Στην κριτική προς την κυβέρνηση και τον Κυριάκο Μητσοτάκη προσωπικά, ο Αλέξης Τσίπρας έχει πολλά δίκια. Διότι, πράγματι, πολλά απ’ όσα λέει ο νυν πρωθυπουργός-ιδιαίτερα όταν βρίσκεται στο εξωτερικό- δεν έχουν καμιά σχέση με όσα έλεγε προεκλογικά στην Ελλάδα και κέρδισε τις εκλογές.
Πράγματι, έχει δίκιο ο Τσίπρας, όταν λέει ότι το φιάσκο της μη συνάντησης με τον Τραμπ πέρασε στα ψιλά, ενώ η κυβερνητική προπαγάνδα πάσχισε να μας πείσει ότι ο πρωθυπουργός «έσκισε» στη Νέα Υόρκη. Και έχει διπλό δίκιο ότι, αν αυτό συνέβαινε επί δικής του πρωθυπουργίας, θα είχε δεχθεί μύδρους του τύπου «έφαγε πόρτα ο Τσίπρας από τον Τραμπ».
Πράγματι, είναι περίεργο το γεγονός ότι, την ώρα που ο Ερντογάν «αλωνίζει» στη κυπριακή ΑΟΖ και οι τουρκικές παραβιάσεις στο Αιγαίο είναι στην ημερήσια διάταξη, ο Ελληνας πρωθυπουργός απέφυγε να του πει κάτι στην ιδιαίτερη συνάντηση που είχαν. Πράγματι, έχει δίκιο ο Τσίπρας όταν λέει ότι οι «μακεδονομάχοι» έχουν κατεβεί πλέον από τους Βουκεφάλες και έχουν βγάλει τις περικεφαλαίες, αφού ο σκοπός τους(η νίκη της ΝΔ) επετεύχθη.
Στην κριτική του, λοιπόν, για τον «Μητσοτάκη εξωτερικού» ο Τσίπρας έχει δίκιο. Και αυτή είναι η(μία) δουλειά της αντιπολίτευσης: να επισημαίνει τις ανακολουθίες και τα λάθη της κυβέρνησης. Η άλλη δουλειά είναι εξίσου σοβαρή. Δυο μήνες μετά τις εκλογές ο ΣΥΡΙΖΑ έπρεπε ήδη να έχει κάνει την αυτοκριτική του για όσα έκανε ή δεν έκανε στα τέσσερα χρόνια που ήταν στην κυβέρνηση.
Αντί να γίνει αυτό, βλέπουμε στελέχη του να υπερασπίζονται εντελώς αποτυχημένες πολιτικές και άλλα να αδημονούν να επανέλθουν στην κυβέρνηση (Ρένα Δούρου στο Kontra: «Να διακόψουμε σύντομα την παραμονή της ΝΔ στην διακυβέρνηση»)!
Όλα αυτά είναι απότοκα της έλλειψης συντεταγμένου απολογισμού της κυβερνητικής θητείας και εντοπισμού των λαθών, των παραλείψεων και των συμπεριφορών, που οδήγησαν στην εκλογική ήττα. Για παράδειγμα, δεν γίνεται στη μόστρα του κόμματος να εξακολουθούν να παραμένουν πρόσωπα πολλαπλώς εκτεθειμένα, που με αποφάσεις και συμπεριφορές τους προκάλεσαν και εξόργισαν τους πολίτες. Αν κανείς δεν φταίει για όσα έγιναν ή δεν έγιναν και πρωταγωνιστούν οι ίδιοι άνθρωποι, όλα εντάξει. Ετσι είναι, αν έτσι νομίζουν.
Κι επειδή σίγουρα δεν είναι έτσι, ο Τσίπρας πρέπει να λάβει και κάτι άλλο υπόψη του. Η πρόσκληση που απευθύνει προς τους πολίτες του ευρύτερου χώρου της λεγόμενης προοδευτικής παράταξης να ενταχθούν στον ΣΥΡΙΖΑ θα έχει αποτέλεσμα, αν συντρέχουν δύο προϋποθέσεις:
Πρώτον, αν η κυβέρνηση Μητσοτάκη αρχίζει να φαλτσάρει σε τέτοιο βαθμό, ώστε ο ΣΥΡΙΖΑ να γίνει αναγκαστικό καταφύγιο για όσους απομακρύνθηκαν από αυτόν στις 7 Ιουλίου. Όμως, είναι πολύ πρόωρο να ειπωθεί, πόσο μάλλον να γίνει, κάτι τέτοιο.
Δεύτερον, γι’ αυτό έχει μεγάλη σημασία η στάση του ΣΥΡΙΖΑ και προσωπικά του Αλέξη Τσίπρα. Από αυτόν περιμένουν οι πολίτες να ακούσουν τι έφταιξε. Και, κυρίως, περιμένουν να δουν να διορθώνονται τα λάθη. Κι ένας τρόπος είναι τα πρόσωπα. Και εδώ δεν χωρούν αναστολές και ταλαντεύσεις. Οσοι εκτέθηκαν ανεπανόρθωτα τα προηγούμενα χρόνια και έχουν βασική ευθύνη για τα αποτελέσματα πρέπει να κάνουν ένα βήμα πίσω. Ουδείς αναντικατάστατος.
Συμπέρασμα: στην κριτική προς την κυβέρνηση οι του ΣΥΡΙΖΑ καλά τα πάνε. Επειδή, όμως, το εκλογικό αποτέλεσμα είναι πολύ πρόσφατο, για να είναι πειστική αυτή η κριτική πρέπει να συνοδεύεται από αυτοκριτική και για τα δικά τους πεπραγμένα.
Διαφορετικά, θα συμβεί αυτό που υπονοεί ο Ιταλός σκιτσογράφος Αltan με αυτήν την ρήση του: «Κάνω αυτοκριτική, αλλά δεν με ακούει κανείς. Ούτε καν εγώ»!