Είναι σοκαριστική η ανευθυνότητα της αντιπολίτευσης ακόμη και στα εθνικά θέματα, ιδιαίτερα αυτή των αριστεράς και της αριστερίζουσας σοσιαλδημοκρατίας.
Προκειμένου να κάνουν αντιπολίτευση στη Κυβέρνηση, με την διαρκή τους αρνητική δημοσκοπική εικόνα και την εμφανή έλλειψη κυβερνητικών προτάσεων, ενστερνίζονται οποιαδήποτε επιτηδευμένη έξωθεν προσπάθεια να εμφανιστεί η χώρα αδύναμη, ανίκανη, παραπαίουσα διεθνώς, αποδίδοντας την ‘αποτυχία’ αυτή στον κ. Μητσοτάκη. Το τελευταίο περιστατικό αυτής της άθλιας συμπεριφοράς αφορά στην ‘απώλεια’ της Μονής Σινά στην Αίγυπτο, μετά από την διαχρονική δικαστική περιπέτεια της με τους ακραίους ισλαμιστές της χώρας αυτής. Προσέτρεξαν όλα τα κόμματα της αντιπολίτευσης, με θλιβερότερο τον ανεκδιήγητο Σαμαρά, να προσάψουν την ‘αποτυχία’ της εξωτερικής πολιτικής στην Κυβέρνηση. Πριν καν διαβάσουν την δικαστική απόφαση, ο Πρόεδρος της Αιγύπτου τους έβαλε στη θέση τους επίσημα με την ανακοίνωσή του ότι δεν αλλάζει τίποτα από το καθεστώς λειτουργίας της Μονής, όπως έχει ήδη συμφωνηθεί με την Ελληνική Κυβέρνηση.
Συνεχίζουν δηλαδή την ίδια πολιτική της Μαρίας του Έβρου, της απώλειας μεταναστών που τους πετούν στη θάλασσα οι έλληνες λιμενικοί, διαδίδοντας στον διεθνή τύπο, στους ευρωπαϊκούς θεσμούς καταγγελίες κατά της αναίσθητης ελληνικής κυβέρνησης και της απαράδεκτης χώρας μας.
Η ανεύθυνη πολιτική της αντιπολίτευσης να ενστερνίζεται οποιαδήποτε επιτηδευμένη καταγγελία των εχθρών της χώρας είναι διαχρονική και συνυφασμένη με την διαρκή της αντίθεση στην αμυντική της θωράκιση. Την τελευταία 40ετια η διαρκής αμφισβήτησή της για την αναγκαιότητα των αμυντικών εξοπλισμών συνέβαλε καθοριστικά στην διάλυση της εγχώριας αμυντικής βιομηχανίας και στην υποβάθμιση των εξοπλισμών που επιτάθηκε στα χρόνια της χρεοκοπίας. Τα τελευταία χρόνια η χώρα προσπαθεί να αναστρέψει τον ανεύθυνο αμυντικό αφοπλισμό της, έχοντας απέναντι της μια Τουρκία με τεράστιες προόδους στην αμυντική της βιομηχανία, που είναι πλέον υψηλής τεχνολογίας, εξαγωγική, ενώ καλύπτει μεγάλο μέρος των εγχώριων της αμυντικών αναγκών.
Τα ανεύθυνα κόμματα της Αριστεράς με τις πολιτικές τους που σηματοδοτούνταν από ανόητες δηλώσεις όπως ‘η θάλασσα δεν έχει σύνορα, η χώρα οφείλει να έχει ανοιχτά σύνορα για τους μετανάστες, θα πάρουμε το ρίσκο με την Τουρκία, σχολεία και νοσοκομεία όχι κανόνια’, συνέβαλαν επίσης καθοριστικά στην υποβάθμιση στην συνείδηση των πολιτών της αναγκαιότητας των εξοπλισμών. Συνέβαλαν και στην χαλάρωση του πατριωτικού αισθήματος των πολιτών, ιδιαίτερα των νέων, και την συνειδητοποίηση του καθήκοντος της ένοπλης υπεράσπισης της χώρας. Γιατί δεν αρκούν μόνο τα όπλα υψηλής τεχνολογίας για την αποτελεσματική άμυνα της αλλά και το φρόνημα και η αίσθηση τους καθήκοντος αυτών που θα τα χειριστούν, καθώς και η αποφασιστικότητα και η αυταπάρνησή τους. Όλοι μας θα θέλαμε να ζούσαμε σε μια περιοχή του κόσμου που να συνορεύει με φιλικούς, ειρηνικούς γείτονες.
Δυστυχώς όμως ζούμε απέναντι σε μια χώρα που εμπράκτως και με δημόσιες δηλώσεις όλου του πολιτικού της συστήματος επιβουλεύεται μέρος του εθνικού μας χώρου σε Έβρο και Αιγαίο και εξοπλίζεται από χρόνια για να το κάνει πράξη. Οχι μόνο εξοπλίζεται αλλά προετοιμάζει τους νέους της μέσα από την εκπαίδευση για αυτήν της την φιλοδοξία της μεγάλης πατρίδας, της γαλάζιας πατρίδας. Σε αντίθεση με την δική μας εκπαίδευση που με την διαχρονική και επίμονη, οργανωμένη παρέμβαση της Αριστεράς θεωρεί το καθήκον της υπεράσπισης της χώρας μιλιταρισμό και συντήρηση. Η χώρα μας δεν έχει καμία τύχη μιας εθνικά ανεξάρτητης πορείας με αυτές τις ανεύθυνες αριστερές πολιτικές. Τα 90 περίπου εκατομμύρια των γειτόνων μας με το 35% κάτω των 30 ετών θα αναζητήσουν περισσότερο ζωτικό εθνικό χώρο και θα τον πετύχουν εάν εμείς σκεφτόμαστε και δρούμε ανεύθυνα. Χρειαζόμαστε μια άλλη παιδεία, μια άλλη οικονομία, μια άλλη αίσθηση του καθήκοντος που είναι μακριά από τα φληναφήματα και τις φαντασιώσεις της Αριστεράς.