Η ΔΕΘ αποτελεί πια παρελθόν και αν κάτι πια απασχολεί τα κομματικά επιτελεία είναι το πολιτικό αποτύπωμα που άφησαν τα κόμματα, πως εκτιμήθηκαν οι πολιτικές και οικονομικές προτάσεις τους, πως εκτιμήθηκαν ιδιαίτερα οι πρωθυπουργικές εξαγγελίες γιατί αυτά είναι τα μέτρα που σε τελευταία ανάλυση θα εφαρμοστούν, οι πολιτικοί συσχετισμοί όπως έχουν διαμορφωθεί στην αρχή ουσιαστικά της πολιτικής σεζόν.
Ασφαλώς αυτό το κάνουν όλα τα κόμματα , ακόμα και αυτά που δηλώνουν υπεράνω ερευνών κοινής γνώμης σημειώνοντας ότι « αφουγκράζονται τον λαό» αδιαμεσολάβητα. Ήδη έχει δημοσιοποιηθεί σειρά ερευνών και σε λίγες μέρες θα έχει ολοκληρωθεί ο πρώτος μετα Καλοκαιρινός κύκλος δημοσκοπήσεων.
Σύμφωνα με τις δημοσκοπήσεις η ΝΔ φαίνεται να αντέχει κόντρα στις προβλέψεις και παρά τα όποια προβλήματα αντιμετωπίζει. Μειώνει ή και μηδενίζει τις απώλειές της λόγω του ΟΠΕΚΕΠΕ στην διάρκεια του Ιουλίου. Αυξάνει τις δυνάμεις της από 0.8% έως 1.8% , αναπληρώνει φθορές. Βρίσκεται εκεί κάπου στο 30%. Πρόκειται για εικόνα που ποτέ δεν έχει εμφανιστεί δημοσκοπικά για Κυβέρνηση που έχει μπει στον έβδομο χρόνο της θητείας της. Σ΄αυτό, ας προστεθεί ότι απέχει 15.5% έως 16.5% από το δεύτερο κόμμα που είναι πια καθαρά το ΠΑΣΟΚ, μετά και την νέα πτώση της ΠΛΕΥΣΗΣ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ. Αν πάμε δε στην εικόνα του Πρωθυπουργού, ο Κ. Μητσοτάκης παραμένει σταθερά πρώτος στην καταλληλότητα για Πρωθυπουργός με επίδοση 27.5% έναντι μόλις 7.1% του Ν. Ανδρουλάκη. Δεν νομίζω να είναι σύνηθες στην Ελλάδα και αλλού ένας Πρωθυπουργός στον έβδομο χρόνο που κυβερνάει, να παρουσιάζει τετραπλάσια επίδοση από τον ηγέτη της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης.
Αυτό το πολιτικό αποτύπωμα οφείλεται κυρίως στα εξαγγελθέντα μέτρα και δείχνει ότι η υποδοχή των μέτρων ήταν θετική, αν και είναι νωρίς να αξιολογηθούν πλήρως, κάτι που σε τελευταία ανάλυση θα συμβεί σταδιακά και ουσιαστικά όταν θα αισθανθούν οι πολίτες αλλαγές στην τσέπη. Αυτό θα συμβεί στο διάστημα μέχρι και τον Ιανουάριο. Ωστόσο είναι χαρακτηριστικό ότι στις ερωτήσεις για ένα ένα μέτρο από τα βασικά, η αποδοχή κυμαινόταν στο 40%-46% ( έρευνα OPINION POLL), επίδοση αρκετά υψηλή. Βεβαίως όταν γίνεται πιο γενική ερώτηση για το πως βλέπουν τις συνολικές εξαγγελίες του Πρωθυπουργού, οι θετικές απόψεις κυμαίνονται από 28.5%- 32%. Αυτή η αντίφαση είναι λογική και εξηγήσιμη. Όσο πιο γενικά θέτεις την ερώτηση είναι φανερό ότι και στις απαντήσεις θα υπεισέρχεται πιο έντονα το πολιτικό στοιχείο. Ωστόσο έχει ενδιαφέρον η απάντηση στο απλό ερώτημα « αν θεωρούν πως η Κυβέρνηση με βάση τις οικονομικές δυνατότητες δείχνει να παλεύει για την βελτίωση του βιοτικού επιπέδου». Εδώ οι θετικές απαντήσεις φτάνουν το 37.5% , κάτι που δείχνει παραδοχή της προσπάθειας της Κυβέρνησης, αλλά και ότι υπάρχουν προσδοκίες από την Κυβέρνηση. Είναι φανερό, ότι υπάρχει ένα σαφές έλλειμμα ενημέρωσης.
Ωστόσο, το πολιτικό αποτύπωμα που βλέπουμε, οφείλεται και συνολικά στην παρουσία του Πρωθυπουργού. Ήταν σαφής στις πολιτικές τοποθετήσεις του, θύμισε λίγο Μητσοτάκη πρώτης τετραετίας, έδωσε την εικόνα Πολιτικού που ξέρει τι θέλει και που το πάει.
Από την άλλη πλευρά, η κατακερματισμένη Αντιπολίτευση δείχνει να μην μπορεί να ξεφύγει από την αδυναμία της, δεν πείθει ότι διαθέτει εναλλακτική λύση διακυβέρνησης σε μια ταραγμένη παγκόσμια εποχή. Το ΠΑΣΟΚ είναι πια καθαρά δεύτερο κόμμα αξιοποιώντας βασικά την συνεχιζόμενη πτώση της ΠΛΕΥΣΗΣ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ και όχι την ανοδική πορεία του. Φαίνεται να βρίσκεται στο 13.5% -14.5% στην εκτίμηση ψήφου , χωρίς να εισπράττει όμως ουσιαστικά ούτε από τον χώρο του Κέντρου ούτε από τον χώρο της Κεντροαριστεράς και της Αριστεράς. Το ΠΑΣΟΚ στην Δ.Ε.Θ έκανε μια σημαντική προσπάθεια να παρουσιάσει πιο στοχευμένα τις προτεραιότητές του. Ωστόσο, η πολιτική του πρόταση για την διακυβέρνηση της χώρας εμφανίζει κρίσιμη αοριστολογία για το με ποιους - αν είναι ανάγκη - θα πάει, ενώ ξεκαθάρισε με ποιον σίγουρα δεν θα πάει. Αυτό δυσκολεύει κεντρώα και κεντροδεξιά ακροατήρια που θα μπορούσαν να το ψηφίσουν να στραφούν προς αυτό. Για να γίνει πιο κατανοητό τι συμβαίνει στο εσωτερικό των ψηφοφόρων του, τμήμα ψηφοφόρων του της τάξης του 18%-20% επιλέγει ως καταλληλότερο Πρωθυπουργό τον Κ. Μητσοτάκη και ταυτόχρονα ένα αντίστοιχο τμήμα δηλώνει ότι σίγουρα θα ψηφίσει ή θα μπορούσε να ψηφίσει ένα κόμμα Τσίπρα , με ότι μπορεί εν δυνάμει να σημαίνουν. Αυτές οι διαφορετικές ψυχές δυσκολεύουν την ενοποίηση πάνω σε μια στρατηγική , πολύ περισσότερο όταν αυτή είναι και θολή. Ταυτόχρονα σε σειρά πολιτικών τοποθετήσεων αλλά και των οικονομικών του προτάσεων εμφανίζεται αοριστολογία, αν και σ΄αυτές υπάρχουν και ενδιαφέρουσες προτάσεις. Ας τονιστεί , ότι για το ΠΑΣΟΚ έχει ιδιαίτερη κρισιμότητα να δείξει μια ορατή, αισθητή άνοδο μέχρι τον Δεκέμβριο. Πρώτο γιατί η ουσιαστική στασιμότητα σε ένα 13.5%-14.5% θα υπονομεύει την πειστικότητα του στόχου για πρώτο κόμμα και δεύτερο γιατί από τις αρχές του χρόνου θα υπάρχει και ένας νέος παίκτης , ο Α. Τσίπρας , που θα πιέζει πιθανότατα λίγο ή πολύ το ΠΑΣΟΚ.
Ο ΣΥΡΙΖΑ χάνει αενάως δυνάμεις πληρώνοντας και την αδυναμία κάποιας μορφής μετεξέλιξης , αλλά και τον ερχομό του κόμματος Τσίπρα. Με σταθερές δυνάμεις εμφανίζονται η ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΛΥΣΗ και το Κ.Κ.Ε. Εν ολίγοις, δεν υπάρχει κόμμα που να δείχνει την δυνατότητα να δημιουργήσει δυναμικές σημαντικής τουλάχιστον αλλαγής των συσχετισμών. Γι αυτό άλλωστε συζητιέται η προοπτική ίδρυσης κόμματος Τσίπρα. Ουσιαστικά ο Α. Τσίπρας πριμοδοτείται πέραν της υπερπροβολής κάθε πρωτοβουλίας του από την αδυναμία των άλλων δυνάμεων της Αντιπολίτευσης. Φαίνεται πάντως ότι η προσπάθειά του έχει τα προβλήματά της είτε για την θητεία του ως Πρωθυπουργός, είτε γιατί οδήγησε τον ΣΥΡΙΖΑ από το 32% στο 17% και πρώην σύντροφοί του τον κατακρίνουν για όσα έχουν συμβεί από την παραίτησή του και μετά.
Σε κάθε περίπτωση φαίνεται να μπαίνουμε στην νέα εκλογική περίοδο με τον Κ. Μητσοτάκη να έχει την πρωτοβουλία των κινήσεων. Εν κατακλείδι, οι έρευνες δείχνουν ότι η Κυβέρνηση Μητσοτάκη παρά την φθορά της προηγούμενης περιόδου , κατάφερε μέσω της παρουσίας του στην ΔΕΘ να βελτιώσει την εικόνα της , παρουσιάζοντας μια πιο δυναμική και αισιόδοξη προοπτική. Το κατά πόσο θα διατηρήσει ή θα βελτιώσει τα κέρδη της ΔΕΘ θα φανεί στην συνέχεια. Η κοινωνία εξακολουθεί να είναι καχύποπτη, να διατηρεί αμφιβολίες , έχει ενστάσεις για την πορεία της δεύτερης θητείας της Κυβέρνησης η οποία είχε λάθη, καθυστερήσεις , μεταρρυθμιστική ατολμία. Ταυτόχρονα υπάρχει σε εξέλιξη το σκάνδαλο του ΟΠΕΚΕΠΕ , υπάρχουν θυελλώδεις γεωστρατηγικές αλλαγές, κίνδυνοι από τυχόν οικονομικό εκτροχιασμό της Γαλλίας. Θα υπάρχουν απρόοπτα γεγονότα που συχνά καθορίζουν εξελίξεις περισσότερο από τα αναμενόμενα. Και μαζί μ΄αυτά υπάρχει στις δημοσκοπήσεις μια γκρίζα ζώνη της τάξης του 20%-25% που στην ουσία είναι ένα μαύρο κουτί αγνώστου κατεύθυνσης ανάλογα με τις διεργασίες, όπως και η προοπτική πιθανής ίδρυσης νέων κομμάτων . Άρα υπάρχουν πολλά αναπάντητα ερωτήματα και αστάθμητοι παράγοντες και ο χρόνος μέχρι τις εκλογές μοιάζει με αιώνα. Ωστόσο, αυτό δεν αλλάζει την εικόνα αυτή την στιγμή. Η πρωτοβουλία των κινήσεων έχει επανέλθει στην Κυβέρνηση , αφήνοντας την πολυδιασπασμένη αντιπολίτευση σε θέση άμυνας και αναμονής για τα επερχόμενα.