Αυτή η σύμπραξη Βελόπουλου, Νατσιού, Ζωής και Κασσελάκη, με αφορμή την προανακριτική για τα Τέμπη, θα καταγραφεί στις σκοτεινές σελίδες του Ελληνικού Κοινοβουλίου.
Θα μείνει κυρίως στην Ιστορία ως η ύστατη, απελπισμένη και ανόητη προσπάθεια 32 βουλευτών της άκρας Δεξιάς και της άκρας Αριστεράς να συνασπιστούν για να εκμεταλλευτούν πολιτικά ένα δυστύχημα. Αφού διαψεύστηκαν όλες οι θεωρίες συνωμοσίας που επί μήνες πλάσαραν για τα Τέμπη, αφού άδικα ξεσήκωσαν μια ολόκληρη κοινωνία με ψέματα για ξυλόλια και εξαφανισμένα βαγόνια, έπαιξαν το τελευταίο τους χαρτί: Ζήτησαν να παραπεμφθεί ο πρωθυπουργός για... εσχάτη προδοσία!
Θα μου πείτε ότι πρόκειται για φαιδρή πρόταση που δεν στέκει - και φυσικά απορρίφθηκε στη Βουλή. Ότι είναι μια ακόμη γραφικότητα της έξαλλης αντιπολίτευσης. Σύμφωνοι, εξάλλου κανείς δεν μπαίνει πλέον σοβαρά στη συζήτηση για τις κατηγορίες που έχουν εκτοξεύσει συγγενείς και δικηγόροι για τα Τέμπη. Εμπειρογνώμονες, «ειδικοί» και λοιποί συνωμοσιολόγοι έχουν εξαφανιστεί από προσώπου γης. Μόνο η αντισυστημική αντιπολίτευση (άκρα Δεξιά και άκρα Αριστερά μαζί) επιμένει να στήνεται στην ουρά, πίσω από την Καρυστιανού, και να στηρίζει κάθε ατεκμηρίωτο σενάριο και φαντασίωση.
Ο πρωθυπουργός αποκάλεσε αυτή την αριστερο-δεξιά μανούβρα «χυδαία απόπειρα» ενός «συνεταιρισμού τοξικότητας» που μετατρέπει ένα συλλογικό δράμα σε άθλια πολιτική σκευωρία. Και λίγα τους είπε. Πιο οξύς ο Γιώργος Φλωρίδης, τους αποκάλεσε «συμμαχία των απελπισμένων του ξυλολίου» που έχουν κοινό «το μίσος για τη Δύση, το μίσος για την αντιπροσωπευτική Δημοκρατία και μια μη υποκρυπτόμενη αγάπη για μια ανατολική χώρα» - λέγε με Ρωσία.
Ας ελπίσουμε ότι, με την παραπομπή του θέματος των Τεμπών στη Δικαιοσύνη, κλείνει μια ταραγμένη περίοδος κατά την οποία κυριάρχησε η πολιτική εξαλλοσύνη. Για ένα διάστημα, στις αρχές του 2025, κάποιοι είχαν σχεδόν πιστέψει πως η κυβέρνηση θα ανατρεπόταν, ο Μητσοτάκης θα αποχωρούσε, κάποιος άλλος «εκλεκτός» θα έπαιρνε τη θέση του και το «κίνημα» θα ξαναζούσε μεγάλες στιγμές. Τίποτα από αυτά, φυσικά, δεν συνέβη, τα σχέδια εκτροπής και ανωμαλίας ανατράπηκαν. Η λογική επικράτησε του φρενοκομείου και η σοβαρότητα πήρε ξανά το πάνω χέρι. Πάνω στην ώρα, ευτυχώς, καθώς η παγκόσμια αναταραχή δεν αφήνει περιθώρια για φαιδρότητες.
Τα κόμματα που ακολούθησαν τον δρόμο της υπερβολής στο ζήτημα των Τεμπών έχασαν. Πληρώνουν το τίμημα της αναξιοπιστίας διότι στήριξαν τις ψεκασμένες θεωρίες και διέσπειραν ψέματα και συκοφαντίες επικίνδυνα για τη Δημοκρατία μας. Κυρίως ΣΥΡΙΖΑ και Νέα Αριστερά αποδείχθηκαν κατώτεροι των περιστάσεων, νοσταλγοί της προηγούμενης περιόδου με κρεμάλες στο Σύνταγμα και οπαδοί μιας τοξικής ατζέντας που διχάζει την κοινωνία. Δυστυχώς, ούτε το ΠΑΣΟΚ απέφυγε την τοξικότητα, την υπονόμευση της Δικαιοσύνης και τα χυδαία σενάρια περί ξυλολίου. Ενώ και η Ζωή έχει αρχίσει ραγδαία να «ξεφουσκώνει». Οι δημοσκοπήσεις επιβεβαιώνουν όλα τα παραπάνω πολιτικά συμπεράσματα.
Το μείζον είναι να κλείσει εδώ ο κύκλος του τραύματος που δοκίμασε τις αντοχές της ελληνικής κοινωνίας, αλλά και της Δικαιοσύνης. Να τελειώσει η μεθοδική προσπάθεια εκμετάλλευσης τραγωδίας και πένθους των τελευταίων μηνών. Στην οποία προσπάθεια, φυσικά, έβαλαν πρόθυμα πλάτη πολιτικοί, παράγοντες, μιντιάρχες και διάφοροι παρατρεχάμενοι ρεπόρτερ. Ως και ο Αντώνης Σαμαράς απόλαυσε το πεντάλεπτο δημοσιότητας που του αναλογούσε στη Βουλή μιλώντας για «αδήλωτο ξυλόλιο». Και όταν η ξυλολιάδα κατέρρευσε, εκείνος άλλαξε απτόητος ρεπερτόριο, όπως φάνηκε από το αντιευρωπαϊκό και φιλορωσικό κήρυγμα που έκανε μαζί με τον Καραμανλή, στο Πολεμικό Μουσείο. Ενθουσιάζοντας τους Λαλιώτη και Τζουμάκα (που ήταν παρόντες), αλλά και τον Βελόπουλο, που τους καλωσόρισε στις θέσεις της Ελληνικής Λύσης! Όταν οι νυν αποδεικνύονται ανίκανοι να ρίξουν τον Μητσοτάκη, επιστρατεύονται οι (απελπισμένοι) τέως.