Η πρώτη αυτοκράτειρα της Ρώμης, Λιβία Δρουσίλλα, έχει δαιμονοποιηθεί εδώ και αιώνες, ως μια φονική κακιά γυναίκα. Αλλά με την ευκαιρία μιας νέας σειράς για τη ζωή της, η Daisy Dunn από το BBC, προσπαθεί να διαχωρίσει τα γεγονότα από τη φαντασία.
«Λιβία: μια μάστιγα στο έθνος ως μητέρα, μια πληγή στο σπίτι του Καίσαρα ως μητριά». Αυτή ήταν η καταδικαστική εκτίμηση του Τάκιτου για τη Λιβία Δρουσίλλα, την πρώτη αυτοκράτειρα της Ρώμης. Ο αρχαίος ιστορικός υποστήριξε ότι η Λιβία είχε τον σύζυγό της, αυτοκράτορα Αύγουστο, υπό τον έλεγχό της, και εξόρισε ή σκότωσε κάθε πιθανό κληρονόμο του θρόνου, προκειμένου να προωθήσει τον γιο της - τον θετό γιο του Αυγούστου - τον Τιβέριο, ως διάδοχό του. Η πρώτη κυρία της αυτοκρατορίας, ήταν ακόμη ύποπτη για βρώμικο παιχνίδι όταν ο αυτοκράτορας τελικά πέθανε το 14 μ.Χ. στη δεκαετία των εβδομήντα χρόνων του.
Ήταν αυτό που ο σεβαστός ιστορικός ανέφερε μια μυθοπλασία; Αυτός και ο νεότερος σύγχρονός του, ο Σουητώνιος, συνέχιζαν να γράφουν γι' αυτήν τα ίδια, σχεδόν έναν αιώνα αφότου πέθανε η Λιβία, όπως και άλλοι ιστορικοί αργότερα. Ή μήπως τα βιβλία τους περιέχουν στοιχεία αλήθειας; Ο Σουητώνιος ήταν επικεφαλής των βιβλιοθηκών στη Ρώμη και είχε πρόσβαση στα αυτοκρατορικά αρχεία, οπότε γιατί να καταφύγει στο να κατασκευάσει μια ιστορία, ενώ μπορούσε να αντλήσει το υλικό κατευθείαν;
Στο έργο του μυθιστοριογράφου Ρόμπερτ Γκρέιβς, «Εγώ, ο Κλαύδιος», η αυτοκράτειρα αναδύεται ως δολοπλόκα και ζηλιάρα αδιάκριτη γυναίκα, με ακριβά ρούχα και δηλητηριώδη γλώσσα. Παίζοντας το ρόλο της στην τηλεοπτική προσαρμογή του 1976, η Σιάν Φίλιπς αποτύπωσε υπέροχα την ευκολία με την οποία αυτή η παγωμένη μητριάρχης λέγεται ότι χειραγωγούσε τους άντρες γύρω της. Η Λιβία του Ρόμπερτ Γκρέιβς και της Σιάν Φίλιπς ήταν με κάποιο τρόπο θα μπορούσε να πει κανείς, ακόμη πιο απάνθρωπη από τη Λιβία των βιβλίων της αρχαίας ιστορίας.
Σήμερα, η αυτοκράτειρα Λιβία, είναι το θέμα μιας νέας δραματικής σειράς του Sky Atlantic, με τίτλο «Domina». Ωστόσο, στο πρώτο επεισόδιο, συναντάμε μία πολύ διαφορετική Λιβία, από εκείνη του «Εγώ, ο Κλαύδιος». Τη βλέπουμε στην αρχή, στα 15 της χρόνια, πολύ νεότερη από την ηλικία που έχουμε συνηθίσει να απεικονίζεται. Στις πρώτες σκηνές, η έφηβη Λιβία (Νάντια Παρκς) είναι απασχολημένη με τις προετοιμασίες για την ημέρα του γάμου της. Ο πατέρας της, γόνος της ισχυρής οικογένειας Claudii, της προξένεψε έναν ξάδελφο σχεδόν τρεις φορές την ηλικία της, που ονομάζεται Τιβέριος Κλαύδιος Νέρων. Μέχρι στιγμής, όλα είναι αλήθεια.
Ο γάμος ξεκινά με φόντο τον επικείμενο εμφύλιο πόλεμο μετά τη δολοφονία του Ιούλιου Καίσαρα. Οι λεγόμενοι Απελευθερωτές, που θεωρούσαν τους εαυτούς τους ως σωτήρες της Ρωμαϊκής Δημοκρατίας από τα χέρια του δικτάτορα, βρίσκονται τώρα σε φυγή. Μεταξύ αυτών που ηγούνται της εκστρατείας για να εκδικηθούν τον θάνατο του Καίσαρα, είναι ο υιοθετημένος γιος του Οκταβιανός. Ο πατέρας της Λιβίας, εν τω μεταξύ, υποστηρίζει το σκοπό των Απελευθερωτών.
Ο νεαρός Οκταβιανός (Τομ Γκλιν – Κάρνεϊ) εμφανίζεται στο γάμο της Λιβίας, όπου οι δυο τους ανταλλάσσουν κρυφά ένα παθιασμένο φιλί. Λίγο αργότερα, καθώς οι δυνάμεις του Οκταβιανού ξεχύνονται στη Ρώμη, η Λιβία και ο σύζυγός της φεύγουν με το μωρό τους, τον Τιβέριο. Οι ιστορικοί καταγράφουν ότι η νέα οικογένεια αναζήτησε καταφύγιο στη Σικελία και την Ελλάδα. Δυστυχώς για τη Λιβία, οι Απελευθερωτές νικήθηκαν, αφήνοντας τον πατέρα της, που πολέμησε στο πλευρό τους, να αυτοκτονήσει.
Σε μια περίεργη στροφή της μοίρας, η Λιβία επέστρεψε αργότερα στη Ρώμη με τον σύζυγό της, τον γιο της νεαρό Τιβέριο, και έναν δεύτερο γιο που μεγάλωνε στην κοιλιά της. Στη συνέχεια χώρισε και παντρεύτηκε τον Οκταβιανό. Σύμφωνα με τις αρχαίες πηγές, ο Οκταβιανός την πήρε μακριά από τον σύζυγό της, παρά την εγκυμοσύνη της, επειδή τον εντυπωσίασε η ομορφιά της και είχε κουραστεί από τη γυναίκα του, τη Σκριβωνία, και τον εχθρικό της τρόπο.
Η πραγματική Λιβία παντρεύτηκε έναν άντρα που είχε πολεμήσει στην αντίθετη πλευρά του πατέρα της στον πόλεμο. Σύμφωνα με τον Σουητώνιο, ο Οκταβιανός αγαπούσε τη Λιβία καθ' όλη τη διάρκεια της ζωής του, παρά το γεγονός ότι είχε πολλές σχέσεις.
Το Domina δεν είναι σε καμία περίπτωση ένα ντοκιμαντέρ για τη ζωή της αυτοκράτειρας. Τα τρία πρώτα επεισόδια παρουσιάζουν αποσπάσματα ιστορίας, αλλά ως επί το πλείστον, η σειρά καταγράφει καλά το πνεύμα της εποχής, τις αξίες της, τη μόδα και την αρχιτεκτονική. Ιδιαίτερα ακριβής είναι ο φόβος της δικτατορίας και της μοναρχίας που τρέχει κάτω από την ιστορία. Αυτός ο φόβος έγινε πραγματικότητα όταν, σύμφωνα με τo τέχνασμα της Λιβίας, ο Οκταβιανός έγινε ο «Αύγουστος», ο πρώτος αυτοκράτορας της Ρώμης.
Πιο αξιόπιστη είναι η θεωρία ότι η Λιβία βοήθησε να πείσει τον Αύγουστο να υιοθετήσει τον Τιβέριο ως γιο και κληρονόμο του. Δεδομένου ότι η Λιβία δεν είχε επιζώντα παιδιά από τον Αύγουστο, εναπόκειται στον Τιβέριο να διασφαλίσει ότι το αίμα της ρέει μέσα από αυτό που θα γινόταν η δυναστεία των Julio-Claudian.
Ιστορικά, η σχέση μεταξύ Λιβίας και Τιβέριου χαρακτηρίστηκε ως άσχημος αγώνας εξουσίας, με τους ιστορικούς να ισχυρίζονται ότι η μητέρα επιθυμούσε να είναι συγκυβερνήτης, ενώ ο γιος απεχθανόταν την επιρροή της. Θα μπορούσαμε αντίθετα, να φανταστούμε μια γυναίκα που επιδιώκει να μεταδώσει τη σοφία και την εμπειρία της σε έναν γιο που λαχταρά να κάνει πράγματα με τον δικό του τρόπο. Χωρίς αμφιβολία, όπως αναφέρουν οι ιστορικοί, η Λιβία πραγματοποίησε μακρές συναντήσεις με τον Τιβέριο και του πρόσφερε συμβουλές. Και χωρίς αμφιβολία, όπως μαρτυρούν διάφορες πηγές, ο Τιβέριος της υπενθύμιζε ότι ήταν μια απλή γυναίκα, που δεν είχε καμία εξουσία να μπαίνει στα χωράφια της πολιτικής των ανδρών.
Στο Domina, η Λιβία δηλώνει ότι «ο πρώτος κανόνας της εξουσίας είναι η επιβίωση». Μπορεί να ήταν μια γυναίκα, αλλά όταν η πρώτη αυτοκράτειρα πέθανε το 29 μ.Χ., σε ηλικία 86 ετών, είχε δείξει ότι δεν έγινε τίποτα «τυχαίο» σχετικά με αυτήν.