Lobster rolls στο Κολωνάκι, αστική ευγένεια και σπάνια διεθνή αρώματα στο PHAON, κινηματογραφική ταράτσα με φόντο την Ακρόπολη και προβολές sci-fi στο Πεδίον του Άρεως που θυμίζει σκηνικό από το Blade Runner, σατέν slippers Ancient Greek Sandals και Rianna + Nina με μοτίβα μαξιμαλιστικά και αλλόκοτα από τις συλλογές του μουσείου Μπενάκη. Οι επιλογές.
H oδός Καψάλη συναντά το Μπρούκλιν (κάπως έτσι): Για lobster roll στο Nosh
Υπάρχουν γωνιές στο Κολωνάκι που μοιάζουν σαν να έχουν αποκοπεί από τη ροή της πόλης. Οδός Καψάλη, με τα στενά πεζοδρόμια και τα κτίρια που ανήκουν σε μια παλαιότερη Αθήνα, αλλά διατηρούν έναν μητροπολιτικό και καλλιτεχνικό χαρακτήρα. Ανάμεσα στον χώρο τέχνης με τα φίνα κεραμικά της Μαρίτσας Τραυλού και το «Δρόμοι του τσαγιού» όπου το τσάι από τα πλέον μυθικά μονοπάτια προσφέρεται με την επιμέλεια παλαιού φαρμακοποιού, εμφανίζεται το Nosh. Μόλις και μετά βίας το διακρίνεις.
Αποφασίζεις να καθίσεις. Και τότε αρχίζει να ξεδιπλώνεται μια αφήγηση. Τα τραπεζάκια στον πεζόδρομο έχουν μικρά βάζα με λουλούδια, σαν προσωπικές δηλώσεις ευγένειας. Οι θαμώνες: δύο γυναίκες με ποδήλατα, λινά τοπ και φαρδιά τζιν παντελόνια, μια Αμερικανίδα που μιλάει στο τηλέφωνο κρατώντας ένα oyster fork σαν μικρό στιλέτο, ένας άντρας με λινό παντελόνι που προγραμματίζει το ταξίδι του στα Χανιά. Δεν είναι hip, είναι αυτό που θα έλεγες αστικό χωρίς την προσποίηση.
Το Nosh ανήκει στον Λίνο Ιερίδη, γνωστό από τη θητεία του στον χώρο του φαγητού με έμφαση στη λεπτομέρεια και στην ισορροπία. Βασιλιάς εδώ είναι το lobster roll, στο χάρτινο κουτάκι του και με όλες τις σάλτσες που μου θυμίζουν αυτή την εκπληκτική καντίνα κάτω από τη γέφυρα του Μπρούκλιν ή αυτή τη συγκλονιστική επικράτεια του αστακού στο Τσέλσι Μάρκετ.
Το brioche είναι αφράτο, ελαφρώς βουτυράτο, με τη σωστή υγρασία που χρειάζεται για να φιλοξενήσει τον ψιλοκομμένο αστακό χωρίς να γίνει λασπωμένο ή στεγνό. Η σάλτσα hollandaise το αγκαλιάζει χωρίς να το πνίγει. Αν προσθέσει κανείς και μια κουταλιά χαβιάρι, η εμπειρία φτάνει σε εκείνο το σημείο ανάμεσα στην πολυτέλεια και το urban comfort, όπως ένα μεταμεσονύχτιο δείπνο πλάι στην καντίνα των Cousins - αν είσαι τυχερός και εντοπίσεις γρήγορα που έχει σταθμεύσει τη νύχτα που την έχεις πραγματικά ανάγκη.
Το μενού του Nosh είναι μικρό αλλά σμιλεμένο. Έξι σάντουιτς, λίγα sides και τρία γλυκά. Shrimp roll, με γαρίδα, μαγιονέζα και τσορίθο, έχει χαρακτήρα αλλά θα ωφελούνταν από λίγο περισσότερη ένταση στο πικάντικο στοιχείο. Aραντσίνι με αστακό - ακούγεται ανίερο αλλά αξίζει να το δοκιμάσει κάποιος έχοντας στο μυαλό ότι η ζυγαριά γέρνει προς την πλευρά του ιταλικού μαγειρικού χεριού. Το hot dog είναι ανησυχητικά εύγεστο. Υπάρχει και vegan επιλογή, με μπιφτέκι από πατζάρι.
Το Nosh είναι μια υπόμνηση ότι η πολυτέλεια σήμερα δεν φωνάζει, αλλά χωράει σε μια αφράτη μπουκιά με αστακό, μια καλή μουσική στο παρασκήνιο και ένα λουλούδι στο τραπέζι σου. Και ενώ αυτό συμβαίνει στο Κολωνάκι.
*Καψάλη 8, Κολωνάκι, noshathens.gr
PHAON: Το αρωματικό cabinet de curiosités της οδού Ηρακλείτου
Η Ηρακλείτου, ειδικά στο ύψος ανάμεσα στη Λυκαβηττού και στην Τσακάλωφ μοιάζει με διάδρομο αστικού θεάτρου, με φωτισμούς απογευματινού ήλιου και πρωταγωνίστριες τις φιγούρες που περπατούν αργά. Σ' αυτό το κομμάτι της πόλης, που συνδυάζει την παλαιά σιωπή με την νέα περιέργεια, άνοιξε το PHAON, μια μπουτίκ αρωμάτων που δεν θυμίζει τίποτε απ' όσα υπάρχουν ήδη στην αθηναϊκή retail σκηνή.
Το PHAON είναι ένα cabinet de curiosités αφιερωμένο στην όσφρηση. Το όνομά του δανείζεται από τον μυθικό εραστή της Αφροδίτης, του οποίου η μεταμόρφωση από γερασμένο βαρκάρη σε νεαρό καλλονό έγινε μέσω ενός ελιξιρίου - και δεν θα μπορούσε να είναι καταλληλότερη η επιλογή. Ο χώρος, μικρός και προσεγμένος μέχρι την τελευταία λεπτομέρεια, διαμορφώνεται σαν σκηνικό ενός οσφρητικού τελετουργικού.
Οι δύο δημιουργοί του, με εμπειρία στη μόδα και στο design, προσέγγισαν το άρωμα όχι ως προϊόν πολυτελείας, αλλά ως επέκταση της ταυτότητας. Παρουσιάζουν αρώματα που ως τώρα δεν υπήρχαν στην ελληνική αγορά: εξειδικευμένα, ατμοσφαιρικά, με πολυπλοκότητα και προσωπικότητα. Από τα εμβληματικά κεριά και αρωματικά χώρου της Astier de Villatte έως τα πιο σύγχρονα niche ονόματα, η επιμέλεια είναι αυστηρή και λεπτομερής, με στόχο όχι την εντύπωση, αλλά την αίσθηση.
Συναντάμε τα Santa Mara Novella (από τις παλαιότερες αρωματοποιίες του κόσμου, ιδρύθηκε το 1221 στη Φλωρεντία), τα ιδιαίτερα βρετανικά Perfurmer H, τα Ormaie Paris, τα Parco 1923, τα Αtelier Material, Matiere Premiere (η σειρά Crystal Saffron χρησιμοποιεί κρόκο Κοζάνης) και πολλά άλλα.
Για κάποιον λόγο ήμουν σίγουρη ότι θα έβρισκα εδώ και το Athenean, του αρώματος των θεών όπως το αποκαλεί οίκος Heeley. Διαβάζω στην περιγραφή: «Το “Athenean” είναι μια νέα ερμηνεία του “Figuier”, ενός από τα πρώτα αρώματα της συλλογής. Εδώ, η έμφαση μετατοπίζεται στο αρωματικό ξύλο της συκιάς. Πράσινες, υδάτινες νότες ισορροπούνται με θερμές, βαθιές αποχρώσεις σανταλόξυλου, musk και amber».
Όλη η εμπειρία μοιάζει με βόλτα σε έναν βοτανικό κήπο μνήμης. Οι νότες του νεραντζιού, του γιασεμιού και της γλυσίνας είναι σαν αρχιτεκτονικά υλικά. Το PHAON λειτουργεί ως μια εναλλακτική ανάγνωση της πόλης. Είναι μια υπενθύμιση ότι η πολυτέλεια μπορεί να είναι άυλη.
* Ηρακλείτου 10, Κολωνάκι @phaon.athens
Στην ταράτσα του ΕΜΣΤ, στον σουρεαλισμό του Πεδίου του Άρεως: Ο αθηναϊκός summer art film χάρτης
Όταν ο κινηματογράφος συναντά τη σύγχρονη τέχνη κάτω από τον αθηναϊκό ουρανό, η εμπειρία γίνεται σχεδόν τελετουργική. Το φετινό καλοκαίρι, δύο ξεχωριστές πρωτοβουλίες μεταμορφώνουν την πόλη: το CINEFIX στην ταράτσα του ΕΜΣΤ και οι προβολές του Plásmata 3 στο Πεδίον του Άρεως από τη Στέγη Ιδρύματος Ωνάση.
Στην πιο χαρακτηριστική ταράτσα της Αθήνας, με θέα που αιχμαλωτίζει την Ακρόπολη και την αστική ροή, το Εθνικό Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης οργανώνει το CINEFIX: μια σειρά προβολών που δεν λειτουργούν απλώς ως θερινός κινηματογράφος, αλλά ως επιμελημένα εικαστικά γεγονότα. Κάθε προβολή είναι μια επέκταση της εκθεσιακής πρακτικής του μουσείου, εμβαθύνοντας σε θεματικές όπως η εξορία, η μνήμη, η ταυτότητα και το φύλο.
Η αυλαία άνοιξε την Κυριακή με την Penny Siopis και το πολυφωνικό της αφήγημα για τη μετανάστευση και την ιστορική μνήμη της Νότιας Αφρικής (ήταν sold out). Ακολουθεί το «!Women Art Revolution» της Lynn Hershman Leeson, ένα εμβληματικό ντοκουμέντο για το φεμινιστικό κίνημα στην τέχνη. Ιδιαίτερη στιγμή αποτελεί το αφιέρωμα στον Bill Viola, που φέρνει τη βίντεο-τέχνη σε ποιητικό διάλογο με τον ουρανό της πόλης. Το πρόγραμμα κορυφώνεται με το in situ project «Τα ερείπια στην πλάτη μας», όπου τα φιλμ γυρνούν την πλάτη στον ιερό βράχο της Ακρόπολης, κοιτώντας προς τις ταράτσες και τα πεζοδρόμια της Αθήνας.
Μέσα στην ετεροτοπία των Plásmata 3 στο Πεδίον του Άρεως, το Ίδρυμα Ωνάση στήνει ένα σινεμά ονείρων ανάμεσα σε ψηφιακά τοπία και δέντρα. Οι προβολές εξερευνούν ερωτήματα για την τεχνητή συνείδηση, την αστική μοναξιά και το σώμα ως φορέα αφηγήσεων. Ο «Μάγος του Οζ» συναντά τη «Washingtonia» της Κοτζαμάνη και το «Wasted Youth» του Παπαδημητρόπουλου, ενώ η σύγχρονη Αθήνα αποδομείται με τρυφερότητα στο «Από το Μπαλκόνι» και στο «Χτίστες, νοικοκυρές και η οικοδόμηση της σύγχρονης Αθήνας».
Η προβολή του «Πέμπτου Στοιχείου» συνομιλεί με το «Third Kind» του Γιώργου Ζώη, ενώ η μαγεία του Totoro συναντά τη νέα εποχή του AI στο «The Eggregores’ Theory». Το Πεδίον του Άρεως γίνεται έτσι όχι μόνο σκηνή αλλά και χαρακτήρας, μέρος μιας κινηματογραφικής Αθήνας που δεν φοβάται να αναρωτηθεί: Ποια όνειρα αξίζουν να τα ζήσουμε ξύπνιοι;
Πρόγραμμα CINEFIX: www.emst.gr
Προβολές Plásmata 3: www.onassis.org
Όταν η παράδοση γίνεται «τρόπος» να περπατάς: RIANNA + NINA x Ancient Greek Sandals
Στο αθηναϊκό gala του Μουσείου Μπενάκη για τη συγκέντρωση πόρων, με τίτλο «Ελλάδα Σ’ Αγαπώ» που πραγματοποιήθηκε τον περασμένο Νοέμβριο, η ελληνική κληρονομιά δεν ήταν απλώς το θέμα - ήταν το ύφασμα, το μοτίβο, η κλωστή. Οι δημιουργίες του διεθνούς brand RIANNA + NINA, υιοθετώντας τον μαξιμαλιστικό πλούτο της παράδοσης, έδωσαν χρώμα και μνήμη σε μια βραδιά που συνδύασε φιλανθρωπία, αισθητική και πολιτισμική χειρονομία. Ανάμεσα στις εκπλήξεις, ξεχώρισε η συνεργασία του brand με τους Ancient Greek Sandals: μια περιορισμένης κυκλοφορίας συλλογή που δεν φτιάχτηκε απλώς για να περπατιέται - αλλά για να αφηγείται.
Tα slippers της σειράς (σατέν φλατ mules), ντυμένα με τέσσερα χαρακτηριστικά μοτίβα της RIANNA + NINA, μοιάζουν να έχουν ξεπηδήσει από τη συλλογή του μουσείου: σχέδια εμπνευσμένα από ιστορικά υφαντά και λαϊκές παραδόσεις, αποτυπωμένα πάνω σε σχέδια που ισορροπούν ανάμεσα στην αρχαϊκή απλότητα και στην αστική κομψότητα.
Κάθε ζευγάρι είναι ένα μικρό αφιέρωμα στην ελληνική δεξιοτεχνία. Το Kyknos White εικονίζει ροζ μορφές γυναικών σε διαλογική στάση, ανάμεσα σε φτέρες και τροπικά άνθη, πάνω σε λευκό φόντο. Το μοτίβο θυμίζει την καθαρότητα των κυκλαδικών μορφών, ντυμένη με παιδική αφέλεια και αρ ντεκό φινέτσα. Το Fidi δείχνει φτερά, φίδια, λουλούδια και πουλιά που μπλέκονται σε ένα μαύρο φόντο τόσο πυκνό όσο και ένα χειμωνιάτικο παραμύθι. Έντονο, βαρύτιμο, σχεδόν ανατολίτικο. Το Kyknos Blue έχει το ίδιο μοτίβο με τον λευκό Κύκνο, αλλά σε βαθύ μπλε. Το Girlanda είναι πράσινο έντονο, με χρωματιστά φίδια σαν κορδέλες από λουλούδια. Τα φίδια εδώ δεν είναι απειλή αλλά σύμβολο μεταμόρφωσης.
Το αποτέλεσμα δεν είναι «αναβίωση», δεν είναι folklore. Είναι αυτό που συμβαίνει όταν η παράδοση παύει να είναι κάτι που φοράς μία φορά τον χρόνο και γίνεται μέρος του τρόπου με τον οποίο περπατάς - στην πόλη, στη ζωή, στη μνήμη.
www.ancient-greek-sandals.com