Η ελληνική κυβέρνηση επέλεξε πολιτικά, ιδεολογικά και κοινωνικά να καθιερώσει στην Ελλάδα ένα ασιατικού τύπου εργασιακό περιβάλλον, εκτεταμένης ευελιξίας. Πιστεύει ότι με αυτή την άκρως νεοφιλελεύθερη επιλογή θα δημιουργήσει το πολυπόθητο επενδυτικό περιβάλλον.
Η κατεδάφιση κάθε προστατευτικής διάταξης για τον εργαζόμενο και η διευθέτηση του τρόπου εργασίας του κατά απόλυτο τρόπο από την εργοδοσία αποτελεί την αφετηρία ενός νέου τρόπου αντίληψης της σχέσης εργαζόμενου και εργοδότη.
Η αποσυναρμολόγηση του Εργατικού Δικαίου και η εργαλειοποίηση του κράτους στην αποπροστασία της εργασίας αποτελούν πολιτικό και ιδεολογικό πρόκριμα της Δεξιάς. Η εργασία πλέον στην Ελλάδα υπόκειται σ’ ένα καθεστώς ανασφάλειας, αστάθειας και αβεβαιότητας, ως προς τον εργαζόμενο, συνθήκες που επιβάλλονται από την βουλιμία μιας εργοδοσίας, που θεοποιεί τα υπερκέρδη, αγνοώντας τη σημαντική συμβολή της εργασίας στην παραγωγή του πλούτου. Η εργοδοσία στην Ελλάδα, ελληνικών και ξένων συμφερόντων, δε θα διστάσει να εφαρμόσει τις «καλές» πρακτικές των μεγάλων κολοσσών, Amazon, Apple, όπου έχει στραγγαλιστεί κάθε έννοια εργασιακής διεκδίκησης και η εργασία από χαρά μετατρέπεται σε αφόρητη, καθημερινή, ψυχολογική εξαθλίωση.
Το νέο δεξιό κυβερνητικό καθεστώς, με την ψήφιση όλων αυτών των εργασιοκτόνων διατάξεων θεωρεί ότι κατήγαγε μια μεγάλη ιδεολογική νίκη κατά των αριστερών και προοδευτικών δυνάμεων. Αγνοεί όμως ότι η υπονόμευση της εργασιακής ειρήνης μπορεί να αποβεί για την ίδια τη Δεξιά μεγάλο μπούμερανγκ.
Όσοι παρακολουθούμε, ιδιαίτερα στα χρόνια της μεταπολίτευσης, την πορεία της ελληνικής κοινωνίας και οικονομίας έχουμε διαπιστώσει σε πολύ μεγάλο ποσοστό ότι τρεις βασικές αιτίες που παρενοχλούν και εντέλει εμποδίζουν τις επενδύσεις είναι η πολυνομία, η γραφειοκρατία και η εκνευριστική και καταστροφική αργοπορία έκδοσης δικαστικών αποφάσεων σε διοικητικής φύσεως διαφορές. Αντί να επενδύσει στην προσπάθεια κωδικοποίησης της νομοθεσίας, με συνέπεια την ελαχιστοποίηση της γραφειοκρατίας ( το 2016 με το νόμο 4369 συγκροτήθηκε η επιτροπή κωδικοποίησης της νομοθεσίας) και την επίσπευση των σχετικών δικαστικών αποφάσεων, η κυβέρνηση επέλεξε συνειδητά να επιβάλλει τις πιο ακραίες, εργασιακές, νεοφιλελεύθερες επιλογές.
Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι η περίπτωση των χιλιάδων εποχιακών υπαλλήλων. Μέχρι τώρα η μη επαναπρόσληψή τους την επόμενη σεζόν ισοδυναμούσε με απόλυση. Τώρα πια ισοδυναμεί με άβυσσο για τον εργαζόμενο. Και τέτοιων παραδειγμάτων «ουκ έστιν αριθμός».
Οι προοδευτικές δυνάμεις πλέον θα πρέπει να αναλύσουν σε βάθος το τι έχει εγκαθιδρυθεί και πόσο εύκολο θα είναι να επιδιώξουν στο μέλλον την ανατροπή μιας πραγματικότητας που θα διαθέτει ισχυρά αντισταθμίσματα οικονομικής κυριαρχίας. Ας θυμηθούμε πώς περάσαμε από την έννοια της εργασίας στην έννοια της απασχόλησης.
Ωστόσο οι προεκλογικές δεσμεύσεις της ΝΔ για βροχή επενδύσεων που ακόμα δεν τις είδαμε, για δημιουργία πολλών και καλά αμειβόμενων θέσεων εργασίας, που δύο χρόνια τώρα μένουν ακόμα στη σφαίρα των υποσχέσεων, και το ξεκίνημα της εμβληματικής επένδυσης στο Ελληνικό που θα γινόταν σε δύο εβδομάδες, αλλά έχουν περάσει δύο χρόνια και ακόμα «ουκ έστι χρόνος έναρξης» αποτυπώνουν τη νεοφιλελεύθερη πραγματικότητα, αλλά και την αξιοπιστία των προεκλογικών δεσμεύσεων της Δεξιάς.
- Ο Παναγιώτης Κουρουμπλής είναι βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ