Συζητήσεις επί συζητήσεων διεξάγονταν το περασμένο φθινόπωρο στο Σύριζα για το περίφημο συνέδριο του κόμματος και για το πόση σημασία αυτό θα είχε για την πολυπόθητη ανάκαμψη της αξιωματικής αντιπολίτευσης.
Όπως έλεγε τον περασμένο Σεπτέμβριο ο Διονύσης Τεμπονέρας, στο συνέδριο του Σύριζα θα έπρεπε να αποτυπωθούν τα ιδεολογικά ζητήματα του κόμματος, δηλαδή ακριβώς το πολιτικό στίγμα, η φυσιογνωμία, η ταυτότητα, η στρατηγική και οι προτεραιότητες. Αντ' αυτού, η κομματική σύναξη του Σύριζα στο Νέο Φάληρο εξελίχθηκε σε μια κακοπαιγμένη μπουρλέσκ παράσταση πολιτικού θεάτρου.
Ο Στέφανος Κασσελάκης ανάλωσε τις παρεμβάσεις του στο απλοϊκό αφήγημα πως είναι έτοιμος να εκτοξεύσει τον Σύριζα στην κορυφή και κάποιοι υπονομευτές μέσα στο κόμμα τον εμποδίζουν. Πρόκειται για μια εύκολη δικαιολογία για τη δημοσκοπική καθίζηση του κόμματος. Είναι όμως πραγματικά οι φωνές κριτικής των παλαιών στελεχών του Σύριζα που ευθύνονται για την υποχώρηση της πολιτικής επιρροής του κόμματος ή η έλλειψη καθαρού πολιτικού λόγου και συγκροτημένου προγράμματος απέναντι στην πανθομολογούμενη ηγεμονία της Νέας Δημοκρατίας και του Κυριάκου Μητσοτάκη;
Ο Αλέξης Τσίπρας αποφάσισε την Πέμπτη να σπάσει τη βουδιστική σιωπή του, ζητώντας “ανανέωση της εμπιστοσύνης” των μελών του Σύριζα στον Στέφανο Κασσελάκη, ώστε ο νέος Πρόεδρος να δώσει “τις δικές του απαντήσεις” και να θέσει ερωτήματα. Ο τέως Πρόεδρος του Σύριζα ισχυρίστηκε ότι έσπασε τη σιωπή του επειδή βλέπει πως “αν συνεχίσουμε έτσι, οδηγούμαστε με μαθηματική ακρίβεια στο κενό”. Το κενό όμως στο κόμμα του το άνοιξε ο ίδιος με τον τρόπο που δρομολόγησε τις εσωκομματικές διαδικασίες στο Σύριζα και τον ψευδή ισχυρισμό ότι ανέλαβε “στο ακέραιο την ευθύνη της ήττας”.
Η απόρριψη τελικά από τους συνέδρους της πρότασης του Αλέξη Τσίπρα για νέες εκλογές ηγεσίας αποτελεί την τελευταία μάλλον πράξη απογαλακτισμού της βάσης του Σύριζα από τον ιστορικό του αρχηγό. Είναι χαρακτηριστικό ότι η πρόταση ακύρωσης των νέων εκλογών ήρθε από τον εξάδερφό του και τον μέχρι πρόσφατα πιο πιστό του συνοδοιπόρο και φίλο τον Νίκο Παππά. Είναι πλέον ξεκάθαρο ότι η πλειοψηφία των οπαδών του Σύριζα θέλουν να αλλάξουν σελίδα και έχουν ποντάρει τα χαρτιά τους στις επικοινωνιακές ικανότητες του “μεσσία” Στέφανου Κασσελάκη. Η θεσμική ανάγκη για την ύπαρξη κομματικών οργάνων με ουσιαστική λειτουργική έχει πλέον παραμεριστεί από το ανδρεοπαπανδρεϊκής έμπνευσης δόγμα “δεν κυβερνά κανένας θεσμός, παρά μόνο ο λαός”.
Η χώρα όμως έχει προχωρήσει αρκετά από τα λαϊκιστικά πρότυπα των προηγουμένων δεκαετιών. Οι πολίτες κάηκαν από τους “μεσσίες” που θα έσκιζαν τα μνημόνια με ένα νόμο και ένα άρθρο, και πλέον αναζητούν ρεαλιστικές πολιτικές λύσεις και απτά αποτελέσματα. Εκεί πλέον κρίνεται η πολιτική ηγεμονία και σε αυτό το πεδίο ο Κυριάκος Μητσοτάκης έχει καταφέρει να πείσει την πλειοψηφία της κοινωνίας πως έχει συγκεκριμένο σχέδιο και ρεαλιστικούς στόχους. Για όσο καιρό ο Σύριζα θα αναλίσκεται σε αναζήτηση πολιτικού στίγματος και εναλλακτικής κυβερνητικής πρότασης, η ηγεμονία της ΝΔ και του Κυριάκου Μητσοτάκη θα παραμένει αδιαμφισβήτητη.
Το θέαμα που παρουσίασε την τελευταία εβδομάδα ο Σύριζα αποτελούν υποτίμηση της ουσίας της πολιτικής. Σε αυτό το σημείο έχει δίκιο ο Αλέξης Τσίπρας λέγοντας πως “η κρίση στο Σύριζα δημιουργεί συνθήκες απουσίας αντιπολίτευσης”. Ο Νίκος Ανδρουλάκης από την πλευρά του προσπαθεί να καλλιεργήσει την ψευδαίσθηση ότι η πιθανή κατάληψη της δεύτερης θέσης στις ευρωεκλογές από το ΠΑΣΟΚ θα το καταστήσει de facto αξιωματική αντιπολίτευση. Οι αριθμητικοί συσχετισμοί όμως στη Βουλή είναι δύσκολο να αλλάξουν στις 9 Ιουνίου. Εκτός και εάν το αποτέλεσμα των ευρωεκλογών οδηγήσει στην οριστική διάλυση του Σύριζα. Μετά το θέαμα πάντως που είδαμε το Σαββατοκύριακο στο γήπεδο του Τάε Κβον Ντο στο Φάληρο τίποτε πλέον δεν μπορεί να αποκλειστεί. Ακόμη και όλος αυτός ο αγώνας να έγινε για ένα πουκάμισο αδειανό, για έναν Στέφανο.