Ο Nίκος Πορτοκάλογλου, σε μια εκ βαθέων συζήτηση με τον Κωνσταντίνο Τσάβαλο, μιλά στο vidcast του iefimerida για έναν δίσκο που γεννήθηκε από την ανάγκη να επιστρέψει όχι απλώς στη μουσική, αλλά στους ανθρώπους της.
Αν σκεφτεί κανείς πόσα μουσικά «κεφάλαια» έχει ήδη ανοίξει και κλείσει ο Νίκος Πορτοκάλογλου -από τις σχολικές μπάντες και τους Φατμέ μέχρι τις μεγάλες σόλο επιτυχίες και το «Μουσικό Κουτί»- ίσως το πιο ενδιαφέρον είναι ότι δεν δείχνει καθόλου διατεθειμένος να γράψει τον επίλογο.
Αντίθετα, με τον νέο του δίσκο «Ανάμεσα» και δύο μεγάλες συναυλίες στο Θέατρο Παλλάς, τη Δευτέρα 15 και την Τρίτη 16 Δεκεμβρίου, με τον εύγλωττο τίτλο «Ανάμεσα σε φίλους», μοιάζει να ξεκινά μια καινούργια φάση: πιο συλλογική, πιο εξομολογητική και ταυτόχρονα πιο ανοιχτή στους άλλους.
«Δόξα τω Θεώ, η μουσική με κράτησε ζωντανό μέσα στα χρόνια· δεν έχω χάσει τον ενθουσιασμό, ούτε το πάθος μου για τη μουσική, ούτε την περιέργειά μου για τους ανθρώπους και τον κόσμο» λέει ο Πορτοκάλογλου.
Περιγράφει γιατί θύμωσε όταν τον επέκριναν... ιδεολογικά πριν από 10 χρόνια για το τραγούδι με τίτλο «Θα περάσει και αυτό». «Δεν ενόχλησε τόσο το ίδιο το κομμάτι, όσο κάποιες κριτικές που άσκησα σε συνεντεύξεις προς την Αριστερά, από την οποία άλλωστε προέρχομαι κι εγώ» τονίζει, και εξηγεί: «Πιστεύω ότι έχουμε δικαίωμα -μάλλον υποχρέωση- να κρίνουμε τον χώρο από τον οποίο προερχόμαστε», για να προσθέσει: «Αν κρίνουμε όλους τους δημιουργούς του παρελθόντος με βάση τις πολιτικές τους απόψεις, θα έπρεπε να πετάξουμε στα σκουπίδια τεράστια κομμάτια της τέχνης».
Διαφωνεί με τη «στρατευμένη τέχνη», γιατί «ξεκινάει από αυτό που ήδη ξέρεις και θέλεις να προπαγανδίσεις» λέει.
«Η πραγματική αξία της δημιουργίας βρίσκεται στο να γράφεις για αυτά που δεν ξέρεις ακόμη, για όσα αναδύονται από μέσα σου απρόσμενα, χωρίς έτοιμες απόψεις και κλειστές κοσμοθεωρίες. Να είσαι ανοιχτός ώστε να βγει στην επιφάνεια κάτι αυθεντικό, που δεν το γνωρίζεις ούτε εσύ ο ίδιος μέχρι τη στιγμή που το γράφεις. Εκεί, για μένα, αρχίζει η αληθινή αποκάλυψη και η αληθινή δημιουργία».
Αποκαλύπτει ακόμη ποιο τραγούδι του λειτουργεί ως «αντιγηραντικό φάρμακο», αλλά και κάποια που ίσως δεν έπρεπε να εκδώσει, επειδή παρεξηγήθηκαν ή χρησιμοποιήθηκαν κακόβουλα, όπως το αυτοσαρκαστικό-ταυτοτικό του «Είμαι μετρίως μέτριος και πάντα μετρημένος».
Δείτε όλη τη συνέντευξη του Νίκου Πορτοκάλογλου: