Tουλάχιστον 40 εκατομμύρια ευρώ και τέσσερα με πέντε έτη εργασιών θα χρειαστούν για την αποκατάσταση του ιστορικού ελληνικού ορφανοτροφείου της Πριγκήπου, σύμφωνα με έκθεση της Eυρωπαϊκής Τράπεζας Επενδύσεων (ΕΤΕΠ) και της Europa Nostra («ομπρέλας» των ευρωπαϊκών οργανώσεων για τον πολιτισμό και το περιβάλλον).
«Υπάρχουν πολλές παράμετροι και ασάφειες που καθιστούν αδύνατη μια λογική αποτίμηση του κόστους ολόκληρου του εγχειρήματος. Αλλά βάσει των εκτιμήσεων αρκετών ειδικών το project αναμένεται να απαιτήσει μια συνολική επένδυση τουλάχιστον 40 εκατ. ευρώ (αριθμός που μπορεί να είναι πολύ υψηλότερος, ανάλογα με διάφορους παράγοντες), αναφέρει το πόρισμα που δόθηκε χθες στη δημοσιότητα.
Το ελληνικό Ορφανοτροφείο της Πριγκήπου, το «στολίδι» της Ρωμιοσύνης στην Κωνσταντινούπολη, θεωρείται το μεγαλύτερο ξύλινο κτήριο στην Ευρώπη και το δεύτερο μεγαλύτερο στον κόσμο, για τη διάσωση του οποίου είχαν εκπέμψει πέρυσι SOS οι Νew York Times μ’ ένα ρεπορτάζ συνοδεία πλούσιου φωτογραφικού υλικού. Τον περασμένο Οκτώβριο περιλήφθηκε στα επτά πιο απειλούμενα μνημεία του πλανήτη.
Στο Οικουμενικό Πατριαρχείο η ευθύνη για τη συγκέντρωση των πόρων
Η έκθεση της Europa Nostra και της ΕΤΕΠ έλαβε υπόψη της το πόρισμα της αποστολής που επισκέφθηκε το τριήμερο 29-31 Μαϊου το ορφανοτροφείο της Πριγκίπου, αλλά και εκείνο του Κλάιβ Ντόσον ενός πολιτικού μηχανικού με μεγάλη εμπειρία στην αποκατάσταση ιστορικών κτιρίων, που είχε διενεργήσει αυτοψία τον περασμένο Απρίλιο.
«Δεδομένου ότι το »κτίριο έχει εγκαταλειφθεί στη φθορά του χρόνου, θα πρέπει να σχεδιαστεί και να εφαρμοστεί γρήγορα μια άμεση προκαταρκτική παρέμβαση», αναφέρει η έκθεση, σημειώνοντας ότι την ευθύνη για την συγκέντρωση των απαιτούμενων πόρων για τη χρηματοδότηση του κύριου έργου και την υλοποίηση του πρότζεκτ θα πρέπει να έχει ο νόμιμος κάτοχος του ορφανοτροφείου της Πριγκήπου, δηλαδή το Οικουμενικό Πατριαρχείο.
Το εξαώροφο ορφανοτροφείο με τα 206 δωμάτια κατασκευάστηκε στα τέλη του 19ου αιώνα με σχέδια του Γάλλου αρχιτέκτονα Αλεξάντρ Βαλορί αρχικά ως πολυτελές καζίνο και ξενοδοχείο από την εταιρεία σιδηροδρόμων Compagnie des Wagons- Lits, ιδιοκτήτρια του περίφημου Οριάν Εξπρές. Το ξύλινο μέγαρο πουλήθηκε τελικά σε εύπορο Ρωμιό τραπεζίτη που το δώρισε στο Οικουμενικό Πατριαρχείο και το 1903 μετετράπη σε ορφανοτροφείο. Το 1964 η τουρκική κυβέρνηση το έκλεισε σε μια εποχή όξυνσης των ελληνοτουρκικών σχέσεων λόγω του Κυπριακού και έκτοτε έχει παραδοθεί στη φθορά του χρόνου.