Την ωρα που δρομείς από όλο τον κόσμο έχουν καταφθάσει στην Αθήνα για να τρέξουν στον Αυθεντικό Μαραθώνιο, ο κορυφαίος συγγραφέας Χαρούκι Μουρακάμι θυμάται τη δικιά του εμπειρία.
Το 1982, αφού πούλησε το τζαζ μπαρ του για να αφοσιωθεί στη συγγραφή, ο Χαρούκι Μουρακάμι άρχισε να τρέχει για να διατηρείται σε φόρμα.
Mαραθωνοδρόμος ο Χαρούκι Μουρακάμι
Έναν χρόνο αργότερα, είχε ολοκληρώσει μόνος του τη διαδρομή Αθήνα-Μαραθώνας και πλέον, έπειτα από δεκάδες τέτοιους αγώνες, χωρίς να υπολογίζουμε τα τρίαθλα και τα βιβλία του που έχουν αποσπάσει διθυραμβικές κριτικές, αναλογίζεται την επίδραση που είχε το άθλημα στη ζωή του και, ακόμα πιο σημαντικό, στη γραφή του.
Ο Χαρούκι Μουρακάμι καταθέτει τις εμπειρίες του σε ένα αυτοβιογραφικό βιβλίο με τίτλο «Για τι μιλάω όταν μιλάω για το τρέξιμο» που μόλις κυκλοφόρησε στα Ελληνικά από τις εκδόσεις Ψυχογιός.
«Όταν μπήκα στο Παναθηναϊκό Στάδιο σχεδόν δεν είχα πια δυνάμεις»
Οπως χαρακτηριστικά αναφέρει ο Μουρακάμι, επέλεξε να τρέξει στην αυθεντική διαδρομή του Μαραθωνίου, από τον Μαραθώνα ως το Παναθηναϊκό Στάδιο, κυρίως γιατί ήθελε να «δοκιμάσει» τον εαυτό του στη διαδρομή που είχε γεννήσει το ίδιο το αγώνισμα.
Θυμάται ο Χαρούκι Μουρακάμι. «Τρέχοντας στην αρχαία διαδρομή από τον Μαραθώνα ως την Αθήνα, ένιωθα σαν να γυρίζω πίσω στον χρόνο. Ο ήλιος έκαιγε, ο δρόμος ανηφορικός και μακρύς. Κάποια στιγμή το σώμα μου άρχισε να πονάει τόσο πολύ, που δεν ήξερα πια αν έτρεχα ή απλώς περπατούσα αλλά δεν σταμάτησα. Όταν τελικά μπήκα στο Παναθηναϊκό Στάδιο, σχεδόν δεν είχα πια δυνάμεις όμως εκείνη η αίσθηση του τερματισμού, εκείνη η σιωπηλή χαρά, άξιζε τα πάντα. Κατάλαβα πως για μένα το τρέξιμο δεν είναι αγώνας με άλλους, είναι τρόπος να γνωρίσω τα όριά μου και να προχωρήσω λίγο πιο πέρα».
Δεν ειναι ένα συνηθισμένο βιβλίο, το νέο βιβλίο του Χαρούκι Μουρακάμι είναι ένα ημερολόγιο προπόνησης, ταξιδιωτικό χρονικό και συνάμα αναπόληση.
Το αποκαλυπτικό αυτό βιβλίο αναφέρεται και στην τετράμηνη προετοιμασία του Χαρούκι Μουρακάμι για τον Μαραθώνιο της Νέας Υόρκης το 2005 και μάς ταξιδεύει σε μέρη όπως οι κήποι του ιερού Μέιζι στο Τόκιο όπου κάποτε μοιράστηκε τη διαδρομή με έναν Ολυμπιονίκη και τον ποταμό Τσαρλς, στη Βοστόνη, ανάμεσα σε νεαρές γυναίκες που τον ξεπερνούν σε ταχύτητα.
Τρέξιμο και αντοχή
Μάλιστα, ουσιαστικά, όπως λέει ο Μαραθώνιος της Αθήνας τον βοήθησε να καταλάβει πως η δημιουργία της γραφής είναι μια μακρά διαδρομή και όχι μια έμπνευση της στιγμής. «Για να γράψεις ένα μυθιστόρημα, πρέπει να έχεις το ίδιο είδος αντοχής που χρειάζεται για να τρέξεις σαράντα δύο χιλιόμετρα» σημειώνει ο Μουρακάμι. «Ο δρομέας τρέχει μόνος, όπως και ο συγγραφέας γράφει μόνος κι αυτή η μοναχικότητα δεν είναι κάτι θλιβερό είναι ο χώρος όπου μπορεί να γεννηθεί η δημιουργικότητα».
Αστείο και σοβαρό, παιχνιδιάρικο και φιλοσοφικό, το απομνημόνευμα του Χαρούκι Μουρακάμι είναι αποκαλυπτικό, τόσο για τους θαυμαστές του όσο και για τους αθλητές που βρίσκουν παρόμοια ικανοποίηση στο τρέξιμο.
Μέσα από αυτό το μαγευτικό πρίσμα του αθλητισμού ξεδιπλώνεται ένα πανόραμα αναμνήσεων και στοχασμών: η στιγμή της έμπνευσης όταν αποφάσισε να γίνει συγγραφέας, οι μεγαλύτερες επιτυχίες αλλά και απογοητεύσεις, το πάθος του για παλιούς δίσκους από βινύλιο.
Ο Χαρούκι Μουρακάμι θεωρείται ένας από τους κορυφαίους σύγχρονους συγγραφείς παγκοσμίως και βρίσκεται σταθερά, κάθε χρόνο, μέσα στη λίστα των υποψήφιων για το Νόμπελ Λογοτεχνίας.
Γεννήθηκε στο Κιότο το 1949 και παντρεύτηκε πολύ νωρίς, λίγο μετά τα είκοσι και μαζί με τη γυναίκα του άνοιξαν ένα τζαζ κλαμπ στο Τόκιο.
Ο Μουρακάμι αποδίδει την απόφασή του να γράψει σε μια παράδοξη στιγμή αιφνίδιας έμπνευσης κατά τη διάρκεια ενός αγώνα μπέιζμπολ. Παράλληλα με τη νυχτερινή εργασία του, εξακολούθησε να γράφει και να μεταφράζει μεγάλους Αμερικανούς συγγραφείς, αλλά στράφηκε αποκλειστικά στη συγγραφή μόνο μετά την τεράστια επιτυχία του μυθιστορήματος «Νορβηγικό δάσος», το οποίο έχει πουλήσει περισσότερα από 10.000.000 αντίτυπα σε όλο τον κόσμο και έγινε κινηματογραφική ταινία. Έκτοτε ο Μουρακάμι μοιράζει τον χρόνο του ανάμεσα στην Ιαπωνία και τη Χαβάη, δουλεύοντας με συνέπεια τα μυθιστορήματά του. Έχει τιμηθεί με τα βραβεία Franz Kafka, Jerusalem και Hans Christian Andersen, καθώς και το σημαντικότερο λογοτεχνικό βραβείο της Ιαπωνίας, το Yomiuri. Από τις Εκδόσεις ΨΥΧΟΓΙΟΣ.