Ο προπονητής της Λίβερπουλ, Άρνε Σλοτ, με μία συγκινητική ανακοίνωση, αποχαιραίτησε τον Ντιόγκο Ζότα, μετά τον ξαφνικό και άδικο θάνατο του Πορτογάλου επιθετικού.
Το βράδυ της Πέμπτης, ο προπονητής της Λίβερπουλ, Άρνε Σλοτ, έγραψε ένα ιδιαίτερα συγκινητικό μήνυμα για τον Ντιόγκο Ζότα, ο οποίος έχασε τη ζωή του, όπως και ο αδελφός του, Αντρέ, όταν το αυτοκίνητο στο οποίο επέβαιναν ξέφυγε από τον έλεγχό του οδηγού και τυλίχτηκε στις φλόγες.
Η δήλωση του Άρνε Σλοτ:
«Τι να πει κανείς; Τι μπορεί να πει κανείς σε μια τέτοια στιγμή, όταν το σοκ και ο πόνος είναι τόσο απίστευτα έντονα; Εύχομαι να είχα τα λόγια, αλλά ξέρω πως δεν τα έχω.
Το μόνο που έχω είναι συναισθήματα, τα οποία ξέρω ότι πολλοί άνθρωποι συμμερίζονται, για έναν άνθρωπο και έναν παίκτη που αγαπήσαμε βαθιά και για μια οικογένεια για την οποία νοιαζόμαστε τόσο πολύ.
Οι πρώτες μου σκέψεις δεν είναι σκέψεις ενός ποδοσφαιρικού προπονητή. Είναι σκέψεις ενός πατέρα, ενός γιου, ενός αδελφού και ενός θείου, και ανήκουν στην οικογένεια του Ντιόγκο και του Αντρέ Σίλβα, που έχουν βιώσει μια τόσο αδιανόητη απώλεια.
Το μήνυμά μου προς αυτούς είναι ξεκάθαρο – ποτέ δεν θα περπατήσετε μόνοι. Οι παίκτες, το προσωπικό, οι υποστηρικτές της Λίβερπουλ είναι όλοι μαζί σας και απ’ όσα έχω δει σήμερα, το ίδιο ισχύει και για την ευρύτερη οικογένεια του ποδοσφαίρου.
Αυτή δεν είναι απλώς μια αντίδραση στην τραγωδία. Είναι επίσης μια αντίδραση στην καλοσύνη των ανθρώπων που εμπλέκονται και στον σεβασμό που τόσοι πολλοί έχουν για τα παιδιά αυτά ως προσωπικότητες και για την οικογένεια συνολικά.
Για εμάς, ως σύλλογο, το σοκ είναι απόλυτο. Ο Ντιόγκο δεν ήταν απλώς ένας παίκτης μας. Ήταν αγαπημένος σε όλους μας. Ήταν συμπαίκτης, συνάδελφος, συνεργάτης και σε όλους αυτούς τους ρόλους ήταν ξεχωριστός.
Θα μπορούσα να πω τόσα πολλά για όσα πρόσφερε στην ομάδα μας, αλλά η αλήθεια είναι ότι όποιος έβλεπε τον Ντιόγκο να παίζει, το έβλεπε καθαρά. Σκληρή δουλειά, επιθυμία, αφοσίωση, εξαιρετική ποιότητα, γκολ. Η πεμπτουσία του τι σημαίνει να είσαι παίκτης της Λίβερπουλ.
Υπήρχαν όμως και τα στοιχεία που δεν έβλεπαν όλοι. Ο άνθρωπος που ποτέ δεν επεδίωξε τη δημοφιλία, αλλά τη βρήκε έτσι κι αλλιώς. Όχι φίλος δύο ανθρώπων, αλλά φίλος όλων. Κάποιος που έκανε τους άλλους να νιώθουν καλά με τον εαυτό τους μόνο και μόνο με την παρουσία του. Ένας άνθρωπος που νοιαζόταν βαθιά για την οικογένειά του.
Την τελευταία φορά που μιλήσαμε, συνεχάρηκα τον Ντιόγκο για την κατάκτηση του Nations League και του ευχήθηκα καλή τύχη για τον επικείμενο γάμο του. Με πολλούς τρόπους, ήταν ένα καλοκαίρι ονείρου για τον Ντιόγκο και την οικογένειά του, κάτι που κάνει ακόμη πιο σπαρακτικό το γεγονός ότι τελείωσε έτσι.
Όταν ήρθα για πρώτη φορά στον σύλλογο, ένα από τα πρώτα τραγούδια που έμαθα ήταν αυτό που οι οπαδοί μας τραγουδούσαν για τον Ντιόγκο. Δεν είχα δουλέψει μαζί του προηγουμένως, αλλά κατάλαβα αμέσως ότι αν οι φίλαθλοι της Λίβερπουλ, που έχουν δει τόσους σπουδαίους παίκτες όλα αυτά τα χρόνια, είχαν ένα τόσο μοναδικό σύνθημα για τον Ντιόγκο, θα πρέπει να είχε ιδιαίτερες αρετές.
Το ότι χάσαμε αυτές τις αρετές κάτω από τόσο φρικτές συνθήκες είναι κάτι που ακόμη δεν έχουμε καταφέρει να συνειδητοποιήσουμε. Γι’ αυτόν τον λόγο, χρειαζόμαστε ο ένας τον άλλον στο σύλλογο και πρέπει να μείνουμε ενωμένοι. Το οφείλουμε στον Ντιόγκο, στον Αντρέ Σίλβα, στην ευρύτερη οικογένειά τους και στους εαυτούς μας.
Τα συλλυπητήριά μου πηγαίνουν στη σύζυγο του Ντιόγκο, Ρούτε, στα τρία όμορφα παιδιά τους και στους γονείς του Ντιόγκο και του Αντρέ Σίλβα.
Όταν έρθει η κατάλληλη στιγμή, θα τιμήσουμε τον Ντιόγκο Ζότα, θα θυμηθούμε τα γκολ του και θα τραγουδήσουμε το τραγούδι του. Προς το παρόν, θα τον θυμόμαστε ως έναν μοναδικό άνθρωπο και θα πενθούμε την απώλειά του. Δεν θα ξεχαστεί ποτέ.
Το όνομά του είναι Ντιόγκο».