«Το μήνυμα της σημερινής Ημέρας Μνήμης συνοψίζεται σε δύο μόνο λέξεις: ''ποτέ ξανά''»τονίζει ο υπουργός Παιδείας Κυριάκος Πιερρακάκης με αφορμή την επέτειο της μνήμης του Ολοκαυτώματος.
Ο Κυριάκος Πιερρακάκης ανέφερε στο μήνυμά του:
«Αγαπητές μαθήτριες, αγαπητοί μαθητές,
Αγαπητές και αγαπητοί εκπαιδευτικοί,
Η Διεθνής Ημέρα Μνήμης των Θυμάτων του Ολοκαυτώματος και Ημέρα Μνήμης των Ελλήνων Εβραίων Μαρτύρων και Ηρώων του Ολοκαυτώματος μάς θυμίζουν την πιο σκοτεινή σελίδα της ανθρώπινης ιστορίας. Η «τελική λύση» οδήγησε σε φριχτό θάνατο περισσότερους από έξι εκατομμύρια Εβραίους, αποδεικνύοντας σε πόσο αποτρόπαιες πράξεις μπορούν να οδηγήσουν τον άνθρωπο ο αντισημιτισμός, ο ρατσισμός, η μισαλλοδοξία και ο τυφλός φανατισμός.
Η Ελλάδα πλήρωσε τον δικό της «φόρο αίματος» στα στρατόπεδα συγκέντρωσης. Περίπου 60.000 Έλληνες Εβραίοι, δηλαδή σχεδόν το 86% του πληθυσμού της αρχαιότερης εβραϊκής κοινότητας της Ευρώπης, εξοντώθηκαν από τους Ναζί. Αποτελεί εθνικό και ηθικό μας χρέος να συνεχίσουμε να τιμούμε τη μνήμη τους και να θωρακίζουμε τους συμπολίτες μας απέναντι στον αντισημιτισμό και τον ρατσισμό που απειλούν τη δημοκρατία. Σε αυτή την ανάγκη θα απαντά και το Εθνικό Σχέδιο για την καταπολέμηση του αντισημιτισμού, το οποίο συντάσσει το Υπουργείο Παιδείας, Θρησκευμάτων και Αθλητισμού.
Μέσα σε αυτή τη μαύρη επέτειο, ξεχωριστή αναφορά αξίζουν οι «Δίκαιοι των Εθνών», όσοι, δηλαδή συνέδραμαν τους Εβραίους συμπολίτες τους, σώζοντάς τους από τα στρατόπεδα συγκέντρωσης. Οι πάνω από 350 Έλληνες «Δίκαιοι των Εθνών» λαμπρύνουν την ιστορία της πατρίδας μας και αποτελούν παράδειγμα προς μίμηση για κάθε μία και καθέναν από εμάς.
Το μήνυμα της σημερινής Ημέρας Μνήμης συνοψίζεται σε δύο μόνο λέξεις: «ποτέ ξανά». Και είναι ένα μήνυμα που ακόμα και σήμερα, σχεδόν οκτώ δεκαετίες μετά τη φρίκη του Ολοκαυτώματος, εξακολουθεί να αφορά στο «εδώ» και στο «τώρα». Αφορά σε κάθε απροκάλυπτη απόπειρα αμφισβήτησης του Ολοκαυτώματος, αλλά, κυρίως, σε κάθε συγκαλυμμένη προσπάθεια σχετικοποίησης και υποτίμησής του. Και είμαστε εμείς – όλοι μαζί μα και ο καθένας ξεχωριστά – που οφείλουμε να εντοπίζουμε και να στεκόμαστε ανάχωμα σε κάθε «αυγό του φιδιού».