H Demi Kaia ζωγραφίζει πλάσματα πόθου στις σελίδες βιβλίων. Το όνειρο για ένα ταξίδι στην Κωνσταντινούπολη θρέφεται από τις σελίδες του περιοδικού Holiday. Στο Pharaoh για ένα δείπνο περφόρμανς με οδηγούς το Μουσείο Κυκλαδικής Τέχνης, τον Δημήτρη Αντωνίτση, τον Ευριπίδη Λασκαρίδη. Οι επιλογές.
Η «Βιβλιοθήκη των Επιθυμιών» της Demi Kaia στο Ιδρυμα Κατακουζηνού -μόνο για ενήλικο κοινό…
Υπάρχουν διαφορετικές σχολές -και συχνά συγκρουσιακές- σχετικά με το αν πρέπει ή όχι να υπογραμμίζεις ένα βιβλίο που διαβάζεις, να κρατάς σημειώσεις, να τσακίζεις σελίδες. Λατρεύω τα γεμάτα σημειώσεις βιβλία -σαν αυτά στην βιβλιοθήκη του Καβάφη- είναι ένας τρόπος να ξαναδώ το κείμενο. Είναι φυσικά και μια αδιάκριτη, αποκαλυπτική ματιά στην ψυχοσύνθεση και τις αντιλήψεις του κατόχου του βιβλίου.
Περίπου σαν να διαβάζεις ένα ημερολόγιο σκέφτομαι και κοιτάζω τον τρόπο με τον οποίο η Demi Kaia παρεμβαίνει στα βιβλία που αγαπά. Έναν τρόπο επεκτατικό, τρόπο κατακτητή και ερωμένης, προσκυνητή και μαζί εξουσιαστή. Ζωγραφίζει εικόνες στις σελίδες τους και είναι λες κάποιες από αυτές να ήταν κολλημένες και να, τώρα να της έκοψες με έναν χαρτοκόπτη είδες το πλήρες νόημα.
Τα έργα της εκτίθενται από τις 27 Απριλίου στο Ιδρυμα Αγγελου και Λητώς Κατακουζηνού, σε επιμέλεια της Εφης Φαλίδα. Στην έκθεση «Βιβλιόπτερα ή η Βιβλιοθήκη των Επιθυμιών» παρουσιάζονται περισσότερα από 60 βιβλία από τη συλλογή των προσωπικών της αναγνωσμάτων, από τις φοιτητικές της σημειώσεις, μέχρι βιβλία που διάβασε και ζωγράφισε πάνω τους πριν λίγες ημέρες.
Τα Βιβλιόπτερα, ανοίγουν τις επιζωγραφισμένες σελίδες τους και πετούν, επικοινωνώντας λέξεις, εικόνες, σκέψεις, συναισθήματα, γύρω από το πάθος, τη σεξουαλικότητα, τη γυναικεία φύση, τη λατρεία για τα ζώα, τη μοναξιά. Στην έκθεση συνοδεύονται από επιλεγμένα ζωγραφικά έργα και γλυπτά, καθώς και από το «νεκροταφείο» των ξυσμένων χρωματιστών μολυβιών, με τα οποία τα βιβλία απέκτησαν νέα όψη και χαρακτήρα.
Η έκθεση «Βιβλιόπτερα ή η Βιβλιοθήκη των Επιθυμιών» είναι ένα διαρκές project που βιβλιοφιλία της εικαστικής καλλιτέχνιδας δεν περιορίζεται στην ανάγνωση. Αποτελεί τον προπομπό των ζωγραφικών και γλυπτών έργων που δημιούργησε η Demi Kaia τα τελευταία οκτώ χρόνια, τα οποία. Σημειώνεται ότι τα έργα απευθύνονται σε ενήλικο κοινό.
Η επιμελήτρια Εφη Φαλίδα γράφει ότι «κάθε βιβλίο, μυθιστόρημα, δοκίμιο στοχασμού, ποιητική συλλογή πάνω στο οποίο παρεμβαίνει η καλλιτέχνης και οικειοποιείται μεταμορφώνοντας το σε έργο της προβάλλει την ανθρώπινη φύση στο φάσμα των πιο υψηλών αλλά και χαμηλών δονήσεων της. Με αφετηρία το μυθιστόρημα του Georges Bataille «Η Ιστορία του Ματιού» (εκδ. Άγρα), τα γραπτά του Μαρκήσιου de Sade, το προφητικό «Πεθαίνω σαν Χώρα» του Δημήτρη Δημητριάδη, η Demi Kaia καταδύεται στο χάος της βίας και της οδύνης. Οι αναγνώστες και το φιλότεχνο κοινό καλούνται να συμπληρώσουν εκείνο που προσφέρουν οι ζωγραφικές χειρονομίες της, να μαντέψουν τι συμβαίνει πάνω από τις γραμμές, στο περιθώριο των σελίδων. Να ακούσουν όσα οι χαρακτήρες της αδυνατούν να εκφράσουν ρητά, αλλά δείχνουν με τη βίαιη ομορφιά τους».
Πρόσκληση για δείπνο: Το ανατρεπτικό δείπνο Τέχνης στο Pharaoh από το Μουσείο Κυκλαδικής Τέχνης
Λέγονται curated dinners, επιμελημένα δείπνα και οργανώνονται σε μεγάλα μουσεία ανά τον κόσμο για να προσφέρουν συνήθως στα μέλη τους και τους υποστηρικτές μια ξεχωριστή εμπειρία τέχνης και γαστρονομίας. «Τα περισσότερα όμως είναι αυτό που θα χαρακτήριζα… ανόρεκτα» μου λέει γελώντας ο εικαστικός Δημήτρης Αντωνίτσης ο οποίος μόλις επιμελήθηκε ένα αξέχαστο δείπνο με τον διεθνή μας Ευριπίδη Λασκαρίδη να μετατρέπει τους παρευρισκόμενους σε μέρος των έργων του, σε περφόρμερς, μέσα στον χώρο της πιο ηχηρής γαστρονομικής εισόδου της χρονιάς -για την ακρίβεια των τελευταίων ετών- του Pharaoh.
«Όταν μου το πρότεινε το Μουσείο Κυκλαδικής Τέχνης είπα ναι, πάμε να κάνουμε την ανατροπή», λέει ο Δημήτρης Αντωνίτσης που δεν σταματά να μιλά για την γενναιοδωρία του Ευριπίδη Λασκαρίδη. Επί έξι ώρες εργαζόταν μέσα στο χώρο του Pharaoh, μεταφέροντας μέρος των υλικών που χρησιμοποιεί στις μεταμορφώσεις του επί σκηνής: πρόσθετες μύτες, περούκες, δόντια… Και μετά κάλεσε τους Young Patrons του Μουσείου Κυκλαδικής Τέχνης -γιατί για αυτούς οργανώθηκε το δείπνο από το μουσείο- να φορέσουν ό,τι θέλουν ενώ τους φωτογράφιζε ο ίδιος με μια μηχανή Polaroids. Αφαίρεσαν το τραπέζι που βρίσκεται στην εσοχή της βιτρίνας και το μεταμόρφωσαν σε έναν φωτογραφικό θάλαμο με φόντο την βελούδινη πράσινη κουρτίνα-θα μπορούσε να είναι πράξη τέχνης σε μουσείο φυσικά.
«Εβδομήντα φωτογραφίες έβγαλε ο Ευριπίδης και τις δώρισε σε κάθε έναν από αυτούς που φωτογραφήθηκαν» λέει ο Δημήτρης Αντωνίτσης και αμέσως αντιλαμβάνεσαι ότι πρόκειται για ένα δώρο συλλεκτικής αξίας. Ένα έργο Τέχνης. «Σε κάθε τραπέζι υπήρχαν χαρακτηριστικά τετράδια που χρησιμοποιώ για τις εκθέσεις του Hydra School Project τα τελευταία 22 χρόνια. Τετράδια που το κάθε ένα αντιστοιχεί σε διαφορετικές εκθέσεις. Είχαμε κολλήσει επάνω στίκερς με κυκλαδικά ειδώλια», λέει ο Δημήτρης Αντωνίτσης.
Τα δώρα, τα συλλεκτικά δώρα δεν σταματούν εδώ. «Πήραν όλοι από έναν κατάλογο για τα 22 χρόνια του Hydra School Project με ειδικά σχεδιασμένα εξώφυλλα από τους Ugo Rondinone, Antonio Girbes, Gregor Hildebrandt, Nate Lowman, Hermes Payrhuber, Jessica Craig-Martin, Πάνο Προφήτη, Αντώνη Λάριο, Ακη Μπατζιάνα, Erwin Wurm, Nathan Smith». Οι παρευρισκόμενοι, οι Young Patrons του Μουσείου Κυκλαδικής Τέχνης, δεν έμειναν εγκλωβισμένοι στα τραπέζια τους λοιπόν.
Μεταμφιέστηκαν όπως ήθελαν, φωτογραφήθηκαν από τον Λασκαρίδη, και γεύθηκαν το μενού που σχεδίασε για την βραδιά ο σεφ Μανώλης Παπουτσάκης: ψωμί προζυμένιο με λάδι, σαλάτα τοματίνια με γαλομυζήθρα, χόρτα σχάρας με φρέσκο ανθότυρο, στριφτή χορτοτυρόπιτα, ντολμαδάκια ορφανά με ξύγαλο, ρεβυθάδα σχάρας με στραγγιστό γιαούρτι, σπαράγγια αχνιστά λαδολέμονο, μουσακάς με μοσχαρίσια ουρά και κιμά, όρνιθα φιλέτο με φασκόμηλο, μέλι, λεμόνι και πατάτες φούρνου, συκωταριά αρνίσια. Στο τέλος υπήρχε το γνωστό πλέον γαλακτομπούρεκο.
Οσοι κάθισαν στο μπαρ του Pharaoh είχαν έναν ενδιαφέροντα συνδαιτημόνα απέναντί τους. Μεγάλες φωτογραφίες του Λασκαρίδη σε διάφορες περσόνες που έχει μεταμορφωθεί. Ο σουρεαλισμός συνάντησε τα ανόθευτα υλικά της τέχνης, η περφόρμανς την γαστρονομία. Από την κουζίνα που μαγειρεύει μόνο με ξύλα και από τα βινίλια για τη μουσική του Pharaoh, σε αυτό το απολύτως χειροποίητο, αδύνατον να αντιγραφεί ύφος του Ευριπίδη Λασκαρίδη και τον μεγαλοφυή αλλά και απολύτως απλό τρόπο που έχει ο Αντωνίτσης να συλλαμβάνει ιδέες και να τις υλοποιεί. Ένα δείπνο Τέχνης που έσπασε το καλούπι. Αναμένουμε τη συνέχεια και τις ανατροπές της.
Ένα περιοδικό που θρέφει την λαχτάρα για την Κωνσταντινούπολη
Ο Ερντογάν στις οθόνες μας ασθενής, ο Ερντογάν έτοιμος να βρυχηθεί λόγω εκλογών, οι στρατηγοί που βάφουν κόκκινα κάποια ελληνικά νησιά. Δεν είναι λίγοι οι φίλοι, οι γνωστοί που αρνούνται να επισκεφθούν την Κωνσταντινούπολη τα τελευταία χρόνια όσο και αν το λαχταρούν. Το ποθούν. Ποθούν τη μοναδική πόλη που δεν θα σταματήσει να μας ελκύει, να μας γοητεύει. Και που μας λείπει.
Στις γειτονιές και την ανθρωπογεωγραφία της ορμάει μέσα από τις σελίδες του το τελευταίο τεύχος του διεθνούς εξαμηνιαίου περιοδικού Holiday, με τα διαφορετικά εξώφυλλα που αφιερώθηκε στην πόλη. Μάλιστα ένα ευρώ από κάθε τεύχος πηγαίνει στον Ερυθρό Σταυρό για την στήριξη των σεισμοπαθών σε Τουρκία και Συρία.
Στις σελίδες του η συγγραφέας Emma Becker γράφει για την ταξιδιωτική της εμπειρία στην Κωνσταντινούπολη, ο σημαντικός σχεδιαστής Hussein Chalayan μιλά στο περιοδικό, η φωτογράφος Sabiha Çimen παρουσιάζει τις εικόνες της, ενώ τούρκοι δημοσιογράφοι γράφουν για τα τούρκικα χαμάμ, το Παζάρι, και τη νυχτερινή ζωή στο Beyoğlu.
Ο Mario Sorrenti φωτογραφίζει μόδα στους δρόμους της πόλης σε επιμέλεια της Emmanuelle Alt. Στην Αθήνα το περιοδικό διατίθεται στο Hyper Hypo.