Ο Βασίλης Χαραλαμπόπουλος σε μια εξομολογητική συνέντευξη μιλά για τα παιδικά του χρόνια, τον έρωτα, την υποκριτική και το μέλλον.
«Μεγάλωσα και έζησα στον υπέροχο Βύρωνα μέχρι τα σαράντα μου χρόνια. Εκεί πρωτοένιωσα τα πάντα, όλους τους δρόμους τους περπάτησα με διαφορετικό νούμερο παπουτσιού, έκανα φιλίες δοκιμασμένες που έχουνε διαρκείας, για μια ζωή.
Με ρωτάς αν είναι δύσκολο το "μαζί στην ζωή"; Θα σου πω ότι το πιο δύσκολο πράγμα είναι το "μόνοι" στη ζωή. Τον άνθρωπο της ζωής σου δε θα στον συστήσει ο έρωτας, θα στον συστήσει ο χρόνος. Με τη Λίνα (σ.σ. τη γυναίκα του) τότε, είχα μια διαίσθηση ότι θα ήταν ο άνθρωπος της ζωής μου. Τώρα όμως ξέρω. Περνάει ο χρόνος χωρίς να τον μετράμε, γελάμε όπως γελάγαμε και πάντα ονειρευόμαστε.
Την απώλεια, τον θάνατο, δεν τα διαχειρίζομαι, δεν μπορώ να τα διαχειριστώ, η ζωή δεν είναι πια ίδια, ποτέ δε θα είναι ίδια. Πιστεύω στον Θεό κι όταν θα τον συναντήσω έχω πολλά “γιατί” να τον ρωτήσω…».
Διαβάστε ολόκληρη τη συνέντευξη του Βασίλη Χαραλαμπόπουλου στο Bovary.gr.