Αυτή την εβδομάδα, οι Fantastic Four επιστρέφουν με ένα υπερηρωικό reboot.
Την ίδια ώρα ο Πάολο Τζενοβέζε κρυφακούει όσα συμβαίνουν σε ένα πρώτο ραντεβού, ένα αταίριαστο ζευγάρι βρίσκει την αγάπη στην κομεντί του Ζαν-Πιερ Αμερίς, ο Καρίμ Αϊνούζ μας καλεί στο «Motel Destino», ο Σαμ Ράιλι κυνηγάει «Σκιές στον Ήλιο», ενώ η Λάιλα Αμπάς υπογράφει μια γλυκόπικρη ταινία για τη γυναικεία ενδυνάμωση.
The Fantastic Four: Πρώτα Βήματα
Σκηνοθεσία: Ματ Σάκμαν
Παίζουν: Πέδρο Πασκάλ, Βανέσα Κίρμπι, Ίμπον Μος-Μπάκραχ, Τζόζεφ Κουίν, Τζούλια Γκάρνερ, Νατάσα Λιόν, Πολ Γουόλτερ Χάουζερ, Ραλφ Ίνεσον
Περίληψη: Οι Fantastic Four σε νέες περιπέτειες
Το πολυαναμενόμενο reboot του υπερ-ηρωικού franchise.
Αναγκασμένοι να ισορροπήσουν ανάμεσα στους ρόλους τους ως ήρωες και στη δύναμη του οικογενειακού τους δεσμού, οι Fantastic Four πρέπει να υπερασπιστούν τη Γη από έναν αχόρταγο διαστημικό θεό, τον Γκαλάκτους, ο οποίος για να μην επιτεθεί ζητάει ένα πολύτιμο αντάλλαγμα, και την αινιγματική του Αγγελιαφόρο, που κρύβει ένα μυστικό παρελθόν. Κι ενώ ο Γκαλάκτους θέλει να καταβροχθίσει ολόκληρο τον πλανήτη, η υπεηρωική ομάδα καλείται να αντιμετωπίσει ένα προσωπικό δίλλημα.
Δημιουργήματα των Stan Lee και Jack Kirby, οι «Fantastic Four», η πρώτη οικογένεια της Μarvel, έκαναν το ντεμπούτο τους το 1961 και ξεχώρισαν από τους υπόλοιπους υπερήρωες, γιατί ήταν κυρίως άνθρωποι με αδυναμίες και ελαττώματα, που επιστράτευαν τις δυνάμεις τους, όταν το απαιτούσε η συνθήκη. Ο Ματ Σάκμαν («Wanda Vision») με άξονα μια πιασάρικη ιστορία, που στηρίζεται στο αφήγημα ότι η οικογένεια είναι πάνω από όλα, υποστηρίζοντας ότι όλος ο πλανήτης μπορεί αν θέλει να λειτουργήσει ως μια μεγάλη οικογένεια, συνδυάζει εξαιρετικά εφέ, σκηνές δράσεις, χιουμοριστικές ατάκες και μια κρίσιμη απόφαση που η γνωστή ομάδα πρέπει να υποστηρίξει μέχρι τέλους, αξιοποιώντας τόσο τις επιστημονικές όσο και τις μαχητικές της ικανότητες.
Το φουτουριστικό περιβάλλον εμπνευσμένο από τη ρετρό αισθητική της δεκαετίας του ΄60 είναι εντυπωσιακό, οι «κακοί» της υπόθεσης έχουν κι αυτοί τα δικά τους βάσανα- ο Γκαλάκτους μια ακόρεστη πείνα που πρέπει να ησυχάσει, η Silver Surfer ενοχές για όσα έχει διαπράξει - και ο Σάκμαν φροντίζει να ξεδιπλώσει τις σχέσεις μεταξύ των χαρακτήρων, προσθέτοντας ισόποσες δόσεις συγκίνησης και αδρεναλίνης, δίνοντας το φιλί ζωής στο μαρβελικό σύμπαν, αν και δεν εισάγει κάποια πρωτότυπη ιδέα.
Αγάπη = Τρέλα (Follemente/ Madly)
Σκηνοθεσία: Πάολο Τζενοβέζε
Παίζουν: Πιλάρ Φολιάτι, Εντοάρντο Λέο, Εμανουέλα Φανέλι, Μαρία Κιάρα Τζανιέτα, Κλαούντια Παντόλφι, Βιτόρια Πουτσίνι, Μάρκο Τζιαλίνι, Μαουρίτσιο Λάστρικο, Ρόκκο Παπαλέο, Κλαούντιο Σανταμαρία
Περίληψη: Το ρομαντικό ραντεβού ενός ζευγαριού και οι ενδόμυχες σκέψεις τους.
Ιταλική ρομαντική κομεντί σε σκηνοθεσία του Πάολο Τζενοβέζε («Οι τέλειοι ξένοι»).
Ο Πιέρο χωρισμένος με παιδί, και η Λάρα, που έχει φτάσει πλέον στην ηλικία που όλοι τη ρωτούν πότε θα παντρευτεί και θα νοικοκυρευτεί, βγαίνουν το πρώτο τους ραντεβού, μετά από καιρό που έχουν μείνει μόνοι. Κι ενώ προσπαθούν να δείξουν την καλύτερη εκδοχή του εαυτού τους, οι εσωτερικές τους φωνές δυναμώνουν ολοένα και περισσότερο.
Το εύρημα της χαριτωμένης κομεντί του Τσονοβέζε είναι ότι όλες αυτές οι φοβίες, οι ανασφάλειες και οι δεύτερες σκέψεις που κάνουμε αποκτούν μορφή: συγκεκριμένα δυο τετράδων- μια γυναικεία και μια αντρική- που με έναν τρόπο λειτουργούν ως φίλοι και alter ego των κεντρικών ηρώων. Καθένας και καθεμία αντιπροσωπεύουν μια από τις πλευρές που όλοι έχουμε: τη ρομαντική, την κυνική, τη ρεαλιστική, τη σέξι, που όλες μαζί αλληλοσυγκρούονται και αλληλοσυμπληρώνονται, ενώ το κεντρικό ζευγάρι προσπαθεί να ξεπεράσει τα εμπόδια και να απολαύσει τον έρωτα.
Ακολουθώντας τη λογική των «Τέλειων Ξένων», ο Τζενοβέζε φτιάχνει μια χαριτωμένη κωμωδία δωματίου, που εύκολα μπορεί να τη δούμε και αυτή σε κάποια θεατρική σκηνή, σχολιάζοντας τα αδιέξοδα και τη μοναξιά των σύγχρονων ανθρώπων με χιούμορ και τρυφερότητα. Φυσικά, το όλο εγχείρημα πατάει στους διαλόγους, που αν και στηρίζονται σε στερεοτυπικές συμπεριφορές, πετυχαίνουν τον στόχο τους διά της αντιπαράθεσής τους.
Από ένα σημείο και μετά βέβαια το έξυπνο εύρημα του Ιταλού δημιουργού ανακυκλώνεται, μέχρι την τελική σκηνή, όπου αυτές οι δυο παρέες συναντιούνται σε μια σεκάνς στη λογική των αντιθέτων που έλκονται και μαζί διάφορα κλισέ ρομαντικών κομεντί με μια ποπ διάθεση.
Ας Αγαπηθούμε Όσο Ζούμε (Aimons-Nous Vivants /It Takes Two to Tango)
Σκηνοθεσία: Ζαν-Πιερ Αμερίς
Παίζουν: Βαλερί Λεμερσιέ, Ζεράρ Νταρμόν, Πατρίκ Τιμσί, Αλίς ντε Λανκσενγκ, Ερίκ Βιγιάρ, Αντουάν Ματιέ, Σοφί Μουνικό, Φρανσουά Μπερλάν
Περίληψη: Ένα αταίριαστο ζευγάρι βρίσκει την αγάπη κατά τη διάρκεια ενός παράδοξου ταξιδίου.
Γαλλική κομεντί σε σκηνοθεσία του Ζαν-Πιερ Αμερίς.
Ο εβδομηντάρης Αντουάν Τουσάντ, ζωντανός θρύλος της γαλλικής μουσικής σκηνής, πιστεύει πως η αυλαία της ζωής του έχει πέσει οριστικά, όταν παθαίνει ένα εγκεφαλικό επεισόδιο, τραγουδώντας το «Mambo Italiano». Αποφασισμένος να βάλει τέλος στη ζωή του διακριτικά, επιβιβάζεται σε ένα τρένο με προορισμό τη Γενεύη για να κάνει ευθανασία. Κατά τη διάρκεια του ταξιδιού, θα γνωρίσει τη Βικτουάρ, μια εκκεντρική και γεμάτη ζωντάνια θαυμάστριά του, που πηγαίνει στον γάμο της κόρης της. Μέσα από τις απρόθυμες συναντήσεις μαζί της, ο Αντουάν θα επαναπροσδιορίσει το νόημα της ζωής και θα διαπιστώσει ότι τελικά ο έρωτας βρίσκεται στα πιο απίθανα μέρη.
O Αμερίς παίρνει δυο σοβαρά θέματα -της ευθανασίας και της ψυχικής ασθένειας και το πώς αυτή αντιμετωπίζεται- και τα διαχειρίζεται με μια ανάλαφρη, συχνά και απλοϊκή διάθεση, στήνοντας μια κομεντί για τις δεύτερες ευκαιρίες στη ζωή. Σε μια εποχή όμως έντονου ηλικιακού ρατσισμού, το γεγονός ότι επιλέγει δυο ανθρώπους της τρίτης ηλικίας να ερωτεύονται και να συνδέονται ουσιαστικά, συγκαταλέγεται στα συν της ταινίας, όπως και ότι οι πρωταγωνιστές του συνδυάζουν τη μελαγχολία με τη δίψα για ζωή. Χωρίς ουσιαστικά να παίρνει θέση πάνω στα ζητήματα που θέτει, ειδικά αυτό της ευθανασίας, ο Αμερίς αντιμετωπίζει με μια τρυφερή ματιά τα «αταίριαστα δίδυμα» και την πάλη μας με τον χρόνο.
Motel Destino
Σκηνοθεσία: Καρίμ Αϊνούζ
Παίζουν: Ιάγκο Ξαβιέ, Νατάλι Ρόχα, Φάμπιο Ασουνσάο
Περίληψη: Κυνηγημένος έπειτα από μια αποτυχημένη ενέδρα, ένας νεαρός γκάνγκστερ βρίσκει καταφύγιο στο «Motel Destino», ένα παράκτιο ξενοδοχείο ημιδιαμονής. Σύντομα θα βρεθεί παγιδευμένος σε ένα σεξουαλικά φορτισμένο τρίγωνο, που δεν αργεί να εκτροχιαστεί.
Ένα τροπικό νουάρ από τον Καρίμ Αϊνούζ.
O 21χρονος Χεράλντο τρέπεται σε φυγή μετά από μια αποτυχημένη αποστολή για το τοπικό καρτέλ ναρκωτικών. Κυνηγημένος και απελπισμένος, βρίσκει καταφύγιο στο Motel Destino, έναν χώρο προσωρινής απόλαυσης και ηδονής. Εκεί, θα γνωρίσει τη Νταγιάνα, σύζυγο του ιδιοκτήτη και ταυτόχρονα θύμα ενός καταπιεστικού γάμου, και τον Ελίας, έναν άντρα βουτηγμένο στην παρακμή και την εξουσία. Κρυφές κάμερες παρακολουθούν τις ερωτικές συνευρέσεις των πελατών, βογκητά ακούγονται στους διαδρόμους, και μέσα σε αυτό το περιβάλλον ο Χεράλντο, που ονειρεύεται να αφήσει την αφόρητη ζέστη της Βραζιλίας και να φύγει κάπου με κρύο για μια καλύτερη ζωή, ερωτεύεται την Νταγιάνα και προσπαθεί να τη σώσει από τον τυραννικό Ελίας, που τη χρησιμοποιεί ως υπηρέτρια.
Ο Καρίμ Αϊνούζ, σκηνοθέτης του αριστουργηματικού μελοδράματος «Η αόρατη ζωή της Ευρυδίκης Γκουσμάο» αυτή τη φορά, όπως δηλώνει η επωνυμία του μοτέλ, φτιάχνει μια ταινία που έχει ως βασικό άξονά της το πεπρωμένο, δηλαδή ένα αρχετυπικό θέμα των αρχαίων τραγωδιών. Δυστυχώς όμως αυτή τη φορά, οι ήρωές του στερούνται βάθους, αντιδρούν εντελώς αλλόκοτα και όχι μοιραία, και σχεδόν ούτε για μια στιγμή δεν έρχονται αντιμέτωποι με υπαρξιακά ερωτήματα και μεταφυσικές ανησυχίες. Το μόνο που κάνουν είναι να στέκουν αλαφιασμένοι μέσα σε αυτό το μοτέλ, που έχει φωτίσει εξαιρετικά η σπουδαία Ελέν Λουβάρ, δημιουργώντας ένα σύμπαν που διεγείρει τις αισθήσεις και ταυτόχρονα παραπέμπει στους εφιαλτικούς κόσμους του Ντέιβιντ Λιντς.
Ο Βραζιλιάνος δημιουργός, εμφανώς επηρεασμένος, αν και δεν το αναφέρει, από το θρυλικό φιλμ «Ο ταχυδρόμος χτυπάει πάντα δυο φορές» αδυνατεί να προκαλέσει δυνατές συγκινήσεις, να εμβαθύνει στο κολασμένο τρίγωνο που δημιουργεί, αλλά και να αποτυπώσει τη βραζιλιάνικη ψυχή, όπως πιθανόν θα ήθελε. Έτσι τελικά παραδίδει ένα νέο-νουαρ με καυτές ερωτικές σκηνές μεν, αλλά χωρίς θερμοκρασία, γεμάτο χρώματα, σπιντάτο και στυλιζαρισμένο με ενδιαφέροντα τρόπο, χωρίς ωστόσο να καταφέρνει να αναδείξει την ψυχή της ιστορίας του και κυρίως των ηρώων του.
Ευχαριστούμε για τη Συναλλαγή σας (شكراً لأنك تحلم معنا /Thank You for Banking with Us)
Σκηνοθεσία: Λάιλα Αμπάς
Παίζουν: Κλάρα Χούρι, Γιασμίν Αλ Μάσρι, Καμέλ Ελ Μπασά, Ασραφ Μπαρχούμ
Περίληψη: Δυο αδελφές πρέπει να ξεπεράσουν τις διαφορές του για να αντιμετωπίσουν την αδικία του ισλαμικού νόμου.
Ένα γλυκόπικρο φιλμ για τη γυναικεία ενδυνάμωση και την ανάγκη για αλλαγή.
Υπάρχουν φορές που το γράμμα του νόμου δεν λαμβάνει υπόψη του το δίκαιο. Με μια τέτοια αδικία έρχονται αντιμέτωπες οι δυο αδελφές Νούρα και Μαριάμ, των οποίων ο πατέρας πεθαίνει, πριν προλάβει να τους μεταβιβάσει το σημαντικό ποσό των χρημάτων που είχε στον λογαριασμό του. Σύμφωνα με τον ισλαμικό νόμο, η περιουσία του θα μοιραστεί στα δύο, το ένα μισό σε εκείνες και το άλλο στον αποξενωμένο αδελφό τους , μόνο και μόνο επειδή είναι άντρας. Η ανύπαντρη Νούρα που ενώ εργάζεται ως αισθητικός είχε αναλάβει τη φροντίδα του πατέρα και η εγκλωβισμένη σε έναν δυστυχισμένο γάμο Μαριάμ παρά τις διαφορές τους και τις προσωπικές τους ανασφάλειες, ενώνονται προκειμένου να διεκδικήσουν αυτό που νιώθουν ότι τους ανήκει ενάντια σε μια πατριαρχική κοινωνία.
Καταρχάς, η ταινία της Παλαιστίνιας Λάιλα Αμπάς, που γυρίστηκε πριν από τις αιματηρές επιθέσεις του Ισραήλ, έρχεται σε μια νευραλγική στιγμή να μας υπενθυμίσει ότι η Παλαιστίνη ήταν μια κανονική χώρα, όπου οι άνθρωποι είχαν μια καθημερινότητα με όλες τις άσχημες και τις όμορφες στιγμές της, όπως σε κάθε γωνιά του κόσμου, κι αυτό από μόνο του κάνει την ταινία μια σημαντική μαρτυρία.
Από εκεί και πέρα, η μουσουλμάνα δημιουργός αντιμετωπίζει με όρους μαύρης κωμωδίας που φλερτάρει με το θρίλερ, την ασφυκτική πατριαρχία, που ανατρέπεται μέσα από τη γυναικεία αλληλεγγύη και ενδυνάμωση. Έτσι, οι ηρωίδες της Αμπάς, αν και καταδικασμένες να δυστυχήσουν, τολμούν να κάνουν την υπέρβασή τους και να διεκδικήσουν με κάθε τρόπο αυτό που τους ανήκει. Με χιούμορ, τρυφερότητα αλλά και με πολιτική ματιά, που αποφεύγει την εύκολη καταγγελία, η Αμπάς στέλνει στον κόσμο την εικόνα μιας Παλαιστίνης γεμάτης ζωή, που εκπροσωπείται από δυο δυνατούς θαρραλέους χαρακτήρες.
Τόσο Κοντά, Τόσο Μακριά
Σκηνοθεσία: Αλίκη Δανέζη-Κνούτσεν
Παίζουν: Αγγελική Παπούλια, Ανδρέας Κωνσταντίνου, Μαρλίν Καμίνσκι, Στράτος Νταλαμάγκος
Περίληψη: Η ιστορία ενός χωρισμού σε ένα ερειπωμένο νησί.
Η νέα ταινία της Αλίκης Δανέζη-Κνούτσεν με την Αγγελική Παπούλια και τον Ανδρέα Κωνσταντίνου στους πρωταγωνιστικούς ρόλους.
Ένα ζευγάρι συναντιέται μετά από έναν χρόνο χωρισμού σ’ ένα νησί για να οριστικοποιήσει το διαζύγιό του και να διαπραγματευτεί το μέλλον των δύο παιδιών του. Εκείνη μοιάζει σίγουρη για την απόφασή της, ενώ εκείνος φαίνεται να μην έχει δεχθεί ότι ο γάμος τους έχει τελειώσει. Οι έντονες διαφωνίες και οι αντιφάσεις τους φέρνουν τα βαθύτερα συναισθήματά τους στην επιφάνεια.
Η Αλίκη Δανέζη – Κνούτσεν, θέλοντας να καταγράψει τα ακατέργαστα συναισθήματα ενός ζευγαριού μπροστά στην απώλεια της σχέσης τους, επιλέγει να κινηθεί αυτοσχεδιαστικά με δυο πολύ καλούς ηθοποιούς, την Αγγελική Παπούλια και τον Ανδρέα Κωνσταντίνου, τους οποίους κινηματογραφεί σε ένα ερημωμένο νησί (Αγκίστρι), όπου όλα τα μαγαζιά είναι κλειστά, οι δρόμοι άδειοι και τα κτίρια σχεδόν κατεστραμμένα. Σαφής η αλληγορία του τοπίου για έναν γάμο που πνέει τα λοίσθια, αλλά το γεγονός ότι δεν υπάρχει καμία επεξεργασία στην πλοκή και στους διαλόγους δημιουργεί μια σειρά από προβλήματα.
Πρώτον, απουσιάζει η αφηγηματική συνέπεια και σε πολλά σημεία προκύπτουν λογικά χάσματα. Δεύτερον, οι καλοί πρωταγωνιστές δυσκολεύονται μέσα από τους ανοικονόμητους λεκτικούς διαξιφισμούς τους να δομήσουν σύνθετους χαρακτήρες, υπηρετώντας τελικά δυο στερεότυπα, αυτό του αφελούς άνδρα, που είναι και λίγο παιδί, και της γυναίκας - μητέρας, που λειτουργεί με τη λογική. Τρίτον και το βασικότερο είναι ότι οι εναλλαγές των συναισθηματικών καταστάσεων δεν προκύπτουν αβίαστα μιας και μιλάμε για μια ταινία και όχι για μια performance, ούτε και δικαιολογούνται με κάποιον τρόπο.
Όλα αυτά στερούν από την Κνούτσεν την αλήθεια που πιθανόν επεδίωκε, ως μια ντοκιουμαντερίστικη εκδοχή των «Σκηνών ενός γάμου», πράγμα που με την κατάλληλη δραματουργική επεξεργασία θα μπορούσε να καταφέρει, μιας και είχε στη διάθεσή της δυο ικανούς ηθοποιούς.
Σκιές στον Ήλιο (Islands)
Σκηνοθεσία: Γιαν-Όλε Γκέρστερ
Παίζουν: Σαμ Ράιλι, Στέισι Μάρτιν, Τζακ Φάρδινγκ
Περίληψη: Ο Τομ, ένας επαγγελματίας τενίστας, βρέθηκε κάποια στιγμή σε ένα νησί για διακοπές και κατέληξε προπονητής σε θέρετρο ξενοδοχείου, παρέχοντας μαθήματα τένις στους τουρίστες. Ένα καλοκαίρι βρίσκει σε μια οικογένεια τουριστών την ευκαιρία για την απόδρασή του.
Ερωτικό θρίλερ μυστηρίου, που εκτυλίσσεται στις Κανάριες Νήσους.
Ένας «Άσος» όπως τον αποκαλούν, τενίστας ο Τομ, παραδίδει μαθήματα σε ένα παραθαλάσσιο ξενοδοχείο, απογοητευμένος από τη ζωή. Η μόνη του διαφυγή είναι να πίνει μέχρι πρωίας και να ξοδεύεται σε σεξουαλικές περιπέτειες της μιας νύχτας. Όταν ένα ζευγάρι του ζητάει να κάνει ιδιαίτερα στον μικρό τους γιο, εκείνος θα ερωτευτεί τη μητέρα, την Αν, μια γυναίκα γοητευτική και εμφανώς αποξενωμένη από τον σύζυγο της, Ντέιβ. Όταν ο τελευταίος εξαφανίζεται μυστηριωδώς, ο Τομ θα κάνει ό,τι μπορεί για να τον βρει, ενώ οι υποψίες στρέφονται πάνω του.
Κάτω από τον καλοκαιρινό ήλιο και με φόντο τον Ατλαντικό, ο Γερμανός Γιαν-Όλε Γκέρστερ στήνει ένα αστυνομικό νουάρ, με στρωτό αφηγηματικό ρυθμό, έναν νωχελικό ερωτισμό και γοητευτικούς πρωταγωνιστές, που αν και δεν επιφυλάσσει μεγάλες ανατροπές και εκπλήξεις, αποτελεί μια ευχάριστη πρόταση για έξοδο σε θερινό.
Παίζεται ακόμα:
Η Μουσική της Ζούγκλας 2 (Jungle Beat 2: The Past)
Σκηνοθεσία: Σαμ Γουίλσον και Μπρεντ Ντόουζ
Mε φωνές των (στα ελληνικά): Μαριάν Κυπριανού, Άρη Κυπριανού, Βασίλη Χαραλάμπους, Ιωάννας Λαμπροπούλου κ.α
Περίληψη: Ο Φνιπ, ο Μάνκι και η Τρανκ ετοιμάζονται για τη μεγαλύτερη περιπέτειά τους: ένα απίστευτο ταξίδι στον χρόνο και τον χώρο!
Η συνέχεια του ομώνυμου φιλμ κινουμένων σχεδίων του 2020.
Ένα πρωί, ο Μάνκι και η Τρανκ ξυπνούν και ανακαλύπτουν έναν στεγόσαυρο, με το όνομα Κλέρενς, στη ζούγκλα τους, ο οποίος έχει πέσει κατά λάθος μέσα σε μια τρύπα στον χρόνο, που δημιούργησε ο φίλος τους, ο εξωγήινος Φνιπ. Όταν προσπαθούν να επιστρέψουν τον δεινόσαυρο πίσω στο παρελθόν, η Τρανκ πέφτει κι αυτή στην τρύπα και παγιδεύεται στην προϊστορική εποχή.
Εν τω μεταξύ, πίσω στο παρόν, η ιστορία αρχίζει να αλλάζει και ο Μάνκι παγιδεύεται σε έναν εξωγήινο ζωολογικό κήπο. Αλλά ο Μάνκι και η Τρανκ δεν πρόκειται να αφήσουν μικροπράγματα, όπως ο χρόνος και ο χώρος, να μπουν εμπόδιο ανάμεσά τους. Με τη βοήθεια των νέων δεινοσαυρικών φίλων της Τρανκ, επαναφέρουν την ιστορία στη σωστή της πορεία, και διδάσκουν στους σπηλαιο-εξωγήινους που προσπαθούν να κατακτήσουν τη Γη ότι τα ρόπαλά τους δεν ταιριάζουν με τον ρυθμό της ζούγκλας.
Το «Jungle Beat» ξεκίνησε το 2002 ως μια σειρά από κινούμενα σχέδια διάρκειας 5 λεπτών. Κάθε επεισόδιο είχε πρωταγωνιστή ένα διαφορετικό ζώο της ζούγκλας σε μια διαφορετική κωμική κατάσταση. Η σειρά έγινε όλο και πιο δημοφιλής και προβλήθηκε σε περισσότερες από 200 χώρες σε όλο τον κόσμο. Το 2016, το «Jungle Beat» εξελίχθηκε σε μια πλήρη σειρά, με τους χαρακτήρες να αποκτούν ονόματα και να εμφανίζονται μαζί για πρώτη φορά. Πρωταγωνιστές της σειράς ήταν ο Μάνκι και η Τρανκ, το τρυφερό δίδυμο μαϊμού και ελέφαντα. Η νέα εκδοχή έγινε τεράστια διεθνής επιτυχία, με περισσότερους από 10 εκατομμύρια συνδρομητές στο YouTube και πάνω από 5 δισεκατομμύρια προβολές.
Το 2020, το «Jungle Beat» έκανε ένα ακόμα μεγάλο βήμα με την πρώτη μεγάλου μήκους ταινία, όπου ένας εξωγήινος που ονομάζεται Φνιπ προσγειώθηκε κατά λάθος στη Γη, και για πρώτη φορά έδωσε στα ζωάκια της ζούγκλας τη δύναμη του λόγου. Η ταινία διανεμήθηκε διεθνώς ως παραγωγή του Netflix, όπου παρέμεινε στις κορυφαίες δέκα επιλογές για περισσότερο από έναν μήνα.
Επαναπροβολές:
Ζιλ και Τζιμ (Jules et Jim)
Σκηνοθεσία: Φρανσουά Τριφό
Παίζουν: Ζαν Μορό, Όσκαρ Βέρνερ, Ανρί Σερ
Περίληψη: Ο Αυστριακός Ζιλ και ο Γάλλος φίλος του Τζιμ γνωρίζουν την Κατρίν, μια παρορμητική κοπέλα. Μοιραία, θα δημιουργηθεί ένα ερωτικό τρίγωνο, με φόντο την περίοδο του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου.
Η κλασική ταινία του Φρανσουά Τριφό σε επανέκδοση με νέες ψηφιακές κόπιες.
Παρίσι, 1914. Δύο φίλοι, ο Ζιλ, ένας ντροπαλός Αυστριακός συγγραφέας και ο Γάλλος διανοούμενος Ζιμ συναντούν την Κατρίν, μια παρορμητική και πανέμορφη κοπέλα, η οποία είναι ο ορισμός της έκφρασης «ελεύθερο πνεύμα». Εν μέσω Α’ Παγκοσμίου Πολέμου, δημιουργείται μεταξύ τους ένα ερωτικό τρίγωνο, τόσο υπέροχο, όσο και τραγικό, που διαλύεται, όταν ο Ζιλ και η Κατρίν παντρεύονται και αποκτούν μια κόρη. Για ένα διάστημα θα παραμείνουν όλοι φίλοι. Η ισορροπία όμως μεταξύ τους θα είναι ανέφικτη.
Η ταινία-ορόσημο του Τριφό, βασισμένη στο αυτοβιογραφικό μυθιστόρημα του Ανρί-Πιερ, Ροσέ, παραμένει μέχρι και σήμερα ένα από τα σημαντικότερα έργα στην Ιστορία του κινηματογράφου. Ο σπουδαίος σκηνοθέτης δεν αφηγείται απλώς έναν αντισυμβατικό έρωτα ή τις διακυμάνσεις μιας ξεχωριστής φιλίας, αλλά αποτυπώνει αξέχαστα τη μεθυστική ελαφρότητα και τον αυθορμητισμό της νιότης, τη σύγκρουση με την πραγματικότητα στο πέρασμα του χρόνου και το τέλος της αθωότητας.
Το «Ζιλ και Τζιμ» αναγνωρίστηκε ως αριστούργημα και επηρέασε βαθιά πολλούς διαφορετικούς σκηνοθέτες, όπως τον Γκοντάρ και τον Μπερτολούτσι, τον Άλεν και τον Λινκλέιτερ. Η αφηγηματική του ελευθερία, η αποδοχή της συναισθηματικής αβεβαιότητας και η άρνηση οποιασδήποτε ηθικολογίας την καθιέρωσαν ταινία-ορόσημο, ενώ η εκπληκτική Ζαν Μορό σε μια αξέχαστη ερμηνεία άνοιξε τον δρόμο για κινηματογραφικές ηρωίδες πολύ πιο σύνθετες από τα μέχρι τότε κοινωνικά στερεότυπα.
Η ταινία κατέλαβε τη θέση 46 στη λίστα του περιοδικού Empire του 2010 με τις 100 καλύτερες ταινίες του παγκόσμιου κινηματογράφου, ενώ διατηρεί βαθμολογία 94% στο Rotten Tomatoes και 97 στο Metascore.
Ο Εξολοθρευτής Άγγελος (El ángel exterminador /The Exterminating Angel)
Σκηνοθεσία: Λουίς Μπουνιουέλ
Παίζουν: Σίλβια Πινάλ, Ενρίκε Ραμπάλ, Κλαούντιο Μπρουκ, Γιακελίν Αντέρε, Νάντια Χάρο Ολίβα, Οφέλια Μοντέσκο
Περίληψη: Μετά το δείπνο μίας παρέας αριστοκρατών, οι καλεσμένοι μεταφέρονται στο σαλόνι από όπου είναι αδύνατο να εξέλθουν. Ο εγκλεισμός τους οδηγεί στην απώλεια της αξιοπρέπειάς τους και την υποταγή στα ένστικτά τους.
Η πιο αλλόκοτη και αυθεντικά σουρεαλιστική ταινία του Λουίς Μπουνιουέλ.
Μια ομάδα εύπορων καλεσμένων συγκεντρώνεται για ένα επίσημο δείπνο σε μια έπαυλη στην Πόλη του Μεξικού. Μετά το τέλος του δείπνου, οι καλεσμένοι μετακινούνται στο σαλόνι για να συνεχίσουν τη βραδιά, όμως για κάποιον ανεξήγητο λόγο κανείς τους δεν μπορεί να φύγει από το δωμάτιο — ούτε τη συγκεκριμένη νύχτα, ούτε τις επόμενες ημέρες. Παρά το γεγονός ότι οι πόρτες είναι ανοιχτές και δεν υπάρχει κάποιο ορατό εμπόδιο, όλοι μοιάζουν ψυχολογικά αδύναμοι να εγκαταλείψουν τον χώρο. Καθώς περνούν οι ώρες και οι μέρες, η κοινωνική μάσκα των καλεσμένων αρχίζει να καταρρέει. Η ευγένεια, οι κανόνες και η αξιοπρέπεια εξαφανίζονται, ενώ η αριστοκρατική ομάδα βυθίζεται σταδιακά σε χάος, πανικό και παράνοια. Οι σχέσεις μεταξύ τους διαλύονται, τα ένστικτα επιβίωσης κυριαρχούν και κάθε έννοια κοινωνικής συνοχής χάνεται. Όταν τελικά βρίσκουν τρόπο να φύγουν, ο κύκλος του εγκλωβισμού μοιάζει έτοιμος να επαναληφθεί — αυτή τη φορά μέσα σε μια εκκλησία.
Η ταινία του Μπουνιουέλ αποτελεί ένα μάθημα σκηνοθεσίας για το πώς μπορεί δηλαδή να αξιοποιηθεί κινηματογραφικά το θέμα του εγκλεισμού είκοσι ατόμων σ’ ένα και μοναδικό χώρο. Οι «ελεύθεροι πολιορκημένοι» του μεγάλου auteur αδυνατούν, για ανεξήγητους λόγους, να δρασκελίσουν το κατώφλι ενός σαλονιού και φυλακισμένοι για ένα μεγάλο διάστημα σε έναν χώρο, που από φιλικός θα αποδειχθεί εχθρικός, θα ζήσουν μια ηλεκτρισμένη και τεταμένη ατμόσφαιρα. Άλλοι θα τρελαθούν, άλλοι θα έχουν παραισθήσεις, όλοι τους όμως θα αποκαλύψουν τον πραγματικό εαυτό τους και θα φτάσουν στο πιο χαμηλό σκαλοπάτι της ηθικής και σωματικής κατάπτωσης. Το απλό αλλά μαγικό εύρημα του «ανεξήγητου» εγκλωβισμού τους προσφέρει στον σουρεαλιστή κινηματογραφιστή την ιδανική συνθήκη εργασίας για τον ανελέητο καυτηριασμό της άρχουσας τάξης.
Μ’ ένα δηκτικό, πικρό, κατάμαυρο χιούμορ, ο Μπουνιουέλ επιτίθεται στο μικροαστισμό, την υποκρισία, την εξουσία, αλλά και τη θρησκεία, φτιάχνοντας μια υπέροχη καυστική σάτιρα και ταυτόχρονα αλληγορία πάνω στον πουριτανισμό και τις οπισθοδρομικές αντιλήψεις της σύγχρονης αστικής τάξης.
Γυναίκες στα Πρόθυρα Νευρικής Κρίσης (Mujeres al Borde de un Ataque de Nervios /Women on the Verge of a Nervous Breakdown)
Σκηνοθεσία: Πέδρο Αλμοδόβαρ
Παίζουν: Κάρμεν Μάουρα, Αντόνιο Μπαντέρας, Μαρία Μπαράνκο, Χουλιέτα Σεράνο, Ρόσι ντε Πάλμα, Φερνάντο Γκιγιέν, Τσους Λαμπρεάβε
Περίληψη: Η Πέπα μόλις έχει χωρίσει από τον Ιβάν και βρίσκεται σε άσχημη κατάσταση. Φεύγει από το σπίτι, ψάχνοντας να τον βρει, αλλά μόλις γυρίζει βλέπει την Καντέλα, μία φίλη της που θέλει να αποφύγει τον νέο εραστή της. Ξαφνικά στο σπίτι της μαζεύονται ο γιος του Ιβάν, ο Κάρλος, μαζί με την αρραβωνιαστικιά του, τη Μαρίσα, αλλά και η πρώην του, Λουθία.
Απρόοπτες συναντήσεις, εκκεντρικές προσωπικότητες, παρεξηγήσεις και γυναίκες στα πρόθυρα νευρικής κρίσης, σε μία εξωφρενική, παθιασμένη αλλά και τρυφερή κωμωδία - φόρο τιμής στις γυναίκες, που καθόρισε το απαράμιλλο ύφος του Πέδρο Αλμοδόβαρ, καθιερώνοντάς τον και στις δύο πλευρές του Ατλαντικού.
Μετά από πολλά χρόνια σχέσης με τη σύντροφό του και συνάδελφό του στις μεταγλωττίσεις ταινιών, ο Ιβάν χωρίζει την Πέπα, αφήνοντάς της μήνυμα στον τηλεφωνητή. Εκείνη, σε άσχημη κατάσταση, φεύγει από το σπίτι και τον αναζητά απεγνωσμένα ψάχνοντας εξηγήσεις, αλλά ο Ιβάν παραμένει άφαντος. Στο μεταξύ, η Πέπα συναντά τη γυναίκα του Ιβάν που έχει βγει πρόσφατα από το ψυχιατρείο, ενώ την ίδια στιγμή, η φίλη της Καντέλα έρχεται να μείνει στο σπίτι της, γιατί φοβάται τον εραστή της. Μέσα σε όλο αυτό το σκηνικό προστίθεται και ο Κάρλος, ο γιος του Ιβάν, που καταφτάνει μαζί με την αρραβωνιαστικιά του. Καθώς η ώρα περνάει, όλοι ανακαλύπτουν πως συνδέονται με τρόπους που δεν είχαν ποτέ φανταστεί.
«Ήθελα να βρω έναν τρόπο να αστειευτώ με τα δικά μου προβλήματα. Να πάρω μια επώδυνη κατάσταση και να τη μετατρέψω σε κάτι κωμικό και αστείο», εξηγεί ο αγαπημένος σκηνοθέτης, που υπογράφει μια κλασική πια ταινία για όσα μπορούν να συμβούν, όταν όλα αρχίζουν να καταρρέουν. Ξεκαρδιστική αλλά και τραγική ταυτόχρονα, πολύχρωμη και feelgood, φανερώνει ένα βιρτουόζο δημιουργό με απόλυτο έλεγχο της τέχνης του.
Ανεξάντλητο χιούμορ, ρομάντζο με πάγο και μια γιορτή συναισθηματικού ντελίριου, συνδυάζονται με μαεστρία, αναδεικνύοντας το φιλμ ως cult-classic, αλλά και την εμπορικότερη ισπανική ταινία όλων των εποχών.
Ο Κόσμος Είναι Δικός μου (The Hustler)
Σκηνοθεσία: Ρόμπερτ Ρόσεν
Παίζουν: Πολ Νιούμαν, Τζάκι Γκλίσον, Πάιπερ Λόρι, Τζορτζ Σ. Σκοτ, Μάιρον Μακόρμικ, Μάρεϊ Χάμιλτον, Μάικλ Κόνσταντιν, Στέφαν Γκιέρας, Τζέικ ΛαΜότα, Βίνσεντ Γκαρντένια
Περίληψη: O επαγγελματίας παίκτης μπιλιάρδου «Γρήγορος» Έντι Φέλσο περιπλανιέται στις ΗΠΑ μαζί με τον συνεταίρο του και βιοπορίζεται από τα στοιχήματα. Στο θρυλικό σφαιριστήριο «Έιμς», ο Φέλσον θα έχει την ευκαιρία της ζωής του: να παίξει με τον καλύτερο παίκτη της χώρας, τον Μινεσότα Φατς.
Το κλασικό φιλμ με τον Πολ Νιούμαν στον πρωταγωνιστικό ρόλο, που τιμήθηκε με δύο βραβεία Όσκαρ καλύτερης ασπρόμαυρης φωτογραφίας και καλύτερων σκηνικών για Ασπρόμαυρη Ταινία, κυκλοφορεί σε επανέκδοση.
Ο Φαστ Έντι Φέλσον, ένας φιλόδοξος παίκτης μπιλιάρδου, έχει την ικανότητα να κατατροπώνει οποιονδήποτε πιάσει στέκα στα χέρια του -πάντα με το αζημίωτο. Αποφασισμένος να αναγνωριστεί ως ο καλύτερος, προσδοκά να αναμετρηθεί με τον θρυλικό Μινεσότα Φατς. Η αγάπη μιας μοναχικής γυναίκας μπορεί να φέρνει τα πάνω κάτω στη ζωή του Έντι, όμως εκείνος δεν θα ηρεμήσει, αν δεν νικήσει τον Μινεσότα Φατς, όποιο τίμημα και αν πρέπει να πληρώσει.
Το 1961 ο Ρόμπερτ Ρόσεν είχε πια «καθαρίσει» από την περιπέτειά του με την Επιτροπή Αντιαμερικανικών Υποθέσεων, που λίγο έλειψε να του στοιχίσει την καριέρα του. Είχε κατηγορηθεί πως υπήρξε μέλος του Κομουνιστικού Κόμματος της Αμερικής, κάτι που ποτέ δεν επαληθεύτηκε. Τελικά, κι ενώ είχε μείνει άνεργος για δυο χρόνια, κατέδωσε (όπως κι ο Καζάν άλλωστε) κάμποσους συναδέλφους του και επέστρεψε στη σόου μπίζνες. Ο Ρόσεν υπήρξε ο ίδιος επαγγελματίας παίκτης και «στοιχηματζής» του αμερικάνικου μπιλιάρδου, οπότε ήξερε από μέσα αυτόν τον κόσμο. Επί πολλά χρόνια σχεδίαζε μια ταινία με θέμα το μπιλιάρδο, τελικά χρειάστηκε το βιβλίο «The Hustler» του Ουόλτερ Τάβις για να υλοποιήσει το σχέδιό του.
Ο υπέροχος Πολ Νιούμαν συμμετείχε τελικά μετά από πολλές καραμπόλες στο κάστινγκ (αρχικά ο ρόλος προοριζόταν για τον Μπόμπι Ντάριν), τα γυρίσματα πραγματοποιήθηκαν εντός έξι εβδομάδων σε πραγματικούς χώρους στη Νέα Υόρκη (το σφαιριστήριο Έιμς είναι το ίδιο θρυλικό μαγαζί, πλέον κατεδαφισμένο).
Αν και αρχικά ο Ρόσεν σκόπευε στο να αναδείξει το σπορ, στην πορεία κατάληξε να χρησιμοποιήσει το μπιλιάρδο και τη μικροκοινωνία των λούμπεν που ψωμίζεται από τα στοιχήματα, για να θίξει μεγαλύτερα υπαρξιακά και κοινωνικά θέματα και σε έναν βαθμό να κριτικάρει την αμερικανική κοινωνία της εποχής, παίρνοντας έτσι τη ρεβάνς για τις διώξεις που υπέστη. Ο Ρόσεν υιοθέτησε ένα νέο-νεορεαλιστικό, μινιμαλιστικό στυλ, χωρίς τα στερεότυπα του φιλμ νουάρ (άπληστες δυναμικές γυναίκες, θεία δίκη, εντυπωσιακοί φωτισμοί), γυρίζοντας μια ταινία με ελάχιστες σεκάνς, αξιοποιώντας τη σινεμασκοπική φωτογραφία του Γιουττζίν Σίφταν για να αναδείξει τους χώρους, αλλά και τις αποστάσεις μεταξύ των ανθρώπων (στην ταινία κατά κανόνα οι χαρακτήρες κινούνται στα άκρα του σινεμασκοπικού κάδρου, με τη χωρική απόσταση να υπογραμμίζει και την ψυχική τους απομάκρυνση).
Πολλά χρόνια αργότερα, ο Μάρτιν Σκορσέζε θα γυρίσει το sequel της ταινίας με τίτλο «Το χρώμα του χρήματος», με κύριο χαρακτήρα τον μεσήλικα πλέον «Γρήγορο» Έντι Φέλσον και πρωταγωνιστές τον Πολ Νιούμαν και τον Τομ Κρουζ.
Για εκείνη την ταινία του ‘86, ο Πολ Νιούμαν πήρε το Όσκαρ καλύτερης α’ ανδρικής ερμηνείας και ενώ έναν χρόνο πριν του είχε απονεμηθεί τιμητικό βραβείο Όσκαρ από την Αμερικανική Ακαδημία Κινηματογραφικών τεχνών & επιστημών.