Ακόμα και αν κάποιος δεν ανήκει στους φανατικούς του θαυμαστές, αποκλείεται να μην μπορεί να αναγνωρίσει πως ο Στίβεν Σπίλμπεργκ είναι ένας από τους καλύτερους κινηματογραφικούς αφηγητές που πέρασαν ποτέ από τη μεγάλη οθόνη.
Στο «The Fabelmans», την αυτοβιογραφική του ταινία που εντυπωσίασε κοινό και κριτικούς, ο ίδιος εξηγεί τους λόγους για τους οποίους κάνει σινεμά: τη βαθιά του ανάγκη να παρηγορεί, να εξυψώνει, να συγχωρεί, να αποκαλύπτει, να λέει ιστορίες και μέσα από αυτές να επικοινωνεί όσα δεν μπορεί να εκφράσει με λέξεις.
Μεγάλος μαέστρος της εικόνας και απόλυτος γνώστης του κινηματογραφικού κώδικα, είτε σκηνοθετεί πολεμικά δράματα, είτε μπλογκμπαστερικές περιπέτειες, είτε μιούζικαλ, είτε τρυφερές ανθρώπινες ιστορίες, ή πολιτικές συνωμοσίες, αναμφίβολα έχει βρει τη «συνταγή», αυτό το μικρό μυστικό που τον κάνει να ξεχωρίζει με ό,τι κι αν καταπιάνεται. Κι αυτό το μυστικό ίσως είναι ο τρόπος που εκείνος επιλέγει να βλέπει τη ζωή, η τόλμη με την οποία καταθέτει ένα κομμάτι του εαυτού του, η ευαισθησία με την οποία προσεγγίζει το ανθρώπινο δράμα, αλλά και το θάρρος να κοιτάει κατάματα τις πιο σκοτεινές μας στιγμές, παραμένοντας πάντα ένας μεγάλος παραμυθάς.
Δείτε στο Bovary.gr δέκα ταινίες που δικαίως του χάρισαν τη φήμη του «μεγάλου σκηνοθέτη».