Γιατί εξακολουθεί να κεντά ένας άνθρωπος σήμερα, στην εποχή της ταχύτητας, μετρώντας έτσι αναγκαστικά τον χρόνο με τρόπο επιβραδυμένο και διαφορετικό;
«Γιατί το κέντημα είναι ένας τρόπος να τρέψει τα συναισθήματά του σε μια σταδιακή διαδικασία παρατήρησης και κατανόησης, άσκησης, επινοητικότητας και υπομονής».
Η Διονυσία Παπαδοπούλου κεντά με πάθος αλλά και με απόλυτη συνείδηση της επιθυμίας και του προορισμού της βελόνας της, εδώ και περισσότερα από δέκα χρόνια.
Ανθισμένοι κάμποι, πλοχμοί και πουλιά, πριγκίπισσες και έφιπποι, περίτεχνα φυτικά μοτίβα, σπείρες και ελλειπτικές φόρμες κεντημένες επίπονα με επιδέξια σταυροβελονιά και στιλπνά χρώματα, οργανώνουν περίτεχνα οπτικά πεδία και διασώζουν παλαιότερα αφηγήματα.
«Κεντώντας καταθέτω ένα μικρό κομμάτι Ελλάδας»
Η Διονυσία κεντά και για ακόμα έναν λόγο. Γιατί αυτός είναι ένας τρόπος να διασωθούν τα ρευστά περιγράμματα των ιστορικών και ρευστών μας αισθητικών καταβολών, η κρυφή φόδρα και η σάρκα της αναφορικής μας εντοπιότητας.
Απαντά χωρίς καθυστέρηση, εξηγώντας ταυτόχρονα ότι το κέντημα στο οποίο επιδόθηκε αρχικά με πάθος κατά τη δύσκολη δίδυμη κύηση των εφήβων πλέον σήμερα παιδιών της, μετατράπηκε σταδιακά στην πραγματικότητα στο τρίτο της αγαπημένο παιδί.
Μέλημα της Διονυσίας Παπαδοπούλου είναι να μεταφέρει την παράδοση στη σημερινή οπτική συνθήκη, διατηρώντας τα οργανικά σχέδια και την αναγνωρίσιμη πρωτογενή σύνθεση που η ίδια εδώ και δεκαετίες γνώρισε και ξεχώρισε, έτσι όπως αυτά μεταλαμπαδεύτηκαν με τρόπο απέριττο μέσω της γυναικείας τεχνογνωσίας περασμένων δεκαετιών, δουλεμένα τώρα ωστόσο με νέα χρώματα και επιζητώντας μια νέα αισθητική νοηματοδότηση και χρήση.
«Προσαρμόζοντάς τα εργόχειρά της στα νέα αυτά χρωματικά καλειδοσκοπικά δεδομένα χωρίς σχεδιαστική παρέμβαση, προετοιμάζει εντέλει τη σταδιακή τους προσαρμογή στα σημερινά δεδομένα. Διασώζοντάς την αφετηρία τους, ενθαρρύνει τη δυνατότητά τους να ξαναγεννηθούν και να ζήσουν μια νέα ζωή σε οποιοδήποτε σύγχρονο σπίτι. Την ικανότητά τους να εκμαιεύουν νέα συναισθήματα αλλά και την προσιτή απτικότητά τους, τη δυνατότητα να τα αγγίξει κανείς και να τα εντάξει στη δική του καθημερινότητα» αναφέρει η ιστορικός τέχνης Ιρις Κρητικου.
Η περιπέτεια της δικής της κεντητικής κατάθεσης, που ξεκίνησε πολλά χρόνια πριν, μέσω διαδοχικών επισκέψεων σε Μουσεία και Λαογραφικές Συλλογές, οδήγησε σταδιακά σε προσωπικά επινοητικά ανθολόγια.
Μικρότερα αρχειοθετημένα σχέδια με προέλευση το Μουσείο Μπενάκη ή το Μουσείο Νεότερου Ελληνικού Πολιτισμού, αλλά και δεκάδες περιφερειακά ελληνικά δημόσια και ιδιωτικά μουσεία και λαογραφικές συλλογές, μετατράπηκαν από τη δημιουργό σε μεγαλύτερα πεδία έκφρασης με τολμηρές συχνά κλίμακες, τροποποιημένα χρώματα και νέα υλικά.
Κεντημένα μέρη και εξαρτήματα φορεσιάς ή μεσοφόρια, μετουσιώθηκαν σε νέα αφηγηματικά επιτοίχια πεδία, ή σε τρισδιάστατα αντικείμενα και απέκτησαν διαφορετική χρήση.
«Νήμα, Βελόνα, Σταυρός»
«Επιθυμώ ό,τι δημιουργώ και καταθέτω να είναι ένα μικρό κομμάτι Ελλάδας» που μπορεί ο καθένας να έχει στον χώρο του, συμπληρώνει η δημιουργός.
«Αγαπώ τη σύνδεση με τα φυσικά υλικά, τα αθέατα τεκμήρια που καταγράφονται, τις εικόνες που προκύπτουν από αυτά τα κεντήματα, παραπέμποντας σε αιωνόβιους ελαιώνες και πανηγύρια, σε γοργόνες, καράβια και ευφραντικές καλοτάξιδες θάλασσες. Κάθε βελονιά με χρυσοκλωστή που επιχειρεί να γεμίσει τον κενό κάμπο, είναι για εμένα η καταβύθιση σε έναν ψιθυριστικό δημιουργικό κόσμο που δεν θα σταματήσει ποτέ να με συναρπάζει».
Η Διονυσία Παπαδοπούλου παρουσιάζει τα κεντήματά της σε μία έκθεση στο Βρυσάκι σε επιμέλεια Ιρις Κρητικού. Τίτλος της έκθεσης «Νήμα, Βελόνα, Σταυρός». Τα εγκαίνια της έκθεσης θα πραγματοποιηθούν την Τρίτη 27 Μαΐου. Η έκθεση θα διαρκέσει έως 31 Μαϊου.
«Νήμα, Βελόνα, Σταυρός» Διονυσία Παπαδοπούλου
Επιμέλεια έκθεσης: Ίρις Κρητικού
Χώρος: Βρυσάκι, Χώρος Τέχνης και Δράσης (Βρυσακίου 17, Πλάκα)
Εγκαίνια: Τρίτη 27 Μαΐου 2025, 19.00-22.00
Διάρκεια Έκθεσης: 27-31 Μαΐου 2025
Ώρες Λειτουργίας: 19:00-22:00