Ο προπονητής-θρύλος του ευρωπαϊκού -και όχι μόνο- μπάσκετ, Ντούσαν Ιβκοβιτς, έφυγε τα ξημερώματα της Πέμπτης από τη ζωή, σε ηλικία 77 ετών.
Γεννημένος στο Βελιγράδι στις 29 Οκτωβρίου 1943, ο «Ντούντα» συνέδεσε άρρηκτα το όνομά του με το ελληνικό μπάσκετ, οδηγώντας σε ευρωπαϊκά τρόπαια τόσο τον Ολυμπιακό (δύο Euroleague) όσο και την ΑΕΚ (ένα Κύπελλο Σαπόρτα).
Αρχικά, ο Ντούσαν Ιβκοβιτς έπαιξε μπάσκετ επί 10 χρόνια στη Ραντνίτσκι Βελιγραδίου, πριν ξεκινήσει την προπονητική ως βοηθός του Ζεράβιτσα τη σεζόν 1977-78 (σε ηλικία 35 ετών). Η Παρτιζάν εκείνη τη χρονιά κατέκτησε το Κύπελλο Κόρτας νικώντας στον τελικό την (επίσης γιουγκοσλαβική) Μπόσνα Σαράγεβο. Την επόμενη σεζόν, ο Ίβκοβιτς αναλαμβάνει ρόλο πρώτου προπονητή στην Παρτιζάν, στα 36 του χρόνια, και οδηγεί την ομάδα, με σούπερ σταρ τους Κιτσάνοβιτς και Νταλιμπάγκιτς, σε τρεις τίτλους μέσα σε μια χρονιά (πρωτάθλημα Γιουγκοσλαβίας, Κύπελλο Γιουγκοσλαβίας και Κύπελλο Κόρατς). Με αυτό τον τρόπο ο «Ντούντα» καταφέρνει να κάνει το triple crown μόλις την πρώτη του χρονιά ως προπονητής, κάτι που επανέλαβε πάλι με την Παρτιζάν ο Ζέλικο Ομπράντοβιτς 13 χρόνια μετά.
Τα πρώτα χρόνια του Ιβκοβιτς την Ελλάδα
Ο «Ντούντα» ήρθε στην Ελλάδα το 1980, ως αντικαταστάτης του Γιάννη Ιωαννίδη στον πάγκο του Άρη. Τα δύο χρόνια του στον Άρη δεν στέφθηκαν από επιτυχίες, αν και κατάφερε να εδραιώσει την ομάδα στις τρεις πρώτες θέσεις του πρωταθλήματος, έχοντας στο ρόστερ τον μεγάλο Νίκο Γκάλη. Τελικά το 1982 αποχώρησε από τον Άρη και επέστρεψε στη Γιουγκοσλαβία, για να αναλάβει τη Σιμπένκα, ομάδα στην οποία έπαιζε τότε, στα 18 του χρόνια, ο Ντράζεν Πέτροβιτς.
Με τον Πέτροβιτς να κάνει πράγματα και θαύματα, η μέχρι τότε άγνωστη κροατική Σιμπένκα κατακτά την πρώτη θέση στην κανονική περίοδο του γιουγκοσλαβικού πρωταθλήματος. Στον τελικό των πλέι οφ με αντίπαλο την Μπόσνα, με τη σειρά να βρίσκεται στο 1-1, το τρίτο και καθοριστικό παιχνίδι γίνεται στο γήπεδο της Σιμπένκα. Με την Μπόσνα να προηγείται με έναν πόντο, σε νεκρό χρόνο γίνεται φάουλ στον Ντράζεν Πέτροβιτς, ο οποίος με 2/2 βολές δίνει τη νίκη στη Σιμπένκα. Την άλλη μέρα, η Γιουγκοσλαβική Ομοσπονδία Καλαθοσφαίρισης αποφασίζει ότι το φάουλ έγινε αφού είχε λήξει ο αγώνας, και διατάζει επανάληψη του τρίτου τελικού. Η Σιμπένκα αρνείται να ξαναπαίξει και το πρωτάθλημα δίνεται άνευ αγώνα στην Μπόσνα.
Την ίδια χρονιά η Σιμπένκα φτάνει στον τελικό του Κυπέλλου Κόρατς, για δεύτερη συνεχόμενη χρονιά (την προηγούμενη σεζόν 1981-82, με προπονητή τον Τζούροβιτς, είχε χάσει από τη Λιμόζ στον τελικό με 90-84), όπου όμως χάνει πάλι από τη Λιμόζ, αυτή τη φορά με 94-86.
Από τη Β' Γιουγκοσλαβίας, στον ΠΑΟΚ
Ο Ντούσαν Ιβκοβιτς θα μείνει στη Σιμπένκα, χωρίς κάποια αξιοσημείωτη διάκριση, αφού και ο Ντράζεν είχε αποχωρήσει από την ομάδα, μέχρι τη σεζόν 1987, όταν και θα αναλάβει τη Βοϊβοντίνα, ομάδα της Β' κατηγορίας της Γιουγκοσλαβίας. Την πρώτη σεζόν κερδίζει την άνοδο στην πρώτη κατηγορία και τη σεζόν 1989-90 η Βοϊβοντίνα παίρνει την 5η θέση και εξασφαλίζει την έξοδό της στο Κύπελλο Κόρατς της επόμενης χρονιάς.
Η επιστροφή τού «δάσκαλου» στην Ελλάδα έρχεται το 1991, όταν ο ΠΑΟΚ, που είχε κατακτήσει το Κύπελλο Κυπελλούχων την προηγούμενη σεζόν υπό τις οδηγίες του Ντράγκαν Σάκοτα, ψάχνει να βρει τον προπονητή που θα τον οδηγήσει στο πρωτάθλημα Ελλάδας, που ο ΠΑΟΚ είχε να κατακτήσει από το 1959. Την πρώτη χρονιά του στον πάγκο, ο ΠΑΟΚ καταφέρνει να πάρει το πρωτάθλημα με εμφατική νίκη (82-97) μέσα στο ΣΕΦ επί του Ολυμπιακού του Ιωαννίδη, ενώ φτάνει πάλι στον τελικό του Κυπέλλου Κυπελλούχων, όπου όμως θα χάσει με 65-63 από τη Ρεάλ Μαδρίτης.
Την επόμενη χρονιά (1992-93) ο ΠΑΟΚ καταφέρνει, με ρεκόρ 11-3 στον όμιλο της Euroleague και «sweep» 2-0 επί της Ορτέζ στα προημιτελικά (μάλιστα με το υπερηχητικό 86-103 μέσα στη Γαλλία), να φτάσει για πρώτη φορά στο φάιναλ φορ της κορυφαίας ευρωπαϊκής διασυλλογικής διοργάνωσης του μπάσκετ, που εκείνη τη χρονιά φιλοξενήθηκε στην Αθήνα. Μπροστά σε 10.000 οπαδούς του στον ημιτελικό με την Μπενετόν Τρεβίζο του Τόνι Κούκοτς, και ενώ ο ΠΑΟΚ προηγείται σε όλη τη διάρκεια του αγώνα, τέσσερα απανωτά τρίποντα του Ιακοπίνι φέρνουν τους Ιταλούς μπροστά, και τελικά ο ΠΑΟΚ χάνει το παιχνίδι με 77-79, και μαζί την ευκαιρία να στεφθεί πρωταθλητής Ευρώπης σε ελληνικό έδαφος. Στο πρωτάθλημα, ο ΠΑΟΚ είναι πρώτος στην κανονική διάρκεια με ρεκόρ 22-4 και μπαίνει με πλεονέκτημα έδρας στα πλέι οφ, αλλά τελικά χάνει από τον Ολυμπιακό στα ημιτελικά.
Ο Πανιώνιος και η πρώτη Euroleague του Ολυμπιακού
Ο Ιβκοβιτς θα μείνει στον ΠΑΟΚ μέχρι τα μέσα της επόμενης σεζόν (1993-94), λόγω προβλημάτων με τη διοίκηση του συλλόγου. Τα δύο επόμενα χρόνια (1994-96) είναι προπονητής στον Πανιώνιο, με τον οποίο τη δεύτερη χρονιά παραλίγο να φτάσει στον τελικό του πρωταθλήματος (έχασε το 3ο ματς των ημιτελικών από τον Παναθηναϊκό με 68-62 στο ΟΑΚΑ, σε ένα ματς που ο Πανιώνιος προηγούνταν σε όλο το ματς και μάλιστα ακόμα και με 13 πόντους σε ένα σημείο). Τελικά θα καταφέρει να βγάλει την ομάδα στην Ευρωλίγκα για πρώτη φορά στην ιστορία της, «σκουπίζοντας» με 3-0 στον μικρό τελικό την παλιά του ομάδα, τον ΠΑΟΚ.
Το καλοκαίρι του 1996 ο Ίβκοβιτς αναλαμβάνει τον Ολυμπιακό, αλλά η ομάδα έχει πολλά σκαμπανεβάσματα σε Ελλάδα και Ευρώπη. Ωστόσο, στο δεύτερο μισό της σεζόν η ομάδα βρίσκει τα πατήματά της, κατακτά πρώτα το Κύπελλο Ελλάδας (80-78 τον Απόλλωνα Πατρών) και στη συνέχεια κάνει μερικές εντυπωσιακές νίκες, με πιο σημαντικές τις δύο επί του Παναθηναϊκού με μειονέκτημα έδρας στα προημιτελικά της Euroleague (49-69 εκτός, 65-57 εντός), και δίνει το «παρών» στο φάιναλ φορ της Ρώμης. Εκεί, ο Ολυμπιακός κερδίζει με 74-65 την Ολίμπια Λιουμπλιάνας στον ημιτελικό και διασύρει με 73-58 στον τελικό την Μπαρτσελόνα, κατακτώντας για πρώτη φορά στην ιστορία του τη Euroleague. Το επιστέγασμα για τους «ερυθρόλευκους» θα έρθει λίγο αργότερα με την κατάκτηση και του πρωταθλήματος (3-1 την ΑΕΚ στους τελικούς), κάνοντας έτσι το triple crown.
Την επόμενη χρονιά ο Ολυμπιακός αποδυναμώνεται από τη φυγή του Ρίβερς, και στην Ευρώπη αποκλείεται από την Παρτιζάν στους «16», ενώ στο πρωτάθλημα δεν φτάνει ούτε στον τελικό, χάνοντας το 3ο ματς των ημιτελικών από τον ΠΑΟΚ μέσα στο ΣΕΦ από το τρίποντο του Πέτζα Στογιάκοβιτς στη λήξη (55-58). Η επόμενη χρονιά φαίνεται να πηγαίνει καλύτερα, με τον Ολυμπιακό να φτάνει στο φάιναλ φορ του Μονάχου (όπου όμως ηττάται από τη Ζαλγκίρις στον ημιτελικό και κατατάσσεται τρίτος), και στο πρωτάθλημα έχει το πλεονέκτημα έδρας στους τελικούς απέναντι στον Παναθηναϊκό. Με τη σειρά στο 2-2, το πέμπτο ματς στο ΣΕΦ εξελίσσεται σε απογοήτευση για τους «ερυθρόλευκους» και σε θρίαμβο των «πρασίνων», που με μεγάλο πρωταγωνιστή τον Ντέγιαν Μποντιρόγκα κερδίζουν με 53-62 και στέφονται πρωταθλητές για δεύτερη συνεχόμενη χρονιά, αυτή τη φορά μέσα στην έδρα των αντιπάλων τους. Μετά από αυτή την αποτυχία, ο Ίβκοβιτς εγκαταλείπει των πάγκο των «ερυθρόλευκων».
Ο διευθυντής του γραφείου του πρωθυπουργού, Γρηγόρης Δημητριάδης, αποχαιρέτησε τον θρυλικό προπονητή:
Οι επιτυχίες με την ΑΕΚ
Η επόμενη χρονιά βρίσκει τον «Ντούντα» στην ΑΕΚ, όπου αντικαθιστά τον Γιάννη Ιωαννίδη που έχει επιστρέψει στον Ολυμπιακό (ως αντικαταστάτης του Ίβκοβιτς). Στο «δικέφαλο» φτιάχνει μια νεανική ομάδα και κατακτά δύο Κύπελλα Ελλάδας στα δύο χρόνια που είναι προπονητής (2000 και 2001) και το Κύπελλο Σαπόρτα (πρώην Κυπελλούχων) το 2000. Το 2001 τελικά φεύγει από την ΑΕΚ, δίνοντας τη σκυτάλη στον Ντράγκαν Σάκοτα, έχοντας προετοιμάσει την ομάδα για το πρωτάθλημα που θα κατακτήσει την επόμενη χρονιά (2002) με τον Σάκοτα στον πάγκο.
Ο Ιβκοβιτς στην ΤΣΣΚΑ Μόσχας
Το καλοκαίρι του 2002 αποδέχεται την πρόταση της ΤΣΣΚΑ Μόσχας και αναλαμβάνει την ομάδα, φέρνοντας από την ΑΕΚ τους Δήμο Ντικούδη και Τζέι Αρ Χόλντεν, και από τον Ολυμπιακό τον Θοδωρή Παπαλουκά. Με την ΤΣΣΚΑ κατακτά 3 πρωταθλήματα Ρωσίας (2003, 2004, 2005) και ένα κύπελλο (2005) και συμμετέχει σε 3 φάιναλ φορ, χωρίς όμως να φτάσει ούτε σε τελικό σε κάποιο από αυτά. Το 2005, με το φάιναλ φορ να γίνεται στη Μόσχα και την ΤΣΣΚΑ να έχει φτιάξει ομάδα NBA με τους Μάρκους Μπράουν, Αντόνιο Γκρέιντζερ, Χόλντεν, Άντερσεν, Λάνγκντον κ.ά., και έχοντας παραμείνει αήττητη για πάνω από 60 παιχνίδια σε Ρωσία και Ευρώπη, φάνταζε ως το απόλυτο φαβορί για την κατάκτηση του τίτλου, αλλά τελικά βγήκε μόνο 4η. Μετά από αυτή την απογοήτευση, ο Ίβκοβιτς φεύγει από τον πάγκο της ΤΣΣΚΑ Μόσχας.
Δεν φεύγει όμως και από τη Μόσχα, αφού τον ίδιο χρόνο αναλαμβάνει την Ντιναμό Μόσχας, όπου έχει, μεταξύ άλλων παικτών, στις υπηρεσίες του και τους Αντώνη Φώτση και Λάζαρο Παπαδόπουλο. Το 2006 κατακτά με την Ντιναμό το ULEB Cup (75-60 στον τελικό τον Άρη) και την άλλη χρονιά φτάνει ως τους «8» της Ευρωλίγκας, όπου αποκλείεται όμως από τον Παναθηναϊκό, που τελικά θα στεφθεί πρωταθλητής στην Αθήνα απέναντι στην παλιά ομάδα του Ίβκοβιτς, την ΤΣΣΚΑ.
Η επιστροφή στον Ολυμπιακό και η δεύτερη «ευρω-κούπα»
Μετά από 3 χρόνια απουσίας από τους πάγκους των συλλόγων και ενασχόλησης με την Εθνική Σερβίας, το καλοκαίρι το 2010 δέχεται την προσφορά του Παναγιώτη και του Γιώργου Αγγελόπουλου να αναλάβει τον Ολυμπιακό 11 χρόνια μετά την αποχώρησή του. Η πρώτη του χρονιά αρχίζει φανταστικά, με τον Ολυμπιακό να παίζει υπερηχητικό μπάσκετ, να κερδίζει 2 φορές τον ΠΑΟ στην κανονική διάρκεια και να τερματίζει πρώτος με ρεκόρ 26-0 (μοναδικό ρεκόρ για την Α1 από την εποχή του Άρη που είχε κάνει 18-0 τις σεζόν 1986-87 και 1987-88), ενώ στην Ευρώπη διαλύει τη Σιένα με το απίστευτο 89-41 στο πρώτο ματς των προημιτελικών. Οι απογοητεύσεις όμως έρχονται μαζεμένες στη συνέχεια, καθώς οι ερυθρόλευκοι χάνουν τα επόμενα 3 ματς από τη Σιένα και μένουν εκτός φάιναλ φορ, ενώ χάνουν και το πρωτάθλημα από τον ΠΑΟ παρά το πλεονέκτημα έδρας (1-3), και έτσι ο μόνος τίτλος της χρονιάς είναι το κύπελλο.
Με το τέλος της χρονιάς ο Ολυμπιακός μένει μισός καθώς αποχωρούν οι Θοδωρής Παπαλουκάς, Γιάννης Μπουρούσης, Σοφοκλής Σχορτσιανίτης, Ράσο Νεστέροβιτς, Μίλος Τεόντοσιτς, Τζαμόν Γκόρντον κ.ά., και έτσι ο Ίβκοβιτς για την επόμενη χρονιά βασίζεται σε παίκτες που τις προηγούμενες χρονιές είτε έπαιζαν λίγο ως ελάχιστα στον Ολυμπιακό είτε ήταν δανεικοί σε άλλες ομάδες, όπως οι Σλούκας, Μάντζαρης, Παπανικολάου, Κατσίβελης, με τις μόνες προσθήκες να είναι οι Αμερικανοί Κάιλ Χάινς, Έισι Λο και Τζόι Ντόρσεϊ. Έτσι, η σεζόν 2011-12 μπαίνει με τον Ολυμπιακό να είναι αουτσάιντερ και στο πρωτάθλημα και στην Ευρώπη, και να κάνει πολλές ήττες, όπως από την Καντού, στους ομίλους της Ευρωλίγκας, και να μπαίνει στους προημιτελικούς με μειονέκτημα έδρας, πάλι απέναντι στη Σιένα.
Αυτή τη φορά όμως τα πράγματα εξελίσσονται διαφορετικά. Με τους νεαρούς παίκτες του Ολυμπιακού να κάνουν υπερπροσπάθεια σε όλη τη σεζόν και να βρίσκουν την καλύτερη φόρμα στο κατάλληλο σημείο, οι ερυθρόλευκοι κερδίζουν μέσα στην Ιταλία τη Σιένα και συμπληρώνουν το θρίαμβό τους με δύο νίκες στο ΣΕΦ, που τους φέρνουν στο φάιναλ φορ της Κωνσταντινούπολης, μαζί με ΠΑΟ, Μπαρτσελόνα και ΤΣΣΚΑ. Στον ημιτελικό ξεπερνούν το εμπόδιο των Ισπανών με 68-64 χάρη σε ένα κρίσιμο τρίποντο του Σπανούλη, και στον τελικό έρχονται αντιμέτωποι με την ΤΣΣΚΑ. Οι Ρώσοι έχουν για άλλη μια φορά «ομάδα NBA» με Κιριλένκο, Σισκάουσκας, Σβεντ, Τεόντοσιτς, Κριάπα, Κρστιτς κ.ά. και φαντάζουν ανίκητοι. Στο τρίτο δεκάλεπτο του τελικού είναι μπροστά με 53-34 απέναντι στον Ολυμπιακό, και όλα δείχνουν ότι οι ερυθρόλευκοι δεν έχουν καμιά ελπίδα. Ένα συγκλονιστικό όμως παιχνίδι από όλους τους παίκτες της ομάδας, και κυρίως από τους νέους Έλληνες παίκτες, με αποκορύφωμα το κλέψιμο του Μάντζαρη στον Κιριλένκο, φέρνουν τον Ολυμπιακό σε απόσταση βολής (61-60). Ο Σισκάουσκας 7 δευτερόλεπτα πριν τη λήξη αστοχεί σε 2 βολές, και στην τελευταία επίθεση ο Σπανούλης πασάρει στον Πρίντεζη, που από τη γωνία κάνει το 61-62 και δίνει στον Ολυμπιακό τον δεύτερο ευρωπαϊκό του τίτλο.
Ακολουθεί αξέχαστο πανηγύρι μέσα στην Κωνσταντινούπολη από τους 5.000 οπαδούς των «ερυθρόλευκων», και ο Ολυμπιακός έρχεται στην Ελλάδα σαν πρωταθλητής Ευρώπης μετά από 15 χρόνια για να κατακτήσει τελικά και το πρωτάθλημα νικώντας με 3-2 τον Παναθηναϊκό στη σειρά των τελικών. Μετά από το μεγάλο θρίαμβο ο «Ντούντα» δηλώνει ότι αποχωρεί από την ομάδα, οι καρποί όμως της δουλειάς του γίνονται εμφανείς την επόμενη χρονιά, οπότε η ομάδα του Πειραιά με μικρές αλλαγές στο ρόστερ και προπονητή το Γιώργο Μπαρτζώκα θα κατακτήσει πάλι την Ευρωλίγκα, κάνοντας έτσι το repeat με δύο διαφορετικούς προπονητές (κάτι που είχε καταφέρει ο Ίβκοβιτς στην Παρτιζάν στην πρώτη χρονιά της καριέρας του σαν προπονητής, οπότε πήρε το 2ο συνεχόμενο κύπελλο Κόρατς με την ομάδα το 1979, και το πρώτο το είχε πάρει ο Ράνκο Ζεράβιτσα το 1978).
Στην Αναντολού Εφές και στην Εθνική Σερβίας
Μετά από δύο χρόνια μη ενασχόλησης με τη συλλογική του καριέρα, το 2014 συμφώνησε με την τουρκική Αναντολού Εφές, από την οποία αποχώρησε το 2016, έχοντας κατακτήσει το Κύπελλο Τουρκίας το 2015. Στις εθνικές ομάδες, ο Ίβκοβιτς ξεκίνησε σαν βοηθός του Κρέζιμιρ Τσόσιτς το 1986, και το 1988 προάχθηκε σε πρώτο προπονητή. Αυτός ήταν ο άνθρωπος που έβγαλε τη μεγάλη γενιά των Γιουγκοσλάβων, με τους Ντράζεν Πέτροβιτς, Βλάντε Ντίβατς, Τόνι Κούκοτς, Ντίνο Ράτζα, Ζάρκο Πάσπαλι, Στόγιαν Βράνκοβιτς κ.ά., που για τρία χρόνια κατακτούσαν τα πάντα σε ευρωπαϊκό και παγκόσμιο επίπεδο. Μετά τη διάλυση της ενωμένης Γιουγκοσλαβίας, ο Ίβκοβιτς εξακολούθησε να βρίσκεται στον πάγκο της νέας Γιουγκοσλαβίας (δηλαδή της συνομοσπονδίας Σερβίας-Μαυροβουνίου) και με βοηθό τον Ζέλικο Ομπράντοβιτς βγάζει τη δεύτερη μεγάλη γενιά Σέρβων. Το 1995 κατακτά το Ευρωμπάσκετ στην Αθήνα και το 1996 αφήνει την ομάδα στον βοηθό, μαθητή και φίλο του Ζέλικο Ομπράντοβιτς, αναλαμβάνοντας συμβουλευτικό ρόλο δίπλα του για τους Ολυμπιακούς Αγώνες της Ατλάντα, όπου η Γιουγκοσλαβία κατακτά το αργυρό μετάλλιο.
Το 2009 επιστρέφει στην εθνική Σερβίας, που τότε είχε πέσει σε μαρασμό καθώς ήταν μακριά από τα μετάλλια για 7 χρόνια. Στο Ευρωμπάσκετ του 2009, με νέους παίκτες όπως ο Τεόντοσιτς, ο Κέσελι κ.λπ., η Σερβία κάνει την έκπληξη νικώντας τους Ισπανούς στον εναρκτήριο αγώνα, και φτάνοντας ως τον τελικό, όπου τελικά χάνει από τους Ισπανούς και παίρνει το αργυρό μετάλλιο. Στο Μουντομπάσκετ του 2010 φτάνει ως τα ημιτελικά, αποκλείοντας στους «8» την παγκόσμια πρωταθλήτρια Ισπανία (93-89) και χάνοντας την είσοδο στον τελικό στο τελευταίο σουτ από τη διοργανώτρια Τουρκία (83-82) καταλαμβάνει την 4η θέση.
Στις 23 Ιουλίου 2021, έγινε μέλος της διοίκησης του ιδρύματος που ίδρυσε η Παρτιζάν Βελιγραδίου για να βοηθήσει όσους έχουν συμβάλει στην ιστορία της ομάδας και πλέον χρειάζονται οικονομική υποστήριξη.
Η αγάπη του για την Ελλάδα
Ο Ντούσαν Ίβκοβιτς σε ένα αφιέρωμα της Ευρωλίγκας το 2017 είχε πει χαρακτηριστικά πως θεωρεί την Ελλάδα δεύτερη πατρίδα του. Ακόμα το ίδιο είχε πει και ο Βασίλης Σπανούλης ότι αγαπά πολύ την Ελλάδα και τον Ολυμπιακό.
Στο αφιέρωμα της Ευρωλίγκας είχαν μιλήσει και άλλοι από τον χώρο του μπάσκετ, όπως, οι Ιτούδης, Σφαιρόπουλος, Ομπράντοβιτς, Παπανικολάου και Άντιτς, ενώ τον ευχαρίστησαν για την προσφορά του στο μπάσκετ.