Ξεκίνησαν τα γυρίσματα της νέας ταινίας «Τελευταία κλήση» με τους Ορφέας Αυγουστίδη -Μαρία Ναυπλιώτου να κρατούν τους πρωταγωνιστικούς ρόλους.
Τον περασμένο μήνα ξεκίνησαν τα γυρίσματα της νέα κινηματογραφικής ταινίας «Τελευταία κλήση» της Tanweer σε σκηνοθεσία Sherif Francis στην πρώτη μεγάλου μήκους ταινία του και το σενάριο ο ίδιος από κοινού με την Κατερίνα Μπέη. Το καστ αποτελείται από τους Ορφέα Αυγουστίδη, Μαρία Ναυπλιώτου, Γιώργο Μπένο, Δημήτρη Λάλο, Ρένια Λουιζίδου, Νίκο Ψαρρά, Ερρίκο Λίτση, Καλλιόπη Χάσκα, Γιάννη Καράμπαμπα, Βασίλη Ρίσβα, Πολύδωρο Βογιατζή, Θοδωρή Σκυφτούλη, Ράσμη Τσόπελα.
Η ταινία έχει προγραμματισμένη πρεμιέρα στις 19 Μαρτίου του 2026
Τελευταία κλήση: Η υπόθεση της ταινίας
Παραμονή Πρωτοχρονιάς του 2000. Μια κλοπή όπλων από ένα στρατόπεδο. Ένας γνωστός εγκληματίας κρατάει όμηρο μια οικογένεια στο Παγκράτι και απειλεί να την ανατινάξει αν δεν εμφανιστεί ζωντανά στην τηλεόραση. Ένα τηλεοπτικό κανάλι σε αναβρασμό και την αστυνομία να κοιτάζει έναν δραπέτη να την εκθέτει για πολλοστή φορά. Όλοι τους νήματα σε έναν ιστό που κάποιοι υφαίνουν στο παρασκήνιο.
Μια ταινία μυθοπλασίας εμπνευσμένη από διαφορετικά πραγματικά περιστατικά.
Η έμπνευση της ταινίας
Ο σκηνοθέτης της κινηματογραφικής ταινίας «Τελευταία κλήση» αναφέρει σχετικά:
«Θυμάμαι όταν ήμουν μικρός να παρακολουθώ μαζί με όλη τη χώρα το πραγματικό γεγονός που με ενέπνευσε να γράψω αυτό το σενάριο ζωντανά στην τηλεόραση. Παρακολουθήσαμε συλλογικά μια συνταρακτική ιστορία που εξελισσόταν σε πραγματικό χρόνο, με τις λεπτομέρειές της να αναδύονται σταδιακά… μέχρι το τραγικό τέλος, το οποίο επίσης μεταδόθηκε ζωντανά. Την ίδια αίσθηση που είχαμε κι εμείς τότε, θέλω να μεταφέρω στο κοινό. Γι’ αυτό και η ιστορία της ταινίας ξεφεύγει αρκετά από τα πραγματικά περιστατικά, μιας και αυτό που πάντα αναρωτιόμαστε είναι «τι κρύβεται πίσω απ’ όλα αυτά». Αυτό έρχεται να προσθέσει η μυθοπλασία και να προσθέσει σε χαρακτήρες και καταστάσεις, δίνοντας μια νέα πρωτότυπη διάσταση. Η ταινία ξεκινά με το τηλεφώνημα και όχι με κάποιο προηγούμενο γεγονός. Γιατί έτσι το ζήσαμε κι εμείς. Τα «πώς» και τα «γιατί» θα αποκαλυφθούν κατά τη διάρκεια της ταινίας. Η δράση ξετυλίγεται κυρίως σε δύο βασικούς χώρους - τον τηλεοπτικό σταθμό και το διαμέρισμα (εσωτερικά και εξωτερικά).
Οι πρωταγωνιστές είναι παγιδευμένοι σε αυτούς τους δύο χώρους. Οι όμηροι και ο Νικολάι είναι παγιδευμένοι στο διαμέρισμα, ο Αντώνης στη θέση του παρουσιαστή, και ο ταξίαρχος Οικονόμου, ο επικεφαλής της αστυνομικής επιχείρησης, έξω από την πολυκατοικία όπου λαμβάνει χώρα η ομηρία. Τα συναισθήματα των χαρακτήρων ξεκινούν με σχετική ηρεμία, αλλά καθώς συνειδητοποιούν ότι ο χρόνος λιγοστεύει, η ένταση αυξάνεται. Ουσιαστικά, καθώς η ιστορία εξελίσσεται, περνούν από τα πέντε στάδια του πένθους χωρίς να το συνειδητοποιούν.
Κάθε ατάκα, έκφραση ή κίνηση θα αντικατοπτρίζει το στάδιο στο οποίο βρίσκονται οι ήρωες σε κάθε σκηνή. Οι ηθοποιοί θα είναι στο επίκεντρο καθώς η ταινία βασίζεται κυρίως στην υποκριτική τους. Θα μπορούσα να περιγράψω την ταινία ως ένα αστυνομικό θρίλερ το οποίο εκτυλίσσεται σε πραγματικό χρόνο και στο οποίο παρακολουθούμε τις ταυτόχρονες ιστορίες των πρωταγωνιστών που, αν και δε βρίσκονται ποτέ στο ίδιο δωμάτιο, προσπαθούν να επιτύχουν έναν κοινό στόχο. Αυτή η προσέγγιση είναι που καθορίζει τον ρυθμό της ταινίας ο οποίος μοιάζει με αυτόν του παλμού της καρδιάς... Καθώς ο χρόνος τελειώνει, οι καρδιακοί παλμοί επιταχύνονται μέχρι την έκρηξη της χειροβομβίδας οπότε και σταματάνε. Θα ήθελα να μεταφέρω αυτή την αίσθηση στο κοινό από την αρχή έως το τέλος της ταινίας.
Στόχος μου είναι η ταινία αυτή να τραβήξει την προσοχή του θεατή από την αρχή, να μην τον αφήσει να πάρει ανάσα και ταυτόχρονα να τον κάνει να ανυπομονεί για το πώς θα εξελιχθεί η ιστορία, ακόμα κι αν γνωρίζει το πραγματικό γεγονός.
Από την πρώτη κιόλας σκηνή, βουτάμε στην πλοκή και καθώς η ιστορία προχωρά, λαμβάνουμε πληροφορίες που εντείνουν την αγωνία ενώ όλο και περισσότερα πράγματα διακυβεύονται.
Φωτογραφίες: Δομινίκη Μητροπούλου