Είναι μια από τις παραστάσεις που έχουν εκτενώς συζητηθεί πριν καν κάνουν πρεμιέρα ο Μακμπέθ του Σαίξπηρ που ανέβηκε την Παρασκευή στο Εθνικό Θέατρο σε σκηνοθεσία Δημήτρη Λιγνάδη με τον ίδιο στον επικό ρόλο. Ο σπουδαίος δημιουργός έστειλε το δικό του μήνυμα μέσω Facebook.
Πολλαπλών συμβολισμών και αξίας είναι η παράσταση Μακμπέθ του Σαίξπηρο που ανεβαίνει στο Εθνικό Θέατρο. Σηματοδοτεί το στίγμα αυτών που έρχονται στην μεγαλύτερη σκηνή της χώρας – αφού το πρόγραμμα που ως τώρα παρουσιάζεται στο Εθνικό είχε διαμορφωθεί από τον προκάτοχο του Δημήτρη Λιγνάδη τον Στάθη Λιβαθινό –, φέρνει νέους ηθοποιούς στη σκηνή του Εθνικού και βέβαια αποτελεί ένα προσωπικό καλλιτεχνικό στοίχημα για τον Δημήτρη Λιγνάδη.
Σε μια από τις σπάνιες αναρτήσεις που κάνει στο Facebook, ο Δημήτρης Λιγνάδης αισθάνθηκε την ανάγκη να ευχαριστήσει για αυτό τον μικρό θρίαμβο που βίωσε και τη διαδρομή μέχρι αυτόν. Γράφει χαρακτηριστικά: «Εχθές ανέβηκε ο "ΜΑΚΜΠΕΘ" μας,στην Κεντρική σκηνή του Εθνικού Θεάτρου.Θέλω ΚΑΙ από εδώ,να ευχαριστήσω ΟΛΟΥΣ τους συντελεστές και συνεργάτες μου,για την ΠΡΟΣΦΟΡΑ τους,την ΑΝΤΟΧΗ και ΑΝΟΧΗ τους. Ο Γκαίτε είχε πεί:"Ένα βιβλίο πρέπει να γράφεται δύσκολα,μα να διαβάζεται εύκολα"
Το ίδιο πρεσβεύω κι εγώ και για τις θεατρικές παραστάσεις.Και-τουλάχιστον αυτό-νομίζω το πετύχαμε. Οι υπόλοιπες,για τα υπόλοιπα,κρίσεις,ανήκουν στους θεατές. Κρατώ όμως,ανάμεσα στα άλλα,την φράση μιας σχετικά νεαρής κοπέλας,αργότερα στο καμαρίνι μου:"Είναι από τις ελάχιστες φορές που και άκουσα και κατάλαβα αυτά τα... δύσκολα λόγια!" Αυτό το-κάποτε ίσως αυτονόητο-να αρθρώνεται και ακούγεται,κατανοητός και πειστικός ,ο πεποιημένος (a.k.a"ποιητικός") Λόγος, τείνει να είναι ο...λόγος ο κυριώτερος, που αγαπώ να κάνω (όπως και να το κάνω),θέατρο!»
Το έργο ανεβαίνει στην Κεντρική Σκηνή του Εθνικού στο Τσίλερ και είναι συμπαραγωγή με το Δημοτικό Θέατρο Πειραιά. Οι παραστάσεις στο Εθνικό συνεχίζονται ως τις 12 Μαρτίου και στη συνέχεια για ένα μήνα θα ανέβει το έργο στο Δημοτικό Θέατρο Πειραιά. Πρόκειται για το περίφημο «καταραμένο» έργο του Σαίξπηρ, ένα «παραμύθι» για τη βία, για την ηδονή, για την εξουσία, για την τρέλα και κυρίως για τη μήτρα που τα γεννά. Γραμμένο σε μια περίοδο πολιτικής και ηθικής κρίσης αποτυπώνει τη μεγάλη τραγωδία του ανθρώπου να διακρίνει το καλό από το κακό, την επιθυμία από τον φόβο, το φως από το σκοτάδι. Το κυνήγι της εξουσίας, η ανασφάλεια και ο φόβος, μήπως αυτή χαθεί, οδηγούν στα μεγαλύτερα εγκλήματα.
Ο Μακμπέθ είναι στρατηγός στον στρατό του Σκώτου βασιλιά Ντάνκαν. Επιστρέφει νικητής και διψασμένος για εξουσία. Υποκινείται από τη σύζυγό του αλλά και από το Πεπρωμένο του. Τρεις μάγισσες του έχουν δώσει το στίγμα της μοίρας του: είναι γραπτό του να γίνει βασιλιάς. Η δίχως όριο φιλοδοξία του τον οδηγεί στα πιο αποτρόπαια εγκλήματα. Ο ένας φόνος οδηγεί σε έναν επόμενο. Η πτώση θα είναι το ίδιο ηχηρή.