Διερωτώμαι ποια μαύρη μοίρα πήρε έναν επιτυχημένο επιχειρηματία από το Μαϊάμι, τον Στέφανο Κασσελάκη, και τον πέταξε εδώ πέρα να συγχρωτίζεται με τύπους με τους οποίους δεν έχει εμφανώς καμία σχέση, ούτε -κατά τη γνώμη μου- πρόκειται ποτέ να αποκτήσει.
Και η εν λόγω σχέση επιδεινώνεται συνεχώς, όπως είναι λογικό. Όποιος περνάει πλέον μπροστά από την Κουμουνδούρου ρίχνει και μια παρόλα εναντίον του Κασσελάκη. Έφτασαν στο σημείο να αμφισβητούν το υπαρξιακό για εκείνον θέμα του γάμου ομοφύλων και τεκνοθεσίας, με το επιχείρημα «τι θα λέω στα χωριά στα Σφακιά». Ο ίδιος αντέδρασε αδύναμα, με ηττοπάθεια, ψευτο-απείλησε τον Πολάκη και στη συνέχεια τον έρανε με επαίνους στην Κεντρική Επιτροπή! Παραδόθηκε στη μοίρα του.
Πλέον δεν υπάρχει πρόταση (Σπέτσες), πρωτοβουλία (διαχωρισμός Κράτους-Εκκλησίας) ή έστω χαζοϊδέα (κομματική πειθαρχία) του Κασσελάκη που να μην αποδομείται εκ των έσω και να μην αμφισβητείται από τους ίδιους τους συντρόφους. Ήδη του έκοψαν τις βόλτες με τον Τάιλερ, τα σκυλιά, τις κάμερες και τα γυμναστήρια. Και τον κατάντησαν αγνώριστο και σκυθρωπό στο TikTok, να κάνει ασήμαντες παρεμβάσεις ή να περιφέρεται με την Κουτσούμπα της ΑΝΤΑΡΣΥΑ στους απεργούς της Ακρόπολης.
Όποιος πλέον θέλει να κάνει τον καμπόσο ή τον παράγοντα στην Αριστερά, βγαίνει και «τη λέει» στον Κασσελάκη. Τελευταίο παράδειγμα ο Κούλογλου, που θυμήθηκε τις αφίσες του Τσίπρα για να πλήξει τον νέο αρχηγό. Ακόμη και οι ατυχήσαντες στις εκλογές πρώην ΠΑΣΟΚοι του ΣΥΡΙΖΑ τού κάνουν καθημερινά υποδείξεις για την Κεντροαριστερά. Το παράδοξο είναι ότι αυτοί που βγάζουν γλώσσα ή αδειάζουν τον αρχηγό δεν δέχονται ούτε απλή επίπληξη. Ο Κασσελάκης δέχεται αδιαμαρτύρητα τα χτυπήματα και συνεχίζει business as usual. Δεν είναι, επομένως, μαύρη μοίρα να ακούς τους περιηγητές κομμάτων που ψάχνουν καρέκλα να σου βγάζουν λογύδρια και να μην αντιδράς;
Και είναι απορίας άξιον πόσο θα αντέξει ακόμη ένας απόφοιτος του Κολλεγίου και της Wharton να ηγείται κόμματος που εκδίδει ανακοινώσεις συμπαράστασης υπέρ δέκα τραμπούκων που εισέβαλαν ξημερώματα στο κτίριο διοίκησης του ΕΜΠ και τα έκαναν λαμπόγυαλο.
Τα χειρότερα είναι, φυσικά, όσα δεν λέγονται δημόσια αλλά εξυφαίνονται στο παρασκήνιο: Ο ίδιος ο Αλέξης Τσίπρας εμφανίζεται πλέον «απογοητευμένος και βαθύτατα προβληματισμένος» με τον Κασσελάκη και με τον τρόπο που πολιτεύεται. Κρίνει την εκλογή του στην ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ «άγονη πολιτικά και ιδεολογικά προβληματική, ανίκανη εν πολλοίς να δημιουργήσει συνθήκες δυναμικής επανάκαμψης». Ο ίδιος, μάλιστα, σύμφωνα με δημοσιεύματα, βρίσκεται «στον δρόμο της επιστροφής με νέο κόμμα», μετά τις ευρωεκλογές [Το Βήμα της Κυριακής].
Στην ιστορία των κομμάτων δεν θυμάμαι μεγαλοπρεπέστερο άδειασμα εν ενεργεία αρχηγού. Out ο Κασσελάκης, κάτι σαν αποτυχημένο πείραμα, υπό προθεσμία ως τον προσεχή Ιούνιο. Μια παρένθεση, ένα ιστορικό λάθος στον δρόμο της Αριστεράς. Προσωρινός, ώσπου να πάρει τις τελεσίδικες αποφάσεις ο «μεγάλος». Και το πιο οδυνηρό είναι ότι ο νέος πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ δεν τόλμησε καν να σηκώσει το γάντι, να ξεσηκώσει τον κόσμο και να ζητήσει εξηγήσεις!
Την ψυχολογία του Κασσελάκη δεν βοηθούν ούτε οι δημοσκοπήσεις: οι μισοί ψηφοφόροι του ΣΥΡΙΖΑ δεν κρίνουν τον αρχηγό τους κατάλληλο για πρωθυπουργό. Η καταλληλότητά του βρίσκεται στο 7%, ενώ του Μητσοτάκη στο 41%, και σε όλες τις δημοσκοπήσεις ο ΣΥΡΙΖΑ καταποντίζεται οριστικά στην τρίτη θέση.
Ακόμη και στους δείκτες στους οποίους πάσχει η κυβέρνηση, όπως η ακρίβεια, το μεταναστευτικό, η Υγεία και η εγκληματικότητα, ο Κασσελάκης πατώνει. Όπως φαίνεται στην παρακάτω λίστα της Opinion Poll, οι ίδιοι οι ψηφοφόροι του ΣΥΡΙΖΑ (και του ΠΑΣΟΚ) κρίνουν ότι δεν υπάρχει κάποιος που θα τα έκανε καλύτερα, πλην του Μητσοτάκη, σε κανέναν τομέα.
Μπορεί να αλλάξει αυτή η διαμορφωμένη κατάσταση τους επόμενους μήνες; Ο ΣΥΡΙΖΑ να σηκώσει κεφάλι και ο Κασσελάκης να αντεπιτεθεί; Αβέβαιο, όσο οι κορυφαίοι παίρνουν αποστάσεις από τη νέα ηγεσία και βρίσκονται εμφανώς σε αναμονή μιας ενδεχόμενης επιστροφής Τσίπρα. Και οι εξελίξεις θα επιταχύνονται όσο ο νέος πρόεδρος εξακολουθεί να αγνοεί την ελληνική πραγματικότητα και να κινείται ανορθόδοξα. Τελευταίο παράδειγμα η αλλοπρόσαλλη πρότασή του να εισαχθούν τα αλβανικά ως γλώσσα επιλογής στα ελληνικά σχολεία.
Οι ευρωεκλογές του Ιουνίου 2024, κατά τα φαινόμενα, θα καταγράψουν μια διπλή πραγματικότητα: την απόλυτη κυριαρχία Μητσοτάκη, τον οποίο επιλέγει το 43,9% των κεντρώων ψηφοφόρων [το 13,2% τον Νίκο Ανδρουλάκη και το 5,7% τον Στέφανο Κασσελάκη, Opinion Poll]. Kαι την εκ νέου αναταραχή στην Κεντροαριστερά, με πιθανές ανατροπές, συγχωνεύσεις και εκπλήξεις. Μετά τις ευρωεκλογές θα λυθεί και το αίνιγμα ποιοι επέβαλαν τον Κασσελάκη στον ΣΥΡΙΖΑ, αν τον έφεραν από το Μαϊάμι ως αρχηγό μιας χρήσεως και πότε σκοπεύουν να του δώσουν το καπελάκι του για να αναχωρήσει.