Είδα πρόσφατα τον Γάλλο υπουργό Οικονομικών Μπρουνό Λεμέρ να ωρύεται για την καθυστέρηση που παρουσιάζει το Ταμείο Ανάκαμψης της ΕΕ, το οποίο δεν έχει ακόμη ξεκινήσει να μοιράζει τα 750 δισ. ευρώ για την επανεκκίνηση της ευρωπαϊκής οικονομίας, μετά την πανδημία.
Τα σκέφτομαι όλα αυτά γιατί αύριο (27 Απριλίου 2021) η Ελλάδα ετοιμάζεται να υποβάλει στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή και επίσημα το Εθνικό Σχέδιο Ανάκαμψης και Ανθεκτικότητας. Θα εισπράξει 72 δισ. ευρώ σε βοήθεια και δάνεια, «το μεγαλύτερο ποσό που έλαβε ποτέ από την ένταξή της στην ευρωπαϊκή οικογένεια», που λέει και ο Σταϊκούρας. Είμαστε στην ώρα μας, έχουμε έτοιμες τις μελέτες και τις προτάσεις και περιμένουμε τα χρήματα.
Αλλά η Ευρώπη καθυστερεί τραγικά και το υπερόπλο εναντίον της πανδημίας, που ονομάζεται Ταμείο Ανάκαμψης, δεν έχει καν εγκριθεί. «Εγώ υποσχέθηκα στους Γάλλους ότι τα ευρωπαϊκά χρήματα θα έρχονταν στις αρχές Ιουλίου 2021. Και θα ήθελα να μπορέσω να κρατήσω τις υποσχέσεις μου, αλλά και η Ευρώπη να καταλάβει ότι δεν μπορούμε να περιμένουμε, ότι πρέπει να επιταχύνει, η Ιστορία δεν σου χτυπάει την πόρτα δύο φορές. Τώρα είναι η στιγμή, όχι το 2022 και το 2023. Οι Κινέζοι και οι Αμερικανοί θα μας ξεπεράσουν», έλεγε, έξαλλος, ο Λεμέρ. Πόσο πιο απλά και έξω από τα δόντια να τα φωνάξει;
Και πράγματι, την ώρα που ο Τζο Μπάιντεν ανακοίνωσε πακέτο στήριξης 1,9 τρισ. δολαρίων (εγκρίθηκε από το Κογκρέσο σε χρόνο «ντε τε») για την επανεκκίνηση της αμερικανικής οικονομικής μηχανής, η Ευρώπη τρενάρει απελπιστικά. Δείχνει ανίκανη, για μια ακόμη φορά, να πάρει γρήγορες αποφάσεις ώστε να εκταμιευθούν τα χρήματα του Ταμείου Ανάκαμψης -τα οποία μοιάζουν, βέβαια, μηδαμινά μπροστά στα δισ. που ξοδεύουν ΗΠΑ και Κίνα για να βρεθούν ξανά σε προνομιακή θέση έναντι των αντιπάλων.
Το περιγράφω συνοπτικά: Για να κατανείμει το Ταμείο τα λεφτά στα 27 κράτη-μέλη της ΕΕ, προϋπόθεση είναι να τα δανειστεί. Για να δανειστεί έως 750 δισ., όπως ορίζει η 2020/2053 απόφαση του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου, πρέπει πρώτα να εγκριθεί από τα Κοινοβούλια των κρατών-μελών. Όμως η Γερμανία και άλλες εννέα χώρες καθυστερούν να δώσουν την έγκρισή τους: Η Ολλανδία, η Αυστρία, η Ιρλανδία, η Φινλανδία, η Ρουμανία, η Εσθονία, η Λιθουανία, η Ουγγαρία και η Πολωνία δεν δίνουν το οκ. Επιπλοκές μπορεί να υπάρξουν στις δύο τελευταίες, οι οποίες ανήκουν στη λεγόμενη ομάδα των τεσσάρων «φειδωλών» χωρών που διαφωνούν ανοιχτά. Καλά ξεμπερδέματα!
Προς το παρόν, το Ταμείο Ανάκαμψης έχει εγκριθεί από τα κοινοβούλια 16 χωρών, μεταξύ των οποίων η Ελλάδα. Πρόκειται για ένα ιστορικής σημασίας «χρηματοδοτικό πακέτο», με το οποίο, αν αξιοποιηθεί αποτελεσματικά, η ελληνική οικονομία θα μπορέσει να ανακάμψει ταχύτερα και με μεγαλύτερο δυναμισμό, για την επίτευξη υψηλής, διατηρήσιμης, έξυπνης και χωρίς αποκλεισμούς ανάπτυξης.
Βέβαια, θα μου πείτε, μόλις εγκριθούν αυτά τα χρήματα και ξεκινήσει η διανομή τους στην ελληνική οικονομία, θα βρεθούμε αντιμέτωποι με το ελληνικό παράδοξο: ΣΥΡΙΖΑ και ΚΚΕ ετοιμάζονται να παίξουν το τελευταίο τους χαρτί προκειμένου να βγει ο κόσμος στο πεζοδρόμιο. Η αριστερή αντιπολίτευση ετοιμάζεται να κηρύξει τον δικό της Ανένδοτο στο πεδίο της οικονομίας, και ο ΣΥΡΙΖΑ προετοιμάζεται να αναγορεύσει το Ταμείο Ανάκαμψης ως το νέο… Μνημόνιο.
Αλλά αυτά μοιάζουν... ανθυπολεπτομέρειες, αν αναλογιστούμε ότι το κακό ξεκινάει από την Ευρώπη. Ενδιαφέρεται πραγματικά για τη θέση της στην παγκόσμια οικονομία, ή η κάθε χώρα θα τραβάει την κουβέρτα αποκλειστικά στο εσωτερικό της;
Η Άνγκελα Μέρκελ ετοιμάζεται για την έξοδό της από την καγκελαρία και αφήνει πίσω της μια Ευρωπαϊκή Ενωση βραδυκίνητη, αδύναμη και απρόθυμη να υπερασπιστεί τη συλλογικότητα και το κοινό καλό. Εδώ ούτε για το Sofagate, δηλαδή για την τεράστια προσβολή στο πρόσωπο της «εκλεκτής» της, Ούρσουλα φον ντερ Λάιεν, δεν βρήκε να πει μια λέξη υπεράσπισης.