Ο Θανάσης Σαράντος, ο χαρισματικός ηθοποιός και σκηνοθέτης που συνεργάστηκε με τον Ρόμπερτ Ουίλσον σκηνοθετεί το εμβληματικό «Λεωφορείον ο πόθος» στο Εθνικό.
Η Σκηνή «Νίκος Κούρκουλος» ξεκινά τη νέα θεατρική περίοδο με ένα αριστούργημα της παγκόσμιας δραματουργίας, το «Λεωφορείον ο πόθος», του Τενεσί Ουίλιαμς, έργο το οποίο παρουσιάζεται σε σκηνοθεσία Θανάση Σαράντου.
Το νέο στοίχημα για τον ταλαντούχο σκηνοθέτη από τη σκηνή του Εθνικού, με Mπλανς, την Κωνσταντίνα Τάκαλου και Στάνλεϊ τον Αποστόλη Τότσικα.
Ο Θανάσης Σαράντος για την παράσταση στο Εθνικό Θέατρο
«Η τελευταία στάση του «Λεωφορείου ο Πόθος» καταλήγει στα «Ηλύσια Πεδία», μια φτωχική γειτονιά της Νέας Ορλεάνης του 1947. Στο ελεύθερο αλλά και ταυτόχρονα βίαιο περιβάλλον αυτής της ζεστής και υγρής συνοικίας, τα πάντα τυλίγει μια ατελείωτη τζαζ μουσική και ένας συνεχής κίνδυνος. Είναι το ιδανικό σκηνικό για να υπάρξει ένας ανελέητος πόλεμος μεταξύ του Πόθου και του Θανάτου» αναφέρει ο Θανάσης Σαράντος, μιλώντας για την παράσταση.
«Το «Λεωφορείον» είναι ένα αποκαλυπτικό έργο αντιθέσεων, ένα επικίνδυνο παιχνίδι μεταξύ της γυναικείας και της αντρικής φύσης, της φαντασίας και της πραγματικότητας, της αλήθειας και του ψέματος, της λογικής και της τρέλας, του φωτός και της σκιάς».
«Το μικρό διαμέρισμα των Κοβάλσκι, μέσα από την συμβίωση των τριών βασικών προσώπων του έργου, μεταμορφώνεται σε μία σκακιέρα με πιόνια αλλά μόνο μ’ έναν βασιλιά και δύο βασίλισσες, ένας χώρος που ασφυκτιά ο κρυμμένος ερωτισμός, ένα καταφύγιο ονείρου, ένα εξομολογητήριο.
Το μοναδικό θεατρικό τοπίο του Ουίλιαμς είναι ένα ναρκοπέδιο αλλά και ένα πεδίο αλήθειας. Ο συγγραφέας καταφέρνει με τη μοναδική του γραφή να συμπτύξει σε αυτό το έργο τόσο την μετάβαση της Αμερικής μετά από μία 30ετία οικονομικών και κοινωνικών αλλαγών, συμπεριλαμβανομένου και του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, όσο και να ψυχογραφήσει εντελώς διαφορετικούς μεταξύ τους ανθρώπους τόσο ταξικά όσο και ως προσωπικότητες».
«Η Μπλανς Ντυμπουά που εκπροσωπεί το θάνατο της φεουδαρχίας του Νότου μονομαχεί με τον Στάνλεϊ Κοβάλσκι που εκπροσωπεί το νεογέννητο «αμερικάνικο όνειρο» αλλά επιμένει να διεκδικεί την αδερφή της Στέλλα πίσω στον χαμένο για πάντα κόσμο του ονειρικού Μπελ Ρεβ» αναφέρει ο Θανάσης Σαράντος, μιλώντας για το έργο και τον συγγραφέα Τενεσί Ουίλιαμς.
«Ο συγγραφέας δεν παίρνει το μέρος κανενός, δεν δικάζει, δεν καταδικάζει, ξεγυμνώνει αργά-αργά τους ήρωες του με την κάθε του λέξη μέχρι να φτάσει στο φινάλε όπου πλέον όλοι τους μοιάζουν με εξαντλημένους στρατιώτες που πέρασαν από ένα τρομακτικά επικίνδυνο πεδίο μάχης: Την αποκάλυψη της αλήθειας μέσα από τις διαφορετικές ιστορίες επιβίωσης που ο καθένας ήρωας ξεχωριστά ζει. Δεν υπάρχει νικητής παρά μόνο παράπλευρες απώλειες. Το καταλυτικό φως εξαφανίζει όλες τις σκιές. Μοναδικός νικητής είναι η ωμή αλήθεια και μεγάλος ηττημένος είναι εκείνος που επιμένει να πιστεύει ότι κάνει βασιλική έξοδο από τα «Ηλύσια Πεδία», τον ονειρικό τόπο όπου αναπαύονται για πάντα οι ήρωες» καταλήγει ο σκηνοθέτης της παράστασης Θανάσης Σαράντος.
Επί σκηνής Εθνικου...
...Νέα Ορλεάνη, τέλη της δεκαετίας του 1940. Η Στέλλα και ο Στάνλεϊ Κοβάλσκι, δύο άνθρωποι από διαφορετικούς κόσμους – η Στέλλα κόρη μιας ξεπεσμένης αριστοκρατικής οικογένειας του Νότου, ο Στάνλεϊ ένας τραχύς Πολωνός μετανάστης δεύτερης γενιάς – ζουν έναν παθιασμένο έρωτα σε μια γοητευτικά παρηκμασμένη συνοικία της πόλης υπό τους μελαγχολικούς ήχους της τζαζ. Αυτό μέχρι τη στιγμή που στο σπίτι τους φτάνει η Μπλανς Ντυμπουά, η αδελφή της Στέλλας. Η Μπλανς στις αποσκευές της φέρνει όλη την απελπισία της χαμένης ζωής της, τα οικογενειακά βάρη που την τσάκισαν, έναν εύθραυστο ψυχισμό που την κάνει να προτιμά να ζει στη φαντασία αντί στην οδυνηρή πραγματικότητα. Η ματαίωση, η αποτυχία και ο χρόνος που περνά αδυσώπητα στοιχειώνουν το πολυδιάστατο έργο του Ουίλιαμς, που αντανακλά έναν σκληρό κόσμο ο οποίος αποβάλλει ή καταστρέφει όποιον δεν μπορεί να ενσωματωθεί.
Η πρώτη επιτυχία του εργου
Το έργο γράφτηκε το 1947 και έκανε πρεμιέρα στο θέατρο Ethel Barrymore στη Νέα Υόρκη, σε σκηνοθεσία Ηλία Καζάν. Το 1951 γνώρισε παγκόσμια επιτυχία με τη μεταφορά του στον κινηματογράφο από τον ίδιο σκηνοθέτη και με πρωταγωνιστές την Βίβιαν Λη (Μπλανς) και τον Μάρλον Μπράντο (Στάνλεϊ). Έκτοτε έχει γνωρίσει αναρίθμητες αναβιώσεις στις σκηνές όλου του κόσμου, εντούτοις είναι η πρώτη φορά που το έργο ανεβαίνει στο Εθνικό Θέατρο.
Μετάφραση-Σκηνοθεσία: Θανάσης Σαράντος / Σκηνικά: Άση Δημητρολοπούλου / Κοστούμια: Λίνα Μότσιου / Μουσική: Κωνσταντίνος Ευαγγελίδης / Κίνηση: Εύη Οικονόμου / Φωτισμοί: Μελίνα Μάσχα / Βοηθός σκηνοθέτη: Δημήτρης Κακαβούλας / Σύμβουλος δραματουργίας: Μάρκος Τσούμας / Βοηθός σκηνογράφου: Φανή Παϊτάκη / Βοηθός ενδυματολόγου: Σοφία Τάμπλερ
Διανομή (αλφαβητικά): Γιατρός: Άγγελος Ανδριόπουλος, Μιτς: Ιερώνυμος Καλετσάνος, Μάργκαρετ-Νοσοκόμα: Ίντρα Κέιν, Πάμπλο: Λάμπρος Κτεναβός, Στιβ: Νικόλας Μακρής, Ευνίκη-Μεξικάνα: Πηνελόπη Μαρκοπούλου, Στέλλα: Νάνσυ Μπούκλη, Mπλανς: Κωνσταντίνα Τάκαλου, Στάνλεϊ: Αποστόλης Τότσικας, Νέος: Γρηγόρης Φρέσκος
Δυο μουσικοί επί σκηνής / Φωτογράφος παράστασης: Σταύρος Χαμπάκης /
Λεωφορείον ο πόθος / Το κορυφαίο έργο του βραβευμένου με Πούλιτζερ Αμερικανού θεατρικού συγγραφέα, Τενεσί Ουίλιαμς, παρουσιάζεται για πρώτη φορά στο Εθνικό Θέατρο.
Έναρξη: 12 Nοεμβρίου