Η κρίση στη μοναστική κοινότητα του Σινά μοιάζει να μην έχει τέλος, αφού η διαδικασία διαδοχής του ηγουμένου και Αρχιεπισκόπου Δαμιανού δημιουργεί εκ νέου ένα έντονο εκκλησιαστικό και γεωπολιτικό παρασκήνιο, με ενδεχόμενες σοβαρές συνέπειες για το μέλλον του ιστορικού μοναστηριού.
Ως γνωστόν, μετά την παραίτηση του Σιναίου, ξεκίνησαν οι διαδικασίες για την εκλογή νέου ηγουμένου, με τη γενική συνέλευση της μοναστικής κοινότητας να έχει οριστεί για την ερχόμενη Κυριακή.
Σύμφωνα με εκκλησιαστικούς κύκλους στην Αθήνα, ο Αρχιεπίσκοπος Δαμιανός ζήτησε την άρση των προηγούμενων αποφάσεων που είχε πάρει ενάντια στους αμφισβητίες μοναχούς, προκειμένου να αποκατασταθεί η ηρεμία εντός της κοινότητας ενόψει της κρίσιμης ψηφοφορίας.
Ωστόσο, ανησυχία έχει προκαλέσει η στάση του Πατριαρχείου Ιεροσολύμων, το οποίο φαίνεται να υπονομεύει τη διαδικασία. Η Αθήνα παρακολουθεί στενά τις εξελίξεις, καθώς μια λανθασμένη κίνηση μπορεί να ανατρέψει τις προσπάθειες αποκατάστασης της ομαλότητας και τους κυβερνητικούς σχεδιασμούς.
Σύμφωνα με πληροφορίες, το Πατριαρχείο Ιεροσολύμων έχει χαρακτηρίσει έκπτωτο τον Δαμιανό, χωρίς όμως να διευκρινίζει αν έχει πραγματοποιηθεί επίσημη δίκη. Παράλληλα, μοναχοί που αντιτάχθηκαν στον Σιναίου επιδιώκουν αλλαγές στο χρονοδιάγραμμα, στο εκλεκτορικό σώμα και στη διαδικασία εκλογής, κινήσεις που ενδέχεται να καταστήσουν τη διαδικασία παράνομη και να οδηγήσουν σε ολέθριες συνέπειες.
Αυτό θα έθετε σε κίνδυνο ακόμη και τις διαπραγματεύσεις της ελληνικής κυβέρνησης με την αιγυπτιακή πλευρά για το καθεστώς της Μονής, αφού η αμφισβήτηση της νομιμοποίησης του νέου ηγουμένου θα μπορούσε να καθυστερήσει το Προεδρικό Διάταγμα που απαιτείται για τη νομική του επικύρωση, αναστέλλοντας τις συνομιλίες για το status quo.
Σε αυτό το πλαίσιο, έμπειροι εκκλησιαστικοί παράγοντες από την Αθήνα εκτιμούν ότι αυτές οι ενέργειες εξυπηρετούν σκοπιμότητες του Πατριαρχείου Ιεροσολύμων να οδηγήσουν τη Μονή σε αδιέξοδο, θέτοντας υπό αμφισβήτηση την αυτονομία της.
Το σιναϊτικό ζήτημα βασίζεται στη μακροχρόνια αντιπαράθεση μεταξύ Πατριαρχείου Ιεροσολύμων και Μονής Σινά για το διοικητικό και πνευματικό καθεστώς της Μονής.
Εκκλησιαστικοί κύκλοι στην Αθήνα εκφράζουν την ανησυχία ότι ο Πατριάρχης Ιεροσολύμων Θεόφιλος μπορεί να επιδιώκει να υπονομεύσει τη διαδοχή του Δαμιανού, ώστε να εντείνει το αδιέξοδο και να αναλάβει τον έλεγχο του μοναστηριού.
Επιπλέον, σημαντική διάσταση στην υπόθεση έχει η μακροχρόνια εμπλοκή του Πατριαρχείου Μόσχας, που αποτελεί ισχυρό παράγοντα της ρωσικής διπλωματίας στην περιοχή. Οι στενές σχέσεις μεταξύ Ιεροσολύμων και Μόσχας ενισχύουν τη ρωσική επιρροή μέσω των θρησκευτικών θεσμών της Μέσης Ανατολής.
Κατά συνέπεια, δεν αποκλείεται η τακτική του Ιεροσολύμων να ευθυγραμμίζεται με τη στρατηγική της Μόσχας, η οποία επιδιώκει να παραμείνει ενεργή σε κάθε εξέλιξη σχετικά με την ορθόδοξη πίστη στην περιοχή, ιδιαίτερα όταν πρόκειται για το μέλλον του αρχαιότερου μοναστηριού διεθνώς, που βρίσκεται σε έναν χώρο ζωτικής σημασίας για τις γεωπολιτικές ισορροπίες.
Όλα αυτά τη στιγμή, που, σύμφωνα με ρεπορτάζ του έγκυρου εκκλησιαστικού ιστότοπου orthodoxia info, το Πατριαρχείο Μόσχας συνεχίζει με αποφασιστικότητα την επεκτατική του πολιτική στην Αφρική, προβάλλοντας μια εικόνα δυναμικής ανάπτυξης και παρουσιάζοντας τον Πατριάρχη Κύριλλο ως προστάτη εκατοντάδων ιερωμένων που αποχώρησαν από το Πατριαρχείο Αλεξανδρείας.
Την Τετάρτη, παραμονή της Κοιμήσεως της Θεοτόκου, σύμφωνα με το παλαιό ημερολόγιο, ο Ρώσος Πατριάρχης υποδέχθηκε μια πολυπληθή αντιπροσωπεία της λεγόμενης «Πατριαρχικής Εξαρχίας Αφρικής». Η σύνθεση της ομάδας, που περιελάμβανε κληρικούς από περισσότερες από 20 χώρες, φανερώνει την πρόθεση της Μόσχας να δημιουργήσει μια οργανωμένη και ευρεία δομή σε ολόκληρη την αφρικανική ήπειρο, πέρα από μεμονωμένες πρωτοβουλίες.
Ο «μητροπολίτης Καΐρου και Βορείου Αφρικής Κωνσταντίνος», επικεφαλής της αντιπροσωπείας, ανέφερε πως πλέον υπάρχουν πάνω από 260 ιερείς που λειτουργούν υπό την αιγίδα της Ρωσικής Εκκλησίας, ενώ σε κάθε λειτουργία γίνεται μνεία στον Πατριάρχη Κύριλλο.
Από τη μεριά του, ο Πατριάρχης Κύριλλος τόνισε πως η Ρωσική Εκκλησία δεν επιδιώκει οφέλη, αλλά ενεργεί με πλήρη αφοσίωση και ανιδιοτέλεια, υποστηρίζοντας τους Αφρικανούς ορθοδόξους που, κατά την άποψή του, επιθυμούν να μείνουν μακριά από το ουκρανικό σχίσμα. Επιπλέον, αναφέρθηκε στην αντίληψη μιας μη αποικιοκρατικής στάσης της Ρωσίας, υπογραμμίζοντας ότι η χώρα συνέβαλε στην ανεξαρτησία των αφρικανικών λαών.