Ημέρα της γυναίκας με πολλές θεατρικές παραστάσεις που μιλούν για την δύναμη της γυναίκας διαχρονικά, την έμφυλη βία, τον έρωτα, τη μοναξιά.
Σημαντική θεατρική στιγμή, με αφορμή την Ημέρα της γυναίκας, η παράσταση Pietà που είχε ως έμπνευση και οδηγό της πέντε γυναίκες-μητέρες κοριτσιών που δεν βρίσκονται στη ζωή.
Γυναίκες που βίωσαν την υπέρτατη απώλεια, τη δολοφονία του παιδιού τους, όπως η Κούλα Αρμουτίδου (μητέρα Ελένης Τοπαλούδη), Ελένη Κρεμαστιώτη (μητέρα Ερατώς Μανωλακέλλη), Κατερίνα Κώτη (μητέρα Ντόρας Ζαχαριά), Αλεξάνδρα Μάκου (μητέρα Γαρυφαλλιάς Ψαρράκου) και Ρόζα Φωτιάδου (μητέρα Σοφίας Σαββίδου).
Παραστάσεις για και με θέμα τη γυναίκα
Σύγχρονο Θέατρο
Η Pietà, η παράσταση θεάτρου ντοκιμαντέρ της σκηνοθέτριας Μάρθας Μπουζιούρη, που συγκίνησε και επαινέθηκε στην αρχή της φετινής θεατρικής σεζόν από κοινό και κριτικούς, επανέρχεται για έναν νέο κύκλο παραστάσεων, στο Σύγχρονο Θέατρο. Με νέα ορμή και πλέον υπό την αιγίδα της Γενικής Γραμματείας Ισότητας και Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, η παράσταση θέτει ξανά στο επίκεντρο το επώδυνο, και εκκωφαντικά επείγον θέμα των γυναικοκτονιών και πραγματοποιεί ένα δύσκολο ταξίδι στα μονοπάτια της απώλειας, του πένθους, αλλά και της αναγέννησης.
Η Pietà δημιουργήθηκε με την πολύτιμη συμβολή μιας καλλιτεχνικής ομάδας που αποτελείται αποκλειστικά από γυναίκες ηθοποιούς και δημιουργικούς συντελεστές. Είχε ως έμπνευση και οδηγό της πέντε γυναίκες-μητέρες που βίωσαν την υπέρτατη απώλεια, τη δολοφονία του παιδιού τους. Το κείμενο της παράστασης βασίστηκε στις πραγματικές αφηγήσεις των μητέρων, αλλά και σε βιωματικό υλικό των ηθοποιών.
Μέσα από την αιχμηρή και ταυτόχρονα παρηγορητική γλώσσα του θεάτρου, η παράσταση Pietà επιδιώκει να μετατρέψει τη σκηνή σε έναν τόπο αλληλοφροντίδας, διεκδίκησης και δημόσιας μνήμης. Στη σκηνή του Σύγχρονου Θεάτρου, θα παρακολουθήσουμε μια βαθιά βιωματική θεατρική παράσταση, που ισορροπεί με γενναιότητα και ευαισθησία ανάμεσα στο πολιτικό και το ανθρώπινο, αποτίνοντας φόρο τιμής στα θύματα γυναικοκτονιών και σε όλες τις γυναίκες εκεί έξω.
Παίζουν: Νικολίτσα Αγγελακοπούλου, Μαρία Μοσχούρη, Μάρθα Μπουζιούρη, Μαριάνθη Παντελοπούλου, Δώρα Παρδάλη
Θέατρο Σταθμός
Μετά την περσινή του επιτυχία, ο θεατρικός μονόλογος του βραβευμένου πεζογράφου Δημήτρη Οικονόμου για τη ζωή και το έργο της Φλέρυς Νταντωνάκη, Το τραγούδι της Φλέρυς, σε σκηνοθεσία Μάνου Καρατζογιάννη με την Ελένη Κοκκίδου στον ομώνυμο ρόλο, επιστρέφει στο Θέατρο Σταθμός για περιορισμένο αριθμό παραστάσεων.
1985 Ρωμαϊκή Αγορά. Η τελευταία μεγάλη συναυλία της Φλέρυς Νταντωνάκη. Το καλλιτεχνικό γεγονός παίρνει τεράστιες διαστάσεις και το πλήθος είναι τόσο μεγάλο που παρακολουθεί τη συναυλία κρεμασμένο στα κάγκελα. Λίγο πριν την έναρξη, η Φλέρυ παθαίνει κρίση αγοραφοβίας και αρνείται να βγει στη σκηνή. Περνάει κάποια ώρα μόνη της προσπαθώντας να συνέλθει και να βρει το κουράγιο που χρειάζεται. Πώς ένιωθε; Από πού προσπαθούσε να αντλήσει δύναμη; Ποιες ήταν οι αξίες της και ποιοι οι εφιάλτες της; Με αυτά τα δραματικά λεπτά, τις σκέψεις, τα συναισθήματά, τις αγωνίες και τις ανασφάλειες της τραγουδίστριας καταπιάνεται το έργο, αναζητώντας το όριο εκείνο ανάμεσα στην Τέχνη και τη θυσία. Την ιδιοφυία και το τίμημα.
Με αφορμή την Παγκόσμια Ημέρα της Γυναίκας, το Θέατρο Σταθμός διαθέτει μειωμένα εισιτήρια για τις πρώτες οκτώ παραστάσεις, έως τις 31 Μαρτίου.
Υπόγειο του Θεάτρου Τέχνης
Μετά την πολύ επιτυχημένη «Αντιγόνη» του Ανούιγ, η Μαρία Πρωτόπαππα επιστρέφει στο Υπόγειο του Θεάτρου Τέχνης σκηνοθετώντας ένα από τα σημαντικότερα έργα της παγκόσμιας δραματουργίας, το τελευταίο έργου του Ισπανού συγγραφέα και ποιητή Φεδερίκο Γκαρθία Λόρκα «Το σπίτι της Μπερνάρντα Άλμπα».
Μια αυταρχική χήρα, μετά τον θάνατο του δεύτερου συζύγου της, επιβάλλει στις πέντε κόρες της 8 χρόνια πένθους και εγκλεισμού. Εκείνες απεγνωσμένα αντιδρούν, η κάθε μια με τον δικό της τρόπο, και με την αφορμή ενός νέου άντρα, ο οποίος για άλλην είναι εραστής, για άλλην μνηστήρας, για άλλην φαντασίωση, η ανάγκη για ζωή φουσκώνει, εκρήγνυται και ο θάνατος ξαναχτυπάει το σπίτι για να το πνίξει σε δεύτερο κύμα πένθους.
Ο Λόρκα, παρότι «προνομιούχος» ταξικά, δυσανασχετεί με την φτώχεια, την πείνα, την κοινωνική αδικία, την πολιτική αστάθεια και τα παρελκόμενά της. Με το ιδιαίτερο βλέμμα του οδηγεί τους θεατές σε μια γωνιά του κόσμου, σε μια άγονη γη, μια άνυδρη άκρη του, όπου τοποθετεί τον μεγεθυντικό και ποιητικό του φακό πάνω από ένα «Σπίτι», έναν συμβολικό τόπο, όπου μέσα του βράζει κυριολεκτικά η κλεμμένη ελευθερία και αξιοπρέπεια των γυναικών της γειτονιάς του, και όχι μόνο, της εποχής του, και όχι μόνο, νιώθοντας ο ίδιος φρίκη για τον τρόπο αντιμετώπισης τους.
Κάθε μεγάλος ποιητής πίσω από τις λέξεις του κρύβει ένα κομμάτι του εαυτού του, ένα κομμάτι της κοινωνίας που ζει και της πολιτικής στιγμής που αφομοιώνει. Ο εμφύλιος της Ισπανίας, που κυλά μέσα στις φλέβες των γυναικών αυτού του ποιήματος, γίνεται το εφαλτήριο μιας αποκαλυπτικής εξερεύνησης ενός υπέροχου κόσμου, αυτού του Λόρκα.
Στο ρόλο της Μπερνάρντα Άλμπα ο Χρήστος Στέργιογλου. Μαζί του Ευγενία Αποστόλου, Άννα Καλαϊτζίδου, Δημήτρης Μαργαρίτης, Ελένη Σπετσιώτη, Χρήστος Στέργιογλου, Κατερίνα Φωτιάδη, Χριστίνα Χειλά-Φαμέλη. Σε ηχογράφηση συμμετέχει η Έρση Μαλικένζου.
θέατρο Αποθήκη
Η «Μαντάμ Μποβαρί» του Γκυστάβ Φλομπέρ, σε διασκευή της Έλσας Ανδριανού και σκηνοθεσία της Λίλλυς Μελεμέ παρουσιάζεται στο θέατρο Αποθήκη.
Παίζουν: Πέγκυ Τρικαλιώτη, Κώστας Βασαρδάνης, Ανδρέας Νάτσιος, Πάρης Θωμόπουλος, Γιάννης Εγγλέζος.
Η Μαντάμ Μποβαρυ είναι η ιστορία της Εμμας, μιας νέας κοπέλας από την επαρχία, που ονειρεύεται διακαώς την απόδραση της από την μίζερη καθημερινότητα που την περιτριγυρίζει, αναζητώντας τις έντονες συγκινήσεις και τις συναισθηματική εξάρσεις που περιγράφονται στα ρομαντικά μυθιστορήματα που διαβάζει. Ο γάμος της με τον Σαρλ Μποβαρί, έναν αφοσιωμένο και χαμηλών τόνων επαρχιακό γιατρό που την αγαπά πραγματικά, σύντομα αποδεικνύεται κάθε άλλο παρά ιδανικός, βυθίζοντας την Εμμα ακόμα περισσότερο στην πλήξη και την απόγνωση.
Παγιδευμένη σ ένα μικροαστικό και μίζερο περιβάλλον, γεμάτο συντηρητικές προκαταλήψεις, απομονωμένη σ έναν κόσμο φτιαγμένο από άντρες για άντρες, η Εμμα αρνείται να υποταχθεί και να επαληθεύσει τον διακοσμητικό ρόλο που έχουν προδιαγράψει οι άλλοι γι΄ αυτήν και αναζητά καταφύγιο στις χίμαιρές της. Ανικανοποίητη από την άνυδρη πραγματικότητα που την περιβάλλει, δημιουργεί έναν φανταστικό, εξιδανικευμένο κόσμο γεμάτο πάθη και ηδονές τις οποίες αναζητά λυσσαλέα, σχεδόν εμμονικά. Η ανάγκη της για ανεξαρτησία και αυτό πραγμάτωση την οδηγεί σε μια σειρά τραγικών λαθών, σ έναν δραματικό κατήφορο δίχως τέλος. Η ξέφρενη πορεία της στην αναζήτηση των απολαύσεων ταυτίζεται εντέλει με την αναζήτηση του ίδιου της του εαυτού.
θέατρο Μεταξουργείο
Με μια προσφορά στην τιμή των εισιτηρίων, γιορτάζει το θέατρο Μεταξουργείο και η Άννα Βαγενά την Παγκόσμια Ημέρα της Γυναίκας (8/3).
Ετσι, όποια γυναίκα θέλει να δει «Το Βεραμάν Φόρεμα» το Σάββατο (9/3) ή την Κυριακή (10/3) θα καταβάλλει το ποσό των 10 euro.
Την Άννα Βαγενά την έχουμε συνηθίσει σε ρόλους- σταθμούς: Λωξάντρα, Αγγέλα Παπάζογλου, Το γάλα, και αυτή τη φορά θα τη δούμε σε ένα θεατρικό έργο που έγραψε η ίδια, μια παράσταση γεμάτη τρυφερότητα. «Το Βεραμάν Φόρεμα» στο θέατρο Μεταξουργείο. Κείμενο, σκηνοθεσία, ερμηνεία: Άννα Βαγενά
Μια ιστορία για δυο μοναχικούς ανθρώπους, σ’ έναν Οίκο Ευγηρίας, την Ειρήνη που αν και έχει παιδιά η μοίρα τη φέρνει σε έναν τέτοιο χώρο και τον κύριο Φώτη, έναν εκ πεποιθήσεως εργένη. Τί μπορεί να συμβαίνει στην ψυχή μιας μάνας όταν τα παιδιά της τη βάζουν σε Οίκο Ευγηρίας; Τί μπορεί να συμβαίνει στην ψυχή των παιδιών, όταν καταφεύγουν σε μια τέτοια λύση; Και ακόμα, πώς είναι ο έρωτας όταν η ζωή βαδίζει προς το τέλος της;
BIOS
Το Μήδειας Υλικό στο BIOS είναι ένα κείμενο που έχει παρασταθεί στην Ευρώπη τα τελευταία χρόνια και λειτουργεί πρωτίστως ως μανιφέστο των εξεγερμένων, αδικημένων γυναικών, στα πλαίσια των μεταγραφών της αρχαίας τραγωδίας.
Σύμβολο της εξέγερσης ενάντια σε κάθε μορφή καταπίεσης ,αποικιοκρατικής εξουσίας και πατριαρχίας Η ιδέα της προδοσίας είναι κυρίαρχη σε ολόκληρο το έργο. Το δίπτυχο προδοσία και επανάσταση είναι η απάντηση του συγγραφέα στα μεγάλα πολιτικά και ηθικά ζητήματα της εποχής του που συναντιούνται με τα σημερινά.
Σήμερα που όλος ο πλανήτης πλήττεται από πολέμους δίχως νόημα και η ανθρωπότητα κινδυνεύει από την ύβρη που διαπράττουμε απέναντι στην ζωή , η Μήδεια έρχεται να μας θυμίσει πως εμείς τελικά σκοτώνουμε τα παιδιά μας. Η μορφή της γίνεται ο τόπος της συλλογικής μνήμης. Σκηνοθεσία: Άντζελα Μπρούσκου. Ερμηνεία: Παρθενόπη Μπουζούρη, Άντριαν Φρίλινγκ (Adrian Frieling)
θέατρο Αλκμήνη
Γυναίκες στο ντιβάνι, της Βούλας Αργυροπούλου σε διασκευή - σκηνοθεσία Σάκη Τσινιάρου στο θέατρο Αλκμήνη
Τι κάνει μια γυναίκα μάνα; Τι γίνεται όταν της θίγεται το μητρικό της φίλτρο; Πως επηρεάζεται από τη δική της μητέρα; Πως αντιδρά στην βία σε ένα παιδί ακόμη κι αν δεν είναι δικό της; Ακόμη κι αν δεν έχει γεννηθεί; Πως καθορίζουν τη ζωή της τα κοινωνικά στερεότυπα;
Τρεις διαφορετικές γυναίκες. Τρεις διαφορετικές εξομολογήσεις. Τρεις διαφορετικές οπτικές. Κατά βάθος μια γυναίκα. Η γυναίκα που στον πυρήνα της είναι μάνα. Ανεξάρτητα αν κοινωνικά είναι. Το μητρικό φίλτρο που μας συνδέει όλες ανεξάρτητα από την επιλογή να γίνουμε μάνες. Ανεξάρτητα από την αποδοχή ή όχι του να μπορούμε βιολογικά να τεκνοποιήσουμε.
Η επιβίωση μιας γυναίκας σε μια πατριαρχική κοινωνία. Η επιβίωση μιας γυναίκας σε έναν κόσμο γεμάτο κοινωνικά στερεότυπα. Η διαμόρφωση μιας γυναίκας γαλουχημένης σε ένα περιβάλλον συναισθηματικών εκβιασμών. Συναισθηματικής κακοποίησης. Υποταγής. Η έκρηξη και η αντίδραση. Γιατί το μητρικό φίλτρο είναι ένα ένστικτο που δεν τιθασεύεται. Δεν μπαίνει σε καλούπια. Δεν υποκύπτει σε καθωσπρέπει συμπεριφορές, κι όταν προσβάλλεται, έχει απρόβλεπτες συνέπειες. Ερμηνεία: Αλεξάνδρα Χαραλαμπίδου, Σάκης Τσινιάρος
θέατρο Μικρό Χορν
«Συνέβη στο Monterey» Το νέο έργο του Άκη Δήμου- μια κωμωδία ή μήπως όχι; - παρουσιάζεται στο θέατρο Μικρό Χορν, σε σκηνοθεσία Τάκη Τζαμαργιά. Στη σκηνή, Λυδία Φωτοπούλου και Καίτη Κωνσταντίνου.
Μια ηθοποιός χωρίς ρόλο και μια ανέραστη μανικιουρίστα, δυο παράφορες γυναίκες συναντιούνται στις τουαλέτες ενός πανάκριβου κοσμικού εστιατορίου. Αλήθεια τι τους επιφυλάσσει αυτή η τυχαία συνάντηση και ανασύρουν αγγέλους για αυτοπροστασία;
Απελπισμένες, αδικαίωτες, αστείες, θα πουν την ιστορία τους, θα ψηλαφίσουν παλιά τραύματα και καινούργιες επιθυμίες , θα ξεκλειδώσουν ξεχασμένες αναμνήσεις και θα ονειρευτούν αναγνωρίζοντας η μια στα γέλια και στα δάκρυα της άλλης, κάτι απ’ τον κρυφό τους εαυτό. Άραγε οι άγγελοι είναι μόνο για τους φοβισμένους; Κι ύστερα; Ύστερα τις περιμένει ο δρόμος. Με καινούργιο βήμα αυτή τη φορά!
θεατρο NOŪS
Η Ελληνική Εταιρία Παραγωγής Θεάτρου «ΦΩΤΟΝΙΟ ΤΕΧΝΗΣ ΚΑΙ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ» θα παρουσιάσει το έργο «Ακανθώδης» σε κείμενο και σκηνοθεσία Ζαχαρούλας Χρόνη από την Πέμπτη 14 Μαρτίου και κάθε Πέμπτη στις 21:00 στην σκηνή του θεάτρου NOŪS.
Η παράσταση μιλά για τη γυναικοκτονία και το βαθύ πατριαρχικό αποτύπωμα που επηρεάζει ακόμα και ασυναίσθητα ένα μεγάλο μέρος της κοινωνίας.
Ο κεντρικός άξονας της ιστορίας ακολουθεί τα γεγονότα πριν και μετά την δολοφονία της Ίριδας. Η Ίριδα είναι η μικρή αδερφή της Δήμητρας, η οποία βρίσκεται δολοφονημένη στο σπίτι της. Από εκείνη την ημέρα και μετά η ζωή της Δήμητρας αλλάζει, προσπαθεί με κάθε τρόπο να διαχειριστεί το πένθος, την θλίψη και τα αμέτρητα ερωτήματα γύρω από τον φόνο. Προσπαθώντας να βρει τον δολοφόνο, ξετυλίγει την κάθε ανάμνηση με την αδελφή της και ψάχνει για το οποιαδήποτε στοιχείο έχει αφήσει εκείνη πίσω.
Η πορεία της έρευνας της θα φέρει στο φως μυστικά που συνδέουν τις ζωές και των δυο τους, καθώς και ανθρώπων που τους σημάδεψαν. Η αποκάλυψη δεν θα αργήσει να έρθει, μια αποκάλυψη που θα τραντάξει συθέμελα την ζωή της Δήμητρας και μέσα από αυτή την αλήθεια θα καλεστεί να αποδώσει δικαιοσύνη για το χαμό της αδελφής της όσο και να συμφιλιωθεί και να συγχωρέσει το άγνωστο παρελθόν της. Ερμηνεία: Κωνσταντίνα Βαρβαρήγου, Αλέξανδρος Ιωαννίδης, Φανή Γεωργάκη
FAUST
Η παράσταση Οι Τρεις Αδελφές (στη σπηλιά της Εκάτης) στο FAUST προσεγγίζει το έργο του Α.Τσέχωφ και τη διαδρομή των ηρωίδων του ως μια διαβατήρια τελετή. Συνδέει τα τσεχωφικά πρόσωπα με διαφορετικές εκδοχές του αρχέτυπου των τριών γυναικών αδελφών (Τρεις Μάγισσες, Τρεις Μοίρες, Τρεις Χάριτες) καθώς και με την τρίμορφη Εκάτη, και διερευνά τη σχέση μας με το χρόνο και το πεπρωμένο, με το νόημα της ζωής και την αναζήτηση της ευτυχίας, με τη θηλυκή αρχή, το άγνωστο και το μυστικό.
Οι Τρεις Αδελφές ασφυκτιούν σε ένα τόπο και σε ένα παρόν που δεν τους επιτρέπει να υπάρξουν ολοκληρωμένες, να αξιοποιήσουν τις γνώσεις τους και να ζήσουν. Αδυνατούν να συμφιλιωθούν με το χρόνο που περνάει, τη νεότητα και την ομορφιά που χάνονται και τη μνήμη που εξασθενεί. Ονειρεύονται την ευτυχία και ελπίζουν να τη βρουν σε κάποια μελλοντική επιστροφή στη δική τους γη της επαγγελίας, στη Μόσχα. Οι συνθήκες της ζωής τους όμως όλο και χειροτερεύουν και τις οδηγούν σε μια σκληρή δοκιμασία, σε μια δύσκολη μετάβαση και στη συνειδητοποίηση πως «η ευτυχία δεν είναι τόπος».
Η παράσταση Οι Τρεις Αδελφές (στη σπηλιά της Εκάτης) εστιάζει στην πνευματική διαδρομή των τσεχωφικών τριών γυναικών, στις εσωτερικές συγκρούσεις και στις πολλαπλές μεταμορφώσεις τους. Ένας άνδρας τις συνοδεύει στην κατάβαση τους στην «σπηλιά της Εκάτης» και τις στηρίζει στο πέρασμα τους από το σκοτάδι στο φως και στον αναγεννημένο τους εαυτό. Η φιλοσοφία του για το σκοπό της ζωής και οι προφητείες του για ένα μέλλον φωτεινό εμπνέουν στις τρεις γυναίκες μια νέα στάση ζωής με αίσθημα ευθύνης απέναντι στις μελλοντικές γενιές. Ερμηνεύουν (αλφαβητικά): Λυσάνδρα Αναστασοπούλου, Μάιρα Γραβάνη, Αλίκη Στενού, Δημήτρης Τσιάμης
θέατρο Χώρος
Η εταιρεία θεάτρου OneTwoFree παρουσιάζει για πρώτη φορά στο ελληνικό κοινό το έργο «Το σώμα της γυναίκας ως πεδίο μάχης» του Ματέι Βισνιέκ στο θέατρο Χώρος, από 13 Μαρτίου έως 25 Απριλίου, σε σκηνοθεσία Στέλιου Πατσιά.
Δύο γυναίκες με διαφορετικό πολιτισμικό υπόβαθρο συναντιούνται στον απόηχο του εθνοτικού πολέμου της Βοσνίας. Η Κέιτ, μια Αμερικανίδα ψυχολόγος γνωρίζει τη Ντόρα, θύμα γενοκτονικού βιασμού. Μέσα από ένα κολλάζ πραγματικών και φανταστικών εικόνων και καταστάσεων ξετυλίγεται η ιστορία των δύο αυτών γυναικών και ο αγώνας τους να ξεπεράσουν τη φρίκη, τα τραύματα του πολέμου καθώς και τα προσωπικά τους αδιέξοδα.
Η κεντρική θεματολογία του έργου είναι ο πόλεμος, και δυστυχώς παραμένει τραγικά επίκαιρη. Παράλληλα ,αναδύονται η εθνικιστική τρέλα, η μισαλλοδοξία, ο βιασμός ως πολεμικό όπλο, ο ρατσισμός, η μετανάστευση, η βία αλλά και η αλληλεγγύη, η πίστη στον άνθρωπο και το θαύμα της ζωής που δεν είναι άλλο από τη γέννηση. Με τις Νικόλ Δημητρακοπούλου και Σοφία Παλάντζα
ΚΕΤ
Ιώ – Εκείνη με την Νατάσα Παπανδρέου στο ΚΕΤ. Σκληρός, καθημερινός, αστείος, τρυφερός, αποτελούμενος από θραύσματα μνήμης και σελίδες προσωπικού ημερολογίου, ο θεατρικός μονόλογος “Ιώ – Εκείνη” είναι ο σημερινός λόγος μιας γυναίκας που θυμάται, αναμοχλεύει, προσπαθεί, διαπραγματεύεται, σκέφτεται, πονάει, χαμογελάει, θυμώνει, έχει στόχους. Στη συνθήκη μιας δημόσιας ομιλίας η ηρωίδα, έχοντας υπάρξει θύμα έμφυλης βίας, ακροβατεί ανάμεσα στον λόγο και τη μουσική, ενώ επικαλείται τη φιγούρα της καταδιωκόμενης και περιπλανώμενης Ιώς για να βρει τη δύναμη να φτάσει στο τέλος της διαδρομής της, να γεφυρώσει το χάσμα, να συνεχίσει να αναπνέει.