Ο Πλατόνωφ είναι ένα τεράστιο σε όγκο και σημαντικότητα θεατρικό έργο του Τσέχωφ που αν παιχτεί ολόκληρο η διάρκεια του κρατάει πάνω από 8 ώρες.
Το πρώτο έργο του μεγάλου Ρώσου γράφτηκε το 1878 αλλά παίχτηκε για πρώτη φορά μετά τον θάνατό του το 1923, είναι ένα κολοσσιαίο σε διάρκεια έργο, που επέλεξε ο Νίκος Καμτσης για το θέατρο Τόπος Αλλού, και θα είναι ο πρώτος Τσέχωφ στα 23 χρόνια του θεάτρου.
Οσον αφορά στη διάρκεια του έργου, μια καινούργια δραματουργική επεξεργασία, απολύτως βασισμένη στο πρωτότυπο θα δώσει την ευκαιρία για μια νέα ρηξικέλευθη παράσταση που δεν υπερβαίνει τις 2 ώρες, σε κείμενο και σκηνοθεσία Νίκου Καμτσή, ο οποίος θα βρεθεί και επί σκηνής, αφού κρατά τον ρόλο του γιατρού για τον εαυτό του.
Το έργο αποκτάει τεράστιο ενδιαφέρον, διότι είναι η μήτρα όλων των κατοπινών μεγάλων έργων του Τσέχωφ, καθώς περιέχει πρόσωπα και καταστάσεις που ο συγγραφέας διαπραγματεύτηκε στα διάσημα κατοπινά του έργα που έμειναν στην ιστορία.
Για αυτούς ακριβώς τους λόγους το έργο παρουσιάζει μεγάλο ενδιαφέρον και ήταν στα σχέδια του σκηνοθέτη Νίκου Καμτσή εδώ και χρόνια. Ο Νίκος Καμτσής μιλά για την παράσταση που ετοιμάζει στο iefimerida καθώς και τους λόγους για τους οποίους επέλεξε το έργο. «Είναι σημαίνουσα η στιγμή που κάνουμε αυτή την συζήτηση και είμαι ευτυχής γι΄αυτό. Το ΤΟΠΟΣ ΑΛΛΟύ κλείνει φέτος 23 χρόνια σ΄ αυτό το διατηρητέο ιστορικό νεοκλασικό του 1924 που μετατρέψαμε σε ένα σύγχρονο θέατρο 200 θέσεων το 2000. Μπήκαμε δυνατά τότε στον νέο αιώνα. Και πραγματικά από την μία φαίνεται σαν να πέρασε ένας αιώνας αν σκεφτεί κανείς πόσες παραστάσεις έχουν ανέβει στη σκηνή αυτή και από την άλλη σαν να ήταν χτες. Ας μην μας πάρει όμως η κατηφόρα της φιλοσοφίας και των υπαρξιακών προβληματισμών.
Είπα όμως ότι είναι χαρακτηριστική και σημαίνουσα η στιγμή διότι βρισκόμαστε στις προετοιμασίες ενός μεγάλου έργου και ενός μεγάλου συγγραφέα. Μιλώ βέβαια για τον Τσέχωφ και τον Πλατόνωφ που το κοινό θα δει στο ΤΟΠΟΣ ΑΛΛΟΥ από τις 18 Νοεμβρίου».
Δείτε εικόνες από τις πρόβες του Νίκου Καμτσή
«Ηρθε η ώρα του Τσέχωφ»
«Μετά από μία πορεία 23 χρόνων και μετά από έργα Μπέκετ, Ιψεν, Στρίντμπεργκ, Πιραντέλλο αισθάνομαι ότι είναι εντελώς κατάλληλη και ώριμη η στιγμή για τον δαιδαλώδη κόσμο των συναισθημάτων του μεγάλου Ρώσου. Του Τσέχωφ» τονίζει ο Νίκος Καμτσής.
«Και εύλογα θα ρωτούσε κανείς γιατί τον Πλατόνωφ; Γιατί το εντελώς πρώτο έργο ενός μεγάλου μεν συγγραφέα που θα μπορούσε να θεωρηθεί- και εν πολλοίς είναι- πρωτόλειο; Ναι, με ενδιαφέρει ακριβώς αυτό και το έχω κάνει και σε άλλες μου επιλογές. Το ίδιο είχε γίνει για παράδειγμα με τους «Συντρόφους» ένα άγνωστο έργο του Στρίντμπεργκ που το ΤΟΠΟΣ ΑΛΛΟύ γνώρισε στο Αθηναϊκό κοινό..
Μετά από τόσες παραστάσεις ανά τον κόσμο, όλων των ώριμων έργων του Τσέχωφ αναρωτιέμαι τι έχει να πει κανείς πάνω στον Θείο Βάνια η στον Βυσσινόκηπο. Τι έχει να πει που δεν ειπώθηκε σε παραστασιακό επίπεδο μετά από τόσες και τόσες παραστάσεις; Προσωπικά , είναι αλήθεια ότι με γοητεύουν οι… αφετηρίες κάποιων μεγάλων θεατρικών διαδρομών και γεγονότων. Το σημείο μηδέν. Μ΄ ενδιαφέρει η αφετηρία και η διαδρομή μιας δραματουργίας σπουδαίας και μεγάλης όπως αυτή του Τσέχωφ για παράδειγμα. Τα πρόσωπα, οι καταστάσεις, οι δραματικές συγκρούσεις και πως γεννήθηκαν, από πού ξεκίνησαν για να φτάσουν σ΄ αυτήν την τελειότητα που τα βρίσκουμε εμείς σήμερα. Ο Βάνια, ο Βυσσινόκηπος, ο Γλάρος, οι Τρεις αδελφές, έχουν δει τα φώτα της σκηνής άπειρες φορές σε κάθε είδους ανεβάσματα. Από πού ξεκίνησαν όμως για να φτάσουν εκεί που έφτασαν. Τόσο τα έργα όσο και τα πρόσωπα».
«Στον Πλατόνωφ βρίσκουμε και την Λιούμποβα του Βυσσινόκηπου και τον Τρέπλεφ του Γλάρου, και την Μάσα των τριών αδελφών»
«Στην περίπτωση του Τσέχωφ ξεκίνησαν από τον Πλατόνωφ. Στον Πλατόνωφ βρίσκουμε και την Λιούμποβα του Βυσσινόκηπου και τον Τρέπλεφ του Γλάρου, και την Μάσα των τριών αδελφών και όλους τους γιατρούς του Τσεχωφικού κόσμου. Αλλά να πούμε δύο λόγια γι΄ αυτόν τον Ρώσο Δον Ζουάν και Αμλετ μαζί. Τον Πλατόνωφ. Για να ξέρουν και οι αναγνώστες μας γιατί πράγμα μιλάμε. Ο ¨Πλατόνωφ¨ στο πρωτότυπο είναι ένα κολοσσιαίο σε διάρκεια έργο. Ο νεαρός Τσέχωφ το 1878 έγραφε, έγραφε και δεν ήξερε που να σταματήσει. Καταλαβαίνει κανείς ότι δραματουργική δουλειά πάνω σε ένα τέτοιο κείμενο είναι αναγκαία. Στην προκειμένη περίπτωση αυτή την δραματουργική δουλεία την έκανα εγώ. Μια δουλειά που κράτησε αρκετό καιρό και η οποία είχε σαν αποτέλεσμα το κείμενο της δικής μας παράστασης που η διάρκεια της θα είναι 1.40΄.
Βρισκόμαστε στο μακρινό 1878 και στον κήπο του αποθανόντος άδοξα στρατηγού Βοινίτσεφ και της χήρας πια Αννα Πέτροβνα, μιας σνομπ Ρωσίδας αριστοκράτισσας. Επισημαίνω εδώ ότι ο χώρος είναι και πάλι ένας κήπος. Όπως και στον Βυσσινόκηπο, στον Βάνια, στον Γλάρο, στις Τρεις αδελφές. Να λοιπόν πως συνδέονται όλα μεταξύ τους σε ένα ενιαίο και τέλειο σύνολο στην περίπτωση του Τσέχωφ. Στη περίπτωση του Πλατόνωφ λοιπόν μετά από ένα βαρύ Ρώσικο χειμώνα στον κήπο της Αννας Πέτροβνα μαζεύονται φίλοι και γείτονες για να γιορτάσουν την νύχτα του μεσοκαλόκαιρου. Αιώνιοι και απογοητευμένοι επαναστάτες, καταχρεωμένοι αριστοκράτες, ξεπεσμένοι φεουδάρχες της προεπαναστατικής Ρωσίας, οι οποίοι, αφού έχασαν περιουσίες και ιδανικά σε γλέντια και κακοδιαχείριση, περιμένουν αδρανείς, φλυαρώντας και αμπελοφιλοσοφώντας.
«Επίκεντρο ο γοητευτικός και προκλητικός επαρχιακός δάσκαλος Μιχαήλ Βασίλιεβιτς Πλατόνωφ (Μάξιμος Μουμούρης) με τον οποίο είναι ερωτευμένες όλες οι γυναίκες τις παρέας. Ευφυής και γοητευτικός, αλαζών και κυνικός ο Πλατόνωφ εισβάλλει στο μυαλό και την ψυχή όλων αδιακρίτως και ανασύρει στο φως την ανικανότητά τους να αυτενεργήσουν και εντέλει να ζήσουν.
Παίζοντας μαζί τους καταδεικνύει τα πνευματικά και συναισθηματικά τους όρια, ενώ ο ίδιος αφήνεται ηδονικά στα χέρια τους να αναγνωρίσουν σε αυτόν έναν «δαίμονα» που θα τιθασεύσει το χάος του μυαλού τους.
Σχέσεις και πάθη ξετυλίγονται με θυελλώδη τρόπο διότι μετά από ένα χειμώνα που αναγκάζει τους ανθρώπους να μείνουν κλεισμένοι για 8 μήνες, με το χιόνι να σκεπάζει τα σπίτια μέχρι τις καμινάδες, τα πρόσωπα θέλουν να ζήσουν, να αναπνεύσουν, και να ερωτευτούν φυσικά, διότι ο χειμώνας θα ξανάρθει και αυτοί θα ξανακλειστούν μέσα. Έτσι το θέμα της απόδρασης είναι έντονο και τα πρόσωπα το ζουν. Μια απόδραση που την βλέπουμε αργότερα στις Τρεις αδελφές που το όνειρο τους είναι η Μόσχα, η στον Βυσσινόκηπο που η Λιούμποβα έχει αφήσει την μισή της ζωή στο Παρίσι. Στον Πλατόνωφ υπάρχει η Αγία Πετρούπολη. Αλλά η απόδραση είναι το ίδιο έντονη και υπαρξιακή όπως και στα άλλα μεγάλα και ολοκληρωμένα έργα του. Γιατί και στον ¨Πλατόνωφ¨ τα πρόσωπα εκφράζουν το ανικανοποίητο της ζωής τους όπως και στον Θείο Βάνια. Βιώνουν ένα τέλμα και θέλουν να αποδράσουν από αυτό και δεν τα καταφέρνουν όπως και στις Τρεις αδελφές που δεν θα πάνε ποτέ στη Μόσχα. Θα συνεχίσουν να σέρνουν την ζωή τους με τον ίδιο τρόπο που την σέρνουν ο Eστραγκόν και ο Βλαντιμίρ περιμένοντας έναν Godot που δεν θα έρθει ποτέ. Είναι καταπληκτικό το πώς συναντιούνται δύο μεγάλες μορφές της παγκόσμιας δραματουργίας ο Τσέχωφ και ο Μπέκετ. Παρ΄ όλο ότι ζήσανε σε έναν άλλο τόπο σε ένα άλλο χρόνο και κάτω από άλλες εντελώς κοινωνικοπολιτικές συνθήκες οι ομοιότητες είναι χαρακτηριστικές».
Ο σκηνοθέτης Νίκος Καμτσής επί σκηνής
«Ο Πλατόνωφ όμως είναι και κάτι άλλο για μένα και το ΤΟΠΟΣ ΑΛΛΟύ. Είναι μια ευκαιρία να βρεθώ πάνω στη σκηνή, μια που θα κρατήσω (εκτός από τη μετάφραση και την σκηνοθεσία) τον ρόλο του γιατρού Νικολάι Τριλέσκι, με αγαπημένα πρόσωπα. Συνεργάτες σταθερούς τα τελευταία χρόνια αλλά και φίλους που έχουμε συνεργαστεί στο παρελθόν παρά πολύ καλά. Τον Δημήτρη Φραγκιόγλου για παράδειγμα τον είχα στη Δωδέκατη Νύχτα του Σαίξπηρ όπου έπαιζε καταπληκτικά τον Sir Andrew. Τώρα θα έχει τον ρόλο του Γκλαγκόλιεφ, κτηματία που θέλει να παντρευτεί την Άννα Πετρόβνα. Με την Τζωρτζίνα Παλαιοθόδωρου (Άννα Πέτροβνα) έχουμε συνεργαστεί πολλές φορές και μάλιστα πριν μερικά χρόνια στο ΔΑΣΟΣ ΒΑΘΥ και ΣΚΟΤΕΙΝΟ ήταν μαζί με τον Μάξιμο Μουμούρη. Με την Μαριάνθη Φωτάκη (Σοφία Γεγκόροβνα) γνωριστήκαμε θεατρικά πέρσι στον Ορλάντο όπου ήταν και όλοι οι άλλοι σταθεροί συνεργάτες μου η Λαμπρινή Θάνου (Μαρία Γκρέκοβα - οργάνωση παραγωγής) , Ο Γιάννης Ζέρβας (Βοινίτσεφ και σχεδιασμός φωτισμών), ο Θοδωρής Ελευθεριάδης (Βεγκέροβιτς- μακιγιάζ). Η μόνη καινούργια στην παρέα είναι η Ιωάννα Μυλωνά (Σάσα, σύζυγος του Πλατόνωφ). Νομίζω ότι μεταξύ μας υπάρχει ένας κοινός κώδικας και είναι μια ευτυχέστατη συγκυρία να δουλέψουμε όλοι μαζί.
Πολύ περισσότερο που και οι άλλοι συντελεστές είναι βασικοί όπως η Μίκα Πανάγου (σκηνικό και κοστούμια), ο Κώστας Χαριτάτος (Πρωτότυπη μουσική) και η Κάλλια Θεοδοσιάδη (κίνηση), Χρύσα Νταούλη (βοηθός σκηνοθέτη). Είναι ένα κάλεσμα για όλους τους συντελεστές και τους θεατές να βρεθούμε στον κήπο του Αντον Τσέχωφ για ένα απεριτίφ μαζί με τον Πλατόνωφ, την Αννα Πέτροβνα, Τον γιατρό Νικολάι Τριλέσκι και όλα τα άλλα συμπαθή πρόσωπα».
Από το Σάββατο 18 Νοεμβρίου και κάθε Παρασκευή, Σάββατο και Κυριακή στις 20:30
"ΠΛΑΤΟΝΩΦ" ΣΤΟ ΘΕΑΤΡΟ ΤΟΠΟΣ ΑΛΛΟΥ ΑΠΟ ΤΙΣ 18 ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ - Η ΠΡΟΠΩΛΗΣΗ ΤΩΝ ΕΙΣΙΤΗΡΙΩΝ ΞΕΚΙΝΗΣΕ