To Μουσείο Μπενάκη αφηγείται την ιστορία των 200 χρόνων από την Επανάσταση μέσα από επιλεγμένα αντικείμενα της συλλογής του.
Αντικείμενα που έχουν σκοπό να φωτίσουν, ως αυθεντικές μαρτυρίες, τη συγκλονιστική αυτή εποχή, από τα μέσα του 18ου αιώνα έως και τις πρώτες δεκαετίες του νεοσύστατου ελληνικού κράτους.
Η ιστορία του Μουσείου Μπενάκη αυτή τη φορά ξετυλίγεται με αφορμή μία ξύλινη, σκαλιστή, χαμηλή καρέκλα από την Κρήτη.
Πρόκειται για μια χαμηλή πολυθρόνα από την Κρήτη του 19ου αιώνα.
Σε πολλές ορεινές περιοχές της Κρήτης η πολυθρόνα αυτή ονομάζεται και «Καπετανοκαρέκλα». Η ονομασία αυτή συνδέεται με την χρήση της από τον επικεφαλής της οικογένειας που πιθανότατα μετείχε και σε επαναστατικές-απελευθερωτικές προσπάθειες των Κρητών.
Ο συνεχώς αρματωμένος καπετάνιος είχε τα όπλα πάντα μαζί του και όταν καθόταν στην καρέκλα τα απίθωνε στο δεξί του πλευρό, είτε για λόγους πολεμικής ετοιμότητας είτε για λόγους πολεμικού και κοινωνικού κύρους. Η έλλειψη λοιπόν του δεξιού βραχίονα της πολυθρόνας συνδέεται με αυτή τη λαϊκή παράδοση.
Ωστόσο, ο όρος «Καπετανοκαρέκλα» απαλείφει από την πραγματικότητα μια ακόμη χρήση αυτής της καρέκλας. Πρόκειται για τη σταθερή χρήση από την οικοδέσποινα της οικογένειας, της ρόκας η οποία απαιτούσε την ελεύθερη κίνηση του δεξιού χεριού κατά την διαδικασία του γνεσίματος όταν η αριστερή μασχάλη
συγκρατούσε τη ρόκα με την μπάλα του ακατέργαστου μαλλιού και το δεξί χέρι ανεβοκατέβαινε για να μετατρέψει το μαλλί σε νήμα και να το τυλίξει στο αδράχτι.
