Πέρασαν 15 χρόνια από τη βραδιά-όνειρο για τον ελληνικό αθλητισμό. Τη βραδιά που η Εθνική Ελλάδας κατέκτησε το Euro 2004.
Τότε, τον Ιούνιο του 2004, μια παρέα Ελλήνων με παντελή άγνοια κινδύνου ξεκίνησε για ένα ποδοσφαιρικό ταξίδι στην Ιβηρική Χερσόνησο. Πρώτιστο μέλημά τους ήταν να διασκεδάσουν το παιχνίδι, να ζήσουν με κάθε τρόπο και με μάξιμουμ ένταση τη συμμετοχή τους, να δρέψουν ό,τι τους προσφερόταν... Όπως είχε εξηγήσει ο Γερμανός ηγήτορας της αποστολής στους άνδρες του, «εμείς πηγαίνουμε για να ευχαριστηθούμε την εμπειρία, να κάνουμε αυτό που ξέρουμε και αν όλα πάνε καλά, να παρατείνουμε όσο μπορούμε την παραμονή μας».
Παρά την ποδοσφαιρική σοφία του, όμως, ακόμη και ο Ότο Ρεχάγκελ αδυνατούσε να φανταστεί ότι η «κρουαζιέρα» που αρχικά είχε στο μυαλό του θα κατέληγε στη μεγαλύτερη ποδοσφαιρική έκπληξη που συντελέστηκε στον πλανήτη, από καταβολής του ποδοσφαίρου. Την ημέρα που υιοθετήθηκε από τη Σύναξη του Κογκρέσου των Αντιπροσώπων το κείμενο του Συντάγματος των Ηνωμένων Πολιτειών της Αμερικής (4 Ιουλίου 1776), με το οποίο οι ΗΠΑ ανακηρύχθηκαν ανεξάρτητο κράτος από το Ηνωμένο Βασίλειο της Μεγάλης Βρετανίας και Βόρειας Ιρλανδίας, η Εθνική πανηγύρισε την ημέρα ανεξαρτησίας του ελληνικού ποδοσφαίρου.
Η Ελλάδα, σαν σήμερα 4 Ιουλίου, πριν από 15 χρόνια, υπέγραψε με ανεξίτηλο μελάνι στο libro d΄oro της ελίτ των ισχυρών και των παγκόσμιων μύθων.
Όλα ξεκίνησαν ένα ζεστό βράδυ στο «Ντραγκάο» του Πόρτο: Πορτογαλία-Ελλάδα 1-2
Η Ευρώπη δεν μπορεί να το πιστέψει: Ελλάδα-Ισπανία 1-1
Ήττα-πρόκριση: Ρωσία-Ελλάδα 2-1
Η ντρίμπλα-μύθος του Ζαγοράκη στον Λιζαραζού: Γαλλία-Ελλάδα 0-1
Ο κολοσσός Δέλλας: Ελλάδα-Τσεχία 1-0
Είμαστε πια πρωταθλητές: Πορτογαλία-Ελλάδα 0-1
Το κλάμα του Κριστιάνο Ρονάλντο
