Πέθανε σε ηλικία 93 ετών η μεγάλη Γαλλίδα τραγουδίστρια και ηθοποιός Juliette Gréco. Ελληνίδα από την πλευρά του πατέρα της, όπως δείχνει άλλωστε και το επώνυμό της. Υπήρξε η μούσα των υπαρξιστών του Παρισιού στη δεκαετία του 1950, αλλά και των Ελλήνων της Ιπτάμενης Παράγκας του Σίμου Τσαπνίδη.
Ο Σίμος, μάλιστα, έλεγε συχνά στίχους από το ποίημα Παρίσι του Ορέστη Λάσκου, για εκείνο πάντα συζητούσε, και ο κύριος λόγος ήταν η αγάπη του για την
Juliette Gréco.
Είναι αλήθεια ότι η Juliette Gréco, με τα τραγούδια της δημιουργούσε ένα μυθικό Παρίσι, και μαγικές ιστορίες για την αριστερή όχθη του Σηκουάνα, το Saint Germain des Près, τα καφέ και τους καλλιτέχνες που ζούσαν εκεί. Η φωνή της σε ταξίδευε κάτω από τον πανέμορφο παρισινό ουρανό, όταν άκουγες το τραγούδι της Sous le ciel de Paris.
Ένα σκίτσο που βρέθηκε στο ΑΡΧΕΙΟ Τσαπνίδη, δείχνει τον πόθο των ελλήνων υπαρξιστών να πάνε στο Παρίσι. Φιλοτεχνημένο το 1953, από τον υπαρξιστή Μίμη, αγνώστων λοιπών στοιχείων κοσμούσε ανάμεσα σε άλλα, έναν τοίχο της Ιπτάμενης Παράγκας.
Δείχνει την Παράγκα με φτερά, σαν να θέλει να πετάξει με όλους τους υπαρξιστές στο Παρίσι, όπου διαγράφεται ο Πύργος του Άιφελ πίσω από την Juliette Gréco .
Τελικά ο Σίμος Τσαπνίδης, εκπλήρωσε το μεγάλο του όνειρο. Πήγε στο Παρίσι και συνάντησε την Juliette Gréco . Την φωτογράφησε μάλιστα και δημοσιεύουμε εδώ, δύο από τις πολλές φωτογραφίες που της τράβηξε.
Η Juliette Gréco, τραγουδά το 1974, σε συναυλία που δίνεται στο Παλαί ντε Σπορ για τους πολιτικούς κρατούμενους στην Ισπανία.
Έλληνας ο πατέρας της
Η Juliette Gréco γεννήθηκε το 1927 στο Montpellier. Ο πατέρας της Gérard Gréco, ήταν έλληνας, και η μητέρα της Juliette Lafeychine, ήταν από το Bordeaux. Οι γονείς της χώρισαν γρήγορα και η Gréco μεγάλωσε με τη γιαγιά της. Ήταν 12 ετών όταν ξέσπασε ο Β' Παγκόσμιος Πόλεμος και 13 όταν οι Ναζί μπήκαν στη Γαλλία. Στη διάρκεια της Κατοχής, η Gréco συμμετείχε στην Αντίσταση, αλλά πιάστηκε και φυλακίστηκε. Μετά τον πόλεμο, άρχισε μαθήματα ηθοποιίας και συνδέθηκε με τους καλλιτέχνες του St.-Germain-des-Prés, της αριστερής όχθης του Σηκουάνα, της περιοχής δηλαδή που ήταν το κέντρο του υπαρξιστικού κινήματος στη δεκαετία του 1950.
Ντυνόταν σχεδόν πάντα στα μαύρα, συχνά με αντρικά παντελόνια και ατημέλητη όχι τόσο λόγω προσωπικού γούστου, όσο λόγω φτώχειας. Το ντύσιμό της όμως, ύστερα από τις μαγευτικές σκηνικές εμφανίσεις της έγινε γρήγορα στυλ, και καθιερώθηκε ως υπαρξιστικό ντύσιμο στις γαλλίδες.
Στο St.-Germain-des-Prés, έγινε φίλη με σπουδαίες προσωπικότητες, όπως τον Sartre, την Simone de Beauvoir, τον Boris Vian, τον Jacques Prévert και τον Albert Camus. C
