Οι λουκουμάδες του 1939 γειτονεύουν με την πρώτη κρουασαντερί της Αθήνας που κατέβηκε στο Αιγάλεω. Η Κρητικιά που κάνει τον γύρο του κόσμου με δημιουργίες που βασίζονται στον μινωικό πολιτισμό. Ο Καβάφης και ο Σεφέρης ήρωες συναρπαστικών παιδικών βιβλίων, τα χέρια της Κάλλας μαντήλι, η Παραλία της ΕΡΤ (μας) ταξιδεύει. Οι επιλογές.
Όταν φοράς θραύσματα μινωικών τοιχογραφιών
Σπαζοκεφαλιάζουμε ακόμα στην Ελλάδα, κυρίως σε θεσμικό επίπεδο, για το πώς η παράδοση και η ιστορία μας θα μπολιάσουν τη σύγχρονη μόδα, θα δημιουργήσουν ιδέες που θα φτάσουν ως τη διεθνή αγορά. Χωρίς το κυρίαρχο φολκλόρ της περιρρέουσας ατμόσφαιρας του Ζορμπά. Την ίδια ώρα, δημιουργοί πυρήνες αυτής της ευαγγελιζόμενης νέας εποχής για τη δημιουργική βιομηχανία στην Ελλάδα προχωρούν σε αυτόν τον δρόμο, χωρίς να βρίσκονται απαραίτητα στο κέντρο. Εκτός Αθηνών. Mερικές φορές μάλιστα έχοντας συνειδητά εγκαταλείψει την Αθήνα.
Σε αυτή την κατηγορία ανήκει η Έλλη Λυραράκη, που εδρεύει στα Χανιά της Κρήτης, είναι σχεδιάστρια κοσμημάτων, αξεσουάρ αλλά και δερμάτινων παπουτσιών και σανδαλιών που δημιουργεί με Κρητικούς τεχνίτες που ακολουθούν την παραδοσιακή μέθοδο, σε συνεργασία με τον σύζυγό της. Η Λυραράκη καταδύθηκε στην ιστορία και στην Τέχνη της Κρήτης και δη του Μινωικού Πολιτισμού, και δημιούργησε σειρά κοσμημάτων και υποδημάτων που παραπέμπουν σε τοιχογραφίες της Κνωσσού. Μικρά αριστουργήματα, χειροποίητα.
Γυναικείες μορφές από τις τοιχογραφίες στο Ανάκτορο της Κνωσσού, ο μινωικός ταύρος που συναντάμε στη βόρεια είσοδο του ανακτόρου, τα χαρακτηριστικά σχεδόν ιπτάμενα ψάρια, είναι μερικά μόνο από τα στοιχεία που με τον δικό της τρόπο απεικονίζει σε αυτές τις δημιουργίες. Καθόλου τυχαία, μόλις το προηγούμενο Σάββατο μπήκε στο ραντάρ και των Financial Times, που την παρουσίασαν περίπου ως πρέσβειρα της νέας εποχής του μινωικού πολιτισμού, με πρωταγωνιστές στη φωτογράφιση τα mules με τις κόρες από τις τοιχογραφίες της Κνωσσού.
Ιστορικοί λουκουμάδες και τα νέα κρουασάν που κάνουν θραύση, στο Αιγάλεω
Pastry chef, πειραματισμοί, fusion, περίτεχνες λέξεις ως ορισμοί για ιδιότητες: ο χώρος της ζαχαροπλαστικής έχει γίνει το διαμάντι στο στέμμα της γαστρονομίας, και οι ζαχαροπλάστες θέμα συζήτησης και έρευνας. Το θέμα βέβαια είναι πάντα η βαθιά γεύση, η αυθεντικότητα, αυτό που θα ακουμπήσει κατευθείαν το συναισθηματικό κέντρο σου. Και μπορεί να το συναντήσεις παντού, όχι μόνο στην Αθήνα, όπως στην ονειρική Τζάρα στο ορεινό χωριό Βουρλιώτες, στη Σάμο, όπου ο Κωνσταντίνος Λαγός φτιάχνει γλυκά που δεν θα λησμονήσεις ποτέ και κυρίως αυτό το προφιτερόλ λεμόνι που κάνει ξαφνικά ό,τι άλλο δοκιμάσεις να υστερεί.
Με τον ίδιο τρόπο, το Αιγάλεω έχει γίνει εδώ και δύο εβδομάδες ένα αυθεντικό κέντρο ζαχαροπλαστικής, πατώντας σε δύο εντελώς διαφορετικά μαγαζιά και γεύσεις. Από τη μία είναι, φυσικά, οι περιβόητοι ανά την Αττική λουκουμάδες του γαλακτοζαχαροπλαστείου Μπαλατσούρα, που βγαίνουν καυτοί και μελώνονται μπροστά στον πελάτη ήδη από το 1939. Άνοιξε από τον προπάππο της οικογένειας που έφτασε το 1929 στο Αιγάλεω (Γρηγορίου Κυδωνιών 1 και Ιερά Οδός), μετανάστης από τη Μικρά Ασία.
Μένουν ακριβώς όση ώρα πρέπει στο καυτό φρέσκο λάδι, είναι ζουμεροί μέσα και με υπέροχη τραγανή επιφάνεια απ' έξω, που υποχωρεί εύκολα στο δόντι, το μέλι που τους περιβάλλει δεν τους κάνει λιγωτικούς, αλλά όσο πρέπει μελένιους και γλυκούς. Βγαίνουν καυτοί, είναι σχετικά μακρόστενοι, χορταστικοί, απολύτως εθιστικοί. Οι λιγότερο παραδοσιακοί μπορεί να επιλέξουν να εμβαπτιστούν οι λουκουμάδες τους σε σοκολάτα, λευκή ή bueno πραλίνα. Βέβαια, όποιος φεύγει δεν μπορεί να αντισταθεί να πάρει για το σπίτι και το θρυλικό ρυζόγαλο που υπάρχει στα ψυγεία. Κρεμώδες, υπέροχα χυλωμένοι κόκκοι ρυζιού, η γεύση από το γάλα (από φάρμα στα Μετέωρα) ισορροπεί όπως πρέπει με αυτή της κανέλας.
Εν τω μεταξύ, μόλις πριν από δύο εβδομάδες εμφανίστηκε σχεδόν στη γωνία Ιεράς Οδού και Θηβών ένα Οveroll, η εκπληκτική κρουασαντερί που εμφανίστηκε πριν από ακριβώς τρία χρόνια στην οδό Πραξιτέλους της Αθήνας και μας έμαθε τι πραγματικά σημαίνει κρουασάν. Βούτυρο από τη Γαλλία, αλεύρι από την Ιταλία και ως και τρία 24ωρα για να είναι έτοιμο να φουρνιστεί ένα κρουασάν. Μεταφέρεσαι στις καλύτερες κρουασαντερί του Παρισιού, ό,τι άλλο κρουασάν δοκιμάσεις στην Αθήνα μοιάζει με άλλο παρασκεύασμα.
Τώρα στο Αιγάλεω (Παλαιών Πατρών Γερμανού 1 και Πλατεία Ελευθερίας), με τραπεζάκια έξω στην πλατεία, δημιουργείται το φαινόμενο των ουρών που συνεχώς ανατροφοδοτούνται, αφού ένα δεν φτάνει και επιστρέφεις για να δοκιμάσεις και άλλες γεύσεις: κλασικό, αμυγδάλου, με φιστίκι, σοκολάτας και τόσες άλλες γλυκές και αλμυρές γεύσεις.
Κάπως έτσι δύο ιστορίες επιτυχίας -η μία με ρίζες στη Μικρά Ασία και το 1939, οι άλλες με ρίζες στη συνέπεια και στο όραμα τριών νέων φίλων στο κέντρο της Αθήνας τον Νοέμβριο του 2020- συναντώνται στο πιο ενδιαφέρον ζαχαροπλαστικό συναπάντημα της Αττικής. Στο Αιγάλεω, στον άξονα της Ιεράς Οδού.
Κ.Π. Καβάφης, Γιώργος Σεφέρης: Ήρωες νέων παιδικών βιβλίων που θες να ξεφυλλίζεις ξανά και ξανά
Σπάνια έχω ζηλέψει τόσο πολύ βιβλίο που απευθύνεται σε γονείς και εφήβους. Αναφέρομαι στο «Ο Ελύτης για παιδιά» της Ιουλίτας Ηλιοπούλου από τις Εκδόσεις Ίκαρος. Τώρα, ο ιστορικός οίκος προσφέρει δύο ακόμα βιβλία για τη ζωή και το έργο του Κωνσταντίνου Π. Καβάφη και του Γιώργου Σεφέρη, με εικονογράφηση της Αγγελικής Μπόζου -μικρά τυπογραφικά και εικαστικά διαμάντια- και σε κείμενα των Νίκου Μαθιουδάκη και Μάνου Μπονάνου. «Ανέκαθεν πίστευα ότι είμαι ένας ποιητής των μελλουσών γενεών» έλεγε ο Κ.Π. Καβάφης, τόσο ακριβής σε μια φράση που τότε μπορεί να φάνταζε αλαζονική.
Η Αλεξάνδρεια, τα ταξίδια του στον κόσμο, πώς τον έβλεπαν οι άλλοι, το έργο του, η γλώσσα του, ο έρωτας, η ειρωνεία, οι υπαινιγμοί, το γραμματικό λάθος στο ποίημα «Επέστρεφε», η κληρονομιά. Όλα μέσα σε αυτό το πυκνό βιβλίο που θα μυήσει παιδιά και εφήβους στον κόσμο του και θα κάνουν τους ενήλικες να το διαβάσουν κρυφά.
Αλλά και το βιβλίο «Το όνομά μου είναι… Γιώργος Σεφέρης», ακολουθώντας την ίδια λογική ενοτήτων, φέρει πληροφορίες, εξηγήσεις και κυρίως δρόμους που σε καλούν να τους εξερευνήσεις σχετικά με το έργο του πρώτου Έλληνα νομπελίστα ποιητή. Οι επιστολές του, η διπλωματική καριέρα, το σπίτι της οδού Άγρας, η μυθική κηδεία του με τα τραγούδια εναντίον της χούντας, τα σεφερικά προσωπεία, συνυπάρχουν στις σελίδες.
Θα ακολουθήσουν το 2024 αντίστοιχα βιβλία για την Κική Δημουλά και τον Νίκο Καρούζο. Ο εκδοτικός οίκος, που φέτος συμπληρώνει 80 χρόνια ζωής, γνωρίζει όσο λίγοι να μην κάθεται πάνω στα κεκτημένα και να τα περιφέρει σαν μουσειακά ήδη, αλλά να τα φέρνει διαρκώς σε επαφή με νέους ανθρώπους, τις επόμενες γενιές, να τους δίνει νέες ζωές. Ει δυνατόν, αιώνιες, διαρκείς νέες ζωές.
Τα δάχτυλα της Μαρίας Κάλλας (πάνω σου)
Καθώς η Ελλάδα -ο κόσμος για την ακρίβεια- γιορτάζει το έτος Κάλλας και ανατρέχουμε νοσταλγικά στη δύναμη της φωνής της, στην προσωπικότητά της, στο απαράμιλλο στιλ της, πέρα από τα αφιερώματα και τις συναυλίες, η ντίβα γίνεται και αφετηρία και για δημιουργίες χρηστικές και μόδας. Όπως το εκπληκτικό μεταξωτό μαντήλι, διαστάσεων 53 επί 53 εκατοστά, με τα τόσο χαρακτηριστικά δάχτυλά της και αποσπάσματα από την αλληλογραφία της με τον Παζολίνι. Κυκλοφορεί σε δύο αποχρώσεις: μωβ/μαύρο και μαύρο/nude. Είναι όλα μεταξωτά μαντήλια twill 12 gr. παραγωγής από το Σουφλί, ενώ τα έχει σχεδιάσει η designer Μαρία Όλγα Βλάχου.
Με ανάθεση της Εθνικής Λυρικής Σκηνής, τα μαντήλια -σε μαύρο και μωβ χρώμα- διατίθενται προς πώληση στο Πωλητήριο του ΚΠΙΣΝ, μέσα σε ένα κροκί πορτοκαλί κουτί που παραπέμπει στις συσκευασίες της Hermès. Mια δημιουργία που η αλήθεια είναι θα έβρισκε θέση μεταξύ των μαντηλιών του θρυλικού γαλλικού οίκου. Που θα μπορούσε να γίνει συλλεκτική.
Η Μαρία Κάλλας άλλαξε την ιστορία της λυρικής τέχνης, όχι μόνο λόγω των αδιαμφισβήτητων φωνητικών της ικανοτήτων, αλλά και λόγω των μοναδικών σκηνικών της ερμηνειών. Η κίνησή των χεριών της, η στάση του σώματος της, η κινησιολογία, το μαγνητικό βλέμμα της, κάθε λεπτομέρεια του προσώπου της, ήταν τα ερμηνευτικά εργαλεία με τα οποία έπλασε τις αξεπέραστες ερμηνείες της, δημιουργώντας έναν νέο ορισμό για τον λυρικό καλλιτέχνη. Η σπάνια φωτογραφία που απεικονίζει τα χέρια της Μαρίας Κάλλας καθώς και τα γνήσια αντίγραφα της αλληλογραφίας της (κάποια από αυτά με τον Πιερ Πάολο Παζολίνι), αγοράστηκαν από τον Δημήτρη Πυρομάλλη για τη συλλογή του, η οποία δωρίστηκε στην ΕΛΣ και η οποία θα εκτεθεί από 26/11 στην ΕΒΕ, στο πλαίσιο του Unboxing Callas.
Η «Παραλία» -Γιατί αξίζει να ανοίξεις την τηλεόραση
Σπάνια έχει επενδυθεί τόσος χρόνος, ενέργεια και σκέψη σε ένα σίριαλ. Η περίπτωση της «Παραλίας», που προβάλλεται από την ΕΡΤ, φέρει αυτό το χαρακτηριστικό σπανιότητας που σε κάνει να θες ξανά να δεις ελληνική τηλεόραση, σε μια εποχή που υπάρχει μια κόπωση λόγω της πυκνότητας σειρών που ακροβατούν μεταξύ ιστοριών του παρελθόντος και ανάδειξης ηρώων με αμφίβολα χαρακτηριστικά. Η «Παραλία» τα κατάφερε σε τέτοιον βαθμό που μπήκε και στο περίφημο Variety - η βίβλος του παγκόσμιου κινηματογράφου και τηλεόρασης.
Αφορμή ήταν και η είδηση ότι πήρε τα δικαιώματα της σειράς η γερμανική Beta Film GmbH. H «Παραλία» συγκέντρωσε ένα εκατομμύριο θεατές στην πρεμιέρα της στην ΕΡΤ και περισσότερες από 3,6 εκατ. προβολές στην πλατφόρμα του ERTFLIX. Η ιστορία διαδραματίζεται τον Σεπτέμβριο του 1969 στα Μάταλα της Κρήτης και πρωταγωνιστούν οι Δανάη Μιχαλάκη, Δημήτρης Μοθωναίος, Γιάννης Κουκουράκης, Αλέξανδρος Λογοθέτης, Γιούλικα Σκαφίδα κ.ά. Σκηνοθετεί ο Στέφανος Μπλάτσος.