Αυτή την εβδομάδα, η ζωή του χορευτή Κάρλος Ακόστα, του «μαύρου θεού» όπως το έχουν αποκαλέσει, μεταφέρεται στη μεγάλη οθόνη, ο Καναδός Ντενίς Αρκάν μιλάει για την «Πτώση της Αμερικανικής αυτοκρατορίας», ενώ δύο σημαντικές κινηματογραφικές ταινίες -το «81/2» του Φελίνι και η « Εβδόμη σφραγίδα» του Μπέργκμαν- επανέρχονται σε νέες ψηφιακές κόπιες.
Ταινία: Yuli Ο Χορός της Ζωής μου
- (Yuli)
- Σκηνοθεσία: Ιθιάρ Μπολάιν
- Παίζουν: Κάρλος Ακόστα, Σαντιάγκο Αλφόνσο
Περίληψη: Από τους δρόμους της Αβάνας, στο Βασιλικό Μπαλέτο του Λονδίνου, ο κορυφαίος χορευτής της γενιάς του Κάρλος Ακόστα , που απολαύσαμε πρόσφατα και στην Αθήνα, έπρεπε να ξεπεράσει τεράστιες δυσκολίες και να σπάσει φοβερά ταμπού, για να γίνει ο θρύλος που είναι σήμερα.
Εμπνευσμένη από τη ζωή του σπουδαίου Κουβανού χορευτή Κάρλος Ακόστα και βασισμένη στην αυτοβιογραφία του «No way home – a Cuban dancer’s story» , η Ιθίαρ Μπολάιν ( «Η Ελιά», «Ακόμα κι η βροχή») ξετυλίγει χρονικό μιας συγκλονιστικής ζωής.
«Yuli» είναι το παρατσούκλι που δόθηκε στον Κάρλος Ακόστα από τον πατέρα του, Πέντρο, που αν και ένας απλός άνθρωπος της εργατικής τάξης κατάλαβε από νωρίς το ταλέντο του γιου του και τον πίεσε να εγγραφεί στην Εθνική Σχολή Χορού της Κούβας. Ο μικρός Κάρλος όμως ήθελε να παίζει ποδόσφαιρο με τα παιδιά στη γειτονιά και δεν είχε σε καμία εκτίμηση τον χορό. Μέχρι τη μέρα που είδε κάποιον να χορεύει. Έκτοτε μαγεύτηκε και αφοσιώθηκε στην τέχνη του, κατακτώντας τις μεγαλύτερες σκηνές του κόσμου. Ήταν μόνιμο μέλος του Βασιλικού Μπαλέτου της Αγγλίας από το 1998 έως το 2015 και μάλιστα έγινε ο πρώτος έγχρωμος που ενσάρκωσε τον Ρωμαίο.
Η κουλτούρα και η ιστορία της πατρίδας του, όπως και η οικογένειά του, υπήρξαν σημαντικές επιρροές κατά τη διάρκεια της καριέρας του. Γι’ αυτό και επέτρεψε στην Κούβα όπου ίδρυσε τη δική του εταιρία χορού, την «Acosta Danza» αλλά και το «Carlos Acosta international Dance foundation» για να δώσει σε νέους χορευτές και χορογράφους τις δυνατότητες από τις οποίες επωφελήθηκε ο ίδιος, παρέχοντας μια εκπαιδευτική πλατφόρμα.
Η Ιθιάρ Μπολάιν ,έχοντας στα χέρια της το σενάριο (βραβείο Φεστιβάλ του Σαν Σεμπαστιάν) του Πολ Λάβερτι (γνωστό από τις συνεργασίες του με τον Κεν Λόουτς και συντρόφου της ) κινείται σε δυο χρόνους: το παρελθόν, για να μας αφηγηθεί κυρίως την παιδική ηλικία του Κάρλος και την ιδιαίτερη σχέση με τον πατέρα του, αλλά και τα πρώτα του βήματα στον χορό, και στο παρόν όπου ο διακεκριμένος πλέον Ακόστα ετοιμάζει στην Αβάνα μια παράσταση για τη ζωή του.
Εστιάζοντας κυρίως στην αγάπη του για τις ρίζες του και την πατρίδα του, η Μπολάιν χτίζει τη διαδρομή ενός σύγχρονου Οδυσσέα, που αφού περιπλανήθηκε σε όλο τον κόσμο και κατέκτησε την κορυφή, έκανε τελικά αυτό που πάντα ήθελε: επέστρεψε σπίτι. Αποτυπώνοντας ποιητικά τα κομμάτια του παρελθόντος- εκεί τον Ακόστα ερμηνεύει μοναδικά ο Έντισον Μανουέλ Ολβέρα, ενώ τον πάτερα του ο υπέροχος Σαντιάγο Αλφόνσο - η Μπολάιν παίζει ανάμεσα στο πραγματικό και το μυθιστορηματικό, ενώ στο παρόν κινηματογραφεί κατά βάση τις χορογραφίες του μεγάλου χορευτή- εδώ βλέπουμε πλέον τον ίδιο τον Ακόστα επί το έργο. Η αλήθεια είναι πως η δύναμη και η ενέργεια των χορογραφιών πηγαίνουν πέρα από τα γεγονότα, μεταφέρουν ουσιαστικά την αλήθεια του Ακόστα και αποτελούν μια σπάνια καταγραφή όχι μόνο της προσωπικής του ιστορίας, αλλά και της χώρας του. Έτσι το κομμάτι των παιδικών χρόνων που κινείται σε έναν πιο ρεαλιστικό δρόμο, μοιάζει πιο αδύναμο μπροστά στην τέχνη του κεντρικού ήρωα.
Παρόλα αυτά αυτή η ιδιαίτερη και στα σημεία ντοκιμαντερίστικη σύνθεση, ξεπερνάει τα πλαίσια ενός τυπικού success story και δημιουργεί ένα ενδιαφέρον περιβάλλον, όπου η αλήθεια και το ψέμα μπλέκονται αριστοτεχνικά, χωρίς πια να αφορά κανέναν τίποτα άλλο πέρα από την ψυχή αυτού του σημαντικού καλλιτέχνη.
Ταινία: Η Πτώση της Αμερικανικής Αυτοκρατορίας
- (La Chute de l' Empire Americain /The Fall of the American Empire)
- Σκηνοθεσία: Ντενίς Αρκάν
- Παίζουν: Μαξίμ Ρόι, Μαριπέ Μοράν, Ερίκ Μπρουνό
Περίληψη: Ο τριανταεξάχρονος Πιέρ-Πολ Νταούστ, ένας διανοούμενος με διδακτορικό στη φιλοσοφία, αναγκάζεται να εργαστεί ως κούριερ για να τα βγάλει πέρα. Μία μέρα, εν ώρα εργασίας, γίνεται αυτόπτης μάρτυρας μίας ένοπλης ληστείας που πάει στραβά: δύο νεκροί και τσάντες γεμάτες εκατομμύρια πεταμένες κάτω. O Πιέρ-Πολ έρχεται αντιμέτωπος με το δίλημμα του να φύγει με άδεια χέρια ή να πάρει τα λεφτά και να φύγει.
Ο βραβευμένος με Όσκαρ Καλύτερης Ξενόγλωσσης Ταινίας Ντενίς Αρκάν («Η Επέλαση των Βαρβάρων») επιστρέφει με μια μπερδεμένη σάτιρα για την κυριαρχία του χρήματος.
Ο Πιέρ Πολ είναι ένας νεαρός διανοούμενος, με διδακτορικό στη φιλοσοφία και την ιδέα ότι ο κόσμος μπορεί να γίνει καλύτερος, που εργάζεται λόγω συνθηκών ως κούριερ. Μια μέρα όμως θα γίνει αυτόπτης μάρτυρας μιας ληστείας και θα έρθουν στα χέρια του τσάντες με πολλά εκατομμύρια. Το ηθικό του δίλημμα σχετικά με το αν πάρει ή όχι τα λεφτά γρήγορα κάμπτεται, και έτσι ο Πιέρ Πολ θα βρεθεί μπλεγμένος σε μια περιπέτεια που θα του αλλάξει τη ζωή. Στον δρόμο του θα συναντήσει μια παράξενη πόρνη με αρχαιοελληνικό όνομα, την Ασπασία, κι έναν περίεργο τύπο, πρώην κατάδικο για οικονομικές απάτες, που θα προσπαθήσει να τον σώσει από την αστυνομία , αλλά και τη μαφία που βρίσκονται στο κατόπι του.
Ο Αρκάν θεωρεί και μάλλον έχει δίκιο πως η αμερικανική αυτοκρατορία έχει επιβάλλει παγκοσμίως το κέρδος και τον πλούτο ως υπέρτατη αξία, εξού και ο τίτλος της νέας του ταινίας , που παλεύει να ισορροπήσει και να βρει την ταυτότητά της ανάμεσα στην κωμωδία, την περιπέτεια και το πολιτικό σχόλιο. Κι ενώ ο Καναδός σκηνοθέτης έχει την ευαίσθητη ματιά ενός ανθρωπιστή που ζει στον σύγχρονο κόσμο, αλλά και πολιτική συνείδηση, πράγμα που είναι εμφανές και στην « Πτώση της αμερικανικής αυτοκρατορίας, αυτή τη φορά δεν έχει καταφέρει να επιλύσει μια σειρά από θέματα που θα του επέτρεπαν να εκφράσει τις απόψεις του. Καταρχάς η ίδια του η ιστορία έχει κενά, κυρίως όσο αφορά στην αστυνομική της πλοκή, κατά δεύτερον οι χαρακτήρες που περιβάλλουν τον Πιέρ Πολ μπορεί μεν να κουβαλούν τις προσωπικές εμμονές του σκηνοθέτη, όπως η Ασπασία που μιλάει με πλατωνικούς διαλόγους, πλην όμως στερούνται αληθοφάνειας, το βιαστικό φινάλε μοιάζει να προσπαθεί να συμβιβάσει τα ασυμβίβαστα, ενώ το καλόγουστο χιούμορ του αυτή τη φορά δεν τον γλιτώνει από τον διδακτισμό.
Ταινία: Όταν λείπει η μαμά
- (10 Giorni Senza Mamma/ When Mom is away)
- Σκηνοθεσία: Αλεσάντρο Τζενοβέζι
- Παίζουν: Φάμπιο Ντε Λουίτζι, Βαλεντίνα Λοντοβίνι
Περίληψη: Ο Κάρλο και η Τζούλια είναι παντρεμένοι με τρία παιδιά. Ο Κάρλο όμως είναι εντελώς απορροφημένος από τη δουλειά του και έτσι λείπει συνεχώς από το σπίτι, ενώ η Τζούλια έχει εγκαταλείψει τη δουλειά της για να αφοσιωθεί στην οικογένειά της. Όταν κουρασμένη από την καθημερινότητα, αποφασίζει να κάνει δώρο στον εαυτό της δέκα μέρες διακοπές, ο Κάρλο θα πρέπει να αναλάβει το ρόλο της και αυτό δεν είναι εύκολο.
Οικογενειακή feelgood comedy που έχουμε ξαναδεί στην αργεντίνικη εκδοχή της με τον τίτλο « Δέκα μέρες χωρίς τη μαμά » από τον Άριελ Γουίνογκραντ.
Η Τζούλια μητέρα τριών παιδιών και σύζυγος του Κάρλο, που συνεχώς παραπονιέται ότι είναι κουρασμένος, αποφασίζει να φύγει διακοπές στη Κούβα με την αδερφή της, αφήνοντας πίσω τον αχάριστο να τα βγάλει πέρα μόνος του με ένα μωρό, μια έφηβη και ένα ζωηρό αγόρι. Ο Κάρλο όμως τις ίδιες μέρες που πρέπει να φροντίζει τα παιδιά του, για τα οποία σύντομα θα διαπιστώσει ότι δεν ξέρει και πολλά πράγματα, πρέπει να φέρει εις πέρας σοβαρές επαγγελματικές υποθέσεις.
Ο Τζενοβέζι αντιγράφει πιστά την πρωτότυπη ταινία, που κυρίως στηρίζει το κωμικό της στοιχείο σε υπερβολικές καταστάσεις, στερεοτυπικούς χαρακτήρες και τετριμμένα γκανγκ, χωρίς καμία διάθεση ανανέωσης, πέρα από το γεγονός ότι κινηματογραφεί με την κάμερα στο χέρι, δίνοντας μια αίσθηση παιδικής αφέλειας στη σκηνοθεσία του.
Ο Φάμπιο ντε Λουίτζι πάντως είναι χαριτωμένος και φέρνει μια καλοκάγαθη άγνοια στον ρόλο του πατέρα σε αυτή την απολύτως κλισέ καλοκαιρινή συνταγή ευκολοχώνευτης διασκέδασης, με απλουστευτικές ιδέες περί ισότητας των δυο φύλων.
Ταινία: Δεσμοί Αίματος
- (La Misma sangre/Common Blood)
- Σκηνοθεσία: Μιγκέλ Κόαν
- Παίζουν: Όσκαρ Μαρτίνεζ, Ντολόρες Φόνζι, Παουλίνα Γκαρσία, Λουίς Νιέκο
Περίληψη: Μετά από τον θάνατο της συζύγου του Ελίας, η κάποτε στενά δεμένη οικογένεια δοκιμάζεται. Ένας ασφυκτικός ιστός υφαίνεται, όλα μοιάζουν ύποπτα και η αμφιβολία κυριαρχεί.
Μυστικά και ανατροπές σε ένα ατμοσφαιρικό ψυχολογικό θρίλερ, που έγινε μεγάλη επιτυχία στην Αργεντινή. H Κάρλα και ο Σαντιάγκο έχουν δημιουργήσει μια φαινομενικά δεμένη οικογένεια, αλλά η σχέση τους θα δοκιμαστεί μετά από τον θάνατο της μητέρας της Κάρλα , της Αντριάνα, σε ένα εργατικό ατύχημα, για το οποίο ο Σαντιάγκο υποπτεύεται ότι υπεύθυνος είναι ο πεθερός του Ελίας.
Ο Μιγκέλ Κοάν ακολουθεί μια πολυπρόσωπη αφήγηση, συνηθισμένη αρκετά στη λατινοαμερικανική λογοτεχνία, που πάντα παίζει με την πολυπρισματικότητα της αλήθειας και της πραγματικότητας. Καταρχάς λοιπόν ξεκινάει από την οπτική του Σαντιάγκο, που υποπτεύεται τον πεθερό του και σταδιακά χτίζει το σασπένς , δημιουργώντας μια κλειστοφοβική ατμόσφαιρα. Τα αναπάντητα ερωτήματα του θεατή σχετικά με τι ακριβώς συνέβη στην Αντριάνα απαντώνται πολύ γρήγορα, όταν η οπτική μεταφέρεται στον Ελίας, οπότε το δραματουργικό βάρος, ελλείψει υπόπτου πλέον, πέφτει στη σχέση του Σαντιάγκο με την Κάρλα, τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν και την οικονομική κρίση. Στο τρίτο μέρος τώρα, όπου η αφήγηση ακολουθεί τη ματιά της Κάρλα, η ταινία χάνει το στοιχείο του μυστηρίου και εξελίσσεται σε ένα καλοδομημένο πλην όμως αναμενόμενο οικογενειακό δράμα, το οποίο στηρίζουν οι δυναμικές ερμηνείες των πρωταγωνιστών.
Σίγουρα οι πολλές ιστορίες κινηματογραφικά είναι δύσκολο να λειτουργήσουν, πράγμα που συμβαίνει κι εδώ, το βασικότερο πρόβλημα όμως του Κοάν είναι ότι η λογοτεχνική φόρμα που δανείζεται, αν και ενδιαφέρουσα, δεν υποστηρίζεται επαρκώς από μια πιο οικουμενική ιδέα ,ενώ ο κύκλος αίματος των αρχαιοελληνικών τραγωδιών που φαίνεται να τον έχει εμπνεύσει αποδυναμώνεται μέσα από επαναλήψεις και αλληγορικές διαστάσεις.
Ταινία: Σχέδιο Απόδρασης: Προσωπική Υπόθεση
- (Escape Plan: The Extractors)
- Σκηνοθεσία:Τζον Χέρτζφελντ
- Παίζουν: Σιλβέστερ Σταλόνε, Μαξ Ζανγκ, Ντέιβ Μπαουτίστα
Περίληψη: Ο Ρέι Μπρέσλιν και η παρέα του προσπαθούν να διαρρήξουν μια σκοτεινή φυλακή, που δημιουργήθηκε από τον πιο επικίνδυνο εχθρό τους.
Ο Σιλβέστερ Σταλόνε, ειδικός στα franchise, ξαναμπαίνει στη δράση του τρίτου μέρους της σειράς «Escape Plan».
Aυτή τη φορά, ο Ρέι Μπρέσλιν και η ομάδα του, θέλοντας να εκδικηθούν τον δημιουργό της φυλακής υψηλής τεχνολογίας από την οποία μόλις απέδρασαν, διασταυρώνονται με τον Σεν, έναν ακόμα περιβόητο δραπέτη , που αναζητά την απαχθείσα κόρη ενός Κινέζου δισεκατομμυριούχου. Η δίψα τους για εκδίκηση και η νέα τους αποστολή θα συγκρουστούν όταν διαρρήξουν το Devil’s Station, μια αδιαπέραστη γοτθική φυλακή, όπου το κορίτσι κρατείται όμηρος.
Σε ένα σκοτεινό κτίριο του 19ου αιώνα κάπου στην Λετόνια κι όχι σε μια hi tech φυλακή, εκτυλίσσεται η δράση, αλλά πέραν τούτου μην περιμένετε καμία άλλη ανατροπή. Ο Σλάι δέρνει ανελέητα τους Κινέζους συμπρωταγωνιστές του- προφανώς θέλει να απευθυνθεί και στην ασιατική αγορά- που επιστρατεύουν τις πολεμικές τέχνες για να ενισχύσουν τις χορογραφίες και ο Τζον Χέρτζφελντ ( «Ένα Λεπτό Προθεσμία» και «15 Λεπτά») ματαίως προσπαθεί να αποφύγει την αισθητική της βιντεοκασέτας.
Παίζεται ακόμα
Ταινία: Τα Παράπονα σας στον Εφορο
- (Jusqu'ici Tout Va Bien / New Biz in the Hood
- Σκηνοθεσία: Μοχάμεντ Χαμιντί
- Παίζουν: Ζιλ Λελούς, Μαλίκ Μπενταλά, Σαμπρίνα Ουαζανί
Περίληψη: O Φρεντ και οι συνεργάτες του αναγκάζονται να μετακομίσουν τη στιλάτη διαφημιστική τους επιχείρηση σε μία οικονομικά υποβαθμισμένη ζώνη έξω από το Παρίσι εξαιτίας της εφορίας.
Γαλλική κωμωδία με τον Ζιλ Λέλους, όπου τα φορολογικά μπερδέματα πρωτοστατούν.
Ο Φρεντ είναι ένας πετυχημένος επιχειρηματίας που έχει μπλέξει άσχημα. Μόλις έκλεισε το σπουδαιότερο συμβόλαιο της καριέρας του, αλλά οι ελεγκτές της εφορίας απειλούν να του κλείσουν την εταιρία εξαιτίας μίας φορολογικής απάτη. Όμως η λύση του προβλήματος είναι χειρότερη από το ίδιο το πρόβλημα! Ο Φρεντ και οι trendy συνεργάτες του πρέπει να μετακομίσουν την επιχείρηση σε μία οικονομικά υποβαθμισμένη ζώνη έξω από το Παρίσι. Και μόνο η σκέψη να πάνε σε ένα τέτοιο μέρος τους τρομοκρατεί.
Επαναπροβολές
Ταινία: 8 ½
- Οtto e Mezzo
- Σκηνοθεσία: Φεντερίκο Φελίνι
- Παίζουν: Μαρτσέλο Μαστρογιάνι, Κλαούντια Καρντινάλε, Ανούκ Αιμέ, Σάντρα Μίλο, Μπάρμπαρα Στιλ
Περίληψη: Ο Γκουίντο Ανσέλμι, σκηνοθέτης που περνά μια κριτική περίοδο στην προσωπική και καλλιτεχνική ζωή του, βασανίζεται από φαντασιώσεις και έμμονες ιδέες που σχετίζονται με την καθολική του παιδεία, τις σχέσεις του με το σεξ και τις γυναίκες και την αναζήτηση ενός νοήματος στη δουλειά του. Εικόνες από την ταινία που γυρίζει συγχέονται με εφιάλτες, αλλά όλη αυτή η σύγχυση πραγματικότητας και φαντασίας καταλήγει σε μια χαρούμενη φαραντόλα, όπου όλα αποκτούν νόημα.
Το μεγάλο αυτοβιογραφικό αριστούργημα του Φεντερίκο Φελίνι που βραβεύτηκε με το Όσκαρ καλύτερης ξενόγλωσσης ταινίας το 1964 , προβάλλεται για πρώτη φορά σε ψηφιακή κόπια στην Ελλάδα.
Ο Γκουίντο , ένας κινηματογραφικός σκηνοθέτης, κουρασμένος από την προηγούμενη επιτυχία του, φτάνει σε μια λουτρόπολη για να ξεκουραστεί. Ακόμη όμως κι εκεί τον ακολουθούν η γυναίκα του , η ερωμένη του και ο παραγωγός του, που προσπαθούν να εκμαιεύσουν πληροφορίες σχετικά με την επόμενη ταινία, που θα είναι επιστημονικής φαντασίας. Κι ενώ η «ακολουθία» του δεν τον αφήνει ήσυχο ούτε μια στιγμή, ο Γκουίντο αρχίζει ν' αντιμετωπίζει τα διάφορα καλλιτεχνικά του αδιέξοδα.
Ο Φελίνι χρησιμοποιεί τις κινηματογραφικές του εμπειρίες αλλά και τις φαντασιώσεις του για να φτιάξει μια ταινία-σχόλιο πάνω στον ίδιο τον κινηματογράφο, αλλά και την καλλιτεχνική διαδικασία, ενώ ταυτόχρονα καυτηριάζει στον παραλογισμό της δεκαετίας του '60.
Με σκηνές άλλοτε ποιητικές, άλλοτε εφιαλτικές, άλλοτε ονειρικές κι άλλοτε χιουμοριστικές , ο μεγάλος auteur υπογράφει μια από τις καλύτερες ταινίες όλων των εποχών, που επηρέασε σημαντικά την έβδομη τέχνη και αποτελεί με τον δικό της τρόπο ένα ορόσημο του 20ου αιώνα.
Η Έβδομη Σφραγίδα
- (Det Sjunde Inseglet / The Seventh Seal)
- 5 / 5 Η Έβδομη Σφραγίδα
- Σκηνοθεσία: Ίνγκμαρ Μπέργκμαν
- Παίζουν: Μπίμπι Άντερσον, Μαξ Φον Σίντοφ, Γκούναρ Μπγιέρνστραντ, Γκούνελ Λίντμπλομ, Νιλς Πόπε
Περίληψη: Ένας ιππότης και ο ιπποκόμος του, επιστρέφοντας από τις Σταυροφορίες σε μια Σουηδία αφανισμένη από την πανούκλα, συναντούν τοn Θάνατο. Ο ιππότης τού προτείνει μια παρτίδα σκάκι ως τελευταία προθεσμία για να βρει απάντηση στα μεταφυσικά ερωτήματα που τον βασανίζουν.
Το κινηματογραφικό ποίημα του Ίνγκμαρ Μπέργκμαν, γεμάτο εσωτερικές εντάσεις και υπαρξιακές συγκρούσεις, που απέδειξε ότι ο κινηματογράφος δεν λέει απλώς ιστορίες, επανακυκλοφορεί.
Τον 14ο αιώνα, ο ιππότης Αντώνιος Μπλοκ μαζί με τον ιπποκόμο του Γιονς επιστρέφουν από τις σταυροφορίες στην πατρίδα απ' όπου έλειψαν για εννέα χρόνια. Στο δρόμο συναντούν τον Θάνατο μεταμφιεσμένο σε μαυροντυμένο άντρα, ο οποίος θα ζητήσει από τον ιππότη να τον ακολουθήσει. Ο ιππότης με τη σειρά του θα του προτείνει να παίξουν μια παρτίδα σκάκι: Αν ο ιππότης κερδίσει την παρτίδα, κερδίζει και τη ζωή του.
Η «Έβδομη Σφραγίδα» είναι η ταινία-σταθμός στην καριέρα του Ίνγκμαρ Μπέργκμαν, καθώς κατέδειξε στον κόσμο της Έβδομης Τέχνης τα όρια (ή την έλλειψη ορίων) του ανθρώπου και ειδικότερα του καλλιτέχνη, και εισήγαγε τον φιλοσοφικό στοχασμό στην μεγάλη οθόνη, αποδεικνύοντας πως ο Σουηδός δημιουργός είχε την ικανότητα καταβύθισης στα πιο βαθιά και σκοτεινά μύχια της ανθρώπινης ψυχής.
Βασίστηκε στο θεατρικό του έργο «Ζωγραφιά στο ξύλο» και απέσπασε το Βραβείο της Επιτροπής στο Φεστιβάλ των Καννών του 1957.Ο Μπέργκμαν ξεκίνησε να γράφει την υπόθεση της ταινίας κατά τη διάρκεια της νοσηλείας του σε νοσοκομείο, ύστερα από έναν έντονο στομαχόπονο που τον ταλαιπωρούσε. Χρειάστηκε, βέβαια, να το αλλάξει αρκετές φορές, μέχρι να πάρει την τελικά έγκριση για την έναρξη των γυρισμάτων. Ο τίτλος του έργου προήλθε από μία φράση της Αποκάλυψης του ευαγγελιστή Ιωάννη, ενώ το περιεχόμενο της ταινίας αναφέρεται σε υπαρξιακά προβλήματα που πάντα «βασάνιζαν» την ανθρωπότητα. Η αντιμετώπιση του θανάτου, η ανεπαρκής εξήγηση που δίνει η θρησκεία για τον ανθρώπινο πόνο, η πλήρης απουσία απτής απόδειξης ότι υπάρχει Θεός, η υπόνοια μια πίστης που φοβάται και δεν σέβεται τον Θεό, αλλά και ο ρόλος των επίγειων εκπροσώπων του Θεού, που συχνά χειραγωγούν τους πιστούς είναι οι βασικοί άξονες του Μπέργκμαν, ο οποίος μετά από την ολοκλήρωση της ταινίας, δήλωσε ότι άρχισε να πιστεύει στον Θεό.
Οι Δεκατρείς
(The Thirteen)
Σκηνοθεσία: Μιχαήλ Ρομ
Παίζουν: Ιβάν Νοβοσέλτσεφ, Γιελένα Κούζμινα
Περίληψη: Οι περιπέτειες μιας διμοιρίας του Κόκκινου Στρατού στην έρημο του Καρακούμ κατά τη διάρκεια του Σοβιετικού Εμφυλίου.
Το εμπνευσμένο από την «Χαμένη Περίπολο» του Τζον Φορντ φιλμ του Σοβιετικού πρωτοπόρου Μιχαήλ Ρομ («Ο Λένιν τον Οκτώβρη», «Αληθινός Φασισμός»), που γυρίστηκε το 1937.
Ο διοικητής του Κόκκινου Στρατού Ιβάν Ζουράβλεβ συνοδεύει δέκα στρατιώτες, που αποστρατεύτηκαν τιμής ένεκεν, στην επιστροφή τους για την πόλη. Βαθιά μέσα στην έρημο του Kαρακούμ, κάπου στη Μεσοποταμία, θα πέσουν πάνω σε ένα κρυμμένο πηγάδι που βρίσκεται κοντά σε έναν αρχαίο τύμβο. Εκεί θα ανακαλύψουν έναν ολοκαίνουργιο στρατιωτικό οπλισμό που ανήκει στον Σιρμάτ Καν και τους αντι-Μπολσεβίκους στασιαστές του, τους επονομαζόμενους basmachi. O Ζουράβλεβ διατάσσει τους άντρες του να περιμένουν τον Shirmat Khan και να τον πολεμήσουν μέχρι να καταφτάσουν οι τακτικές δυνάμεις του Κόκκινου Στρατού.