Ενα μικρό επιφώνημα ευχάριστης έκπληξης προκάλεσε σε καλλιτέχνες και πολίτες που βρέθηκαν στη δεξίωση για την Αποκατάσταση της Δημοκρατίας η προσέλευση του Γιώργου Λούκου, του πρώην διευθυντή του Φεστιβάλ Αθηνών και Επιδαύρου που άλλαξε τη φυσιογνωμία του και απογείωσε τη δυναμική του.
Από τον Δεκέμβριο του 2015 που εκδιώχθηκε από τον τότε υπουργό Πολιτισμού Αριστείδη Μπαλτά ξεσηκώνοντας θύελλα αντιδράσεων όχι μόνο από Ελληνες αλλά και από σημαντικούς διεθνείς καλλιτέχνες, ο Γιώργος Λούκος, ο άνθρωπος που ανέστησε το Φεστιβάλ Αθηνών και Επιδαύρου και το οδήγησε σε διεθνή μονοπάτια δίνοντας ευκαιρίες μοναδικές στους Eλληνες δημιουργούς όχι μόνο να ανθήσουν αλλά και να διαδράσουν με τις διεθνείς σκηνές, ήταν απών από το προσκήνιο. Απών από δημόσιες εμφανίσεις, δεν έκανε καμία δήλωση, καμία συνέντευξη αν και επίμονα του ζητήθηκαν, όσο στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης και όχι μόνο, κοινό και καλλιτέχνες συνέχιζαν επίμονα να αναφέρονται σε αυτόν, στην αξία του και στην προσφορά του.
Και ξαφνικά, το απόγευμα της Παρασκευής, ο Γιώργος Λούκος εμφανίστηκε ξανά και μάλιστα σε μια εκδήλωση πολλαπλών συμβολισμών και μεγάλης δημοσιότητας: στη δεξίωση για την Αποκατάσταση της Δημοκρατίας. Καλεσμένος της Προέδρου της Δημοκρατίας Κατερίνας Σακελλαροπούλου, ο Γιώργος Λούκος έφτασε στους κήπους του προεδρικού μεγάρου προκαλώντας μικρά επιφωνήματα χαράς στους ανθρώπους που γνωρίζουν καλά τον Πολιτισμό και βρίσκονταν στην δεξίωση. Κατέβηκε τα σκαλιά με τον Μιχαήλ Μαρμαρινό -δεν έφτασαν μαζί, συναντήθηκαν στην είσοδο και έτσι μπήκαν μαζί στον χώρο. Ηταν μια δεξίωση όπου ξεχώρισαν οι καλλιτέχνες, οι εργαζόμενοι στον χώρο της υγείας και οι εργαζόμενοι της πρώτης γραμμής στην πανδημία. Η πρόσκληση στον Γιώργο Λούκο έμοιαζε με την ψηφίδα που έπρεπε να μπει για να συμπληρωθεί το παζλ.
Η πρόσκληση της Κατερίνας Σακελλαροπούλου προς τον Γιώργο Λούκο αποτελεί κάτι μεγαλύτερο από μια κίνηση αβροφροσύνης. Είναι ένα νεύμα, είναι μια χειρονομία προς τον σημαντικό διεθνή Ελληνα, που βρέθηκε στο τέλος του 2015 όχι μόνο έκπτωτος από τη θέση του, αλλά και κατηγορούμενος από την τότε πολιτική ηγεσία που τον παρέπεμψε στη Δικαιοσύνη για οικονομική ζημία. Χωρίς να υπάρχει καν δίκη, χωρίς να υπολογισθεί το τεκμήριο της αθωότητας εξωθήθηκε σε ταπεινωτική έξωση από το Φεστιβάλ για να ακολουθήσει ένα από τα μεγαλύτερα φιάσκα του σύγχρονου πολιτισμού: ο διορισμός του Γιαν Φαμπρ στη θέση του Γιώργου Λούκου.
Υπενθυμίζουμε ότι και στο παρελθόν υπήρχαν περιπτώσεις ποινικής δίωξης διευθυντών καλλιτεχνικών φορέων που όμως δεν παύθηκαν μέχρι να αποφασίσει η Δικαιοσύνη. Εμοιαζε όμως ο Γιώργος Λούκος να ενοχλεί και για αυτό να έπρεπε όχι μόνο να απομακρυνθεί, αλλά να γίνει και μια μεγάλη κίνηση-δήλωση απαξίωσής του. Ομάδα κορυφαίων δημιουργών -μεταξύ των οποίων ο Δημήτρης Παπαϊωάννου, ο Μιχαήλ Μαρμαρινός, ο Λάκης Λαζόπουλος κ.α.- είχαν σπεύσει σε συνάντηση με τον υπουργό να τον αποτρέψουν, κάτι που δεν είχε δεκτό δημιουργώντας μια πρωτοφανή κρίση στη σχέση δημιουργών και πολιτικής ηγεσίας στο ΥΠΠΟ.
Τα χρόνια πέρασαν, όμως ο Λούκος δεν ξεχάστηκε. Και η εμφάνισή του στη δεξίωση για την Αποκατάσταση της Δημοκρατίας προκάλεσε χαρά, σχεδόν συγκίνηση σε όσους ήταν κοινωνοί του έργου του. Η νέα Πρόεδρος της Δημοκρατίας, έδειξε από την πρώτη στιγμή την βαθιά αγάπη της για την Τέχνη. Ακόμα περισσότερο, έδειξε έναν ειλικρινή σεβασμό για το έργο των δημιουργών, μια διάθεση να σταθεί δίπλα τους, να εισπράξει το καλλιτεχνικό έργο που παράγεται στην Ελλάδα. Στέλνοντας το μήνυμα της τροφοδότησης που παίρνει ο πολίτης από τον Πολιτισμό. Το έκανε πριν, ως ανώτατη δικαστικός. Το κάνει τώρα στέλνοντας μηνύματα και παράγοντας χρήσιμους συμβολισμούς και τώρα ως Πρόεδρος της Δημοκρατίας. Το νεύμα προς τον Γιώργο Λούκο -και πόσω μάλλον από μια νομικό του δικού της διαμετρήματος- ήταν η απρόβλεπτη, αλλά τόσο εύγλωττη χειρονομία της σε αυτό που και η ίδια βοηθά να συγκροτηθεί στον χώρο του ελληνικού Πολιτισμού.