπίτι. «Είναι υπέροχο. Μας περιποιούνται, μας κακομαθαίνουν, μας φωνάζουν λίγο κατά καιρούς, αλλά μας κάνει καλό», λέει ο Πιερ Μπροντ με χιούμορ.
Στα 98 και 96 χρόνια τους, και οι δύο αναγκάστηκαν να εγκαταλείψουν τη συμβατική συμβίωση του ζευγαριού εξαιτίας κάποιων προβλημάτων υγείας.
«Δεν θα μπορούσαμε να βρούμε καλύτερο μέρος, δεν νομίζω» επιβεβαιώνει η Μονίκ Μπροντ, καθισμένη σε μια πολυθρόνα, ήρεμη, χαμογελώντας.
Το ζευγάρι των ηλικιωμένων ανακάλυψε αυτή τη δομή διαβίωσης ηλικιωμένων στη βόρεια περιοχή της Ντορντόν με τη βοήθεια των γιων τους. Το σπίτι φιλοξενεί μια μικρή κοινότητα κατοίκων, όχι περισσότερους από δέκα, που υποστηρίζονται από σχεδόν ισάριθμους επαγγελματίες υγείας.
Ο γιος τους, Ζαν-Φρανσουά, εξηγεί γιατί αυτή η λύση τους ανακούφισε: «Σε σύγκριση με έναν οίκο ευγηρίας, είναι πολύ λιγότερα άτομα και βρίσκονται καθημερινά υπό παρακολούθηση, οπότε μπορούμε να είμαστε ήσυχοι».
Μια συμμετοχική καθημερινότητα, παρά την ασθένεια
Εδώ, σε αντίθεση με ένα παραδοσιακό γηροκομείο, οι κάτοικοι συμμετέχουν περισσότερο στην καθημερινή ζωή.
Ο Ζεράρ Μαρέ, επίσης κάτοικος, πάσχει από τη νόσο του Πάρκινσον, αλλά αυτό δεν τον εμποδίζει να συμμετέχει στις δραστηριότητες της δομής. Είναι τόσο κοντά στη σόμπα όσο και στον κήπο... «Μαϊντανός, φασκόμηλο, υπάρχουν δύο ποικιλίες φασκόμηλου. Υπάρχει δεντρολίβανο, δάφνη» αναφέρει με υπερηφάνεια, δείχνοντας τη γωνιά του κήπου στη Ζοσεφίν Κορντελιέ, διευθύντρια περιφερειακής διοίκησης της εταιρείας «Cette famille».
Ο Ζεράρ θα ήθελε να φτιάξει ένα ακόμη μποστάνι. «Περιμένω να δω, στήνω τις κατασκευές και μετά θα δούμε αν θα αρέσει κιόλας» εξηγεί, εμφανώς έτοιμος να σηκώσει τα μανίκια του.
Παρόμοιο κόστος, μια πιο προσωπική προσέγγιση
Σχετικά με το κόστος, μπορείτε να περιμένετε να πληρώσετε μεταξύ 2.000 και 2.500 ευρώ το μήνα για ένα δωμάτιο, τιμή παρόμοια με τον μέσο όρο για τους οίκους ευγηρίας στη Γαλλία. Η διαφορά έγκειται στο περιβάλλον διαβίωσης και στις ανθρώπινες σχέσεις.
«Μέχρι πριν από λίγα χρόνια, υπήρχε μόνο μία επιλογή, και αυτή ήταν να μετακομίσετε σε οίκο ευγηρίας», θυμάται η Ζοζεφίν Κορντελιέ.
«Σήμερα, χάρη σε διάφορους οργανισμούς, συμπεριλαμβανομένων υπηρεσιών κατ' οίκον φροντίδας όπως αυτή που υποστηρίζουμε εδώ, μπορείτε να επιλέξετε να μείνετε στο σπίτι μέχρι το τέλος. Και όταν αυτό δεν είναι δυνατό ή αισθάνεστε μόνοι, μπορείτε να έρθετε σε κοινόχρηστα σπίτια όπως αυτό», εξηγεί.