Βαθιά προσωπική και αποκαλυπτική η Μαρίνα Αμπράμοβιτς σε συνέντευξή της στο περιοδικό «Blue», εξηγεί πόσο μοιάζει με τη Μαρία Κάλλας, γιατί φέρνει τα γραφεία της στην Αθήνα και λέει «κάθε φορά που έρχομαι στην Ελλάδα είναι σαν να πηγαίνω σπίτι μου, αλλά χωρίς τον πόνο».
Είναι η ιέρεια της περφόρμανς παγκοσμίως, σίγουρα η πιο επιδραστική γυναίκα καλλιτέχνις αυτή τη στιγμή -δεν είναι τυχαίο ότι το 2023 θα κάνει έκθεση στην περίφημη Royal Academy και θα είναι η πρώτη γυναίκα στην 253 ετών ιστορία του Μουσείου που θα έχει μεγάλη σόλο έκθεση!
Αυτή η μοναδική γυναίκα, που άλλαξε τον τρόπο να βλέπουμε τέχνη, έρχεται στην Αθήνα τον Σεπτέμβριο για να ανεβάσει στην Εθνική Λυρική Σκηνή το έργο της «Οι επτά θάνατοι της Μαρίας Κάλλας». Μια οπερατική περφόρμανς, που για την ίδια την Αμπράμοβιτς αποτελεί έργο ζωής. Εναν φόρο τιμής στη Μαρία Κάλλας που λάτρεψε...
Οταν την κερνούσαν στις ελληνικές ταβέρνες επειδή έμοιαζε στην Κάλλας
Στη Μαρία Κάλλας που βλέπει μέσα της τον ίδιο της τον εαυτό, όπως αποκαλύπτει σε μεγάλη, βαθιά προσωπική και αποκαλυπτική συνέντευξη που παραχώρησε στο νέο τεύχος του περιοδικού «Blue» της Αegean, που πετά ανά τον κόσμο.
Πόσο λοιπόν βλέπει τον εαυτό της στην αιώνια ντίβα της όπερας; «Περισσότερο απ’ ό,τι πιστεύετε. Πρώτα απ’ όλα, στα νεανικά μου χρόνια, όταν ερχόμουν στην Ελλάδα, στις ταβέρνες όλοι με κερνούσαν ποτά γιατί έμοιαζα με τη Μαρία. Ηταν Τοξότης όπως και εγώ, είχαμε και οι δύο πολύ δύσκολες μητέρες και διέθετε αυτό το μείγμα απίστευτης δύναμης και ευαλωτότητας, ευθραστότητας. Είναι πολύ κοντά μου όλο αυτό. Και μην ξεχνάτε ότι πέθανε από έρωτα. Δεν ήθελε να ζήσει όταν την άφησε ο Ωνάσης. Και εγώ σχεδόν πέθανα από έρωτα, όμως με έσωσε η δουλειά μου. Στην περίπτωση της Μαρίας Κάλλας, η όπερα δεν την έσωσε. Αισθάνομαι ότι πρέπει να της αποδώσω αυτόν τον φόρο τιμής».
Ομως στη συνέντευξη δηλώνει και «οργισμένη» με μια επιλογή της Μαρίας Κάλλας. «Εβλεπα το φιλμ ''Η Μαρία από την Κάλλας'' και ένιωθα τόσο θυμό. Θύμωσα γιατί είπε η Μαρία ότι αν είχε σύζυγο και παιδιά θα άφηνε την καριέρα της. Δεν επιτρέπεται να το κάνεις όταν έχεις αυτό το χάρισμα του Θεού, το χάρισμα της θεϊκής ενέργειας που ήταν η φωνή της. Δεν έχεις το δικαίωμα, πρέπει να υπηρετήσεις το χάρισμά σου».
Πώς γίνομαι στη σκηνή η Μαρία Κάλλας λίγο πριν πεθάνει
Για την παράσταση «Οι επτά θάνατοι της Μαρίας Κάλλας», που ταξιδεύει ανά τον κόσμο σε συμπαραγωγή της Εθνικής Λυρικής Σκηνής και έρχεται στην Ελλάδα από τις 22 Σεπτεμβρίου, η Αμπράμοβιτς λέει στο «Blue»:
«Διάλεξα επτά τραγουδίστριες που παρουσιάζουν όλους τους διαφορετικούς τύπους γυναικών στον κόσμο: Νορβηγίδα και δυνατή, Ισπανίδα και παθιασμένη, Αιγύπτια και εύθραυστη... Όμως στο τελευταίο μέρος υπάρχει ένας όγδοος, ο θάνατος της ίδιας της Μαρίας Κάλλας. Ερμηνεύω εγώ αυτό τον θάνατο. Κοιτάζω τις φωτογραφίες από τη ζωή της και ταυτόχρονα είναι σαν να μην τις κοιτάζω. Δεν κοιτάζω τον Τζεφιρέλι, τον Παζολίνι, τον Ωνάση, την παιδική της ζωή. Κοιτάζω τη δική μου ζωή, τον γάμο μου, τους γονείς μου. Στην τελευταία σκηνή γινόμαστε ένας χαρακτήρας. Και λίγο πριν το τέλος εμφανίζεται η φωνή της. Η φωνή της που δεν θα πεθάνει ποτέ. Είμαι ενθουσιασμένη που θα παίξω στην Ελλάδα. Είναι σαν η Μαρία να επιστρέφει στο σπίτι. Maria comes home».
«Στην Ελλάδα είναι σαν να γυρίζω σπίτι, αλλά χωρίς τον πόνο»
Η Μαρία Κάλλας επιστρέφει στο σπίτι της, λέει η Μαρίνα Αμπράμοβιτς. Και με μια γραμμή να την κρατά διαρκώς δεμένη με τη σοπράνο, εξομολογείται στο «Blue»: «Είχα πολλά προβλήματα με τη διάλυση της πρώην Γιουγκοσλαβίας, με το παρελθόν μου εκεί. Είμαι χριστιανή ορθόδοξη όπως εσείς, η γιαγιά μου ήταν διαρκώς στην εκκλησία, αν και οι γονείς μου ήταν κομμουνιστές. Εχω αυτή την ισχυρή πνευματική σχέση με την Ορθοδοξία. Για μένα, το να έρχομαι στην Ελλάδα είναι σαν να επιστρέφω στην πατρίδα, αλλά χωρίς τον πόνο. Υπάρχει πολύς πόνος, βία, πόλεμος, καταστροφή που πρέπει να ξεχάσω. Αλλά στην Ελλάδα είναι σαν να γυρίζω σπίτι μου χωρίς να νιώθω πόνο».
Από την Ελλάδα, σε όλο τον κόσμο
Αποκαλύπτει επίσης ότι έχει μεταφέρει τα γραφεία του ιδρύματός της, του Marina Abramovic Institute, στην Αθήνα: «Διευθυντής μας είναι ο Θάνος Αργυρόπουλος, ένας υπέροχος νέος άνθρωπος, που έδωσε νέα ζωή στο Ιδρυμα. Για εμάς, η Ελλάδα είναι ένας σημαντικός σταθμός, εκεί ετοιμάζουμε τις δουλειές μας που παρουσιάζουμε σε όλο τον κόσμο».
Αυτά είναι μερικά μόνο αποσπάσματα από τη δέκα σελίδων συνέντευξη στο «Blue». Mεταξύ άλλων, μιλά για τo τι σημαίνει να είσαι σήμερα καλλιτέχνης, αν είναι φεμινίστρια, τα επόμενα έργα της που την οδηγούν σε νέους δρόμους, τη σχέση της με το θάνατο και με όσα συμβαίνουν μετά από αυτόν, τα αγαπημένα της ελληνικά εδέσματα, αλλά και γιατί στην εφηβεία της έβλεπε ανταγωνιστικά τον Μότσαρτ!