Ένα διήμερo συνέδριο για τον Μάνο Χατζιδάκι πραγματοποιήθηκε με μεγάλη επιτυχία στο Πανεπιστήμιο της Σορβόννης, στο Παρίσι.
Κατά τη διάρκεια του συνεδρίου έλαβαν το λόγο ακαδημαϊκοι, καλλιτέχνες και δημοσιογράφοι, ενώ την ευθύνη της διοργάνωσης είχαν η Θεοδώρα Ψυχογιού από το Πανεπιστήμιο της Σορβόνης και ο Δημήτρης Παπανικολάου από το Πανεπιστήμιο της Οξφόρδης.
Μάνος Χατζιδάκις: Σε ηλικία 13 ετών πήγε 4 φορές σε σινεμά στο Παγκράτι για να ακούσει το βαλς του συνθέτη Μορίς Ζομπέρ
Ειδικότερα, λαμβάνοντας τον λόγο, ο συνθέτης Νίκος Κυπουργός ανέφερε, μεταξύ άλλων, για τον Μάνο Χατζιδάκι:
«Μας έλεγε ότι σε ηλικία 13 ετών πήγε τέσσερις φορές στο σινεμά στο Παγκράτι για να ακούσει το περίφημο βαλς του συνθέτη Μορίς Ζομπέρ από τη γαλλική ταινία ''Un Carnet de bal'' (1937) σε σκηνοθεσία Ζιλιέν Ντιβιβιέ. Ώσπου το έμαθε και το έπαιζε στο πιάνο σπίτι του. Το 1975 ο Χατζιδάκις έγραψε μουσική για ένα ιταλικό πολιτικό ντοκιμαντέρ, το οποίο δεν έκοψε πολλά εισιτήρια. Μου ζήτησε να συνεργαστώ στην ενορχήστρωση. Παρέδωσε εξαιρετικές μουσικές. Ήταν ένα μάθημα που μου έδωσε: μπορείς και πρέπει να κάνεις καλή μουσική ακόμη και για μια μικρή ή όχι και τόσο καλή ταινία».
Από την πλευρά της, η ηθοποιός, ερμηνεύτρια και μουσικός Νένα Βενετσάνου ανέφερε:
«Λένε για τα κινηματογραφικά του τραγούδια, τονίζουν ότι κάποια δεν άρεσαν ούτε στον ίδιο. Όμως στο ελληνικό σινεμά του '50 και του '60, και μάλιστα στην εκδοχή ενός ανθυποχόλιγουντ που πρόβαλλε μια τουριστική Ελλάδα, μια Ελλάδα του ΕΟΤ, ο Χατζιδάκις δεν εργάστηκε μόνο για βιοπορισμό. Εργάστηκε και γιατί ήταν για καιρό η μοναδική του ευκαιρία να ακούσει τη μουσική του παιγμένη από μεγάλα μουσικά σύνολα».
Λαμβάνοντας τον λόγο, η Ευγενία Ρουσέ-Κουγιουμτζόγλου σημείωσε:
«Υπήρξα μαθήτρια και μετά χορεύτρια της Ραλλούς Μάνου. Η συνεργασία της με τον Μάνο Χατζιδάκι στο ''Ελληνικό Χορόδραμα'' ήταν σημείο αναφοράς. Μας μιλούσε συχνά η ίδια, θυμόταν πως ο Μάνος πήγαινε κάθε μέρα στο σπίτι της και της έπαιζε στο πιάνο πώς ακριβώς φανταζόταν τη μουσική στην ιστορική παράσταση του μπαλέτου ''Έξι λαϊκές ζωγραφιές'' (1951). Είχε ιδέες και για τη χορογραφία ο Χατζιδάκις, αλλά η Μάνου έκανε τη δική της χορογραφία, πολύ μοντέρνα για την Ελλάδα, με αναφορές στις ελεύθερες κινήσεις των σωμάτων, που ήταν τότε σήμα κατατεθέν της Αμερικανίδας χορογράφου Μάρθα Γκράχαμ».
Ο σκηνοθέτης Δημήτρης Βερνίκος παρουσίασε στους συνέδρους αποσπάσματα από την εκτεταμένη αλληλογραφία που είχε με τον Χατζιδάκι, ιδίως κατά την εξαετή παραμονή του συνθέτη στη Νέα Υόρκη, από τον Οκτώβριο του 1966 έως τον Ιούλιο του 1972.
Στις επιστολές, ο συνθέτης μιλάει αναλυτικά για τις αφορμές και τη διαδικασία σύνθεσης εμβληματικών έργων του όπως ο αυτοβιογραφικός κύκλος «Η εποχή της Μελισσάνθης», φόρος τιμής («χρέος στο 1944» το χαρακτηρίζει) στη νεότητά του, που καθορίστηκε από τη συμμετοχή του στην αντιστασιακή οργάνωση ΕΠΟΝ, τα Δεκεμβριανά και την περίοδο έως την έναρξη του εμφυλίου.
Οι επιστολές αυτές, εκατοντάδες τον αριθμό, περιλαμβάνουν επίσης λεπτομέρειες για τα ταξίδια του Χατζιδάκι εντός Ηνωμένων Πολιτειών (όπως το 1967 στο Χόλιγουντ για την ταινία «Blue», όπου η εταιρεία Paramount του διέθεσε, ούτε λίγο ούτε πολύ, τη Συμφωνική Ορχήστρα του Λος Άντζελες), αλλά και στο Παρίσι επί χούντας, όπου είχε συναντήσεις με τον Κωνσταντίνο Καραμανλή, τον Οδυσσέα Ελύτη, τον Γιάννη Τσαρούχη, τον Νίκο Κούνδουρο και άλλους.
Τέλος, στα 92 της χρόνια η ερμηνεύτρια Νάνα Μούσχουρη προσήλθε αυτοπροσώπως στο Αμφιθέατρο Ρισελιέ της Σορβόννης το βράδυ της δεύτερης μέρας του Συνεδρίου και μίλησε για «τον καθοριστικό άνθρωπο της ζωής της», όπως αποκάλεσε τον Χατζιδάκι. Τέλος, πλησίασε τους συνέδρους και τους προέτρεψε να τραγουδήσουν μαζί της το «Χάρτινο το φεγγαράκι».
Κατά τη διάρκεια του συνεδρίου έλαβαν τον λόγο ακαδημαϊκοί από ελληνικά, γερμανικά και βρετανικά πανεπιστήμια, η Χριστίνα Μιχαήλ από τη συμφωνική ορχήστρα της Κύπρου, ο δημοσιογράφος Γιώργος Αλλαμανής, καθώς και ένας σημαντικός αριθμός Ελλήνων της Γαλλίας.