Εκανε τομή στον σύγχρονο χορό με την ομάδα του «Οκτάνα». Σκηνοθέτησε και χορογράφησε έργα σταθμούς. Ταυτόχρονα δημιούργησε μια εκτενή εικονογραφία. Ο Κωνσταντίνος Ρήγος είναι ένας δημιουργός, που κάνει αυτό που θέλει και που ενώνει ανθρώπους φαινομενικά εντελώς αταίριαστους.
Πριν λίγες μέρες, το υπουργείο Πολιτισμού ανακοίνωσε το νέο Διοικητικό Συμβούλιο της Κρατικής Σχολής Ορχηστικής Τέχνης (ΚΣΟΤ). Με μια κίνηση ανανέωσης και διάθεσης να μπει η σχολή σε νέα εποχή, να συνομιλήσει με τη σύγχρονη δημιουργία και να ετοιμάσει τους χορευτές της επόμενης γενιάς, έφερε ονόματα έκπληξη στη σύνθεσή του. Πρόεδρος ανέλαβε ο χορογράφος, σκηνοθέτης, creative director Κωνσταντίνος Ρήγος, ο εδώ και σχεδόν δύο χρόνια διευθυντής του Μπαλέτου της Εθνικής Λυρικής Σκηνής, που ήδη έχει δημιουργήσει ένα μικρό «θαύμα» στο μπαλέτο. Η απόφαση του υπουργείου Πολιτισμού προφανώς κρύβει βαθύτερη σκέψη και συσχετισμούς, αφού ο Ρήγος πέραν όλων των άλλων, με τη θέση που έχει στη Λυρική μπορεί να ενώσει, να ισορροπήσει και να φέρει σε άμεση επικοινωνία αυτούς τους δυο καθοριστικούς για τον χορό οργανισμούς.
Βγάζοντας τον καλύτερο εαυτό των άλλων
Με την ορμή της σαρωτικής επιτυχίας που είχε η «Τραβιάτα» που σκηνοθέτησε και σκηνογράφησε για τη Λυρική στο κατάμεστο επί τέσσερις μέρες Ηρώδειο, έχοντας ως πρωταγωνίστρια στις δυο από τις τέσσερις sold out παραστάσεις την Λιζέτ Οροπέσα, ο Ρήγος μπαίνει τώρα στη νέα εποχή με την ιδιότητα του Προέδρου της ΚΣΟΤ. Είναι από τις ελάχιστες φορές που υπάρχει μια ακαριαία θα έλεγε κανείς αισιοδοξία: ναι, ο Ρήγος θα τα καταφέρει. Είναι ο μόνος που μπορεί, λένε όσοι έχουν συνεργαστεί μαζί του και γνωρίζουν την απλή αλήθεια: Είναι ένας δημιουργός χαρισματικός όχι μόνο ως προς την τέχνη του αλλά και ως προς την διαχείριση του ανθρωπίνου δυναμικού. Ενώνει ανθρώπους – ο κύριος connecting people, όπως τον αποκαλούν οι φίλοι του- τους βγάζει τον καλύτερο εαυτό τους, σβήνει διενέξεις και ενεργοποιεί το φιλότιμο, το όραμα.
Είναι δύσκολο να συνεργαστείς μαζί του και να μην θέλεις να γίνεις καλύτερος σε αυτό που κάνεις. λένε άνθρωποι που συνεργάστηκαν με τον Ρήγο, από χορευτές και χορογράφους μέχρι μεγάλα ονόματα του ελληνικού θεάτρου, αλλά και γνωστοί δημοφιλείς τραγουδιστές. Εχοντας ήδη πετύχει ένα μικρό θαύμα, την αποκατάσταση της ειρήνης στο μπαλέτο της Λυρικής και τη δημιουργία ρεπερτορίου και ευκαιριών ανάδειξης των ελλήνων χορευτών, τώρα αναλαμβάνει παράλληλα να συμβάλει στο δύσκολο αλλά και τόσο γοητευτικό έργο της αναμόρφωσης της Κρατικής Σχολής Ορχηστικής Τέχνης. Και εδώ μπαίνει ένας ακόμα παράγοντας εκτός από αυτόν της πρόκλησης για τον πολυσχιδή και αεικίνητο Κωνσταντίνο Ρήγο: το στοιχείο του έντονου συναισθήματος.
Το 1821 και οι «Ελεύθεροι Πολιορκημένοι» του Ρήγου
Η ΚΣΟΤ είναι η σχολή όπου σπούδασε ο Κωνσταντίνος Ρήγος χορό, εκεί όπου είδε τη θέλησή και το ταλέντο του να εξελίσσονται σε πραγματικότητα, εκεί όπου ανδρώθηκε δημιουργικά. Επιστρέφει με γνώση αλλά και με όρεξη όπως λέει ο ίδιος. Την ίδια ώρα που ανεβάζει το μπαλέτο της Εθνικής Λυρικής Σκηνής στη Θεσσαλονίκη στο Μέγαρο Μουσικής με τη «Λίμνη των Κύκνων», χορογραφεί το «Χορεύοντας με τη σκιά μου» του Χατζιδάκι για τη Λυρική, διευθύνει το Μπαλέτο και συνεχίζει τις ευρύτερες συνεργασίες του ως σκηνοθέτης, σύμβουλος και διευθυντής εικόνας.
Καθώς η Ελλάδα ετοιμάζεται για τον εορτασμό των 200 ετών από το 1821, όπως ανακοίνωσε ο Κυριάκος Μητσοτάκης και ήδη έχει αναλάβει μεγάλο μέρος του σχεδιασμού η υπουργός Πολιτισμού Λίνα Μενδώνη, σκέφτομαι εδώ και μέρες την τομή που έκανε ο Ρήγος ήδη από το 2005 με την παράσταση «Ελεύθεροι Πολιορκημένοι» βασισμένος στο κείμενο του Διονύσιου Σολωμού για το Κρατικό Θέατρο Βορείου Ελλάδος όπου ήταν διευθυντής του Χοροθεάτρου. Εχοντας δίπλα του στα εικαστικά και στα βίντεο τον μύθο Διονύση Φωτόπουλο, έκανε μια παράσταση για την Ελευθερία. Ακροβάτησε ανάμεσα στο χρόνο της Ελληνικής Επανάστασης και στις επαναστάσεις του σήμερα. Μια ευκαιρία να την «επισκεφθούμε» ξανά καθώς σχεδιάζεται ο εορτασμός των 200 ετών από την Επανάσταση.
Το μοναχοπαίδι με τους αμέτρητους φίλους
Διορατικός, με κεραίες που βλέπουν πριν από άλλους αυτό που έρχεται ως τάση ή ως νέα επικράτεια που θα εδραιωθεί, τολμηρός πολύ χωρίς να ζυγίζει το ρίσκο σε βάρος της δημιουργίας. Δεν διστάζει να εκτεθεί για χάρη αυθεντικότητας. Αγαπά βαθιά τα εικαστικά, ταξιδεύει διαρκώς ανά τον κόσμο για να καταδυθεί στη μυσταγωγία των κλασικών μάστερ των τεχνών ή να γνωρίσει τους πάπες της σύγχρονης δημιουργίας. Η επιμονή του να ταξιδεύει και να αποφεύγει την αυτοαναφορικότητα της ελληνικής σκηνής είναι χαρακτηριστική.
Moναχοπαίδι, έχασε τον πατέρα του όταν ήταν μόλις τριών ετών και μεγάλωσε με μια δυναμική μητέρα που του επέτρεψε να διεκδικήσει το όνειρό του (σπούδασε Οικονομικά στο Πανεπιστήμιο Αθηνών και φυσικά χορό στην Κρατική Σχολή Ορχηστικής Τέχνης). Είχε από παιδί το χάρισμα της επικοινωνίας αλλά και της δημιουργίας σχέσεων. Ισως επειδή ήταν μοναχοπαίδι, απόκτησε φίλους καρδιάς που τον ακολουθούν από την παιδική ηλικία και την ικανότητα να προσεγγίζει τους ανθρώπους με μια ανεπιτήδευτη άνεση και ειλικρίνεια. Πολλοί λένε ότι ξεχωρίζει και η καπατσοσύνη του, καταφέρνει να «τουμπάρει» καταστάσεις και χωρίς να είναι αυταρχικός να περνά τελικά τη δική του γραμμή.
Ενώνοντας διαφορετικά κοινά
Με αυτοπεποίθηση, ποτέ δεν μπήκε στη διαδικασία να απαντήσει σε επιθέσεις ή τρολαρίσματα για τις συνεργασίες του με γνωστούς λαϊκούς τραγουδιστές με την «κατηγορία» ότι είναι μια ενασχόληση κατώτερη της τέχνης που δείχνει στις μεγάλες σκηνές. Απροσποίητος, με ουδεμία ελιτίστικη διάθεση, μπορεί να ενώνει εντελώς διαφορετικά κοινά, να συνομιλεί μαζί τους και να δημιουργεί χωρίς αποκλεισμούς. Αν κάτι αντιπαθεί είναι το δήθεν και η βραδύτητα. Αυτό το στοιχείο της απεύθυνσης σε όλους που έχει, χωρίς όρους και στεγανά είναι που τον καθιστά άλλωστε και επιτυχημένο σε θέματα δημιουργίας αλλά και διοίκησης.
Η πρόκληση του Μπαλέτου της Λυρικής φαίνεται πως κερδίζεται αν και καλείται να αντιμετωπίσει και τον γόρδιο δεσμό του συνταξιοδοτικού των χορευτών. Τώρα το μεγάλο στοίχημα είναι αυτό της ΚΣΟΤ που έχει περάσει δύσκολα την τελευταία δεκαετία. Ο Κωνσταντίνος Ρήγος φαίνεται όμως πιο έτοιμος από ποτέ να κερδίσει.