Τη δική του θέση για τις εξελίξεις μετά την κρίσιμη συνεδρίαση της Κεντρικής Επιτροπής της Νέας Αριστεράς αποφάσισε να μοιραστεί ο πρόεδρος του κόμματος Αλέξης Χαρίτσης.
Ο πρώην υπουργός των κυβερνήσεων Τσίπρα και πρόεδρος της Νέας Αριστεράς αποφάσισε να δημοσιοποιήσει την δική του οπτική για τα γεγονότα της κρίσιμης συνεδρίασης της Κ.Ε του κόμματος που διεξήχθη το Σαββατοκύριακο και οδήγησε το νεοπαγές κόμμα της Αριστεράς σε μια νέα εσωτερική κρίση.
Ως γνωστόν, κατά τη διάρκεια της συνεδρίασης ο Αλέξης Χαρίτσης με την υποστήριξη των κορυφαίων στελεχών του κόμματος κατέθεσε στο σώμα τη δική του πρόταση για το μέλλον του κόμματος που περιλαμβάνει μια στρατηγική σύγκλισης με τις υπόλοιπες προοδευτικές δυνάμεις , χωρίς αστερίσκους και περιορισμούς. Πρόταση που τελικά απορρίφθηκε, καθώς θεωρήθηκε προάγγελος της συνεργασίας με το κόμμα που ενδέχεται να ιδρύσει ο Αλέξης Τσίπρας που ως γνωστόν παραμένει κόκκινο πανί για ορισμένα στελέχη της Νέας Αριστεράς που παλαιότερα αποτελούσαν την εσωκομματική αντιπολίτευση στον Τσίπρα όταν αυτός ήταν πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ.
Στον αντίποδα ο Γ.Γ του κόμματος και εκπρόσωπος τύπου των κυβερνήσεων Τσίπρα κατά την πρώτη περίοδο της διακυβέρνησης του ΣΥΡΙΖΑ Γαβριήλ Σακελλαρίδης αντέτεινε μια εναλλακτική πρόταση συνεργασίας με τα κόμματα της ριζοσπαστικής Αριστεράς και κυρίως με το Μέρα25.
Η συζήτηση στο κεντρικό όργανο που πήρε διαστάσεις ταυτοτικής φύσεως και ώθησε τα πράγματα στα άκρα, καθώς η πλειοψηφία αντιμετώπισε με καχυποψία την πρόταση του προέδρου επειδή την εξέλαβε ως μια πρόταση που περιλαμβάνει και συνεργασία με το ενδεχόμενο κόμμα Τσίπρα.
Η πλευρά του Αλέξη Χαρίτση και της Έφης Αχτσιόγλου τάχθηκε υπέρ της ευρύτερης συνεννόησης των προοδευτικών δυνάμεων, προτείνοντας τη δημιουργία ενός κοινού ψηφοδελτίου που θα ενώνει τη «Πληθυντική Αριστερά» και τις αντίστοιχες δυνάμεις με στόχο να ανατραπεί η κυβερνητική πολιτική του Κυριάκου Μητσοτάκη.
Ως γνωστόν, ο Χαρίτσης έχει εκφραστεί πολλές φορές υπέρ της ιδέας ενός Λαϊκού Μετώπου κατά τα γαλλικά πρότυπα, το οποίο θα συγκεντρώσει δυνάμεις απέναντι στη Δεξιά.
Αντίθετα, η ομάδα Σακελλαρίδη, που υποστηρίζεται και από πρώην υπουργούς του ΣΥΡΙΖΑ, όπως ο Ευκλείδης Τσακαλώτος, ο Νίκος Φίλης και γενικότερα από τα στελέχη της πρώην ομάδας «ομπρέλα», επιδιώκει μια καθαρόαιμη αριστερή πολιτική γραμμή, απορρίπτοντας τη διεύρυνση και την εξωστρέφεια, όπως αυτή προτείνεται από τη «γραμμή Χαρίτση». Σε αυτούς πρέπει να προστεθούν και τα μέλη της Κ.Ε που εξέφρασαν κατά τη διάρκεια των εργασιών της και την άποψη πως η Νέα Αριστερά οφείλει να εμμείνει στη στρατηγική της αυτόνομης πορείας.
Στην καρδιά της διαμάχης μπήκε και το ζήτημα του εσωκομματικού δημοψηφίσματος, που πρότεινε ο Χαρίτσης ως μέσο επίλυσης της κρίσης και λήψης απόφασης για τις εκλογικές συνεργασίες. Ωστόσο, όπως προαναφέρθηκε η πρόταση απορρίφθηκε από το σώμα της Κεντρικής Επιτροπής, δίνοντας μια προσωρινή νίκη στην ομάδα Σακελλαρίδη.
Συνεπώς, η εικόνα της επικείμενης διάσπασης του κόμματος που προέκυψε μετά την έντονη αντιπαράθεση και η αδυναμία σύγκλισης ανάμεσα στα δύο στρατόπεδα, ανάγκασε τον πρόεδρο του κόμματος να παρέμβει δημόσια εκφράζοντας την αγωνία του για το μέλλον.
Ειδικότερα, πηγές με καλή γνώση των πραγμάτων μιλώντας στο iefimerida υποστήριξαν πως από τη στιγμή που είδαν το φως της δημοσιότητας τα γεγονότα στην Κ.Ε υπήρξε ένας ορυμαγδός μηνυμάτων από απλά μέλη του κόμματος που εξέφραζαν την αγωνία τους, ζητώντας από την ηγεσία του κόμματος να βρει μια λύση έτσι ώστε να αποφευχθεί η διάσπαση.
Αυτό ήταν που παρακίνησε και τον Αλέξη Χαρίτση να πάρει την απόφαση να τοποθετηθεί δημόσια, «σπάζοντας ένα ταμπού για την Αριστερά» , όπως επεσήμανε στο iefimerida άνθρωπος του περιβάλλοντος του. «Μέχρι σήμερα η κομματική παράδοση στην Αριστερά επέβαλε στην ηγεσία της να μην σχολιάζει δημόσια όσα λαμβάνουν χώρα μέσα στις κλειστές θύρες των κομματικών οργάνων», θα εκμυστηρευτεί η ίδια πηγή.
Ωστόσο , όπως επισημαίνεται, ο κ. Χαρίτσης ήθελε να αυτόν τον τρόπο να στείλει και ένα μήνυμα ελπίδας σε όλους όσοι εξέφρασαν τα τελευταία εικοσιτετράωρα την άποψη πως οι κομματική μηχανισμοί και η γραφειοκρατία μπαίνουν για ακόμη μια φορά εμπόδιο στην ανασύνταξη του ευρύτερου προοδευτικού χώρου.
Με τα βλέμματα στραμμένα στο προγραμματικό συνέδριο της Νέας Αριστεράς
Τώρα, όλα τα βλέμματα των ανθρώπων της Νέας Αριστεράς είναι στραμμένα στο προγραμματικό συνέδριο του κόμματος που πρόκειται να λάβει χώρα στα τέλη Ιανουαρίου. Δεν αποκλείεται όμως , να υπάρξουν εξελίξεις και νωρίτερα , καθώς η πλευρά Χαρίτση σταθμίζει τα γεγονότα και πιθανά να προχωρήσει πριν το συνέδριο στην συλλογή υπογραφών για την διεξαγωγή εσωκομματικού δημοψηφίσματος με σκοπό την ανατροπή της απόφασης της Κ.Ε.
Βέβαια, η συγκεκριμένη εξέλιξη δεν θα πρέπει να θεωρείται δεδομένη, μια και υπάρχει η άποψη ανάμεσα στα στελέχη της προεδρικής παράταξης πως η ενδεχόμενη διεξαγωγή ενός δημοψηφίσματος θα μπορούσε να βαθύνει ακόμη περισσότερο το χάσμα ανάμεσα στις δύο πλευρές και να επιτείνει το αδιέξοδο.
Η ανάρτηση Χαρίτση
*Αλέξης Χαρίτσης: “Η (Νέα) Αριστερά σε σταυροδρόμι”*
Στην Αριστερά, ιστορικά, υπάρχουν δύο αποκλίνουσες προσεγγίσεις για το ποια πρέπει να είναι η στάση της σε στιγμές κρίσης.
Η πρώτη επιμένει στη λογική της αυτόνομης πορείας και σε έναν σκληρό πυρήνα ιδεολογικών και πολιτικών αναφορών. Κατά κανόνα, είναι μια στάση περιχαράκωσης και αναδίπλωσης στο όνομα των αντίξοων συνθηκών.
Η δεύτερη αναζητεί τη διέξοδο σε μέτωπα με όμορες ιδεολογικά κοινωνικές και πολιτικές δυνάμεις. Κατά κανόνα, είναι μια στάση που προκύπτει από τη λογική του κατεπείγοντος. Αυτά που μας ενώνουν, είναι περισσότερα από αυτά που μας χωρίζουν.
Αυτές οι δύο γραμμές βρίσκονται σε διάλογο, συγκρούονται και συντίθενται. Αλλά σε κάθε στροφή, μία είναι αυτή που δίνει τον τόνο.
Είναι γνωστό ότι στη Νέα Αριστερά υπάρχουν διαφορετικές απόψεις για το πώς οφείλουμε να κινηθούμε από εδώ και πέρα. Και αυτό είναι απολύτως λογικό και θεμιτό.
Τη δική μου θέση την έχω διατυπώσει ρητά και ανοιχτά. Δεν είναι μόνο προσωπική θέση. Είναι η θέση του ιδρυτικού συνεδρίου της Νέας Αριστεράς: Λαϊκό Μέτωπο με κοινό πρόγραμμα απέναντι στο καθεστώς Μητσοτάκη και στην άνοδο της ακροδεξιάς.
Πιστεύω ακράδαντα ότι αυτή η θέση επικοινωνεί με το βασικό αίτημα των αριστερών και προοδευτικών πολιτών στην Ελλάδα του 2025.
Και πιστεύω, επίσης, ότι εκφράζει και την πλειοψηφία των οργανωμένων μελών της Νέας Αριστεράς.
Ίσως κάνω λάθος. Όμως αυτό είναι κάτι που πρέπει να το διαπιστώσουμε: τι πιστεύουν οι άνθρωποι που παλεύουν για την Νέα Αριστερά.
Το θεωρώ ζήτημα πολιτικής εντιμότητας και κομματικής δημοκρατίας.
Βρισκόμαστε σε μια στιγμή που το κοινωνικό αίτημα είναι η ενότητα των δυνάμεων της πληθυντικής Αριστεράς και του προοδευτικού χώρου συνολικότερα.
Και μόνο μέσα από έναν ευρύ πόλο συσπείρωσης δυνάμεων που θα αντιπαρατεθεί πειστικά με τη Δεξιά, θα μπορέσουν να εκφραστούν και τα πιο δυναμικά, τα πιο ζωντανά στρώματα της ελληνικής κοινωνίας. Όλοι εκείνοι και εκείνες που ασφυκτιούν και αναζητούν διέξοδο, που επιδιώκουν την πολιτική αλλαγή. Οι άνθρωποι κινητοποιούνται και παίρνουν την υπόθεση στα χέρια τους όταν νιώθουν ότι εμφανίζεται μια δύναμη που εκφράζει τα υλικά τους συμφέροντα, επικοινωνεί με τις ιδέες τους, συνδέεται με αιτήματα που συμπυκνώνουν τα μεγάλα διακυβεύματα της εποχής μας και μπορεί να αλλάξει τους συσχετισμούς.
Γι’ αυτό και θεωρώ ότι αυτό που έχει σημασία σήμερα είναι η ενότητα και η ανασυγκρότηση. Με αυτό που λείπει: αιχμές. Εντός αυτού του πόλου προφανώς θα υπάρχουν διαφορετικές απόψεις, τάσεις και ρεύματα. Και εκεί θέλω να δω την Νέα Αριστερά.
Γιατί η Νέα Αριστερά μπορεί να έχει πρωταγωνιστικό ρόλο στην υπόθεση αυτή.
Γιατί έχει προωθημένες προγραμματικές θέσεις.
Γιατί έχει την έγνοια της εφαρμογής της αριστερής πολιτικής στο σήμερα. Στα μεγάλα επίδικα της εποχής μας, στα καθημερινά προβλήματα και τις αγωνίες της κοινωνίας.
Και γι’ αυτό θεωρώ ότι τα μέλη της Νέας Αριστεράς πρέπει να έχουν τη δυνατότητα να εκφράσουν την άποψή τους.
Η πλειοψηφία της Κεντρικής Επιτροπής διαφωνεί.
Ακούω την πολιτική διαφωνία.
Δεν συμφωνώ, αλλά την ακούω.
Νιώθω όμως ότι δεν πρέπει ένα κομματικό παρελθόν που παλαιότερα μας ταλάνισε, γιατί κομματικές δομές αφέθηκαν να μη δουλεύουν, να λειτουργεί τόσο τραυματικά ακόμα ώστε να μας οδηγεί στην αμφισβήτηση της ανοιχτότητας, στην άρνηση της δημοκρατικής συζήτησης, στον συγκεντρωτισμό, στην αυτάρκεια των δομών που δεν ανασαίνουν.
Να ανοίξουμε λοιπόν τη συζήτηση.
Σε τελευταία ανάλυση, σε αυτή την κρίσιμη συγκυρία, την πορεία των πραγμάτων στο κόμμα μας και ευρύτερα στον αριστερό χώρο δεν μπορεί παρά να την καθορίσει η βάση του κόμματος και ο κόσμος της Αριστεράς.
Η απάντηση Σακελλαρίδη
Αργά το βράδυ ο Γαβριήλ Σακελλαρίδης απάντησε στον Αλέξη Χαρίτση. Μέσω της ανάρτησής του, ο γραμματέας της Νέας Αριστεράς καλεί στο Συνέδριο που θα γίνει στις αρχές του επόμενου έτους.
«Στη Νέα Αριστερά έχουμε μία κοινή αγωνία, όλοι και όλες μας. Να συμβάλουμε με τον πιο επιδραστικό τρόπο στην ανατροπή της πολιτικής του Κ. Μητσοτάκη και να δημιουργήσουμε τις προϋποθέσεις εκείνες που η κοινωνία θα μπορέσει να σταθεί ξανά στα πόδια της. Θέλουμε την Αριστερά να δυναμώσει», τόνισε, προσθέτοντας ότι «κανείς μας και καμιά δεν θέλει μία Αριστερά παρατηρητή των εξελίξεων, στον γυάλινο πύργο της ιδεολογικής της καθαρότητας και της μοιρολατρίας. Σε αυτό που εντοπίζεται η διαφωνία είναι στον τρόπο που απαντάμε σε αυτή την πρόκληση».
Ο «ελέφαντας στο δωμάτιο»
Ο γραμματέας, που εκπροσωπεί την πλειοψηφία της Κεντρικής Επιτροπής, υποστηρίζει ότι «το πραγματικό ερώτημα δεν είναι “αν θέλουμε την ενότητα όλου του προοδευτικού χώρου απέναντι στον Μητσοτάκη”. Αυτό είναι ένα εξωραϊσμένο σχήμα για να λειάνει την όψη του πραγματικού ερωτήματος που είναι το εξής: Πιστεύουμε πραγματικά ότι μία συνεργασία της Νέας Αριστεράς με τον σημερινό ΣΥΡΙΖΑ και το - αν τελικά προκύψει - κόμμα του Α. Τσίπρα μπορεί να πετύχει να κινητοποιήσει τον κόσμο απέναντι στην ηγεμονία της Δεξιάς;».
Αυτός, όπως εξηγεί, «είναι ο ελέφαντας στο δωμάτιο για να λέμε τα πράγματα με το όνομα τους. Μπορεί ένα τέτοιο κοινό ψηφοδέλτιο να διαμορφώσει τους όρους για τη δημιουργία μίας νέας πλειοψηφίας; Μπορεί να σημαίνει απάντηση στο καθεστώς του Κ. Μητσοτάκη με αριστερούς όρους;».
Επισημαίνει, επίσης, ότι «μια τέτοια άποψη, παραβλέπει πλήρως την βαθιά κρίση αξιοπιστίας της Αριστεράς και την απαξίωσή της τα τελευταία χρόνια».
Το παράδειγμα του Λαϊκού Μετώπου
Αναφέρεται, μάλιστα, στο παράδειγμα του Λαϊκού Μετώπου του προηγούμενου χρόνου, λέγοντας ότι «αν κάποιος μας έλεγε τότε ότι το Λαϊκό Μέτωπο που αποφάσισε το Συνέδριο της Νέας Αριστερά ήταν ο ΣΥΡΙΖΑ-Προοδευτική Συμμαχία του 2023, και μάλιστα αφού έχει μεσολαβήσει και η περίοδος Κασσελάκη, θα μας φαινόταν αλλόκοτο»
Τέλος, τονίζει τον πρωταγωνιστικό ρόλο του κόμματός του στην ανασυγκρότηση της Αριστεράς και στέλνει το μήνυμα ότι «στη Νέα Αριστερά θα υπερασπιστούμε από κοινού το κόμμα μας, τις λειτουργίες του, τα όργανά του και το καταστατικό του».
Προγραμματικό Συνέδριο της Νέας Αριστεράς
Κλείνει μάλιστα, με την επισήμανση ότι «το 1ο μας Συνέδριο έναν χρόνο πριν ήταν ένα ανοιχτό Συνέδριο, χωρίς αποκλεισμούς. Το ίδιο σώμα εξέλεξε τον Πρόεδρο, την Κεντρική Επιτροπή και ψήφισε τις θέσεις της Νέας Αριστεράς. Στις 22-25 Ιανουαρίου θα γίνει το Προγραμματικό Συνέδριο της Νέας Αριστεράς που θα συζητήσει το Πρόγραμμα και τη στρατηγική του κόμματος. Θα προχωρήσουμε με ενότητα και συντροφικότητα για να απαντήσουμε στις κοινές μας αγωνίες».