Ο προπονητής της ΑΕΚ, Μάρκο Νίκολιτς, μετά τη σπουδαία νίκη (1-0) επί της Φιορντίνα στη Φλωρεντία για την 4η αγωνιστική του Conference League, παραχώρησε συνέντευξη σε ιταλική ιστοσελίδα.
«Ήθελα τον Γιόβιτς στην ΑΕΚ, όχι επειδή είναι Σέρβος όπως εγώ, αλλά λόγω της ποιότητάς του. Μίλησα μαζί του και του είπα: σε όλη σου την καριέρα, ήσουν ο "Νεαρός Λούκα", τώρα είναι η ώρα να παίξεις σημαντικό ρόλο στην ομάδα. Μπορεί να είναι πρωταγωνιστής και να αναπτυχθεί, ακόμη και ως άνθρωπος. Θα ήθελα η ομάδα να βασίζεται στις εμφανίσεις του, να νιώθει την ευθύνη να παίζει κάθε αγώνα για την ομάδα, ως ηγέτης. Πιστεύω ότι θα τα καταφέρουμε. Είναι πολύ καλό παιδί. Μέχρι τώρα, έχασε την ευκαιρία να είναι βασικός παίκτης.
Για εμένα το ποδόσφαιρο δεν είναι ηλικίας ή καταγωγής, αλλά μόνο ποιότητας. Μπορεί να είσαι 17 ή 37 αλλά να είσαι εκεί», είπε-μεταξύ άλλων- ο Σέρβος προπονητής και συνέχισε:
«Ένα από τα κλειδιά για να πάω στην ΑΕΚ ήτα το σχέδιο που υπήρχε. Και ο Χαβιέρ Ριμπάλτα ήταν εκείνος που με ήθελε.
Και πρόσθεσε:
«Ξεκίνησα να προπονώ στις ομάδες νέων όταν ήμουν στις αρχές της δεκαετίας των είκοσι και στη συνέχεια, στα 29 μου, ανέλαβα την πρώτη ομάδα στο Ραντ. Τα πράγματα πήγαν καλά αμέσως. Είχαμε μια σπουδαία σεζόν, καταφέρνοντας να προωθήσουμε πολλά νεαρά ταλέντα, τα οποία στη συνέχεια πουλήθηκαν σε μεγάλους ευρωπαϊκούς συλλόγους. Κάποιοι ήρθαν ακόμη και στην Ιταλία, όπως ο Τόμοβιτς, για παράδειγμα».
Στο μέλλον άφησε ανοικτό το ενδεχόμενο να καθίσει σε πάγκο ομάδας της Serie A
«Μιλώ ακόμα λίγα ιταλικά. Τα σπούδασα για τέσσερα χρόνια ως νέος και μπόρεσα να μάθω ξανά τη γλώσσα και να μπορώ να επικοινωνώ μέσα σε λίγους μήνες. Και πρέπει να πω ότι η ιταλική κουλτούρα είχε ισχυρή επιρροή στα νιάτα μου. Για παράδειγμα, παρακολουθούσα το "La Domenica Sportiva" και όλο το ποδόσφαιρο που προερχόταν από την Ιταλία, καθώς και το αγγλικό ποδόσφαιρο.
Γιατί όχι... Αν έπρεπε να κοιτάξω τα πέντε κορυφαία πρωταθλήματα, η Ιταλία, η Αγγλία και η Ισπανία θα ήταν στην κορυφή της λίστας μου. Τις βλέπω ως χώρες όπου το στυλ προπονητικής μου μπορεί να προσαρμοστεί καλύτερα. Το σημαντικό είναι πάντα να έχεις ένα συγκεκριμένο έργο. Δεν είναι μόνο θέμα άφιξης στην Ιταλία. Χρειάζεσαι την κατάλληλη προσαρμογή για να ταιριάξεις καλά, ίσως ακόμη και να βρεις μια μακροπρόθεσμη δουλειά.»
Αναφερόμενος στους Βλάοβιτς και Μιλένκοβιτς, στα χρόνια της Παρτίζαν Βελιγραδίου:
«Ο προκάτοχός μου, ο Τόμιτς, άρχισε να βάζει τον Μιλένκοβιτς στη θέση του, μετά ήρθα εγώ, και περάσαμε μια υπέροχη σεζόν. Ο Μιλένκοβιτς ήταν σταθερό μέλος της ομάδας όλη τη χρονιά, σκόραρε μάλιστα το καθοριστικό γκολ στον τελικό κυπέλλου εναντίον του Ερυθρού Αστέρα Βελιγραδίου: φύγαμε και οι δύο νικητές (με το εγχώριο νταμπλ). Είμαι ακόμα σε επαφή με τον Νίκολα. Έχει γίνει πραγματικά ένας σπουδαίος παίκτης και είμαι περήφανος γι' αυτόν.
Είναι βασικός παίκτης για τη Σερβία και την Premier League. Το άξιζε. ήρθε από το πουθενά. Δεν ήταν στην καρδιά του προγράμματος ανάπτυξης των νέων της Παρτιζάν. Και εκείνη τη χρονιά είχα και τον Ντούσαν Βλάοβιτς, ακόμα παιδί. Θυμάμαι ότι λίγους μήνες πριν από το τέλος της σεζόν, είχε ήδη υπογράψει για τη Φιορεντίνα και περίμεναν να γίνει 18 ετών για να τον στείλουν εκεί.
Εκείνη την εποχή, ο σύλλογος είχε μια πολιτική προστασίας του από τραυματισμούς, αφού το συμβόλαιο είχε ήδη υπογραφεί. Στην προπόνηση, θυμάμαι να τον χρησιμοποιώ με τη δεύτερη ομάδα, αναγκάζοντάς τον να κάνει κάθε φορά που έπαιζε διαφορετικό ρόλο, αυτόν που χρειαζόμασταν. Ήταν πάντα ο καλύτερος. Θυμάμαι που ζήτησα από τον σύλλογο να τον αφήσουν να παίξει τουλάχιστον πέντε ή έξι φορές την σεζόν... Είμαι πραγματικά χαρούμενος που τον είχα. Είναι ένας εξαιρετικός εργάτης, καθώς και ταλαντούχος».