Ένα εικαστικό έργο σε βίντεο, όπου τα δέντρα θα είναι οι πρωταγωνιστές κατά τη διάρκεια ενός βραδινού περιπάτου στο πάρκο Ελευθερίας, παρουσιάζει ο Δήμος Αθηναίων μέσω του ΟΠΑΝΔΑ.
Η δράση πραγματοποιείται στο πλαίσιο του προγράμματος Πολιτισμός είναι η Αθήνα / Culture is Athens και την επιμέλεια του Γραφείου Πολιτισμού του Δημάρχου Αθηναίων, καθημερινά από τις 6 έως τις 9 Οκτωβρίου από τις 19.00 έως τις 21.00. Μάλιστα την Κυριακή 9 Οκτωβρίου στις 20:00 θα πραγματοποιηθεί περφόρμανς από τον δημιουργό του People on trees, Φίλιππο Τσιτσόπουλο.
Είκοσι κείμενα, μονόλογοι προς ερμηνεία, έχουν δημιουργηθεί από τον εικαστικό καλλιτέχνη και περφόρμερ Φίλιππο Τσιτσόπουλο, που θα παρουσιαστούν σε δάση και πάρκα στο Ηνωμένο Βασίλειο και στην ΕΕ με τη μορφή προβολών βίντεο-εγκατάστασης και ζωντανης performance. Η παρουσίασή της στην Αθήνα γίνεται με την συνεργασία της ιστορικού τέχνης Κατερίνας Κοσκινά.
Προβολές πάνω σε δέντρα που δίνουν ζωή
Το υλικό από τις προβολές πάνω σε όλα τα δέντρα που θα κινηματογραφηθούν στα πάρκα και στα δάση με κάμερες 360 4Κ, όπως και στο πάρκο Ελευθερίας θα μονταριστεί και θα προβληθεί σε τέσσερις οθόνες, μια βιντεοσκοπημένη αναπαράσταση του δάσους του Μπίρναμ (Birnamwood), καθώς και τη ζωντανή του περφόρμανς στο μοναδικό δέντρο που σώζεται σήμερα από το δάσος του Σαίξπηρ, όπου ο περφόρμερ θα ερμηνεύσει ζωντανά την τελευταία δραματική πράξη του έργου και την εναντίωση του στο δάσος της προφητείας που θα τον σκοτώσει.
Ένας διάλογος επί σκηνής, προβολές και περφόρμανς που διασκευάζουν και επανασυνδέουν το κείμενο του σαιξπηρικού δράματος με την οικολογική καταστροφή, και την κατάρρευση της σκέψης.
Ο Τσιτσόπουλος δημιουργεί έργα με μάσκες από φθαρτά υλικά που τα δένει στο πρόσωπό του και το σώμα του, από τρόφιμα, ψάρια, φρούτα, γαρίδες, αστακούς, θυμίζοντας έναν «σαμανιστικό» εξορκισμό της ιστορίας του Δυτικού θεάτρου, πρόσωπα- τοπία, εγκλωβισμένα και παγιδευμένα, προσωποποίηση των συναισθημάτων σε δέντρα, δάση και κήπους του Kensington και του Battersea Park του Λονδινου, από όπου ξεκίνησε το προτζεκτ.
O Φίλιππος Τσιτσόπουλος αναλύοντας το σκεπτικό για τη βίντεο-εγκατάσταση People on trees επισημαίνει: «Τα προβαλλόμενα πρόσωπα, κεφάλια και σώματα θα αναδύονται για να μας πουν μια ιστορία.
Ο σύγχρονος πολιτισμός είναι ένας πολιτισμός κήπων. Αυτοπροσδιορίζεται ως μια τέλεια ρύθμιση για τις ανθρώπινες συνθήκες. Κατασκευάζει τη δική του ταυτότητα μέσα από τη δυσπιστία προς τη φύση. Στην πραγματικότητα ορίζει τον εαυτό του και τη φύση, μέσα από την ενδημική δυσπιστία του προς τον αυθορμητισμό και τη λαχτάρα για μια καλύτερη και αναγκαστικά τεχνητή, τάξη».
«Προφανώς, ένα μεγάλο μέρος των κοινωνικών σχολίων είναι δεμένο μέσα στη φαινομενική απλότητα της μεταφοράς της κηπουρικής- ωστόσο, η έννοια του κηπουρού σε κοινωνική κλίμακα λειτουργεί σε πολλά επίπεδα, συμπεριλαμβανομένου του πιο κυριολεκτικού - όπως η ανθρώπινη προσπάθεια να εξημερωθεί και να μετατραπεί η άγρια φύση σε έναν πόρο που εξυπηρετεί ανθρωποκεντρικούς σκοπούς. Τα «ζιζάνια» ή τα «παράσιτα» σε έναν πραγματικό κήπο μπορεί να είναι, ανάλογα με τις ιδιοτροπίες του ορισμού, οποιαδήποτε ανεπιθύμητα φυτά, ζώα ή έντομα. Σε κάθε περίπτωση, αυτές οι απειλές αταξίας αποτελούν πρόκληση για την κηπευτική τάξη, επομένως πρέπει να διαχειρίζονται ή να εξαλείφονται σύμφωνα με την πολιτική των εκάστοτε κηπουρών.
Η σύγχρονη γενοκτονία, όπως και η σύγχρονη κουλτούρα γενικότερα, είναι δουλειά κηπουρού … Όλα τα οράματα της κοινωνίας ως κήπου ορίζουν τμήματα του κοινωνικού βιότοπου ως ανθρώπινα ζιζάνια. Όπως όλα τα άλλα ζιζάνια, πρέπει να διαχωριστούν, να περιοριστούν, να εμποδιστούν να εξαπλωθούν … Τα θύματα του Στάλιν και του Χίτλερ … σκοτώθηκαν με έναν ανιαρό, μηχανικό τρόπο χωρίς ανθρώπινα συναισθήματα - συμπεριλαμβανομένου του μίσους - να τα ζωντανεύουν. Σκοτώθηκαν επειδή δεν ταίριαζαν, για τον ένα ή τον άλλο λόγο, στο σχέδιο μιας τέλειας κοινωνίας … Εξολοθρεύτηκαν για να μπορέσει να δημιουργηθεί ένας αντικειμενικά καλύτερος ανθρώπινος κόσμος - πιο αποτελεσματικός, πιο ηθικός, πιο όμορφος. Ένας κομμουνιστικός κόσμος. Ή ένας φυλετικά αγνός, άριος κόσμος. Και στις δύο περιπτώσεις, ένας αρμονικός κόσμος, χωρίς συγκρούσεις … τακτοποιημένος, ελεγχόμενος (Bauman 1989:92).
Αυτή η συνεργασία μου, με τον Damien Rayne την Serena Morton, μας βοηθά να επαναπροσδιορίσουμε αυτό που για το μεγαλύτερο μέρος της δυτικής ιστορίας χάσαμε.
Τα έντονα συναισθήματα της χαράς και της λύπης, της επιθυμίας ή του μίσους, της ελπίδας και της απελπισίας που θεωρούνταν ως πάθη της ψυχής και που θα έπρεπε να διαχωριστούν από τη στοργή και το συναίσθημα θα παρουσιαστούν στους χαρακτήρες που προβάλλονται επάνω στα δέντρα».
Κέντρο Τεχνών Δήμου Αθηναίων, Πάρκο Ελευθερίας, Βασιλίσσης Σοφίας
Μετρό: Μέγαρο Μουσικής, Τηλ. (+30) 2107232604, 210 7224028