Αν και η πρεμιέρα θα γίνει στις 17 Ιανουαρίου και μόλις χθες ξεκίνησαν οι πρόβες, οι πρώτες εικόνες από τα παρασκήνια της φωτογράφισης για την παράσταση «Τρεις αδελφές» που ανεβάζει ο Δημήτρης Καραντζάς αποκαλύπτουν τον πυρήνα της δραματουργίας του.
Στο θέατρο Βεάκη. Σε ένα τοπίο με την αισθητική και τις ψυχολογικές απολήξεις του Mεσοπολέμου, κάπου στην Ευρώπη, ο Δημήτρης Καραντζάς πλάι στη φωτογράφο Γκέλυ Καλαμπάκα στήνουν την πρώτη εικόνα αυτού που θα είναι η παράσταση που ετοιμάζει για τον Ιανουάριο με τις «Τρεις αδελφές» του Τσέχοφ. Πώς ο ιδιοφυής -και όπως έχει αποδείξει όταν χρειάζεται ρηξικέλευθος ως το μεδούλι- σκηνοθέτης θα προσεγγίσει αυτό το έργο που αποτελεί από μόνο του ένα βουνό αμετακίνητο, ακαριαία αναγνωρίσιμο. Ενα τοπίο οικείο μέσα στον παγκόσμιο θεατρικό χάρτη; Θα έχει η επίσκεψή μας σε αυτό το γνωστό τοπίο το στοιχείο της νέας ανακάλυψης, του εσωτερικού αιφνιδιασμού;
Η προσεκτική παρατήρηση του τρόπου με τον οποίο γίνεται η φωτογράφιση με τους ηθοποιούς που κάθε σκηνοθέτης ονειρεύεται να έχει στη σκηνή του, δίνει απαντήσεις. Βλέπουμε ερμηνευτές αιχμής και μοναδικής ταυτότητας να μπαίνουν σε ένα ληθαργικό, λάγνο, αποστασιοποιημένο κλίμα, σαν μορφές που έχουν τραβηχτεί από το παρόν στο παρελθόν. Ακουμπούν σε τοίχους, γέρνουν στα σκαλιά, τεντώνονται σε βελούδινους καναπέδες, κοιτάζονται σε καθρέπτες που μοιάζουν με στιβάδες του χρόνου, μπλέκουν σε ένα σύμπλεγμα συνύπαρξης που για λίγο θυμίζει σχεδία σε έργο του Ντελακρουά. Είναι οι Καρυοφυλλιά Καραμπέτη, Μαρία Κεχαγιόγλου, Αιμίλιος Χειλάκης, Ορφέας Αυγουστίδης, Αθηνά Μαξόμου, Κωνσταντίνος Αβαρικιώτης Σύρμω Κεκέ, Γιάννης Κλίνης, Αινείας Τσαμάτης, Δημητρης Πιατάς, Υβόννη Μαλτέζου, Ευδοξία Ανδρουλιδάκη, Νίκος Μάνεσης…
Η Γκέλυ Καλαμπάκα βγάζει ασπρόμαυρες φωτογραφίες τις οποίες στη συνέχεια θα επιχρωματίσει. Ενας χειροποίητος εικαστικός τρόπος με αναφορά στο πέρασμα του χρόνου. «Είναι σαν να διατηρούμε την εποχή του Τσέχοφ συνδέοντας την όμως με το σήμερα σε επίπεδο στάσης του σώματος, κινήσεων, σημερινών εκφράσεων» μου λέει ο Δημήτρης Καραντζάς. «Τα κοστούμια και τα σκηνικά παραμένουν στην αρχική εποχή του έργου, η καινοτομία αφορά στην κινητική συμπεριφορά και έκφραση. Είναι σαν οι τρεις γυναίκες να επισκέπτονται ξανά εκείνη την εποχή, με την ηλικία που έχουν όμως σήμερα. Σαν να είναι εγκλωβισμένες σε αυτό το χρονικό σημείο ενώ συνεχίζουν να μεγαλώνουν, να εξελίσσονται».
Η έκφραση της Καρυοφυλλιάς Καραμπέτη στις εικόνες από τα παρασκήνια της φωτογράφισης μοιάζει να αποτυπώνει αυτό τον εγκλωβισμό. Το βλέμμα της Αθηνάς Μαξίμου αποτραβηγμένο από τον στοχαστικό Ορφέα Αυγουστίδη. Η ράθυμη μακαριότητα του Κωνσταντίνου Αβαρικιώτη, το μπλαζέ ύφος της Σύρμως Κεκέ μέσα από την απεικόνισή της στον καθρέπτη. Η παράδοση της Μαρίας Κεχαγιόγλου πάνω στο βαθυκόκκινο βελούδινο ανάκλιντρο.
Ρωτάω τον Δημήτρη Καραντζά κοιτάζοντας τις φωτογραφίες τι τίτλο θα έβαζε στην παράσταση που θα ανέβει τον Ιανουάριο στο θέατρο Βεάκη. Είναι προφανώς οι «Τρεις αδελφές» του Τσέχοφ το έργο, όμως τι διατρέχει την παράσταση; «Επίσκεψη σε ένα τοπίο μνήμης» μου απαντά, λίγες ώρες πριν μπει στην πρώτη πρόβα, με την εικαστική και σημειολογική ταυτότητα της παράστασης ήδη να έχει εγχαραχθεί στο μέταλλο που της παράστασή του. Ενα τοπίο που σίγουρα θα γίνει ένα από τα πλέον επισκέψιμα της θεατρικής σεζόν.
