Με τις ομιλίες του πρωθυπουργού και των πολιτικών αρχηγών, θα ολοκληρωθεί απόψε το βράδυ στην Βουλή η τελευταία (αλλά, ίσως, όχι και η έσχατη…) πράξη μιας πολυπαιγμένης ανά τις δεκαετίες παράστασης. Της «διεκδίκησης των γερμανικών πολεμικών αποζημιώσεων». Και ακολούθως, το έργο θα πάει στο… αρχείο (από το οποίο και ξεθάφτηκε), μέχρι να κριθεί χρήσιμο το ξανά- ανέβασμά του…
Δεν είναι λίγοι αυτοί (ακόμη και στον ΣΥΡΙΖΑ) που με αίσθηση χιούμορ έχουν μεταγλωττίσει το όλο θέμα σε…«προεκλογικές αποζημιώσεις»! Και θυμίζουν, ότι πρωτοκλασάτα στελέχη της σημερινής κοινοβουλευτικής πλειοψηφίας, κατά την προεκλογική περίοδο ου 2014, μιλούσαν και «δεσμεύονταν» ακόμη και για εγγραφή αυτών των απαιτήσεων στον εθνικό προϋπολογισμό που θα κατήρτιζε η επόμενη κυβέρνηση της «πρώτης φορά αριστεράς».
Στην ευφορία των αρχών του 2015, πριν ενσκήψει η καταιγίδα Βαρουφάκη, η τότε Πρόεδρος της Βουλής κ. Ζωή Κωνσταντοπούλου ανακοίνωσε σε πανηγυρική συνεδρίαση του σώματος στην οποία παραβρέθηκαν πλήθος επωνύμων, καλλιτέχνες (και ο Σταμάτης Κραουνάκης…) και αριστερά σύμβολα, την σύσταση ειδικής κοινοβουλευτικής επιτροπής για την διεκδίκηση των πολεμικών αποζημιώσεων, οι οποίες μάλιστα υπολογίζονταν σε εκατοντάδες δισεκατομμυρίων ευρώ -και πάντως πολύ περισσότερα από το ύψος του εθνικού χρέους.
Το σχετικό πόρισμα της επιτροπής, εκδόθηκε πριν από… δύο χρόνια. Αλλά, ο διάδοχος της κ. Κωνσταντοπούλου στην προεδρία της Βουλής κ. Νίκος Βούτσης, επέμενε να το κρατάει στα συρτάρια- και μάλιστα παράτα τρία εξώδικα που του απέστειλε η «Πασιονάρια» προκάτοχός του, να το φέρει προς συζήτηση στην ολομέλεια, προκειμένου ν’ ακολουθήσουν οι αναγκαίες «δράσεις».
Κάθε πράγμα στον καιρό του. Ο κ. Βούτσης, έκρινε πως ο κατάλληλος χρόνος ν’ αναδυθεί στην επικαιρότητα το ζήτημα της απαίτησης των «πολεμικών αποζημιώσεων» από την Γερμανία, ήταν… 40 μέρες πριν από τις κρίσιμες ευρωεκλογές. Και το έφερε στην Βουλή…
Έχει το ενδιαφέρον του, όμως, το γεγονός ότι το πόρισμα επί του οποίου διεξάγεται στο υψηλότατο δυνατό επίπεδο η συζήτηση στην Βουλή, αποφεύγει,,, την χρήση του όρου «πολεμικές αποζημιώσεις», και μιλάει μόνο για «διεκδίκηση γερμανικών οφειλών»,( υπολογίζονται στα 300 δις ευρώ) ένα εθνικό θέμα που «παραμένει ανοικτό, ως απαράγραπτο χρέος που αναζητά επίμονα την ηθική, ιστορική και νομική δικαίωσή του…». Περί αποπληρωμής του, καθώς επίσης και των διαδικασιών που θα ακολουθήσουν προς τον σκοπό αυτό, δεν γίνεται η παραμικρή μνεία… Τονίζεται απλώς πως«δεν τίθεται και δεν δύναται να τεθεί κανένα ζήτημα παραγραφής των αξιώσεων του Ελληνικού Κράτους».
Θα μιλήσουν, λοιπόν, οι πολιτικοί αρχηγοί, με τον προσήκοντα σεβασμό και ιστορική φόρτιση, και μετά οι βουλευτές θα κληθούν να ψηφίσουν (και είναι βέβαιο ότι θα υπερψηφισθεί με συντριπτική πλειοψηφία) επί ενός τελικού κειμένου-ψηφίσματος που εισηγείται ο κ. Βούτσης, με το οποίο θα… καλείται η ελληνική κυβέρνηση «να προβεί σε όλες τις ενδεδειγμένες ενέργειες, διπλωματικές και νομικές, «για την διεκδίκηση και πλήρη ικανοποίηση των αξιώσεων του ελληνικού κράτους». Το οποίο αναζητά επίμονα «την ηθική, ιστορική και νομική δικαίωσή του»… Και εξειδικεύεται, μάλιστα, ότι η ελληνική κυβέρνηση υποχρεούται να προβεί σε ρηματική διακοίνωση προς την γερμανική κυβέρνηση.
Ο κ. Βούτσης, διευκρίνισε ότι η συζήτηση αυτή γίνεται δύο ολόκληρα χρόνια μετά τη έκδοση του πορίσματος της διακομματικής, επειδή το διάστημα που μεσολάβησε δεν έπρεπε να επιχειρηθεί κανένας συμψηφισμός με το χρέος της Ελλάδας στην Γερμανία, στο πλαίσιο του μνημονίου. Το γιατί ένας τέτοιος συμψηφισμός δεν θα ήταν εθνικά συμφέρον (αν επιτυγχάνονταν…), δεν αιτιολογείται.
Δεν θα είναι, φυσικά, η… πρώτη ρηματική διακοίνωση στην οποία θα προβαίνει ελληνική κυβέρνηση. Έχουν προηγηθεί κάμποσες διαφόρων ελληνικών κυβερνήσεων. Τις οποίες… έχει απορρίψει όλες το γερμανικό κράτος. Το οποίο, πάντως, έχει αναγνωρίσει (ακόμη και επί ημερών ΣΥΡΙΖΑ…) τις «ηθικές ευθύνες του για τα όσα συνέβησαν στην διάρκεια των πολέμων…». Αλλά επί του πρακτέου, επιμένει επί της ουσίας στην ανακοίνωση Τύπου του υπουργείου Εξωτερικών της Βόννης στην ρηματική διακοίνωση του 1995, πως δηλαδή«δεν είναι δυνατόν η Ελλάδα να προσδοκά ότι η Γερμανία θα προσέλθει σε συνομιλίες για το θέμα αυτό….»
Σαράντα μέρες, πάντως, πριν από τις κάλπες δεν είναι ν’ απορεί κανείς που η κυβέρνηση ανέσυρε από την φαρέτρα της (εκτός από «σκάνδαλα», Γέφυρες, και εξαΰλωση αντίπαλων κομμάτων) και το ευαίσθητο θέμα των…. «προεκλογικών αποζημιώσεων»!