Ψηφίστηκε στη βουλή, την Τρίτη, τροπολογία που προβλέπει σοβαρές διοικητικές κυρώσεις και βαριά πρόστιμα σε όσους εμφανίζουν πλαστά πιστοποιητικά, ή σε ανεμβολίαστους ιδιώτες γιατρούς που επιχειρούν να ξεγελάσουν το σύστημα.
Μπράβο, γιατί θέλει πολιτικά κότσια να τα βάλεις με γιατρούς και νοσηλευτές που αποκτούν, με δόλιο τρόπο, ψεύτικα πιστοποιητικά, αδιαφορώντας για την υγεία των υπολοίπων. Αδιαφορώντας για την χώρα, την οικονομία, την πρόοδο όλων μας. Αδιαφορώντας για τη ζωή μας.
Ολόκληρη η αντιπολίτευση για διάφορους λόγους καταψήφισε. ΣΥΡΙΖΑ, Ελληνική Λύση και ΜέΡΑ25 καταψήφισαν, ενώ το ΚΙΝΑΛ απείχε από την ψηφοφορία -αντίστοιχη στάση τήρησε και στην ψήφιση των περιορισμών για τους ανεμβολίαστους γιατρούς στο δημόσιο - και το ΚΚΕ δήλωσε «παρών».
Για το ακραίο-αριστερό κομμάτι της αντιπολίτευσης η στάση αυτή δεν προκαλεί απορία. Δημαγωγοί είναι και λαϊκίζουν. Στα παλιά τους τα παπούτσια το κράτος δικαίου, οι εμβολιασμοί και η πορεία της χώρας. Ψαρεύουν στα θολά νερά των αντιεμβολιαστών και αρνητών. Εκφράζουν την επιτομή του πολιτικού αμοραλισμού, χαιδεύοντας όσους εξαπατούν το κράτος με πλαστά χαρτιά εμβολιασμού. Επιδιώκουν το χάος, επιθυμούν την διαιώνιση της πανδημίας. Με άλλα λόγια, πώς λέγεται το θέατρο ΣΥΡΙΖΑ που κόπτεται δήθεν υπέρ του εμβολιασμού αλλά καταψηφίζει την τροπολογία για τα πλαστά πιστοποιητικά; Λέγεται ζενίθ του λαϊκισμού και ναδίρ της αξιοπρέπειας και του ορθολογισμού.
Πιο σοκαριστική όλων, ωστόσο, είναι η στάση του ΚΙΝΑΛ. Σε δυο μήνες από σήμερα, αυτό το κόμμα θα απευθυνθεί στους Έλληνες πολίτες για να εκλέξει νέο αρχηγό. Στόχος του είναι να απαγκιστρωθεί από τη στασιμότητα και να ξεκολλήσει από το 6-7% στο οποίο βουλιάζει τα τελευταία χρόνια. Φιλοδοξεί να μην είναι «κομπάρσος της Ιστορίας», όπως δήλωσε πρόσφατα η κυρία Γεννηματά, υπονοώντας ότι δεν θέλει να παίξει δευτερό-τριτο ρόλο δίπλα στη ΝΔ ή τον ΣΥΡΙΖΑ. Τότε, πως είναι δυνατόν να κλείνει το μάτι στους αρνητές με τα ψεύτικα χαρτιά, στους πλαστογράφους που δυναμιτίζουν τη δημόσια υγεία και υπονομεύουν το μέλλον της οικονομίας και την επιστροφή στην κανονικότητα; Όσο πιο χαμηλά πέφτουν στην ατζέντα, τόσο το κάστιγνκ της Ιστορίας θα τους πετάει από τη μοιρασιά των ρόλων, δεν το βλέπουν;
Το πρόβλημα του ΚΙΝΑΛ δεν είναι πρόβλημα μεγέθους. Είναι πρόβλημα πολιτικής. Ή μάλλον ανυπαρξίας πολιτικής. Και θα επανέλθω, σε άλλο σημείωμα, για αυτόν τον πολύπαθο χώρο της σκεπτόμενης Κεντροαριστεράς, τόσο απαραίτητο στη δημοκρατία μας, -ειδικά στις διπλές εκλογές που πλησιάζουν- αλλά εντελώς άστεγο.