Στην τελετή αποκαλυπτηρίων της προτομής του Παύλου Μπακογιάννη μίλησε η κόρη του, Αλεξία Μπακογιάννη, κατά τη διάρκεια της εκδήλωσης που διοργάνωσε ο Δήμος Φιλοθέης-Ψυχικού στη μνήμη του δολοφονημένου από τη «17Ν» δημοσιογράφου και πολιτικού.
Αποφεύγοντας τους συναισθηματισμούς και τις προσωπικές αναφορές, στην ομιλία της επέλεξε να μη σταθεί στο άδικο και μαρτυρικό τέλος της ζωής του πατέρα της, αλλά να φωτίσει μέσα από ένα βαθιά πολιτικό -και όχι κομματικό- πρίσμα όλα όσα σηματοδότησε με τη ζωή του και τη στάση του απέναντι στα δημόσια πράγματα ο Παύλος Μπακογιάννης.
Σε μια προσπάθεια να μεταφέρει στο σήμερα τις ιδέες και τα ιδανικά που καθοδήγησαν τη ζωή του πατέρα της, η Αλεξία μίλησε για τη μεγάλη ένδεια της παραγωγής πολιτικής σκέψης και την απουσία οράματος στην πολιτική, κενά που -όπως είπε- εκμεταλλεύονται τα άκρα.
Αναφερόμενη στη «δομική αποδοχή του άλλου», ως στάση ζωής του Παύλου Μπακογιάννη, η Αλεξία τόνισε τη σημασία της διαφορετικότητας στη Δημοκρατία και τον ρόλο της στην κοινωνική πρόοδο, σημειώνοντας πως «είναι πάντα πιο εύκολο να δείξεις τον εχθρό από το να εξηγήσεις, να πείσεις, να ματώσεις από το κόστος», συμπληρώνοντας πως «το σωστό ή το λάθος ταυτίζονται με τον φορέα του μηνύματος, και είναι σχεδόν απαγορευτικό να αναγνωρίσει κάποιος το δίκιο του άλλου. Πιστεύουμε ότι ίσως έτσι, με φωνασκίες και βεβαιότητες, θα κοροϊδέψουμε τον κόσμο, ότι το κάνουμε όπως οι άλλοι που τους αρέσουν».
Από την ομιλία της δεν έλειψαν οι αναφορές στις αιτίες που έχουν οδηγήσει σε κρίση τη σύγχρονη αστική δημοκρατία.
«Ο πολιτικός λόγος πλημμυρίζει από κενή ρητορική εξέγερσης και επανάστασης, που διακόπτεται από σποραδικά επεισόδια βίας χωρίς πάθος, και η πολιτική κοινωνία μετατοπίζεται από την απάθεια στη διαμαρτυρία, και ξανά πίσω» σημείωσε η Αλεξία Μπακογιάννη, καταλήγοντας στο συμπέρασμα πως «οι ίδιοι οι πολιτικοί δεν πιστεύουν πια στην πολιτική».
Απορρίπτοντας την κληρονομιά του Ντάνιελ Μπελ και του Τέλους των Ιδεολογιών, η κόρη του Παύλου Μπακογιάννη πρότεινε να ξαναθυμηθούμε την ετυμολογία της λέξης «ιδεολογία», τη σύνθεση δηλαδή της «ιδέας» και του «λόγου», και να την τοποθετήσουμε στη θέση που της αρμόζει, στον πυρήνα της παραγωγής πολιτικής σκέψης.
Η Αλεξία Μπακογιάννη έκλεισε την ομιλία της απευθύνοντας ένα κάλεσμα προς όλους, ανεξαρτήτως κομματικής ταυτότητας. Ζήτησε να δώσουμε μια ακόμη ευκαιρία στην πολιτική, πιστεύοντας ξανά σε αυτή, προσδιορίζοντας εκ νέου το περιεχόμενό της. «Είναι επιτέλους καιρός να ξαναπιστέψουμε στην πολιτική. Είναι επιτέλους καιρός να ανταποκριθούμε στην υπέροχη ελευθερία της Δημοκρατίας. Και όπως έλεγε ο Απολινέρ -αν και πιστεύω ότι αυτή η φράση θα ταίριαζε πάρα πολύ στον Παύλο Μπακογιάννη-, είναι επιτέλους καιρός να ξανανάψουμε τα αστέρια».