Η μετατροπή της Αγίας Σοφίας από μουσείο σε χώρο ισλαμικής λατρείας ξεσήκωσε τους απανταχού υπερασπιστές της πολιτιστικής κληρονομιάς της ανθρωπότητας.
Γιατί περί αυτού πρόκειται: είναι μνημείο και ως τέτοιο αναγνωρίζεται από όλους, ανεξάρτητα των θρησκευτικών πεποιθήσεών τους.
Για τους χριστιανούς (κυρίως τους ορθόδοξους ) έχει ίσως μεγαλύτερη σπουδαιότητα, καθώς σε αυτήν αναγνωρίζεται το Βυζάντιο και ο πολιτισμός του.
Ήταν λοιπόν αυτονόητη η συγκινητική τοποθέτηση της κυρίας Ελένης Αρβελέρ-Γλύκατζη, βυζαντινολόγου διεθνούς κύρους, ότι τα ψηφιδωτά της Αγίας Σοφίας «δάκρυσαν»!
Όμως, δυστυχώς, βρέθηκαν διάφοροι επιτήδειοι στα (αντι)κοινωνικά μέσα να χλευάσουν, να λοιδορήσουν, να πυροβολήσουν αυτήν τη γενναία κυρία και μεγάλη Ελληνίδα, με ψευτο-πολιτικά επιχειρήματα της πλάκας.
Η κυρία Αρβελέρ δεν είναι απλώς και μόνο μια παγκοσμίου φήμης καθηγήτρια βυζαντινολόγος, αν και αυτό από μόνο του αρκεί για να απολαμβάνει της στοιχειώδους αναγνώρισης και σεβασμού των συμπατριωτών της.
Η κυρία Αρβελέρ έχει θητεύσει πρύτανις παγκοσμίου φήμης πανεπιστημίων, όπως η Σορβόνη (Sorbonne) μεταξύ άλλων, ήταν διευθύντρια του πολιτιστικού κέντρου Beaubourg στο Παρίσι (Centre Culturel Georges Pompidou), θέσεις που ανατίθενται σε πρόσωπα διεθνούς κύρους και αναγνώρισης.
Πέραν της ακαδημαϊκής της αξίας, η κυρία Αρβελέρ συμβούλευε τους Γάλλους προέδρους François Mitterand και Jaques Chirac σε θέματα γεωπολιτικού χαρακτήρα, που κυρίως αφορούσαν τις εξελίξεις στη Μεσόγειο.
Θυμάμαι που μου είχε εξηγήσει την υποστήριξη του προέδρου Mitterand στην Τουρκία στις αρχές της δεκαετίας του ’90, σε αντίθεση με το γενικά φιλοελληνικό ρεύμα των Γάλλων πολιτικών.
Η Γαλλία, μου είπε, δεν θα ήθελε να δει ισλαμιστικά καθεστώτα στα σύνορα της Ευρώπης, όπως παρά λίγο να γινόταν στην Αλγερία, με την άνοδο του φανατικού ισλαμιστικού κινήματος FIS (Front Islamique du Salut - Ισλαμικό Μέτωπο Απελευθέρωσης), το οποίο μετά την επιτυχία του στις δημοτικές εκλογές (54%-Ιούνιος 1990) ετοιμαζόταν να κερδίσει και τις βουλευτικές (η Γαλλία βοήθησε στο να αποτραπεί μια τέτοια εξέλιξη), αν και η χώρα οδηγήθηκε σε πολυετή εμφύλιο πόλεμο.
Έτσι η Γαλλική Προεδρία, θεωρώντας την Τουρκία «ήπιου» ισλαμικού χαρακτήρα, προσπαθούσε να την επιβάλει σαν πρότυπο στον υπόλοιπο ισλαμικό χώρο.
Όμως, δυστυχώς, μετά τρεις δεκαετίες, ο παραλογισμός και η αλαζονεία του Τούρκου προέδρου διέψευσαν παταγωδώς αυτές τις προβλέψεις.
Όποιες και να ήταν και να είναι οι γεωπολιτικές εξελίξεις, δεν αναιρούν το κύρος και την αξία της κυρίας Αρβελέρ, καθώς και το γεγονός ότι τιμούσε και εξακολουθεί να τιμά το όνομα της Χώρας μας ανά την Υφήλιο!
Είναι λοιπόν κρίμα, αυτή η τόσο σημαντική Ελληνίδα, να γίνεται αντικείμενο χλευασμού και υβριστικών σχολίων από οποιονδήποτε συμπατριώτη μας!
Είναι απλά έλλειψη πατριωτικού πολιτισμού!
*O Νίκος Μπάρδης είναι πρώην Διευθ. VEOLIA, πρώην Διευθ. Σύμβουλος ΕΥΔΑΠ