Χρειάστηκε να πάρουν πρωτοβουλία δημοσιογράφοι, συγγραφείς και πολιτικοί, οι οποίοι συνυπέγραψαν σχετικό κείμενο, για να λάβει το μήνυμα η κυβέρνηση ότι εξακολουθούν να κρέμονται στα μανταλάκια εφημερίδες που έχουν κάνει αυτοσκοπό τη δολοφονία χαρακτήρων.
Μάλιστα, ένα συγκεκριμένο μέσο, καθημερινά, διασύρει ανθρώπους με χυδαιότητες, χαρακτηρισμούς και υπονοούμενα χλευαστικά και εξευτελιστικά. Σχόλια μεταξύ σεξομανίας, σκοταδισμού, σεξισμού και παλαβομάρας τροφοδοτούν τους τίτλους και τα θέματά του. Διασύρει τον πρωθυπουργό, την οικογένειά του, τους πολιτικούς αρχηγούς, πολιτικούς και κάθε περσόνα που βρίσκεται στην επικαιρότητα. Ατιμώρητα, χωρίς συνέπειες.
Δύο χρόνια κλείνει η ΝΔ στην κυβέρνηση και δεν έχει κάνει τίποτα για να υπερασπιστεί την ποιότητα της δημοκρατίας από τέτοια φαινόμενα. Ο υπουργός Δικαιοσύνης, Κώστας Τσιάρας, σφυρίζει αδιάφορα, αν και πρόκειται για καταπάτηση θεμελιωδών δικαιωμάτων: πολίτες και πολιτικοί διασύρονται ή χλευάζονται καθημερινά, αλλά στο τέλος η ασυδοσία και η ατιμωρησία θριαμβεύουν. Και η κυβέρνηση δείχνει αδύναμη να πιάσει ένα δύσκολο θέμα και να το λύσει.
Η ατιμωρησία τροφοδοτεί αναπόφευκτα ένα γενικευμένο αίσθημα ανασφάλειας. Οι βιασμοί έγιναν (σχεδόν) καθημερινό θέμα στις ειδήσεις, αλλά η κυβέρνηση δεν δείχνει να δίνει σημασία στην ουσία: συλλαμβάνονται οι ένοχοι και σε λίγο αφήνονται ελεύθεροι. Αυτό συνέβη με τον Βούλγαρο βιαστή των Πετραλώνων, τελευταίο περιστατικό στο σερί των φρικαλεοτήτων. Είχε διαπράξει ξανά το ίδιο έγκλημα, φυλακίστηκε για λίγο και ξαναβγήκε να… συνεχίσει απτόητος.
Εγκληματίες και παρανομούντες κυκλοφορούν ελεύθεροι και η δικαιολογία ότι βγήκαν με το νόμο Παρασκευόπουλου δεν μπορεί να αποτελεί πλέον ελαφρυντικό για την κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας. Έναν κακό νόμο τον αλλάζεις, πόσα χρόνια πρέπει να περάσουν για να πάψεις να τον επικαλείσαι ως δικαιολογία; Ακούμε ότι θα αυστηροποιηθούν οι ποινές-χάδι εδώ και δύο χρόνια. Στο μεταξύ, τα εγκλήματα συσσωρεύονται, η ποιότητα της καθημερινότητάς μας απειλείται, η αγανάκτηση ξεχειλίζει.
Είναι, επίσης, κατά τη γνώμη μου, σοκαριστικό ότι η ποινή φυλάκισης για τον δολοφόνο της Καρολάιν είναι μάξιμουμ τα 15 χρόνια φυλακή -αυτό προβλέπουν τα ισόβια, όπως λέει και ο Λυκουρέζος. Με μια καλή διαγωγή, ίσως αποφυλακιστεί πολύ νωρίτερα. Αν του δοθούν ελαφρυντικά, σε 5-6 χρονάκια θα επιστρέψει στη ζωή του. Αναλώθηκαν οι αριστεροί δικαιωματιστές να επιβάλλουν στα social media τον όρο «γυναικοκτονία», κλωτσώντας την μπάλα σε άλλο γήπεδο. Πόσο ανόητο debate για μια φρικτή δολοφονία! Το ζήτημα είναι να δούμε ότι τα ισόβια δεν ισχύουν, παρότι ο Ποινικός Κώδικας εξακολουθεί να τα προβλέπει, και να αποφασίσουμε ότι πρόκειται για συλλογική κοροϊδία.
Είναι λοιπόν η ώρα να περάσουμε στον θεσμικό εκσυγχρονισμό της χώρας. Γιατί τα πανηγύρια για τις δημοσκοπήσεις ή την ανυπαρξία αντιπολίτευσης έχουν ημερομηνία λήξης.