Μήπως ανήκετε και εσείς στην μερίδα αυτή του κόσμου που θεωρεί τον σκύλο που ξεπροβάλει στον πίνακα του Ρέμπραντ «Νυχτερινή Περίπολος», παράταιρο; Έχετε δίκαιο!
Νέα έρευνα που δημοσίευσε το CNN, αποκάλυψε ότι τελικά, ο σκύλος που βρίσκεται στην άκρη του διάσημου έργου του ζωγράφου (σ.σ. και πολλοί τον βλέπουν και αναρωτιούνται γιατί ο ζωγράφος αποφάσισε να τον εντάξει στο έργο του), είναι όντως λίγο, κατά κάποιον τρόπο, «άσχετος» με τη σκηνή που απεικονίζεται.
Ο αθέατος σκύλος που κάνει τη διαφορά στο έργο του Ρέμπραντ «Νυχτερινή Περίπολος»
Και αυτό γιατί το έργο του Ρέμπραντ αναπαριστά τους πολίτες του Άμστερνταμ που βαδίζουν αποφασιστικά για να υπερασπιστούν την πόλη τους και στην άκρη του πίνακα, υπάρχει ένας «αθέατος» σκύλος.
Σύμφωνα λοιπόν με τα στοιχεία της νέας μελέτης του αριστουργήματος του 1642, ο σκύλος του Ρέμπραντ έχει προκύψει ως «έμπνευση» του καλλιτέχνη από το εξώφυλλο ενός δημοφιλούς βιβλίου σχετικού με τους «πειρασμούς της σάρκας». Πρόκειται για μια εικονογράφηση του Ολλανδού καλλιτέχνη, ποιητή και εκδότη Adriaen van de Venne η οποία κοσμεί το βιβλίο του επίσης Ολλανδού ποιητή Jacob Cats.Στην πρώτη σελίδα του βιβλίου αυτού, που κυκλοφορούσε ευρέως τον 17ο αιώνα, υπάρχει ένας παρόμοιος σκύλος.
Η αποκάλυψη έγινε από την επιμελήτρια του Rijksmuseum, του Κρατικού Μουσείου της Ολλανδίας, Anne Lenders, καθώς παρατηρούσε μια έκθεση για τον Adriaen van de Venne στο Μίντελμπουργκ. «Μόλις είδα εκείνον τον σκύλο, σκέφτηκα αμέσως το σκυλί της ''Νυχτερινής Περιπόλου'' -το αναγνώρισα από τη στροφή του κεφαλιού», ανέφερε.
Eν τω μεταξύ, οι ειδικοί, χρησιμοποιώντας τεχνικές φθορισμού ακτίνων Χ, εντόπισαν ακόμη περισσότερες ομοιότητες στο προπαρασκευαστικό σχέδιο του πίνακα.
Ο διάσημος ζωγράφος δίνει νέα πνοή στον σκύλο που «αντιγράφει» και συνάμα στο έργο του
Το μεγάλο πνεύμα του διάσημου ζωγράφου ωστόσο καταφέρνει να εντάξει στο έργο του τον ήδη πολυσυζητημένο σκύλο και να του δώσει νέα πνοή. Του αλλάζει την τοποθέτησή του στο έδαφος και του παρατείνει τη γλώσσα προς τα έξω, προσθήκες που, δίνουν στον σκύλο, αλλά και στο ίδιο το έργο, ζωή, καθώς φαίνεται σαν ο σκύλος να γαβγίζει προς το τεράστιο τύμπανο πολέμου της σκηνής.
«Είναι εντυπωσιακό πώς το έθεσε σε στάση δράσης, άγρυπνο και έτοιμο να τρέξει. Αυτό κάνει ολόκληρο τον πίνακα να μοιάζει ζωντανός, σαν κάτι να μπορεί να συμβεί ανά πάσα στιγμή», εξηγεί η Lenders.
Δεν είναι η πρώτη φορά που ο Ρέμπραντ αντλεί ιδέες από προγενέστερους καλλιτέχνες. Γνωρίζουμε ότι είχε μεγάλη συλλογή από χαρακτικά του van der Venne, ενώ στοιχεία της ίδιας εικονογράφησης φαίνεται να επανεμφανίζονται και σε άλλο έργο του, τον «Ιωσήφ Κατηγορούμενο από τη Γυναίκα του Ποτιφάρ» (1655).
«Η αντιγραφή δεν είναι ντροπή, ο Ρέμπραντ γνωρίζει και εξελίσσει τα έργα των προκατόχων του»
Όπως επισημαίνει ο διευθυντής του Rijksmuseum, Taco Dibbits, η «αντιγραφή» δεν ήταν τότε ντροπή, αλλά μέρος της καλλιτεχνικής παιδείας και ένδειξη καλλιέργειας. «Ο Ρέμπραντ ήθελε να τον αποκαλούν απλώς Ρέμπραντ, όπως τον Μιχαήλ Άγγελο. Ήθελε να θεωρείται λόγιος καλλιτέχνης, που γνωρίζει και εξελίσσει τα έργα των προκατόχων του», λέει.
Σήμερα, το έργο της «Νυχτερινής Περιπόλου» εκτίθεται στο κοινό μέσα σε ένα γυάλινο κουβούκλιο στο Κρατικό Μουσείο της Ολλανδίας, δίνοντας στους επισκέπτες την ευκαιρία να δουν από κοντά, όχι μόνο την τέχνη του Ρέμπραντ, αλλά και τις πηγές έμπνευσής του — ακόμη κι αν αυτές κρύβονται σε μια γωνιά, πίσω από το γάβγισμα ενός μικρού σκύλου που σχεδόν δυσκολευόμαστε να εντοπίσουμε!