Παρά τις υπερβολές στο σενάριο, το φλύαρο μοντάζ και τον καταιγιστικό ρυθμό που γινόταν ώρες ώρες ξεθεωτικός για τον θεατή, το Black Rabbit κατάφερε να γίνει εμπορικά μια σειρά-φαινόμενο για το Netflix. Γιατί όμως;
Μέχρι να κάνει πρεμιέρα η συγκλονιστική σειρά εποχής «House of Guinness» που εξιστορεί τις περιπέτειες των κληρονόμων του ιδρυτή της ιρλανδέζικης ζυθοποιίας Guinness, το Black Rabbit μονοπωλούσε όλες τις συζητήσεις, φέρνοντας τόσο θεαματικά νούμερα και νέους συνδρομητές στο Netflix που θεωρήθηκε σειρά-φαινόμενο. Μετά ξεφούσκωσε γρήγορα. Όχι αδίκως.
Από την πρεμιέρα μέχρι τις 20 Σεπτεμβρίου, δηλαδή τις δύο πρώτες ημέρες προβολής της, η σειρά Black Rabbit ήταν, όπως ανέφερε το site Screen Rant, «η δεύτερη πιο δημοφιλής σειρά στο παγκόσμιο chart streaming του Netflix και η πρώτη στις Ηνωμένες Πολιτείες». Η σειρά έγινε φαινόμενο κατευθείαν, προκαλώντας συζητήσεις στα σόσιαλ μίντια και τον έντυπο και ηλεκτρονικό Τύπο.
Πού οφείλεται όλη αυτή η επιτυχία του Black Rabbit, ενώ οι κριτικές υπήρξαν δικαίως αμφίθυμες;
«Οι κριτικές για το Black Rabbit ήταν ανάμεικτες, με αποτέλεσμα: 63% στη βαθμολογία κριτικών και 72% στη βαθμολογία του κοινού, στο Rotten Tomatoes», αναφέρει στο ίδιο δημοσίευμα το Screen Rant.
Παρά τις υπερβολές στο σενάριο (το λουζεριλίκι του Βινς Φρίντκεν, του τζογαδόρου αδερφού του Τζουντ Λο που υποδύεται ο Τζέισον Μπέιτμαν, ξεπερνά κάθε όριο), το φλύαρο μοντάζ (ειδικά το δακρύβρεχτο παιδικό παρελθόν των δύο αδερφών) και τον καταιγιστικό ρυθμό που γινόταν ώρες ώρες ξεθεωτικός για τον θεατή (διαρκές τρέξιμο σε σημείο που ήθελες να πετάς ζάναξ στην οθόνη για να κάτσει λίγο φρόνιμα ο Βινς), το Black Rabbit κατάφερε να γίνει εμπορικά μια σειρά-φαινόμενο για το Netflix. Γιατί όμως; Τι συνέβαλε σε αυτή την τεράστια εμπορική επιτυχία;
Δύο είναι οι λόγοι, στους οποίους κατέληξα αφού είδα υπομονετικά και τα οκτώ ξεχειλωμένα επεισόδια που διαρκούν -άνευ λόγου- πάνω από μία ώρα το καθένα: Το hype που έχει η γαστρονομία διεθνώς είναι ο πρώτος και βασικός λόγος που οι θεατές αναζητούσαν τη σειρά, φέρνοντας καταιγισμό νέων συνδρομών και τηλεθέασης στο Netflix. Ο δεύτερος λόγος ήταν η παρουσία του Τζουντ Λο στη σειρά που ήταν από μόνη της μια κάποια εγγύηση (ευσεβείς πόθοι, όπως αποδείχτηκε).
Η γαστρονομία είναι υπερόπλο στη σόουμπιζ και τη νέα pop culture
O ήρωας, ο Τζέικ Φρίντκεν (Τζουντ Λο), είναι ένας μποέμ τύπος που έχει το νούμερο ένα σε δημοφιλία εστιατόριο στη Νέα Υόρκη. Oι γευσιγνώστες των New York Times αποθεώνουν το menu, ενώ οι foodies κάνουν ουρές για να μπουν σε λίστα αναμονής για ένα τραπέζι. Τα κέρδη είναι άφθονα και η επιτυχία του εστιατορίου εξασφαλισμένη, μέχρι που εμφανίζεται στο Black Rabbit ο εξαφανισμένος αδερφός του Τζέικ, ο εθισμένος στο αλκόολ, στον τζόγο και τις απάτες Βινς (Τζέισον Μπέιτμαν) και τα τινάζει όλα στον αέρα, κάνοντας το επιτυχημένο εστιατόριο στόχο της μαφίας.
Η σειρά κινείται γύρω από το Bar Restaurant «Black Rabbit», ένα ωραίο μαγαζί με rock'n'roll DNA και μια shabby μυστηριώδη διακόσμηση -θυμίζοντας κάτι ανάμεσα σε σκηνικό ζοφερής εκδοχής της «Αλίκης στη Χώρα των Θαυμάτων» και σε αρχοντικό ξεπεσμένης νεοϋορκέζας αριστοκράτισσας που κατέληξε να γίνει, μετά από χρόνια, οίκος ανοχής. Ο χώρος του εστιατορίου και γενικά η γοητεία της υψηλής γαστρονομίας έπαιξε με το μυαλό και το φαντασιακό των θεατών, χαρίζοντας αίγλη και γοητεία στη σειρά Black Rabbit. Όλοι τσιμπήσαμε ότι θα δούμε μια ρεαλιστική σειρά του σήμερα, που θα μας αποκαλύψει εκ των έσω το πώς λειτουργούν τα πράγματα μέσα σε ένα viral εστιατόριο -όχι απλώς δημοφιλές και πολυσυζητημένο, μάλιστα, αλλά στο πιο viral εστιατόριο της Νέας Υόρκης (και άρα όλου του κόσμου). Πόση από τη περιέργειά μας τελικά κάλυψε η νέα σειρά; Ελάχιστη. Το εστιατόριο ήταν απλώς ένα σκηνικό, μια αφορμή, καθώς όλη η σειρά αναλώνεται σε μια τοξική, χαοτική, κουραστική αδερφική σχέση, σε ένα παιδικό τραύμα από έναν κακοποιητικό πατέρα και μια μάλλον αδιάφορη μητέρα. Είναι αυτό που ο σοφός λαός εννοεί εύστοχα όταν λέει «πολύ λάδι και από τηγανίτα τίποτα». Το γαστρονομικό hype που μας έταξαν μεταμορφώνεται σε «Οικογενειακές Ιστορίες» με πρωταγωνιστή τον Τζουντ Λο.
Εκεί που περιμένεις να δεις το σκοτάδι πίσω από τη λάμψη του virality, τα μαφιόζικα κυνηγητά σε αντιδιαστολή με τα λαμπερά Ιnstastories και τα videos του TikTok από τα πάρτι του Black Rabbit, τις ίντριγκες στην μπριγάδα και γενικώς την Κόλαση του Δάντη να ξεπετάγεται μέσα από τη μισελενάτη κουζίνα της υψηλής γαστρονομίας, βλέπεις δύο μεσήλικες χαροκαμένους να τρέχουν και να μην φτάνουν διαρκώς, ασθμαίνοντας, σε μια λουζερική κούρσα που εξουθενώνει ακόμα και τον πιο ανεκτικό και υπομονετικό θεατή. Ακόμα και οι μαφιόζοι είναι σαν παρωδία, δύο κακόμοιρα ζαβά που κάνουν το ένα σπλάτερ μετά το άλλο σε μια επίδειξη χαμηλού IQ που δεν είναι ούτε ιλαροτραγική ούτε καυστική, με τον τρόπο που το έκανε ο επικηρυγμένος από την ιταλική μαφία συγγραφέας Ρομπέρτο Σαβιάνο στο βιβλίο του «Γόμορρα», ακτινογραφώντας τη δράση της Καμόρα.
Χάπια βιασμού, ναρκωτικά, πάπιες Πεκίνου και viral burgers των 200 δολαρίων, ανώμαλοι εικαστικοί και δισεκατομμυριούχοι επενδυτές, μπαίνουν στο σέικερ με μπόλικη βότκα, μπλαζέ νεοϋορκέζικο ύφος, shabby διακόσμηση, παιδικά τραύματα, αμαρτίες γονέων που παιδεύουν τα τέκνα και ένα άρρωστο τσούρμο από μαφιόζους με laundry και σάουνες, με τον αρχιμαφιόζο νονό να μιλά στη νοηματική γλώσσα. Κοινώς πιάσε το (παστό) αυγό και και κούρευ' το.
Ένας στυλάτος Τζουντ Λο με ωραίο minimal στυλ με μαύρα κοστούμια και χειροποίητα loafers, με μποέμ T-Shirts και μια λιποθυμική vintage Τζάγκουαρ, δεν μπορεί να φέρει την άνοιξη. To Black Rabbit εξαργύρωσε την επιτυχία λόγω γαστρονομικού hype και λαμπερού πρωταγωνιστή, αλλά το αποτέλεσμα είναι μια σειρά καταθλιπτική, χαοτική, νευρωτική, υστερική, που τρέχει γύρω από τον εαυτό της διαρκώς σαν σκύλος που κυνηγά την ουρά του χωρίς λόγο.
- ΟΛΕΣ ΟΙ ΕΙΔΗΣΕΙΣ
- Ο Γατόπαρδος: Από τον Βισκόντι, στη φιλήδονη σειρά του Netflix -Ένα χάρμα οφθαλμών με την εκρηκτική Ντέβα Κασέλ
- Είδαμε τον νέο κύκλο της «Αυτοκράτειρας» στο Netflix -Ήταν η θρυλική Σίσσυ της Αυστρίας η Νταϊάνα του 19ου αιώνα;
- Νταϊάνα: Άβουλο πιόνι (κατά το The Crown), «αγία» ή μια χειριστική προδομένη γυναίκα που διψούσε για εκδίκηση;